ราชินีพลิกสวรรค์ นิยาย บท 334

ใบหน้าเล็กๆ ที่ดูอวดดีนั้น แสดงออกให้เห็นถึงความประหลาดใจ เอาอกเอาใจชายหนุ่มที่ดูอารมณ์ไม่ดี

แต่เจียงหลีไม่ระมัดระวัง คาดไม่ถึงว่าจะถูกชายผู้นั้นโจมตีได้สำเร็จ กดนางไว้ใต้ร่างกาย

อึก…

วีรบุรุษแห่งยุค!

เจียงหลีจนปัญญา แต่ไม่อยากยอมแพ้ มือทั้งสองวางที่คอของชายหนุ่ม ยิ้มอย่างยั่วยวน “องค์จักรพรรดิใยต้องรีบร้อนถึงพียงนี้”

จักรพรรดิหนุ่มยิ้มเยาะ มาไม้นี้อีกแล้ว

เพียงแต่ ครั้งนี้ เขาก็ไม่ได้เลอะเลือนแบบนั้นแล้ว เซ่าตี้ยื่นมือออกไป นิ้วมือเรียวยาวลูบผ่านทีแก้มของนางอย่างเบามือ เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่ชวนหลงใหล “หลีเอ๋อร์มีระดูแล้วหรือ”

อึก!

สมควรตาย!

เจียงหลีสะดุ้งตกใจในทันใด นางเกือบจะลืมจุดนี้ไป

ครั้งที่แล้วใช้ข้ออ้างนี้ ปั่นหัวชายหนุ่มไปครั้งหนึ่ง เพื่อแก้แค้นเล็กๆ น้อยๆ ได้สำเร็จ หากวันนี้จะใช้มันอีก ชายหนุ่มคงจะไม่เชื่ออย่างแน่นอน

หากเขาควบคุมตัวเองไม่อยู่จริงๆ จะมาพราก…ไม่ นางก็คงทำได้เพียงฝืนใจยอมรับ!

“ทุกครั้งที่ข้ามา หลีเอ๋อร์มีไมตรีเสมอ แสดงออกเป็นนัยๆ ทำให้ข้ารู้สึกลำบากใจ หากไม่ลงมือทำอะไร ก็ดูเหมือนกับว่าจะปฏิเสธไมตรีของเจ้า” ตี้จวินหรี่จาลง จากนิ้วมือกลายเป็นฝ่ามือสัมผัสไปที่ร่างกายของเจียงหลี

แม้จะมีอาภรณ์ขั้นอยู่ เจียงหลียังคงรู้สึกได้ ว่ามือใหญ่ที่สัมผัสลูบไปมานั้นทำให้เนื้อตัวสั่นเทา

“ช่วงนี้หลีเอ๋อร์คงกินอิ่ม นอนสบายเป็นแน่”

คำพูดที่ชายหนุ่มจู่ๆ เอ่ยขึ้นมา ทำให้เจียงหลีมึนงงเล็กน้อย เมื่อนางรู้สึกตัวจึงเอ่ยตอบ “นั่นมันแน่นอน!” ถึงอย่างไรก็ไม่สามารถเอ่ยได้ว่าตนเองคิดถึงเขา เช่นนี้คงขายหน้าเป็นแน่

อืม อย่างนั้นหรือ

เพียงแต่ หลังจากนางตอบไป ประกายตาของชายหนุ่มที่คร่อมอยู่ด้านบนแสดงออกเหมือนหยอกเย้า นางมีอาการตอบสนองทันที ใบหน้าร้อนวูบวาบ สมควรตาย!

ชายคนนี้จะสนใจว่านางจะกินอิ่มนอนสบายที่ไหนกัน เหมือนแสดงออกเป็นนัยๆ ว่าร่างกายของนางนั้นแตกสาวมากยิ่งขึ้นทุกวัน!

หลังจากถอดหน้ากากออก ก็ปรากฏให้เห็นธาตุแท้ของชายหนุ่มใช่ไหม เจียงหลีพูดอย่างโกรธเคืองในใจ

หญิงสาวที่อยู่ด้านล่างได้แต่กัดฟันโกรธ ทำให้เซ่าตี้ที่ตอนแรกไม่ได้แสดงออกอะไรทางสีหน้า กลับมีรอยยิ้มเล็กน้อยปรากฏอยู่บนใบหน้า

“ท่านเป็นอะไร” เจียงหลีที่จับตามองเขาอยู่ จู่ๆ ดวงตาของเขาปรากฏให้เห็นถึงความเหนื่อยล้าที่ซ่อนอยู่ภายใน

เซ่าตี้พลิกตัวออกทันใด นอนอยู่ข้างกายนาง แล้วดึงนางมากอดไว้ที่อก และเอ่ยเสียงเบา “ไม่มีอะไร นอนเถิด” เรี่ยวแรงนั้น ทำให้นางเริ่มไม่อยู่นิ่ง เจียงหลีนึกว่าเขาหลับ จริงๆ แล้วเป็นเพียงแรงที่กดไม่ให้บิดตัวไปมา

“ไม่มีอะไรจริงๆ หรือ” เจียงหลีถามอย่างไม่วางใจ

“ไม่มี” เซ่าตี้ตอบกลับอย่างง่ายๆ

เจียงหลีเงยหน้าขึ้นมองเขาอย่างละเอียด บนใบหน้าที่งดงาม ดูนิ่งสงบมาก ดูไม่เห็นความผิดปกติแม้แต่น้อย และก็ไม่ได้มีความรู้สึกใดบนใบหน้า

ราวกับว่า ไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นจริงๆ

เมื่อคลายความกังวลในใจ เจียงหลีซบไปที่แผงอกนั้นอีกรอบ แล้วเล่าเรื่องคณะทูตจากเป่ยโหรว

เมื่อเล่าจบ นางเอ่ยถาม “ท่านว่าฮ่องเต้เป่ยโหรวตัดสินใจจะกระทำการใดกันแน่ เรื่องนี้ หรงจิ่งอยู่เบื้องหลังใช่หรือไม่”

“เจ้าจัดการได้” ใครจะรู้ เซ่าตี้จะตอบกลับง่ายๆ เพียงประโยคเดียว

เจียงหลีเบ้ปาก ได้แต่ตำหนิในใจ จริงๆ เลย ไม่แม้จะให้โอกาสนางที่จะแอบอู้ได้เลย

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน