ราชินีพลิกสวรรค์ นิยาย บท 287

“อวี้ซู กระจายคำสั่งออกไป คัดเลือกชายรูปงามต่อ แต่จะเข้าวังเมื่อไหร่รอข้าตัดสินใจ” เจียงหลีพูดกับอวี้ซู

อวี้ซูแววตาเป็นกระกายแวบหนึ่ง นำสาวใช้ในวังหันตัวเดินออกไป

เจียงหลีเดินมาจากบัลลังก์มังกร ถามลู่จ้านว่า “เล่ารายละเอียดมา”

ลู่จ้านเอารายงานศึกสงคราม แล้วก็จดหมายขอความช่วยเหลือของจวิ้นหวังแห่งสุ่ยหันออกมา ยื่นให้เจียงหลีพร้อมกัน พูดสรุปให้ฟังว่า “รายงานการทหารของพวกเราและจดหมายขอความช่วยเหลือของจวิ้นหวังแห่งสุ่ยหันเกือบจะมาถึงในเวลาเดียวกัน ครึ่งเดือนก่อน จู่ๆ ซีเฉียนก็นำกองทัพทหารกว่าสี่แสนคน บุกเข้าโจมตีเมืองซู่หย่วน มณฑลสุ่ยหันอย่างรวดเร็ว เมืองซู่หย่วนมีทหารเฝ้าป้องกันห้าพันคน ภายใต้การนำของผู้บังคับบัญชา ถูกโจมตีจนหนีไปสามพันคน เหลือเพียงสองพันคนต่อสู้กับทหารกองหน้าของซีเฉียน หนึ่งหมื่นคน ชั่วยามเดียว เมืองซู่หย่วนถูกตีแตก ทหารซีเฉียนสังหารผู้คนในเมืองตามอำเภอใจ กระทำชำเราผู้หญิง ปล้นชิงทรัพย์สิน เมืองซู่หย่วนในตอนนี้ได้กลายเป็นเมืองร้างไปแล้ว ทหารซีเฉียนได้ใช้เมืองซู่หย่วนเป็นฐานทัพ หลังจากที่ปรับปรุงหนึ่งวัน ก็เริ่มสังหารคนรอบๆ ต่อ ในตอนที่จดหมายการทหารนี้ส่งกลับมา ได้มีสิบเมืองที่ถูกยึดไปแล้ว ที่ๆ ทหารซีเฉียนไป ประชาชนตกอยู่ในความทุกขเวทนา แม้หญ้าก็ยังไม่อาจจะขึ้น”

“เป้าหมายของซีเฉียนก็คือต้องการจะฉวยโอกาสแย่งชิงดินแดน” เจียงหลีค่อยๆ กำรายงานศึกสงครามและจดหมายขอความช่วยเหลือในมือแน่น

ลู่จ้านพยักหน้า มองเจียงหลี รอรับคำสั่งจากนาง เขาไม่พูดปัญหาเหล่านี้ในวันนี้ ลู่เจี้ยคาดเดาไว้แล้ว แต่ไม่ได้ออกคำสั่งอะไร

เพียงเพราะว่า เขาพูดว่าจักรพรรดิองค์ใหม่ขึ้นครองราชย์ ต้องสร้างบารมีและชื่อเสียง ต้องทำคุณงามความดีเพื่อทำให้คนทั้งใต้หล้าหุบปาก

ดังนั้น

แสงแวววาวในตาลึกๆ ของลู่จ้านส่องสว่าง ประชาชนเหล่านั้นของมณฑลสุ่ยหันก็คือรากฐานบารมีและชื่อเสียงของจักรพรรดินีเจียงหลี

โหดร้ายทารุณหรือไม่

โหดร้ายทารุณอย่างแน่นอน!

“กระจายคำสั่ง! สั่งให้แม่ทัพป้องกันพรมแดนซีฝาง รีบรวบรวมกำลังทหารสองแสนคน มุ่งหน้าสู่มณฑลสุ่ยหัน จัดการข้าศึกซีเฉียน” เจียงหลีไม่ได้ครุ่นคิดนาน ก็ออกคำสั่ง “สั่งให้ท่านนายพลทหารของประเทศเจียงเฮ่า รีบรวบรวมกำลังทหารสองแสนคน มุ่งหน้าสู่ชายแดน สั่งให้จวิ้นหวังแห่งมณฑลสุ่ยหันรีบรวบรวมกำลังทหารที่ยังใช้การได้ มุ่งหน้าสู่ชายแดน ทุกเมืองในมณฑลสุ่ยหันที่ยังไม่ถูกโจมตี ปิดประตูเมืองชั่วคราว ป้องกันข้าศึกบุก!”

ลู่จ้านจดคำสั่งของเจียงหลีอย่างเงียบๆ

ตอนนี้ เจียงหลีมองเขา พูดเสียงเข้มว่า “ลู่จ้าน สถานการณ์ในราชวงศ์ไม่มั่นคง เจ้าเฝ้าป้องกันอยู่ที่นี่ทุกทิศทาง ถ้าหากมีปีศาจหรือคนเลวมาก่อกวนสร้างความวุ่นวาย ข้าอนุญาตให้เจ้าฆ่าก่อน แล้วค่อยรายงานข้าได้เลย”

“ขอรับ!” ลู่จ้านพูดด้วยน้ำเสียงดังกังวานและเต็มไปด้วยพลัง แต่ก็เดาความคิดของเจียงหลีที่จะไปชายแดนด้วยตัวเองได้

“เซียวเซียว!” เจียงหลีตะโกนเสียงดัง

เซียวเซียวปรากฏตัวในพระราชวัง ทำความเคารพต่อเจียงหลี

“นำคนของเจ้าไปยังชายแดนให้เร็วที่สุด ลอบสังหารหัวหน้าทหารในแต่ละขั้น” เจียงหลีพูดกับเขา

เซียวเซียวแววตาเป็นประกาย เข้าใจเจตนาของเจียงหลี

กลุ่มคนที่ขาดหัวหน้า ถึงจะสามารถยืดเวลาการรุกรานออกไปได้!

“ฝ่าบาท ท่านจะมุ่งหน้าไปยังชายแดนคนเดียวรึ” เห็นเจียงหลีสั่งคนรอบๆ ตัวออกไปหมด ลู่จ้านถึงได้ถามขึ้นมา

เจียงหลีหรี่ตาทั้งสองข้าง เสียงพูดเข้มว่า “ต้องรวบรวมทหารจากทุกที่ ต้องใช้เวลา รอให้กองกำลังทหารไปถึง ไม่รู้ว่าจะต้องมีอีกกี่คนที่ต้องตายด้วยน้ำมือของกองทัพซีเฉียน ข้าต้องนำไปก่อนก้าวหนึ่ง”

“นี่มันอันตรายเกินไปแล้ว!” ลู่จ้านพูดอย่างไม่เห็นด้วย

เจียงหลีไปชายแดนด้วยตัวเองได้ แต่ไปคนเดียวลำพังไม่ได้

“วิธีของข้า ข้าต้องไปได้แค่คนเดียว” หลังจากที่เจียงหลีพูดทิ้งท้ายไว้ ก็หันตัวแล้วจากไป

นางออกจากวังเพียงลำพัง ที่ๆ ไปไม่ใช่ประตูเมือง แต่เป็นสถาบันไป๋หยวน

“จักรพรรดินี ทำไมวันนี้เจ้าถึงมีเวลาว่างมาหาข้า”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน