ราชินีพลิกสวรรค์ นิยาย บท 373

เช่นนั้นก็ไม่เกิดเป็นคนแล้วกัน

ในตอนที่จักรพรรดิเซ่าตี้พูดคำนี้ออกมา เสินอวี่และอวี้ฉีก็ล้วนแต่มองเขาด้วยความตกใจเป็นอย่างมาก

อะไรกันที่ทำให้องค์จักรพรรดิที่พวกเขาเคารพนับถือยอมได้ถึงเพียงนี้

ในชั่วขณะนั้น พวกเขาทั้งสองไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาบรรยาย

“ไปเตรียมการได้” เซ่าตี้ออกคำสั่ง

เสินอวี่และอวี้ฉีทำได้เพียงกลืนความตกใจนั้นลงไป แล้วถอยออกไปทำตามคำสั่งขององค์จักรพรรดิอย่างเงียบๆ

ณ ราชวงศ์จยาเซียน จักรพรรดินีพระองค์หนึ่งที่ถูกโยนลงไปในอ่างอาบน้ำแล้วแช่อยู่ในนั้นทั้งคืน เอ๊ะ ทำไมถึงแช่อยู่ในนั้นทั้งคืน เรื่องนี้ต้องถามตัวเจียงหลีเอง

วันรุ่งขึ้น นางด่าผู้ชายคนหนึ่งในใจทั้งวันแล้วก็สะสางงานบ้านเมืองที่ดองไว้จนเกือบจะหมด พอตกเย็นถึงได้มีเวลาเอาสิ่งของทั้งสามอย่างที่ได้มาจากสุสานโบราณมาดูอย่างละเอียด

ผีเฒ่าหลิงจงตนนั้นบอกว่าของมีค่าทั้งสามอย่างคือน้ำศักดิ์สิทธิ์ที่สามารถเปลี่ยนแปลงร่างกายและกระดูกได้ สองคือเวทย์อาคมหายากและสามคือผลึกหินพลังจิตที่ฮูหยินของเขาทิ้งเอาไว้ให้

เจียงหลีวางกล่องทั้งสามใบไว้ตรงหน้าตัวเอง แล้วนางก็นั่งขัดสมาธิอยู่ด้านหลัง มือหนึ่งท้าวคาง ปากก็พูดพึมพำ “ผีเฒ่าหลิงจงรู้ว่าข้าฝึกฝนพลังจิต สามารถตรวจสอบสิ่งของในกล่องได้ แน่นอนว่าคงไม่ได้ทำของปลอมขึ้นมา ดูท่าเขาแล้วคงจะคิดว่าข้าคงตายอยู่ในสุสานโบราณกระมัง”

เมื่อนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในสุสานโบราณขึ้นมาแววตาของเจียงหลีพลันเปลี่ยนเป็นดุดันทันที

อยู่มาได้ตั้งสองชาติไม่นึกเลยว่าจะโดนผีเฒ่าต้มจนเปื่อยเยี่ยงนี้!

โทษที่นางจิตใจดีเกินไปรึ

แต่ว่าตอนนี้สุสานโบราณได้พังทลายลงไปแล้ว นางก็คงไม่สามารถกลับไปแก้แค้นผีเฒ่าตนนั้นได้ ยังโชคดีที่คำสัญญาของเขามีประโยชน์ นางถึงได้เอากลับมาได้ มิฉะนั้นคงขาดทุนย่อยยับ

กล่องทั้งสามใบถูกเปิดออกแล้ว

หนึ่งในนั้นเป็นของเหลวที่บรรจุอยู่ในขวดหยกใส ส่วนอีกกล่องหนึ่งมีจดหมายวางไว้อยู่ กล่องสุดท้ายก็คือ ‘ผลึกหิน’ ที่แวววาวดุจดวงดาวอย่างไรอย่างนั้น ส่วนขนาดก็ประมาณกำปั้นเด็กทารก

สายตาของเจียงหลีมองไปรอบๆ ของทั้งสามสิ่งนี้ สุดท้ายก็เลือกให้ความสนใจกับน้ำศักดิ์สิทธิ์ที่วางอยู่ในกล่องนั้น

“ลองเจ้าก่อนก็แล้วกัน” เจียงหลีเลิกคิ้ว เอาขวดหยกออกมาจากกล่องนั้น เพ่งมองขวดหยกที่อยู่ในมืออย่างพินิจพิเคราะห์อยู่ครู่หนึ่งจึงจะเปิดฝาขวดออกแล้วก็กลืนของเหลวในขวดที่ไม่รู้ว่าคืออะไรลงไป

ซี๊ดดด!

เพิ่งจะดื่มเข้าไป ทันใดนั้นในร่างกายของเจียงหลีก็รู้สึกเหมือนโดนไฟแผดเผา เจ็บปวดจนคลายมือออก ขวดที่ว่างเปล่าก็ตกลงไปในกล่องจนเกิดเสียงดังขึ้น

“นี่คงไม่ใช่ยาพิษหรอกกระมัง!” เจียงหลีเจ็บปวดจนหน้านิ่วคิ้วขมวดแล้วล้มลงบนเตียง

ชั่วพริบตาเดียว เสื้อผ้าของเจียงหลีก็เปียกเหงื่อเต็มไปหมดราวกับเพิ่งขึ้นมาจากน้ำอย่างไรอย่างนั้น

สมควรตาย!

เจ็บปวดเหลือเกิน!

มือของเจียงหลีกำผ้าห่มไว้แน่น ใบหน้าซีดขาวจนเขียวคร้าม สิ่งที่เรียกว่าน้ำศักดิ์สิทธิ์นั้นกำลังเปลี่ยนแปลงร่างกายของนางอย่างต่อเนื่อง ตั้งแต่เส้นเลือดไปถึงกระดูกตั้งแต่เลือดเนื้อไปถึงผิวหนัง

ภายในร่างกายที่ไม่สามารถมองเห็นได้ของเจียงหลี น้ำศักดิ์สิทธิ์กลายเป็นเปลวไฟสีเงิน เผาไหม้อยู่ในร่างกายของนาง ราวกับคลื่นในทะเลที่ซัดสาดอย่างรุนแรง จู่โจมทุกส่วนภายในร่างกายของนางอย่างไม่หยุดหย่อน

เกิดขึ้นหลายครั้งหลายครา เจียงหลีเจ็บปวดจนเกือบจะหมดสติไป

แต่ว่าในที่สุดนางก็กัดฟันสู้ต่อ

กระดูกในร่างกายนางได้ค่อยๆ เปลี่ยนแปลงจนน่าตกใจ เดิมที่เป็นกระดูกสีขาวนวล ไม่นึกเลยว่าจะแปรสภาพเป็นกระดูกหยกที่วาววับ เส้นลมปราณก็ขยายออก กล้ามเนื้อก็หดแน่นยิ่งขึ้น

“อ้ะ!”

ทันใดนั้นความรู้สึกร้อนแผดเผาก็ขึ้นไปที่ศีรษะทำให้เจียงหลีทนไม่ไหวจึงตะโกนร้องออกมา

แต่ทว่า ในตอนนี้แสงสีทองทั้งเก้าที่อยู่ข้างหลังนาง จู่ๆ ก็มีแสงสีเทาเปล่งประกายออกมาอยู่รอบๆ ตัวนาง แต่เป็นเพียงแค่ชั่วแวบเดียวเท่านั้นแล้วก็หายไป แต่เจียงหลีกลับสามารถรับรู้ได้อย่างชัดเจนว่าความรู้สึกในการฝึกฝนของนางชัดเจนมากยิ่งขึ้น

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน