ราชินีพลิกสวรรค์ นิยาย บท 288
บนพื้นดินที่ถูกเผาไหม้ ทุกอย่างพังพินาศไปหมดหลังเกิดสงคราม
เมืองที่ครึกครื้นสงบสุขในเมื่อก่อน มาวันนี้เสื่อมโทรมกลายเป็นเมืองร้าง ทุกที่ล้วนมีแต่ซากปรักหักพังของบ้านเรือน ซากศพเกลื่อนกลาดเต็มพื้นไปหมด
เสียงหัวเราะที่โหดร้าย ดังขึ้นมาในเมืองที่ว่างเปล่า
ในเสียงหัวเราะนั้น มีความหยอกเย้าและความป่าเถื่อนอย่างมาก
“พวกเดรัจฉาน!” เสียงที่โมโหมาจากคนแก่คนหนึ่ง
ข้างๆ เขา มีคนยื่นอยู่เต็มนับร้อยคน ล้วนแต่เป็นคนแก่ที่ร่างกายอ่อนแอ และยังมีผู้หญิงและเด็ก พวกเขาสวมใส่เสื้อผ้าเนื้อหยาบ บนเสื้อผ้าเต็มไปด้วยคราบเลือด เสียหายอย่างมาก
ใบหน้าเป็นด่างๆ ดำๆ มวยผมยุ่งเหยิง
และที่ตรงกันข้ามกับพวกเขาก็คือกองกำลังทหารซีเฉียนที่ครบถ้วนสมบูรณ์ มีประมาณสามสี่ร้อยคน ตรงกลางระหว่างที่ทั้งสองฝ่ายปะทะกัน มีซากศพผู้หญิงตั้งท้องนอนจมกองเลือดอยู่ เสื้อผ้าของนางถูกดึงออก ท้องที่โผล่ออกมาก็ถูกคมดาบฟันจนเปิดออก เด็กในท้องที่เชื่อมกับสายสะดืออยู่ห่างจากนางระยะหนึ่ง บนพื้นยังมีร่องรอยการถูกลากดึง
ภาพที่โหดร้ายทารุณเช่นนี้ คนของกองกำลังทหารซีเฉียนกลับรู้สึกเพียงฮึกเหิมดีใจ
แต่ประชาชนที่อยู่ตรงข้าม ดูพวกเขาแล้วก็เหมือนกับลูกไก่ในกำมือ จะจัดการเมื่อไหร่ก็ได้ เพียงแต่ว่าการฆ่าและปล้นง่ายๆ ไม่ได้น่าสนุกแล้ว พวกเขาอยากจะหาเรื่องอะไรสนุกๆ ทำ ท่ามกลางสงครามที่น่าเบื่อ
“แข่งกันฆ่าคนไม่ดีกว่าหรือ ดูว่าใครฆ่าได้เยอะกว่ากัน” มีคนเสนอ
แต่กลับถูกคัดค้านทันที “นั่นมันจะไปสนุกอะไร คนน้อยแค่นี้เอง ยังไม่พอให้พวกเราฆ่าคนละคนเลย”
“เช่นนั้นเจ้าว่ามาจะเอาอย่างไร”
“ฆ่าคนมันง่าย แต่ว่าฆ่าให้ไม่ตายก็ถือเป็นการทดสอบฝีมือ”
“หมายความว่าอย่างไร”
คำพูดของคนๆ นี้ ดึงดูดความสนใจของคนอื่นๆ เป็นอย่างมาก
คนๆ นั้นกวาดตามองไปยังประชาชนด้วยสายตาที่โหดร้าย แล้วเผยรอยยิ้มที่โหดเหี้ยมออกมา “เคยได้ยินบทลงโทษพันมีดหมื่นแล่ไหม”
บทลงโทษพันมีดหมื่นแล่! แน่นอนว่าพวกเขาต้องเคยได้ยิน
“ไร้สาระ รีบอธิบายมาเร็ว” มีคนเร่ง
คนๆ นั้นยิ้มออกมาอย่างเยือกเย็น แล้วถึงพูดต่อว่า “ก็ปล่อยให้พวกมันหนีไปก่อน พวกเราค่อยไปจับมันมาด้วยความสามารถของตัวเอง จับได้แล้วก็มัดไว้ พวกเราก็ฟันคนละที ดูว่าคนที่ถูกจับได้ของใครตายก่อน ก็ถือว่าแพ้”
“ดี! ความคิดนี้ดี! น่าสนุกๆ!”
“เช่นนั้นก็ตามนี้!”
“ข้าเห็นด้วย!”
“ข้าก็เห็นด้วย!”
“…”
“พวกเจ้า ไอพวกเดรัจฉาน! ไร้ซึ่งความเป็นคน! ต้องไม่ตายดี!” ได้ยินทหารซีเฉียนคุยกัน วิธีการที่โหดร้ายทารุณเช่นนั้น ทำให้คนแก่โกรธจนมือสั่นขึ้นมา
ประชาชนคนอื่นๆ ทั้งตกใจ ทั้งหวาดกลัว แต่ก็ถูกความโหดร้ายทารุณของทหารซีเฉียนเหล่านั้นทำให้โกรธมาก
“สู้กับพวกมัน!”
“ใช่ สู้กับไอพวกสัตว์เดรัจฉานฝูงนี้!”
“…”
ความโกรธของพวกเขา กลับทำให้ทหารซีเฉียนหัวเราะเยาะ
“อ่อนแออย่างพวกเจ้าน่ะหรือ ข้าใช้มือเดียวก็ฆ่าได้คนหนึ่งแล้ว!”
การเยาะเย้ยอย่างไร้ความปราณีแพร่กระจายในกองทัพซีเฉียนอย่างต่อเนื่อง สายตาที่พวกเขามองประชาชนเหล่านี้เหมือนกับมดอย่างไรอย่างนั้น ลืมไปแล้วว่าอยู่ต่อหน้าคนที่สูงศักดิ์กว่าพวกเขา พวกเขาก็เป็นแค่มดเช่นกัน
“อ้า! ข้าจะสู้กับพวกเจ้า!”
ทันใดนั้น เสียงร้องดังขึ้นท่ามกลางฝูงชน สาวน้อยที่ผอมกะหร่องคนหนึ่ง ชูมีดในมือขึ้น พุ่งไปยังทหารซีเฉียน
“ซื่อผิง กลับมา!”
“กลับมาสิ!”
“อย่ารนหาที่ตาย!”
การกระทำของนาง ทำให้เพื่อนร่วมชะตากรรมวิตกกังวลขึ้นมา
VERIFYCAPTCHA_LABELประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราชินีพลิกสวรรค์