ราชินีพลิกสวรรค์ นิยาย บท 340

ถ้าหากมีใครคนหนึ่งค้นพบโบราณสถาน คนอื่นๆ ก็สามารถไม่ปฏิบัติตามกฎได้ เพราะว่าคนๆ เดียวไม่มีอำนาจ ไม่มีใครสนับสนุน ก็จัดการได้ตามอำเภอใจ

แต่ถ้าหากคนที่มีอำนาจคนหนึ่งค้นพบเข้า เช่นนั้นคนอื่นๆ ก็จะปฏิบัติตามกฎ เพราะว่าการต่อสู้ระหว่างคนมีอำนาจมีผลกระทบที่ใหญ่มาก

ทันใดนั้น เจียงหลีก็เข้าใจว่าทำไมลู่เสวียนถึงอยากให้นางครองทั้งหนานฮวง!

เพราะว่านางยึดกุมอำนาจไว้ด้านหนึ่ง ถึงได้ไม่มีใครมาย่ำยี

“ในคนที่ไปสำรวจสุสานโบราณของตระกูลไป๋เซี่ยง ขอแค่อายุไม่เกินห้าสิบปี ก็ไปได้ โอกาสข้างใน ก็ขึ้นอยู่กับตัวเอง ความหมายของฝ่าบาทก็คือหลังจากที่เข้าสุสานโบราณไปแล้ว ถ้าหากมีโอกาส เกรงว่าตระกูลไป๋เซี่ยงจะปฏิบัติต่อเจ้าที่มาจากที่อื่นไม่ดี ดังนั้นฝ่าบาทหวังให้ข้ากับเจ้าไปด้วยกัน ถ้าหากเกิดความขัดแย้งกันขึ้นมาจริงๆ อย่างน้อยข้าองค์หญิงแห่งเป่ยโหรวก็ยังสามารถปกป้องเจ้าได้” เหวินเหรินชิ่งชิ่งบอกจุดประสงค์ออกมา

แต่ทว่า หลังจากที่ลู่เสวียนได้ฟัง กลับโกรธมาก พูดอย่างไม่พอใจว่า “ใครต้องการให้เจ้าปกป้อง! ก็แค่เด็กผู้หญิงคนหนึ่งเท่านั้น”

“แน่นอนว่าข้าไม่มีความสามารถไปปกป้องเจ้า ที่สามารถปกป้องเจ้าได้ก็มีเพียงฐานะของข้า” เหวิน เหรินเหรินชิ่งชิ่งไม่สนใจน้ำเสียงของเขา เหมือนว่าต่อให้ลู่เสวียนจะทำกับนางไม่ดีมากขึ้นเรื่อยๆ นางก็ยิ่งพูดกับเขาอย่างปกติ

กลับกัน ถ้าหากลู่เสวียนพูดกับนางอย่างอ่อนโยน นางก็จะเหมือนกับเม่นที่มีหนามยาวและแหลม แทงเขากลับไปอย่างแรง เพื่อขัดขว้างไม่ให้ลู่เสวียนเข้าใกล้

เพียงแต่ ในระหว่างที่ทั้งสองคนโต้เถียงกัน เจียงหลีกลับยิ่งรู้สึกชอบองค์หญิงคนนี้มากขึ้นเรื่อยๆ

“เหอะ! เช่นนั้นก็ไม่จำเป็น” ลู่เสวียนแสดงความไม่พอใจออกมา

“แล้วแต่เจ้า ถึงอย่างไรข้าก็ได้พูดในสิ่งที่ข้าอยากจะพูดไปหมดแล้ว เวลาฝึกคือพรุ่งนี้ตอนกลางวัน ระยะเวลาในการสำรวจประมาณครึ่งเดือน ที่จริงก็ไม่มีใครรู้ว่าสุสานโบราณใหญ่แค่ไหน ไม่ได้อันตรายมากจริงหรือเปล่า ในเมื่อเจ้ามั่นใจขนาดนั้น เช่นนั้นเตรียมตัวเอาเองแล้วกัน ข้าก็จะกลับไปเตรียมตัวเช่นกัน วันพรุ่งจะมีรถม้ามารับเจ้าไปสุสานโบราณ” เหวินเหรินชิ่งชิ่งพูดจบ ก็หันตัวเดินจากไป ไม่ชักช้าเลยสักนิด ง่ายๆ สบายๆ เป็นอย่างมาก

“เหอะ! ผู้หญิงไร้มารยาท!” รอนางไปแล้ว ลู่เสวียนถึงกัดฟัน แล้วพูดออกมาด้วยสีหน้าหมองหม่น

เจียงหลีหันไปมองเขา ไม่สนใจสีหน้าของเขา ทำเสียง จุ๊ๆ แล้วส่ายหัว “เด็กน้อย”

ลู่เสวียนมองนาง ทำหน้าไม่เข้าใจ “หมายความว่าอย่างไร”

“เปล่า” เจียงหลีกลับยิ้มตาหยี แล้วทำให้เขาอยากรู้

พูดจบ นางก็เดินไปอีกทาง ลู่เสวียนตามไป แล้วพูดเอาใจนาง “พี่สะใภ้ พวกเราไปด้วยกันเถอะ”

“เพ้อเจ้อ!” เจียงหลีพูดกับเขาสองคำ

ไม่ว่าจะเป็นหลิงจงก็ดี หรือเนี่ยนจงก็ดี ในเมื่อเป็นการค้นพบโบราณสถานระดับสูงเช่นนี้ แน่นอนว่านางต้องไปดูเสียหน่อย

…

วันรุ่งขึ้น เหวินเหรินชิ่งชิ่งรักษาเวลาเป็นอย่างมาก รถม้าที่เคยบอกปรากฏอยู่ที่เรือนรับรองซื่อฟาง

ลู่เสวียนพาแค่เจียงหลีขึ้นรถม้า ทั้งสองคนแต่งกายเรียบง่ายแล้วมุ่งไปยังสุสานโบราณนั้นที่ตระกูลไป๋เซี่ยงเป็นผู้ค้นพบ

ตระกูลไป๋เซี่ยง… บนรถม้า เจียงหลีที่ดูเหมือนกำลังจะหลับ แต่ก็ไม่ได้หลับ

สร้างความสัมพันธ์กับตระกูลไป๋เซี่ยงครั้งแรก นางยังจำไป๋เซี่ยงเลี่ยชื่อนี้ได้เป็นอย่างดี! ในตอนที่นางเตรียมจะข้ามไปขั้นหลิงเจียง แล้วตามหาเต่าเสวียนกังในอาณาเขตหลิงอู่

ถึงแม้นางจะไม่รู้ว่าหลังจากที่นางหลอมรวมเข้ากับเต่าเสวียนกังแล้ว เกิดอะไรขึ้น แต่ว่านางกล้ารับรองได้เลยว่าไป๋เซี่ยงเลี่ยก็จำนางได้ดีเหมือนกัน

ไม่รู้ว่าครั้งนี้ จะเจอกับเขาคนนี้ไหม ถ้าหากเขาจำข้าได้ แล้วจะเกิดเรื่องวุ่นวายอะไรขึ้น เจียงหลีพูดในใจ

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน