ราชินีพลิกสวรรค์ นิยาย บท 256

“เจียงเฮ่าขอท้าเฉียนจวิ้น เฉียนจวิ้นจะรับคำท้าหรือไม่!”

เวทีการประลองทางนั้น เสียงซักถามครั้งที่สองดังไปทั้งสถาบันไป๋หยวน รับรองว่าอยู่มุมใดในสถาบันก็ได้ยิน

ตามประเพณีแล้ว โดยทั่วไปการท้าสู้แบบนี้ ต้องพูดให้ผู้คนได้ยินสามครั้ง

หลังจากพูดสามครั้ง ผู้ที่ถูกท้าไม่ได้ตอบอะไร ก็แสดงว่าปฏิเสธคำท้า ก็เป็นธรรมดาที่ไม่ต้องขึ้นบนเวทีประลอง แต่ก็จะถูกคนทั้งสถาบันดูถูก เรื่องแพร่ออกไป เกรงว่าจะกลายเป็นตัวตลกของคนทั้งเมืองอู๋เขิ่น

โดยเฉพาะคนอย่างเฉียนจวิ้นที่มีฐานะแบบนี้!

เสียงท้าสู้ครั้งที่สามดังขึ้นมาในอากาศ เจียงเฮ่าขอท้าเฉียนจวิ้น เฉียนจวิ้นจะรับคำท้าหรือไม่!

“ได้! เฉียนจวิ้นรับคำท้า หลังจากหมดเวลาหนึ่งก้านธูป ให้มาที่เวทีประลอง”

เสียงนั้นค่อยๆ หายไป

ตอนนี้ คนทั้งสถาบันไป๋หยวนก็รู้ว่าหลังจากธูปหมดดอก บนเวทีการประลองจะมีการต่อสู้ที่น่าสนุกเกิดขึ้น

พลังประเภทโจมตีท้าสู้กับพลังประเภทสนับสนุน?

ฮาๆๆๆ! นี่คือความเกลียดชังและความเคียดแค้น!

หลังจากเรื่องนี้เกิดขึ้น แน่นอนว่าเจียงเฮ่าต้องแบกรับชื่อเสียงคนที่แข็งแกร่งรังแกคนที่อ่อนแอ แต่ว่าถ้าหากเฉียนจวิ้น องค์ชายคนนี้ไม่ไป ผลสุดท้ายคำวิภาควิจารณ์ก็จะตกอยู่ที่เขา ใครใช้ให้ฐานะของเขาเป็นที่น่าสนใจมากกว่าเจียงเฮ่าล่ะ

ห้องพักทางเหนือของสถาบัน ลู่เสวียนกลั้นยิ้มแล้ววิ่งไปที่ๆ เจียงหลีอยู่ พอเข้าห้องไปก็ตะโกนว่า “ซ้อเล็ก เฉียนจวิ้นนั่นเก็บอารมณ์ไม่อยู่ รับคำท้าจริงๆ ด้วย อีกครู่เจ้าจะไปดูองค์ชายน้อยคนนั้นโดนต่อยหรือไม่”

เจียงหลีส่ายหัว “ไม่ไป เป็นการต่อสู้ที่ไม่น่าเป็นห่วงเลยสักนิด มีอะไรให้น่าดู” ถ้าหากต้องการจะดูว่าเฉียนจวิ้นถูกรังแกอย่างไร นางได้ฆ่าเขาไปถึงสองครั้งในสถานที่การประเมิน ก็ได้เห็นพอแล้ว

“เพียงแต่” ลู่เสวียนขมวดคิ้ว พูดอย่างเป็นกังวลเล็กน้อยว่า “หลิงซือประเภททักษะช่วยเหลือรับคำท้า ตามประเพณีสามารถเชิญหลิงซือประเภทโจมตีขึ้นเวทีได้คนหนึ่ง เพื่อมาช่วยต่อสู้ ด้วยฐานะของเฉียนจวิ้นแล้ว ต้องหาคนฝีมือดีมาอย่างแน่นอน”

“เช่นนั้นแล้วอย่างไร บนเวทีประลอง ขั้นพลังของผู้ที่ถูกท้าไม่ควรสูงกว่าผู้ที่ท้าขั้นหนึ่งใหญ่ๆ เฉียนจวิ้นจะใช้เส้นสายได้อย่างไร ทำได้เพียงหาคนขั้นหลิงเจี้ยง แล้วก็สามารถหาได้แค่ลูกศิษย์ของสถาบันเรามาต่อสู้ ขอเพียงเป็นลูกศิษย์ของสถาบันที่มีพลังขั้นหลิงเจี้ยง ท่านพี่ก็ไม่มีทางพ่ายแพ้” ในน้ำเสียงของเจียงหลี มีความมั่นใจในตัวเจียงเฮ่าสูงมาก

หลังจากที่ลู่เสวียนได้ฟัง ก็พยักหน้าซ้ำๆ “มีเหตุผล! พี่เฮ่าต้องเอาชนะไอ้เลวนั้นได้อย่างแน่นอน ในเมื่อเจ้าไม่ไป เช่นนั้นข้าจะไป อีกครู่จะมาบอกข่าวดีให้เจ้าฟัง”

เจียงหลีเลิกคิ้วแล้วพยักหน้า ลู่เสวียนรีบออกไปอย่างกับลมอย่างไรอย่างนั้น

หลังจากที่ในห้องเหลือเพียงตัวเองลำพัง เจียงหลีถึงค่อยๆ หุบยิ้มที่ริมฝีปากของตัวเอง แล้วความกลัดกลุ้มก็ค่อยๆ เผยขึ้นมาในดวงตาที่สดใสของนาง

ความตาย เป็นความทุกข์ยากหนึ่งของท่าน หลังจากผ่านมันไป ท่านถึงจะสามารถกลับคืนสู่ตัวตนที่แท้จริง? ถ้าเป็นเช่นนั้น ข้าจะเดินไปกับท่านจนสุดเส้นทางนี้อย่างแน่นอน! เจียงหลีตัดสินใจในใจอย่างเงียบๆ

ในตอนที่มู่ชิงเกอบอกเรื่องนี้กับนาง ในใจของนางก็ยอมรับความจำเป็นนี้ รอ? นางไม่กลัว! นางเชื่อในตัวเอง แล้วก็เชื่อในตัวลู่เจี้ย

นางกลัวแค่ว่าเขาจะไม่ยอมให้นางเดินข้ามผ่านไปกับเขา

ใช่แล้ว! ชิงเกอ! จู่ๆ เจียงหลีก็ได้สติกลับมา หลังจากที่มู่ชิงเกอจากไป คนข้างกายนาง อย่างเช่นลู่เสวียน เจียงเฮ่า เฟิงสิงอวิ๋น เหมือนว่าพวกเขาจะลืมยอดฝีมือคนนั้นที่อยู่เคียงข้างนางไปแล้วอย่างไรอย่างนั้น ต้องเป็นเพราะว่ามู่ชิงเกอลบความทรงจำของพวกเขาอย่างแน่นอน

ไม่ต้องคิดอะไรมาก เจียงหลีก็เข้าใจทันที

ตอนนี้ บนเวทีประลองของสถาบันไป๋หยวน เวลาหนึ่งก้านธูปมาถึงแล้ว

บนเวทีประลองทรงกลมขนาดใหญ่ เจียงเฮ่าที่มีท่าทางทะนงองอาจ ใบหน้าที่หล่อเหลาแสดงความเคร่งขรึมออกมาอย่างชัดเจน ทำให้ผู้คนกลัวจนตัวสั่น

ภายใต้รัศมีที่ปราศจากเจียงหลี ลูกศิษย์ของสถาบันที่มาล้อมดูก่อนถึงได้รู้ว่าเจียงเฮ่าคนนี้ก็เป็นคนที่โหดเหี้ยมคนหนึ่ง!

“ถึงเวลาแล้ว!”

เวทีประลองกลางอากาศ ได้มีที่นั่งชมการแข่งขันเล็กๆ ลอยขึ้นมา ผู้อาวุโสของสถาบันที่รับผิดชอบเวทีประลองยืนอยู่ด้านบน ดำเนินการการประลอง

ตอนนี้ ตรงหน้าเจียงเฮ่าได้มีคนเดินออกมาอย่างช้าๆ สามคน

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน