ปัก!
เอื้อก!
เจ็บเหลือเกิน!
“อ้ากกก! เจ้ากล้าต่อยข้าจริงๆ หรือ!”
ในตอนที่กำปั้นของเจียงเฮ่าสัมผัสกับหน้าของเฉียนจวิ้นอย่างแนบแน่น เสียงร้องที่น่าเวทนาของเขา ทำให้ลูกศิษย์ของสถาบันที่มุงดูอยู่รับรู้ได้ถึงความเจ็บปวด
เจียงเฮ่าต่อยจริงๆ!
แล้วก็ไม่ได้ใช้พลังวิญญาณ อาศัยพละกำลังโดยตรง การปะทะที่ป่าเถื่อนเช่นนี้เจ็บยิ่งกว่าอีก
ที่สำคัญก็คือ! ขายขี้หน้า!
ปัก!
ปักๆ!
เจียงเฮ่าอมยิ้ม แววตาเยือกเย็น ทุกหมัดที่ต่อยออกไปล้วนแต่มุ่งไปที่หน้าของเฉียนจวิ้น เฉียนจวิ้นอยากจะตอบโต้ แต่ว่าแม้แต่พลังวิญญาณก็ยังไม่ทันได้ปล่อยออกมาต่อสู้จริงๆ ก็ถูกต่อยมาอีกหมัด
“ออกท่าได้ดี!” ลู่เสวียนร้องดีใจอยู่ด้านล่างเวทีประลอง
ดูเฉียนจวิ้นถูกต่อย เขารู้สึกสะใจ! เจ้าหมอนี่ คิดไม่ถึงว่าจะกล้ามาคิดเพ้อเจ้อกับซ้อเล็กของตระกูลเขา?
ต้องต่อย! ต่อยให้แม่มันจำไม่ได้ไปเลย!
“เอียงเอ้า เอ้าออไอ้แอ้ว” เฉียนจวิ้นโดนต่อยจนหน้าบวม ฟกช้ำดำเขียว ตาของเขาก็แตก ปากก็พูดไม่ชัด
ในตอนที่เขาจะพูดว่า เจียงเฮ่า เจ้าพอได้แล้ว! ออกมาจากปาก กลับกลายเป็นเสียงอู้อี้
“พูดอะไร ไม่ได้ยิน!” เจียงเฮ่ายกหมัดขึ้นมา ต่อยเข้าไปที่ท้องของเฉียนจวิ้นอย่างแรง ทำให้ทั้งตัวของเขาลอยไปบนฟ้า
เฉียนจวิ้นกระอักเลือด ร่างก่ายลอยไปในอากาศอย่างไม่สามารถควบคุมได้
เจียงเฮ่ากระโดดขึ้นตามไปในอากาศ จับร่างที่ตกลงมาของเขา ยกเท้าขึ้นเตะเข้าไปที่หน้าของเฉียนจวิ้นโดยตรง ทำให้หน้าที่บวมอยู่แล้วของเขา เกิดรอยรองเท้าสีแดงช้ำขึ้นอีก
ตูมมม! เฉียนจวิ้นถูกต่อยจนมึนไปหมด เลือดสาดกระเซ็น กระแทกลงกับเวทีประลอง
เจียงเฮ่าลงมาจากฟ้า สองเท้าแตะพื้น เวทีประลองเกิดรอยแตกขึ้นเล็กน้อย
เฉียนจวิ้นอาการร่อแร่ฟุบอยู่บนเวทีประลอง ตัวยังอยู่บนเวทีประลอง และไม่ได้พูดยอมแพ้ เช่นนั้นการต่อสู้ก็ต้องดำเนินต่อไป
“ฝ่าบาท รีบยอมแพ้เร็ว!” โจวยวนพูดขึ้นมาอย่างร้อนใจจากนอกเวทีประลอง
“ขะ……ข้ายอม”
คำว่าแพ้ยังไม่ทันพูดออกมาจากปาก เท้าของเจียงเฮ่าที่ยกขึ้นก็เหยียบลงบนหน้าของเขาอย่างแรง
ปัก!
หน้าของเฉียนจวิ้นที่สัมผัสกับพื้นของเวทีประลอง จมลงไปครึ่งหนึ่ง
เจียงเฮ่า!
ในใจของเฉียนจวิ้นโกรธแค้นเป็นอย่างมาก!
ตาของเขาที่มองจ้องไปยังเจียงเฮ่า เห็นท่าทางที่ยิ้มเยาะเย้ยเหยียดหยามของเขา ความเย็นชาและความดุดันแบบนั้น ทำให้ในใจของเขาเกิดความกลัวขึ้นมา
เขากลัวจริงๆ ว่าเจียงเฮ่าจะฆ่าเขาบนเวทีประลองนี้!
เจียงเฮ่ายิ้มอย่างเหยียดหยาม เห็นความหวาดกลัวในแววตาของเฉียนจวิ้น ทันใดนั้นเขาก็ยกเท้าขึ้น เตะเข้าไปที่ท้องของเฉียนจวิ้น ทำให้ตัวของเฉียนจวิ้นไถลไปกับพื้นของเวทีประลอง
“เจียงเฮ่าชนะ!” ผู้อาวุโสที่ดูแลการประลองประกาศผลแพ้ชนะทันที
“เจียงเฮ่า!”
“เจียงเฮ่า!”
“เจียงเฮ่า! เจียงเฮ่า!”
“ข้าเพิ่งจะรู้ก็วันนี้ว่าเจียงเฮ่าเท่ห์มาก!” ลูกศิษย์ผู้หญิงหลายคนพูดคุยกันอย่างเขินอาย
…
บนอัฒจันทร์ เสียงร้องชื่นชมดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง เสียงที่เหมือนดังคลื่นนี้ ทำให้เฉียนจวิ้นโกรธจนสลบไป
สามวันต่อมา เฉียนจวิ้นไม่ปรากฏตัวในสถาบันเลย


VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราชินีพลิกสวรรค์