ราชินีพลิกสวรรค์ นิยาย บท 291

วิญญาณยุทธ์ของนกอมตะ ไม่เพียงแต่สามารถทำให้เจ้าของมีความสามารถในการฟื้นคืนสู่สภาพเดิมที่แข็งแกร่งมากแล้ว อีกสามชีวิต ยังมีความสามารถในการรักษาอาการบาดเจ็บของผู้อื่นได้

นี่เป็นครั้งแรกที่เจียงหลีใช้พลังการรักษา อีกทั้งยังเป็นการรักษาที่มากขนาดนี้ หลังจากที่เจียงหลีหลอมรวมเข้ากับวิญญาณยุทธ์ตัวที่สาม

ถ้าไม่ใช่เพราะว่านางมีพลังวิญญาณที่น่าทึ่งและมากกว่าคนปกติหลายเท่า เกรงว่านางยังไม่ทันได้รักษาคนเหล่านี้เสร็จ พลังวิญญาณก็คงจะเหือดแห้งไปเสียก่อน

เจียงหลีลอยตัวอยู่กลางอากาศ ปีกสีแดงฉานทั้งสองที่ใหญ่มหึมาข้างหลังของนาง ตัดกับชุดสีดำลายมังกรบนตัวนาง เสริมให้นางดูงดงามมากยิ่งขึ้น

แสงสีทองเล็กๆ เหล่านั้น ยังคงอยู่ ปกคลุมทั้งวัด

เจียงหลีไม่รู้ว่านั้นคืออะไร แต่ชัดเจนว่าเป็นพลังวิญญาณที่เปลี่ยนเป็นพลังการรักษาผ่านวิญญาณยุทธ์ตัวที่สามของนาง

วิญญาณยุทธ์ช่างมหัศจรรย์จริงๆ ในขณะเดียวกันที่ผู้คนตกตะลึง เจียงหลีกลับอุทานด้วยความซึ้งใจให้กับความมหัศจรรย์ของวิญญาณยุทธ์

แววตาที่สดใสและสงบนิ่งของนาง ค่อยๆ มองไปยังผู้คนที่คุกเข่าอยู่กับพื้น ความรู้สึกที่ซาบซึ้งในบุญคุณของพวกเขา พวกเขาแสดงความเคารพนับถือด้วยการก้มหัวลงกับพื้น แต่ไม่ได้ทำให้นางแสดงความอวดดีออกมา

นางมองไปยังกลุ่มคนกลุ่มนั้นที่นางช่วยไว้ก่อนหน้านี้ แต่กลับหวาดกลัวนาง ตอนนี้พวกเขามองนางด้วยสีหน้าทึ่ง อ้าปากค้าง

เหมือนว่าไม่อยากจะเชื่อว่าทำไมจักรพรรดินีที่สังหารคนมากมาย ถึงได้กลายมาเป็นนางฟ้าที่ช่วยเหลือประชาชนได้หรือ

แท้จริงแล้ว นางเป็นปีศาจหรือเทพเจ้ากันแน่

ฟุบ!

ทันใดนั้น ปีกที่ใหญ่มหึมาหุบเก็บหายไปในหลังของนาง

ท่ามกลางความตกตะลึงและเงยหน้ามองของประชาชนชาวสุ่ยหัน นางค่อยๆ ลอยตัวลงมาอย่างช้าๆ ชายเสื้อปลิวไปตามลม เส้นผมปลิวไสวในอากาศ

ในตอนที่เท้าทั้งสองข้างแตะพื้น จู่ๆ สาวน้อยซื่อผิงก็ตะโกนด้วยความดีใจว่า “ทุกคน ท่านผู้นี้ก็คือจักรพรรดินีของพวกเรา คือจักรพรรดินีแห่งจยาเซียน! เมื่อครู่นี้ นางได้ช่วยพวกเราไว้ จัดการสังหารพวกคนชั่วซีเฉียนเหล่านั้น พวกคนที่ยิ่งกว่าเดรัจฉานเหล่านั้นตายเกลี้ยง!”

คำพูดของนางทำให้ผู้คนเหล่านี้เหมือนเพิ่งตื่นขึ้นจากฝัน แล้วมองเจียงหลี

จักรพรรดินี

จักรพรรดินีของพวกเขา!

ใช่แล้ว หนานฮวงไม่มีประเทศสุ่ยหันแล้ว มีเพียงมณฑลสุ่ยหัน แห่งราชวงศ์จยาเซียน! ประชาชนที่สูญเสียชื่อของประเทศไป ที่จริงไม่ได้รู้สึกอะไรมากกับสิ่งนี้ สำหรับพวกเขาแล้ว ขอเพียงแค่มีข้าวกิน มีเสื้อผ้าใส่ สามารถใช้ชีวิต่อไปได้ แค่นี้ก็พอแล้ว

อีกทั้ง ด้วยฐานะจักรพรรดินีแห่งจยาเซียนที่สูงศักดิ์เช่นนี้ ไม่คิดเลยว่าจะมาช่วยพวกเขาด้วยตัวเอง!

ทันใดนั้น ประชาชนมีความรู้สึกเหมือนกับฝัน ไม่แน่ใจว่าตอนนี้คือเรื่องจริงหรือหลอก

สายตาของเจียงหลี มองไปยังซื่อผิง พูดในใจ เด็กผู้หญิงคนนี้ ก็ถือว่าฉลาดหลักแหลม

ซื่อผิงพูดอีกว่า “จักรพรรดินีไม่เพียงแต่สังหารทหารซีเฉียนเหล่านั้น ยังรักษาทุกคนให้หาย พวกเจ้ายังไม่รีบขอบพระทัยฝ่าบาทอีกรึ”

อ้อ!

ใช่แล้ว! ขอบพระทัยฝ่าบาท!

ผู้คนที่ถูกซื่อผิงเตือน ต่างพากันทำความเคารพด้วยการก้มหัวลงกับพื้น “ขอบพระทัยฝ่าบาทมากขอรับ! ขอบพระทัยฝ่าบาทมากเพคะ!”

“ลุกขึ้นเถอะ” เจียงหลีพูด

อากัปกิริยาที่เหมือนจักรพรรดิแบบนั้น ทำให้คนยากที่จะคิดว่าอายุของนางยังสิบหกไม่เต็ม

หลังจากที่ประชาชนแสดงความขอบคุณ ถึงจะลุกขึ้นมา เจียงหลีสังเกตได้ ถึงแม้ว่าซื่อผิงจะปิดบังสุดๆ แต่ก็ยังมีความเอาความดีของคนอื่นไปเป็นของตัวเองออกมาจากแววตา

ยิ้มเล็กน้อย เจียงหลีไม่ได้พูดอะไร

ซื่อผิงฉลาดมาก สติปัญญาดี นางสามารถมองออกว่านี่คือโอกาสที่ดีที่จะประจบประแจงตัวเอง! ถ้าหากประจบนาง จักรพรรดินีแห่งจยาเซียนได้สำเร็จ ก็สามารถเปลี่ยนแปลงชีวิตที่ยากลำบากได้

เจ้าแผนการ เจียงหลีไม่ถือสา แต่ว่าคนที่มีใจนึกถึงแต่ชื่อเสียงและผลประโยชน์มากแบบนี้ นางก็ชอบไม่ลงแล้ว

นางจะใช้ใคร ชอบก็ใช้ ไม่ชอบก็ไม่แม้แต่จะมอง ก่อนหน้านี้ ยังรู้สึกว่าซื่อผิงเฉลียวฉลาด แต่ตอนนี้ นางกลับไม่รู้สึกชอบสาวน้อยคนนี้อีกแล้ว

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน