ราชินีพลิกสวรรค์ นิยาย บท 364

“ข้าจะเข้าเฝ้าฝ่าบาท!”

น้ำเสียงของไป๋เซี่ยงไท่ดูมีอำนาจเป็นอย่างมาก บวกกับท่าทางเมื่อครู่นี้ของเขา ทำให้เหล่าทหารที่เฝ้าประตูวังมองเขาด้วยความระมัดระวัง

“ยังจะนิ่งอยู่ทำไมอีก รีบเข้าไปรายงานสิ!” ไป๋เซี่ยงไท่เบิกตาโต แล้วพูดตะโกน

ทหารเฝ้าประตูเหล่านั้นสีหน้าไม่ค่อยดี กระซิบกระซาบกัน แล้วถึงส่งคนให้รีบไปยังพระราชวังคนหนึ่ง ไป๋เซี่ยงไท่มองด้านหลังของคนที่เข้าไปด้วยสีหน้าอึมครึม ร้อนใจเป็นอย่างมาก

เขาทำได้เพียงมองจ้องทาสชั้นต่ำคนนั้นเดินเข้าวังไปต่อหน้าต่อตา! ไม่มีอะไรมาขัดขวางแบบนี้ นางจึงเดินเข้าไปอย่างทะนงองอาจ ถูกราชสำนักปกป้องแล้วจริงๆ หรือ

ถึงขนาดเขารู้สึกได้ว่าการหันกลับมามองเมื่อครู่นี้ เป็นการท้าทายเขา และท้าทายทั้งตระกูลไป๋เซี่ยง!

“เจ้ารีบกลับไปรายงานเรื่องนี้ให้กับนายท่าน ให้เขารีบตามมาเอาตัวนางกับฝ่าบาทด้วยกัน” ไป๋เซี่ยงไท่เรียกมาคนหนึ่ง แล้วพูดกระซิบกับเขา คนๆ นั้นก็รีบไป

เจียงหลีเปลี่ยนสีหน้า แล้วเข้าวังไป ภายใต้การสนับสนุนของทหารด้านใน ก็เข้าไปถึงส่วนลึกๆ ในวัง

ที่นี่เป็นที่อยู่อาศัยของผู้หญิงและเหล่าพระธิดาของฮ่องเต้

แต่ที่ๆ เจียงหลีจะไป ก็คือตำหนักของเหวินเหรินชิ่งชิ่ง

ในตอนที่เจอเหวินเหรินชิ่งชิ่งอีกครั้ง เหวินเหรินชิ่งชิ่งเดินวนรอบตัวนาง อุทานออกมาด้วยความสงสัยอยู่ตลอด “เจ้าทำได้อย่างไรกัน”

ก่อนหน้านี้ ข้าเป็นห่วงนางอยู่นาน กลัวว่าเจียงหลีจะมีพิรุธ

“เซ่า…”

เจียงหลีส่งสายตา เหวินเหรินชิ่งชิ่งหุบปากทันที นางพูดกับทาสรับใช้คนอื่นๆ ว่า “พวกเจ้าออกไปให้หมด ที่นี่มีเจวียนเอ๋อร์คอยปรนนิบัติก็พอแล้ว”

“เพคะ องค์หญิง”

คนอื่นๆ ต่างพากันออกจากตำหนักไป เหลือเพียงเจียงหลีและเหวินเหรินชิ่งชิ่ง

เจวียนเอ๋อร์เป็นนางกำนัลคนสนิทของเหวินเหรินชิ่งชิ่ง แน่นอนว่าฐานะต้องต่างออกไป และก็ออกวังไปช่วยนางซื้อของเล็กๆ น้อยๆ อยู่บ่อยๆ หลังจากที่เจียงหลีรู้เรื่องนี้ ในตอนที่นางให้ลู่เสวียนเข้าวัง ก็คิดหาวิธีติดต่อกับเหวินเหรินชิ่งชิ่ง แล้วหยั่งเชิงนาง

“ทำไมถึงตอบตกลงช่วยข้า” เจียงหลีถาม

เหตุผลของเหวินเหรินชิ่งชิ่งกลับง่ายมาก “ตอนนี้คนของตระกูลไป๋เซี่ยงตามหาตัวเจ้าไปทุกหนทุกแห่ง เจ้าอยู่ข้างนอกก็ไม่ปลอดภัย และถ้าคิดอยากจะกลับราชวงศ์จยาเซียนก็อันตรายเป็นอย่างมากเช่นกัน เข้าวังมาซ่อนตัว จะปลอดภัยที่สุด”

พูดจบ นางก็มองหน้าของเจียงหลีอย่างละเอียด อดไม่ได้ที่จะยื่นมือทั้งสองข้างออกไปลูบแก้มของนาง “ร่องรอยสักนิดก็ไม่มี! เจ้ารู้ไหมว่าในตอนที่ลู่เสวียนมาหาข้า บอกแผนการครั้งนี้ของเจ้า ข้ายังเป็นห่วงอยู่เลยว่าการปลอมตัวของเจ้าจะมีพิรุธ ดูจากตอนนี้แล้ว ความเป็นห่วงของข้าคงสูญเปล่า แม้แต่กลิ่นอายของเจ้าและเจวียนเอ๋อร์ก็ยังเหมือนกันจริงๆ”

เจียงหลียิ้มเล็กน้อย ไม่ได้อธิบายอะไร

“ใช่แล้ว เจวียนเอ๋อร์เป็นอย่างไรบ้าง” เหวินเหรินชิ่งชิ่งถาม หลังจากที่นางตอบตกลงช่วย ก็หาข้ออ้างส่งเจวียนเอ๋อร์ออกจากวัง เรื่องต่อจากนี้ก็ง่ายแล้ว หลังจากที่มาถึงจุดนัดพบ ทั้งสองก็แลกเปลี่ยนตัวตนกันหลังจากที่เจียงหลีดึงดูดความสนใจ เมื่อครู่นี้นางก็แสดง

“เจ้าวางใจได้ นางปลอดภัยดี รอให้ข้าเป็นอิสระ นางจะกลับมาอย่างปลอดภัย” เจียงหลีรับรองกับเหวินเหรินชิ่งชิ่ง

นางปล่อยเงาไว้ด้วย เจวียนเอ๋อร์จะเป็นอะไรได้อย่างไร

แน่นอนว่าทั้งหมดไม่ใช่แค่เพื่อปกป้อง แต่ก็เพื่อเฝ้าติดตามอย่างใกล้ชิด นางสามารถลองเชื่อใจ

เหวินเหรินชิ่งชิ่งได้ แต่ไม่ได้หมายความว่าจะสามารถเชื่อใจเจวียนเอ๋อร์ได้

“สรุปแล้ว ครั้งนี้ขอบใจเจ้ามาก” เจียงหลีพูด

รอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความไม่สนใจของเหวินเหรินชิ่งชิ่ง “ขอบคุณอะไรกัน ตอนอยู่ที่สุสานโบราณ พวกเราก็ถือว่าเป็นเพื่อนกัน พูดไปเดิมทีเรื่องนี้ตระกูลไป๋เซี่ยงก็ใจแคบ ใช่แล้ว แท้จริงแล้วคนพวกนั้นตายอย่างไร”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน