ราชินีพลิกสวรรค์ นิยาย บท 292
เผชิญกับคำถามของเจียงหลี แม่ทัพที่กัดฟันพูดกับเจียงหลีว่า “ฝ่าบาท ท่านสั่งให้จวิ้นหวังแห่งสุ่ยหันโยกย้ายทหารที่แข็งแกร่งมาต่อสู้อยู่แนวหน้า แต่ท่านดูสิ พวกเราท่าทางเหมือนทหารที่แข็งแกร่งหรือไม่”
เจียงหลีหรี่ตาทั้งสองข้างเล็กน้อย ได้กลิ่นความไม่ปกติแล้วถาม
นางสงบเยือกเย็น พูดอย่างเย็นชาว่า “พูดต่อสิ”
“คนที่มีพื้นเพไม่ธรรมดาเหล่านั้น ได้ผ่านการติดต่อ แล้วถูกส่งไปที่อื่นที่ปลอดภัยนานแล้ว ทหารที่แข็งแกร่งในหมู่ทหารก็ถูกจวิ้นหวังสั่งให้อยู่ในวัง เพื่อรักษาความปลอดภัยให้กับตัวของเขาเอง” แม่ทัพหัวเราะเยาะ “เขากลัวว่าทหารซีเฉียนจะบุกไปถึงวังแล้วฆ่าเขา”
เจียงหลียิ้มเยาะเย้ย ที่แท้ก็เป็นฮ่องเต้ที่ขี้ขลาด!
“แบบนี้แล้ว เหลือพวกเราเหล่านี้ที่ไม่มีดีอะไรสักอย่าง ก็ถูกส่งมาตายที่นี่” แม่ทัพถอนหายใจอย่างอึดอัด
“ใครบอกว่าพวกเจ้ามาตายหรือ” เจียงหลีเลิกคิ้วสูง มองเขาอย่างหยอกเย้า
แม่ทัพเงยหน้าอย่างประหลาดใจ มองเจียงหลีด้วยความไม่เข้าใจ
ที่นี่คือแนวหน้า เป็นที่ๆ อยู่ใกล้ทหารซีเฉียนมากที่สุด ทหารซีเฉียนโหดเหี้ยมขนาดนั้น วิธีการโหดร้าย พวกเขาไม่กี่พันคน เดิมก็เหมือนถูกส่งไปตายเปล่าๆ!
“ชีวิต อยู่ในกำมือของตัวเอง ถ้าหากไม่อยากตาย เช่นนั้นก็พยายามมีอยู่ชีวิตอยู่ต่อไปให้ถึงที่สุด”
คำพูดของเจียงหลี ทำให้ทหารสุ่ยหันเหล่านี้รู้สึกแปลกใจ
เอาแต่สั่ง แล้วจะมีประโยชน์อะไร
สีหน้าของพวกเขา ทำให้เจียงหลีไม่พูดต่ออีก
แต่ว่า รอยยิ้มของนางกลับทำให้คนรู้สึกเหน็บหนาวไปถึงกระดูก
แม่ทัพสุ่ยหันคนนั้นสังเกตเห็นรอยยิ้มที่ผิดปกติของนางได้ก่อน เพียงแต่ไม่ทันได้เปิดปากพูด ก็ได้ยินจักรพรรดินีของพวกเขาเปิดปากพูด
“เหล่าทหารสุ่ยหันทุกคนจงฟัง รีบจัดขบวนแล้วไปจัดการศัตรูกับข้า ชาวสุ่ยหันจัดคนตรวจดูการสู้รบหนึ่งพันคน เฝ้าป้องกันอยู่ด้านหลัง ถ้าหากมีคนหนี คนที่ขลาดกลัว ตายสถานเดียว!”
ตูม!
คำสั่งนี้ออกไป คนที่ตะลึงไม่หยุดคือทหารสุ่ยหัน และประชาชนชาวสุ่ยหันนับพันก็ตะลึงเช่นกัน
ทหารไปรบ แล้วประชาชนตรวจดูการสู้รบหรือ
นี่! นี่เป็นเรื่องที่ไม่เคยได้ยินมาก่อน!
“ฝ่าบาท นี่มัน…”
แม่ทัพสุ่ยหันอยากจะพูด แต่กลับถูกเจียงหลียกมือให้หยุด
“มีจักรพรรดินีอย่างข้าร่วมสู้กับพวกเจ้า ข้ายังไม่กลัว แล้วพวกเจ้ากลัวอะไร”
คำพูดนี้ อุดปากทหารสุ่ยหันทุกคน แม่ทัพคนนั้นก็เก็บคำพูดที่อยากจะพูดกลับไป
เจียงหลีไม่มองพวกเขาแล้ว แต่มองไปยังประชาชนที่ยังคงที่ตกตะลึงอยู่เหล่านั้น พูดด้วยน้ำเสียงที่สงบนิ่งที่สุด “ปกป้องประเทศชาติบ้านเมือง เดิมเป็นเรื่องของทหาร แต่ว่าทหารสุ่ยหันขี้ขลาดเกินไป พวกเขาแบกรับหน้าที่ปกป้องบ้านเมืองไม่ไหว ดังนั้น ทำได้พียงให้พวกเจ้าเข้ามาตรวจดูการสู้รบด้วยตัวเอง ถ้าหากพวกเขาตายในสนามรบหมด…”
นางหยุดพูด ดวงตาที่แวววาวค่อยๆ มองไปยังทหารสุ่ยหันและประชาชนสุ่ยหันทุกคน “…เช่นนั้น บ้านเมืองก็ต้องอาศัยตัวเองปกป้องเองแล้ว พวกเจ้าคือประชาชนของข้า ที่นี่คือดินแดนของข้า ด้วยตำแหน่งจักรพรรดินีของข้าร่วมสู้รบด้วยกันกับพวกเจ้า ถามพวกเจ้าแค่นี้ว่ากล้าหรือไม่กล้า!”
กล้าหรือไม่กล้า!
กล้าหรือไม่กล้า!
นางถามว่าพวกเขากล้าหรือไม่กล้า
เพียงแค่สี่คำ กลับทำให้ความเร่าร้อนที่ดับไปนานในใจของพวกเขา เริ่มค่อยๆ ลุกขึ้นมา
“กล้า!”
“กล้า!”
“กล้า! พวกเรากล้า! ฝ่าบาทลดตัวลงมาร่วมสู้รบกับพวกเรา พวกเราจะมีอะไรไม่กล้าอีกล่ะ บ้านเมืองของตัวเอง ตัวเองก็ต้องปกป้องเอง!” ทหารซีเฉียนยังคงไม่พูดอะไร แต่ท่ามกลางประชาชน ได้มีชายผู้ที่ฮึกเหิมลุกยืนขึ้นแล้ว
เจียงหลีมองเขา ในแววตามีความยิ้ม พยักหน้าแล้วพูดว่า “ดี! เป็นลูกผู้ชาย”
VERIFYCAPTCHA_LABELประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราชินีพลิกสวรรค์