ราชินีพลิกสวรรค์ นิยาย บท 350

“กลองหินอะไร” เจียงหลีขมวดคิ้วถาม

“เจ้าไม่รู้ก็ไม่ควรรู้ หากรู้แล้วเกรงว่าเจ้าจะเป็นอย่างข้า มองข้ามทุกสิ่งข้างกายเพียงเพื่อแสวงหาสิ่งลวงตา” โครงกระดูกหลิงจงเอ่ยตอบ

“…” เจียงหลีอยากจะกระอักเลือด

มีการบอกเล่าครึ่งๆ กลางๆ เยี่ยงนี้ด้วยหรือ

นางหันสายตากลับมาแต่ก็ไม่พูดพร่ำทำเพลง เพียงแต่เอ่ยถาม “เจ้าเสียแรงชักจูงข้ามาถึงที่นี่ คงไม่ใช่เพราะเหงาเลยหาเพื่อนสนทนาเล่าเรื่องหรอกกระมัง”

“แน่นอนว่าข้ามีเรื่องขอร้องเจ้า” โครงกระดูกเองก็มิปิดบังต่อไป

“ไหนเจ้าว่ามาซิ” เจียงหลีกลับมาขี้เกียจเอนกายพิงไม้ไผ่ ยกมือขึ้นกอดอกแล้วมองเขาด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง

“ค่ายกลที่เนี่ยนซือสร้างเอาไว้นั้นทำลายยากมาก หากไม่ใช่หลิงซือที่มีอาณาเขตระดับปรมาจารย์แล้วก็ต้องเป็นเนี่ยนซือที่มีความสามรถเก่งกาจมิแพ้กัน”

เจียงหลีหรี่ตาแต่ไม่แสดงอารมณ์ใดๆ

ตอนนั้นที่ทางหลุดพ้นออกมาจากค่ายกลของลู่เจี้ยเพราะได้รับความช่วยเหลือจากเฟิงสิงอวิ๋น ตามที่

หลิงจงผู้นี้ได้กล่าวมา ขั้นบำเพ็ญของเฟิงสิงอวิ๋นเหนือกว่าหลิงจงใช่หรือไม่ ไม่ เป็นไปไม่ได้ แม้กระทั่งหนานอู๋เฮิ่นยังไม่บรรลุหลิงจงเลยแล้วเฟิงสิงอวิ๋นจะเป็นไปได้เยี่ยงไร มีทางเดียวคือเขาอาจจะฝึกพลังจิตไปพร้อมกันด้วย และคงอยู่ในระดับใกล้เคียงกับลู่เจี้ยอีกด้วย

“เจ้าฝึกเป็นเนี่ยนซือ แม้อาณาเขตยังไม่พอแต่ยังมีพลังช่วยเหลือมากกว่าข้าซึ่งน่าจะสามารถทำลายค่ายกลนี้ได้ เมื่อทำลายค่ายกลได้แล้วขอความกรุณาแม่นางฝังกระดูกของข้าไว้ข้างภรรยาข้าด้วยเถิด พอทุกอย่างเสร็จสิ้นแล้วข้าจะไม่รวบรัดเอาเปรียบแม่นางอีก”

“อ้อ แล้วข้าจะได้ประโยชน์อะไรบ้าง” เจียงหลีถามหยอกเล่น

“หากข้าดูไม่ผิดล่ะก็ ขั้นบำเพ็ญเนี่ยนซือของแม่นางคงไม่พ้นระดับเนี่ยนเจี้ยงขั้นต่ำหรอกกระมัง”

เจียงหลีไม่ตอบ แต่สีหน้าของนางก็อธิบายทุกอย่างหมดแล้ว

“ขอเพียงแม่นางยอมช่วยข้า ข้าจะถ่ายทอดพลังจิตที่ภรรยาข้าทิ้งไว้ให้กับเจ้า หลังจากดูดซับพลังแล้วขั้นบำเพ็ญเนี่ยนซือของเจ้าก็จะยกระดับสูงยิ่งขึ้น แม้แต่กระทั่งอาจสามารถบรรลุถึงขั้นเนี่ยนไซว่ก็เป็นได้ ส่วนข้ามีเวทย์อาคมมอบให้เพื่อเป็นสิ่งตอบแทน นอกจากนี้ยังมีน้ำศักดิ์สิทธิ์ชนิดหนึ่งซึ่งข้าได้มาจากการสำรวจหลังจากรับมันไปแล้วมันเปลี่ยนเป็นกล้ามเนื้อและจากร่างธรรมดาให้กลายเป็นกล้ามเนื้อน้ำแข็งและกระดูกหยกได้ มันมีพลังป้องกันตัวเองและยังสามารถชำระไขกระดูกและฝึกพรสวรรค์ได้อีกด้วย”

“สิ่งล้ำค่าถึงเพียงนี้ เจ้าทำใจยกให้ข้าได้หรือ” เมื่อเจียงหลีได้ฟังข้อเสนอก็ใจเต้นระส่ำ

ไม่พูดไม่ได้เลยว่าของขวัญสามชิ้นที่หลินจงผู้นี้ได้กล่าวมาล้วนเป็นสิ่งที่ทุกคนปรารถนาทั้งสิ้น

“พูดตามจริง มีเพียงแต่สตรีที่สามารถใช้น้ำศักดิ์สิทธิ์ เดิมทีข้าคิดไว้ว่าจะเอาให้ภรรยา แต่…”

เจียงหลีเข้าใจถ่องแท้ ของล้ำค่าชิ้นนี้ยังไม่ทันถึงมือ ความสัมพันธ์ฉันท์สามีภรรยาดันร้าวฉาน สุดท้ายจึงไม่ได้มอบของล้ำค่าชิ้นนี้ให้

“เก็บไว้ก็เสียดายนัก ในเมื่อสหายน้อยมีบุญคุณต่อพวกข้าสองสามีภรรยา มอบมันให้เจ้าก็สมควรแล้ว”

“เหตุใดถึงเลือกข้า แค่เพราะข้าเป็นเนี่ยนซือหรือ” เจียงหลีถามอีกครั้ง

“สุสานโบราณ เดิมทีเป็นสถานที่ๆ พวกข้าสองคนต้องการหวนคืนสู่ปรโลก ก่อนตายพวกข้าสัญญาไว้ว่าจะฝังร่างไปพร้อมกัน สุสานลวงข้างนอกเป็นเพียงภาพลวงตาเท่านั้น ส่วนที่แห่งนี้เป็นที่ๆ ภรรยาของข้าใช้พลังจิตสร้างเอาไว้แล้วมันคือสวรรค์ของพวกเรา แต่ว่าข้า เฮ้อ! การขุดพบสุสานโบราณในดินแดนหนานฮวงนั้น ทั้งยังดึงดูดผู้คนให้เข้ามา อย่างน้อยคนเหล่านั้นก็เป็นถึงเนี่ยนซือ และการปรากฏตัวของเจ้ามันจุดประกายความหวังในใจข้าจริงๆ”

เจียงหลีนิ่งเงียบไม่พูดจา ยังคงพิงอยู่ตรงนั้นไม่ขยับ

โครงกระดูกเอ่ยต่อ “หากเจ้ายอมช่วยข้า นอกจากสามสิ่งที่ให้สัญญาเจ้าแล้ว ข้าจะบอกเรื่องที่ทำให้เจ้าตื่นตาตื่นใจ หากเจ้าสามารถรับมันเอาไว้ได้ย่อมเป็นประโยชน์อย่างยิ่งต่อการฝึกฝนในอนาคตของเจ้า”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน