ราชินีพลิกสวรรค์ นิยาย บท 310

“หรงอวี้ป้อนฝ่าบาทเองเพคะ”

หรงอวี้จ้องมองเจียงหลีอย่างลึกซึ้ง จอกสุราในมือนั้นสัมผัสกับริมฝีปากสีแดงของนาง

กลิ่นเหล้าจากริมฝีปาก ทำให้ริมฝีปากของเจียงหลีเผยขึ้น นางค่อยๆ อ้าริมฝีปาก กัดขอบจอก ชิงจอกสุรามาจากมือของเขา ยกคอขึ้นและเหล้าในจอกก็ค่อยไหลจากริมฝีปากเข้าไปในปากของนาง

มือที่ว่างเปล่าของหรงอวี้ ยังคงค้างไว้ที่ท่ายกจอก ตาของเขาเป็นประกายราวกับถูกพฤติกรรมที่สง่ารุนแรงของเจียงหลีสะกดไว้

ดื่มสุราจนหมด ปากของเจียงหลีก็คลายออก ทำให้จอกที่ว่างเปล่าตกลง

หรงอวี้รีบรับไว้ด้วยมือทั้งสองข้าง ถือแก้วไว้ในอุ้งมือของตน รอยปากที่หลงเหลืออยู่บนขอบแก้วทำให้เขารู้สึกเหมือนถูกไฟเผาในใจ ยากที่จะควบคุมตัวเอง

เขาก้มหัวลงอย่างระมัดระวัง ปกปิดแรงกระตุ้นในสายตา หันตัววางแก้วลงบนโต๊ะ

ในเวลานี้เขารู้สึกหายใจไม่ออก ทันใดนั้นร่างทั้งร่างของเขาก็ถูกยกขึ้นแขวนไว้เหนือห้องบรรทม

หรงอวี้อ้าปากพยายามส่งเสียง แต่พบว่าไม่สามารถส่งเสียงได้ แขนขาของเขาดิ้นรนในอากาศ ดวงตาที่ยื่นออกมาเบิกกว้างนั้นเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก

การเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหัน ทำให้เจียงหลีถอดสีหน้าเกียจคร้าน แล้วลุกขึ้นจากเตียง

“ลู่เจี้ย!”โดยไม่ต้องคิด นางก็รู้ได้ทันทีว่าใครเป็นคนทำ

เมื่อนางเรียกชื่อนี้ออกมา หรงอวี้ก็ตกใจ ลู่เจี้ยรึ ลู่เจี้ยตายไปแล้วมิใช่หรือ ความสงสัยของเขาอยู่ได้ไม่นานเพราะหลังจากคำพูดของเจียงหลี ก็มีร่างๆ หนึ่งปรากฏขึ้นในห้องบรรทมลู่เจี้ย!ใช่ลู่เจี้ยจริงๆ ด้วย!เขายังไม่ตาย!

หรงอวี้รู้สึกหวาดกลัวในใจอย่างสุดขีด เขามองไปที่ลู่เจี้ย นั่นคือลู่เจี้ยไม่ผิดแน่ แต่ทำไมลู่เจี้ยคนนี้ถึงทำให้เขารู้สึกกลัวมากขนาดนี้ เมื่ออยู่ต่อหน้าเขาดูเหมือนว่าแม้แต่มดก็เทียบไม่ได้

สายตาที่เย็นชาของจักรพรรดิลู่เจี้ยไม่ได้มองไปที่เจียงหลี แต่มองไปที่ร่างที่ถูกแขวนของหรงอวี้ มองไปที่สีหน้าที่หวาดกลัวของเขา

ชายคนนี้สมควรตายโดยแท้

เขากล้าป้อนเหล้านางได้อย่างไร ยิ่งไปกว่านั้น สายตายังเต็มไปด้วยความคิดชั่วร้าย!

แต่สิ่งที่ทำให้เขาโกรธมากที่สุด คือนางดื่มเหล้านั้นด้วยจริงๆ

ไม่ ยกโทษให้ข้าเถอะ ช่วยด้วยข้าไม่อยากตาย หรงอวี้รู้สึกถึงจิตสังหารได้อย่างชัดเจนและเขาก็พยายามกลอกตามองหาเจียงหลี โดยหวังว่าเธอจะช่วยเขาได้

ในที่สุดเขาก็หันไปมองเจียงหลีได้ไม่ทันไร เขาพบว่าสายตาของนางไม่ได้ให้ความสนใจกับเขาเลย

กรอบ!

เสียงกระดูกหักดังขึ้นอย่างกะทันหัน

หัวของหรงอวี้แขวนอยู่ในมุมที่แปลกตา แสงในดวงตาของเขาดับลง หลังจากที่แขนขาของเขาหยุดดิ้น มีสิ่งของสองอย่างหล่นลงมาจากเสื้อคลุมหลวมๆ และตกลงไปที่พื้น

“…” ปากของเจียงหลีกระตุกอย่างรุนแรง เหลือบมองไปที่ศพของหรงอวี้ จากนั้นก็มองไปยังชายหนุ่มที่หน้าดำหน้าแดงด้วยความปวดหัวเล็กน้อย

ตูม!

ได้มีไฟที่ไร้ต้นตอเผาร่างของหรงอวี้ และในทันใดก็ได้เผาจนไม่เหลือขี้เถ้า

เหตุการณ์นี้ ทำให้สายตาของเจียงหลีกระตุกอย่างรุนแรง

ดูเหมือนว่าชายคนนี้จะโกรธจริงๆ

เมื่อจักรพรรดิหน้าดำหน้าแดงก้าวเข้ามาหานาง ทันใดนั้นเจียงหลีก็ส่งเสียง “หึ” และหยิบสิ่งที่ตกลงมาจากร่างหรงอวี้จากพื้นอย่างสงสัย “นี่มันอะไรกัน”

“ยาพิษ ระเบิดควัน” ชายหนุ่มตอบอย่างเย็นชา จ้องไปที่นางอย่างไม่ละสายตา ดีมาก เป็นเปลี่ยนหัวข้อที่ไร้สาระอีกแล้ว

“โอ้โห! ไม่คิดว่าเขาจะมีเจตนาร้ายขนาดนี้ ดีที่ตาย!” เจียงหลีกล่าวอย่างเคร่งขรึม เมื่อรู้สึกถึงความโกรธที่ไม่ลดลงของชายหนุ่ม นางก็ยิ้มอย่างประจบประแจงให้ชายหนุ่มอีกครั้ง “แต่ระเบิดควันนี้ยังมีประโยชน์ เขาน่าจะใช้ส่งสัญญาณหลังจากกลอุบายสำเร็จพรึ่บ!

ระเบิดควันและขวดยาในมือของนางถูกแรงประหลาดดึงออก ลอยออกจากมือของนางและตกลงบนพื้นที่ไกลออกไป

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน