ราชินีพลิกสวรรค์ นิยาย บท 289

“พวกเจ้าเคยเป็นประชาชนของสุ่ยหัน แต่ตอนนี้พวกเจ้าคือประชาชนของข้า แล้วจะให้ข้าศึกประเทศอื่นมารังแกง่ายๆ ได้อย่างไร!”

คำพูดที่เบาบาง แต่กลับข่มขู่ผู้คน พูดออกมาจากปากของสาวน้อย ผู้คนทั้งสองฝ่ายอึ้งไป

ประชาชนชาวสุ่ยหัน แววตาเต็มไปด้วยความตะลึงและเฉื่อยชา มีเพียงสาวน้อยที่ถูกเจียงหลีช่วยชีวิตไว้คนนั้นที่หลังจากได้ยินคำพูดนี้ แววตาเผยความซาบซึ้งออกมา

นางไม่รู้จักเจียงหลี แต่เพราะว่าคำพูดนี้ทำให้ความเร่าร้อนในใจของนางลุกขึ้น!

“ฮ่าๆๆๆ! นางพูดอะไรน่ะ”

“นางคิดว่านางเป็นใครกัน”

“…”

เสียงหัวเราะเยาะเย้ย ดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง

เหมือนพวกเขาจะลืมไปแล้วว่ามีสองคนในกองทัพของพวกเขาที่ถูกสาวน้อยตรงหน้าสังหารไป

เสียงหัวเราะเยาะเย้ยของทหารซีเฉียน ทำให้สีหน้าของประชาชนชาวสุ่ยหันค่อยๆ เปลี่ยนไป ความป่าเถื่อนของทหารเถื่อนเหล่านี้พวกเขาได้ประสบมาแล้ว จะให้สาวน้อยเป็นอันตรายอีกไม่ได้

ณ ขณะนี้ ชายชราในฝูงชนนั้นตะโกนพูดกับเจียงหลีด้วยความกล้าหาญแน่วแน่ว่า “แม่นาง เจ้ารีบกลับมาเถอะ พวกเขาล้วนแต่เป็นคนเลือดเย็น ถึงแม้เจ้าจะเก่งกาจ แต่ก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกเขาที่มีคนเยอะมากขนาดนั้น รีบกลับมาเร็ว!”

เขาหวังดี แต่ไม่ได้ทำให้เจียงหลีเปลี่ยนใจเลยสักนิด

นางมองชายชรา ดวงตาที่สดใสเผยแววตาที่ทำให้คนเชื่อถือออกมา “ข้าพูดแล้วว่าประชาชนของข้า จะไม่ให้ถูกข้าศึกประเทศอื่นมารังแกได้ง่ายๆ! ถ้าหากใครกล้ามารังแก ต้องชดใช้สิบเท่าร้อยเท่า!”

เพิ่งสิ้นเสียงเจียงหลี ประโยคสุดท้าย เหมือนกับสายฟ้าที่ผ่าลงข้างหูของทหารซีเฉียนท่ามกลางท้องฟ้าที่ปลอดโปร่ง

นางพูดจบ ร่างนางก็ขยับ ในตอนที่สายตาของผู้คนเป็นประกาย พุ่งไปทางทหารซีเฉียน

การโจมตีที่ฉับพลันนี้ ทำให้สีหน้าที่หัวเราะเยาะเย้ยของทหารซีเฉียนหุบยิ้มในทันที แล้วต่างพากันยกอาวุธขึ้นต่อสู้

ด้านหลังของพวกเขา แสงสีทองพลุ่งพล่าน วิญญาณยุทธระดับล่างต่างๆ ปรากฏตัวอยู่ด้านหลังของพวกเขา วิญญาณยุทธเหล่านี้มีรูปลักษณ์ที่น่าเกลียด ต่างส่งเสียงร้องต่างๆ ออกมา

แต่ว่า ลำแสงที่พุ่งเข้าไป ประชาชนชาวสุ่ยหันเห็นเพียงวิญญาณยุทธ์เหล่านั้นแตกสลายทีละตัวๆ เจ้าของของพวกมันส่งเสียงร้องอย่างน่าเวทนาไม่หยุด

พวกเขาถึงกับตะลึงไปเลย!

ทุกคนอ้าปากค้างด้วยความตะลึง

ในแววตาของพวกเขา เต็มไปความสั่นสะเทือนและซาบซึ้ง!

มีคนมาช่วยชีวิตพวกเขาแล้วหรือ

สาวน้อยคนนี้ คือคนที่สวรรค์ส่งมาช่วยพวกเขาใช่ไหม

แม้แต่วิญญาณยุทธ์ นางก็ไม่ได้ปลดปล่อยออกมา จัดการกับทหารซีเฉียนเหล่านี้ที่ดุร้ายอย่างกับหมาป่าได้อย่างที่พวกเขาไม่มีทางสู้

ประชาชนชาวสุ่ยหันดูการสังหารอยู่ฝ่ายเดียวนี้ จู่ๆ ก็เกิดความแปลกใจขึ้นมา

สาวน้อยคนนี้สามารถใช้วิธีที่แข็งแกร่งกว่านี้จัดการทีเดียวได้ชัดๆ แต่ว่านางกลับจงใจไม่ใช้วิธีนี้ แต่กลับเลือกใช้วิธีที่ตรงที่สุด โหดเหี้ยมที่สุด!

อ้ากกก!

ฟุบ!

ทหารซีเฉียนคนหนึ่งส่งเสียงร้องออมาอย่างน่าสังเวท แขนข้างหนึ่งของเขาถูกเจียงหลีดึงออกมาอย่างง่ายดาย

มือทั้งสองข้างของนางกลายเป็นกรงเล็บที่แหลมคมของเลี่ยเทียนซื่อ และด้วยพลังของมัน ทำให้นางเดินผ่านท่ามกลางเหล่าทหารซีเฉียนได้อย่างสบายๆ ไม่ต้องใช้แรงเลยสักนิด ไม่ว่านางจะเดินไปที่ใด ก็จะมีแขนขาขาดกระจายร่วงลงพื้น เลือดเต็มไปหมด

แต่ทว่า ภาพที่โหดร้ายทารุณแบบนี้ ประชาชนชาวสุ่ยหันที่ตะลึงเหล่านั้น กลับไม่รู้สึกกลัวเลยสักนิด

พวกเขารู้สึกเพียงแค่โล่งใจ!

โล่งใจมากๆ!

สาวน้อยตรงหน้าโหดร้ายหรือไม่ ไม่! ทหารซีเฉียนโหดร้ายยิ่งกว่านาง! พวกเขารู้สึกเพียงว่าสาวน้อยคนนี้ก็แค่หนามยอกก็เอาหยามบ่งเท่านั้น

ใช่แล้ว! หนามยอกเอาหนามบ่ง!

หนี้เลือดต้องชดใช้ร้อยเท่า!

ในการรุกรานครั้งนี้ ประชาชนชาวสุ่ยหันต้องสูญเสียบ้านเรือน สูญเสียครอบครัว หวังให้เจียงหลีโหดเหี้ยมอีก โหดเหี้ยมกว่านี้อีก!

“อ้ากกก! ไว้ชีวิตด้วยเถิด!”

“ปล่อยพวกเราไปเถอะ!”

“ภายใต้พลังที่เหนือกว่าอีกฝ่ายโดยสิ้นเชิง ท้ายที่สุดทหารซีเฉียนก็รับรู้อย่างแจ่มแจ้งว่าเดิมพวกเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของสาวน้อยตรงหน้า”

สาวน้อยคนนี้โผล่มาจากไหนกันล่ะ

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน