ราชินีพลิกสวรรค์ นิยาย บท 293

ฆ่ามันนน!

ฆ่าศัตรูทั้งหมดที่บุกรุกเข้ามา! ฆ่าทุกคนที่เหยียดหยามรังแกประชาชน! ฆ่าทหารฝ่ายศัตรูให้หมด แสดงแสนยานุภาพของพวกเราออกมา!

ในสนามรบ ทหารสุ่ยหันและทหารซีเฉียนต่อสู้กัน

แต่ว่า สถานการณ์ยังคงไม่ค่อยดี จำนวนคนของทหารสุ่ยหันเยอะกว่าทหารซีเฉียน แต่ถึงแม้ว่าจะฮึกเหิมกล้ารบแล้ว แต่ปะทะกับทหารซีเฉียนที่โหดเหี้ยม ยังคงมีความวุ่นวายและอ่อนแอ

พวกเขาไปสู้กับศัตรูแล้ว แต่ว่าศัตรูโหดเหี้ยมเกินไป

เจียงหลีดูอยู่ครู่หนึ่ง ส่ายหัวช้าๆ เดิมเป็นศึกที่ชนะแน่นอน แต่ทหารสุ่ยหันกลับทำให้แย่ลง เพียงเพราะว่าพวกเขายังไม่ลอกคาบกลายเป็นทหาร!

พวกเขาสวมใส่ชุดทหาร แต่ยังไม่มีจิตวิญญาณความเป็นทหารที่แท้จริง

“ในสนามรบ ทั้งสองฝ่ายปะทะกัน คนที่กล้าหาญคือผู้ชนะ! จิตใจขี้ขลาด ต้องแพ้ศึกครั้งนี้เป็นแน่!” เจียงหลีพูดอย่างเย็นชา

คำพูดนี้ของนาง เหล่าทหารสุ่ยหันที่อยู่ท่ามกลางการเข่นฆ่าโรมรัน คนที่ได้ยินมีไม่มาก แต่ว่าประชาชนชาวสุ่ยหันที่ตรวจดูการสู้รบอยู่ด้านหลังกลับได้ยิน

ในกองกำลังนี้ มีคนเป็นตัวตั้งตัวตีขึ้นมา

เขามองจักรพรรดินีที่ยืนตัวตรง แววตาเฉยเมย มีความเร่าร้อนในใจที่ไม่อาจจะอธิบายได้เกิดขึ้น “พวกเราก็เป็นชาวสุ่ยหัน ถึงแม้ว่าจะไม่ใช่ทหาร แต่ว่าพวกคนชั่วมารุกรานอาณาจักรของเรา ฝ่าบาท ได้โปรดอนุญาตให้กระหม่อมไปร่วมรบด้วยเถอะขอรับ!”

ผู้ตรวจดูการสู้รบที่ไหนกันออกไปสู้กับศัตรูหรือ

ถ้าตาย ก็แค่จบชีวิตลง! แต่กลับสามารถอุทิศตัวเพื่อคนในครอบครัวของตัวเองได้ เพื่อประเทศชาติ

“ฝ่าบาท ได้โปรดให้กระหม่อมไปร่วมรบเถอะขอรับ!” ประชาชนที่เหลือ ต่างพากันแสดงท่าที

เจียงหลีหันมามองพวกเขา พูดด้วนน้ำเสียงสงบนิ่งว่า “พวกเจ้าเห็นเหตุการณ์ตรงหน้าทั้งหมดแล้ว ไม่กลัวตายรึ”

“ไม่กลัวขอรับ!”

“พวกกระหม่อมไม่กลัวขอรับ!”

ตอบด้วยความแน่วแน่และเสียงดังกังวาน ในที่สุดก็ทำให้ใบหน้าที่ตึงเครียดของเจียงหลียิ้มได้อีกครั้ง

นางก็เป็นคนที่ชอบปกป้องเช่นกัน แต่ไม่ใช่ว่าจะปกป้องทุกคน นางปกป้องแค่คนที่นางยอมรับเท่านั้น!

“ได้! ไปเถอะ สังหารศัตรูอย่างกล้าหาญ มีข้าอยู่ที่นี่ รับรองว่าพวกเจ้าต้องไม่ตาย!” เจียงหลียกมือขึ้นโบก

ไม่ตายหรอกหรือ

ต่อให้รู้ว่าจักรพรรดินีมีความสามารถในการรักษาที่มหัศจรรย์ แต่พวกเขาก็ยิ้มเล็กน้อยให้กับคำสัญญานี้เท่านั้น

ในสนามรบ จะไม่มีคนตายได้อย่างไร!

ตายอย่างคุ้มค่าก็พอแล้ว!

“ฆ่ามันนน!”

“ฆ่ามันนน!”

เสียงตะโกนที่จู่ๆ ก็ดังขึ้นมา ขัดจังหวะการต่อสู้ของทหารสุ่ยหันและทหารซีเฉียน

พวกเขาใช้เวลาตรงนี้ มองไปยังประชาชนเหล่านั้นที่ในมือต่างถืออาวุธต่างๆ วิ่งเข้ามาจากด้านหลัง โดยไม่สนใจและไม่กลัวตายอะไรทั้งนั้น พวกเขาอึ้งไป

“พวกเจ้าบ้าไปแล้ว!” ทหารสุ่ยหันตะโกนเสียงดัง

แต่ประชาชนกลับไม่ได้ตอบอะไร

ไม่สิ! พวกเขาตอบแล้ว! ตอบด้วยวิธีการที่ตรงและง่ายที่สุด พวกเขาวิ่งเข้ามาแล้ว ในตอนที่ทหารซีเฉียนงงงัน ได้ฟันเข้าไปที่หัวนั้นโดยตรง

เลือดพุ่งกระฉูดและกลิ่นคาวเลือด ไม่ได้ทำให้ประชาชนเหล่านี้กลัวอีกต่อไป

หลังจากมีจิตใจที่แน่วแน่แล้ว ในสนามรบ พวกเข้าได้ลอกคาบกลายเป็นทหารที่มีพละกำลังและความกล้าหาญ

“อ้ากกก!”

เสียงร้องที่น่าเวทนาของทหารซีเฉียนดังมาทางนี้

ประชาชนที่ไม่เคยผ่านการฝึกฝนมาก่อน ท่ามกลางสงครามนองเลือด ไม่มีอาวุธแล้ว จับหัวของทหารซีเฉียน กัดที่หูของทหารซีเฉียนแล้วฉีกออก

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน