ราชินีพลิกสวรรค์ นิยาย บท 278

ลังเลหรือ

ความรู้สึกแบบนี้ ไม่เคยเกิดกับตัวเขามาก่อน

มันคืออะไร…ถึงทำให้เปลี่ยนแปลงไป

ดวงตาของเขาค่อยๆ แหลมคมขึ้น แต่พลังที่อยู่ในลูกแก้วสีฟ้าที่ส่องประกายกลับอ่อนตัวลงอย่างมาก ถึงขั้นไม่อยากให้เขาสูญเสียพลังที่มีอยู่จนแตกสลายไป

“องค์จักรพรรดิ”

เสียงของอวี้ฉีลอยเข้ามา

ขณะที่ฝ่ามือของเขาพลิกขึ้นลงไปมา ลูกแก้วแห่งความทรงจำได้หายไปอีกครั้ง

“มีเรื่องอะไร” น้ำเสียงของเขาดูน่าเกรงขาม ไร้น้ำใจ ทำให้คนที่ได้ฟังทำได้เพียงสวามิภักดิ์

สายตาของอวี้ฉีมองต่ำ “ทางทะสาบเป่ยหงส่งข่าวมาว่าจักรพรรดิเฝ่ยประกาศเก็บตัว แต่แท้จริงแล้วเหมือนหายสาบสูญไป”

“เกี่ยวอะไรกับข้า” เขาเอ่ยอย่างเย็นชา

มุมปากอวี้ฉีกระตุกอย่างรุนแรง ได้แต่ตำหนิอในใจ ความสัมพันธ์ของท่านกับจักรพรรดิเฝ่ยก็ปรากฏชัดแก่ตา จากนั้น เขาก็ไม่กล้าพูดอะไรออกมา และเมื่อแจ้งข่าวนี้เสร็จแล้ว เขาได้ถอยออกไป

หลังจากอวี้ฉีเดินออกไปแล้ว เขาพลิกมือขึ้นอีกครั้ง ลูกแก้วแห่งความทรงจำสีฟ้าก็ได้ปรากฏขึ้น

ครั้งนี้ภายในลูกแก้วสีฟ้านั้น ปรากฏเงาของคนๆ หนึ่งขึ้นมาเล็กๆ ลักษณะเหมือนเขาไม่มีผิด แต่หากมองด้านความสง่างามกลับมีบางอย่างที่แตกต่าง

ดวงตาคู่นั้นกำลังปิดลง ดูสงบและเยือกเย็นราวกับหลับไป

“ข้าอยากจะเห็นว่ามีอะไรที่หลงเหลืออยู่ในใจเขาอย่างลึกซึ้งกันแน่” เขานำลูกแก้วสีฟ้าที่ส่องประกายกดลงไปตรงกลางระหว่างคิ้ว

เมื่อลูกแก้วหลอมเข้าไปที่ตรงกลางระหว่างคิ้ว ภาพเหตุการณ์ต่างๆ หลั่งไหลเข้ามา การระมัดระวังตัวเป็นส่วนหนึ่งของเขา แต่ไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งในความทรงจำนั้น

…

ณ อาณาจักรจยาเซียน

พระราชโองการฉบับนั้น ถูกประกาศออกไปเพียงไม่กี่วัน

ภายใต้พระราชโองการนี้ เหล่าราษฎรที่อยู่ใกล้เมืองหลวงทำได้เพียงกระวนกระวายใจและพาทารกแรกเกิดเข้ามาในวัง

ลู่หวานำคนมาเฝ้าหน้าประตูวัง ให้ราษฎรที่นำทารกชายมาแบ่งกลุ่มทยอยกันเข้าไปตามกฎระเบียบของทางพระราชวัง โดยให้เจียงหลีเป็นผู้เลือกด้วยตนเอง

เลือกอะไร เขาก็ไม่รู้เช่นกัน

แต่ภายหลังพระราชโองการถูกประกาศออกไป ราษฎรต่างได้ยินข่าวลือว่าจักรพรรดินีมีนิสัยที่มิอาจบอกให้ใครรู้ได้

ต่อให้จักรพรรดินีจะมักมากในผู้ชาย แต่ก็คงจะไม่ถูกใจเด็กทารกชายแรกเกิดหรอก จะกินดื่มเข้าห้องน้ำเรื่องเล็กขนาดนี้ยังต้องพึ่งคนอื่น จะสามารถทำอันใดได้

ภายในตำหนักหวาชุ่ย มีเสียงร้องของทารกดังไม่หยุด แล้วก็มีเสียงแม่ของเด็กปลอบอย่างเบาๆ

หญิงแต่งงานเหล่านี้มาตามที่พระราชโองการ พวกเขาไม่รู้ว่ามาถึงแล้วจะพบเรื่องอะไรบ้าง แต่ว่า หลังจากเข้ามาที่ตำหนักหวาชุ่ย เหล่านางกำนัลเตรียมของกินไว้ไม่น้อย และก็ไม่ใครมาข่มเหง ทำให้พวกนางวางใจไปได้อย่างมาก

“ฝ่าบาทเสด็จมาถึงแล้ว…!”

จู่ๆ ก็มีเสียงดังขึ้น ทำให้พวกนางรู้สึกกังวลทันที อุ้มลูกของตนแล้วพากันคุกเข่ากับพื้น

พวกนางไม่กล้ามองไปทางไหนเลย ทำได้เพียงมองลงพื้น

เสียงฝีเท้าดังขึ้นอย่างรวดเร็ว เมื่อมาถึงหน้าประตูเหล่าหญิงแต่งงานแล้วต่างอยากรู้อยากเห็นและ แอบมองไปทางระยะไกล แล้วคนแต่งกายในชุดสีดำก็ปรากฏขึ้นในสายตาของพวกนาง

“ทุกคนลุกขึ้นได้” เสียงที่น่าเกรงขามของหญิงสาว ทำให้พวกนางรีบละสายตา

“ขอบพระทัยเพคะ!”

“ขอบพระทัยเพคะ!”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน