ราชินีพลิกสวรรค์ นิยาย บท 397

เจ้าเปี๊ยกถูกเจียงหลีกอดเอาไว้ในอ้อมแขนแล้วนอนบนเตียงเดียวกัน

หญิงสาวที่มีเสน่ห์ยั่วยวนเข้าสู่ห้วงนิทราไปแล้ว ส่วนเจ้าเปี๊ยกกลับนอนไม่หลับ ปลายจมูกแหลมของมันยังคงวนเวียนกับกลิ่นหอมบนเรือนร่างของนาง

นั่นไม่ใช่กลิ่นหอมฉุน แต่เป็นกลิ่นกายหอมธรรมชาติของหญิงสาว

ท่าทางการนอนหลับของนางสงบนิ่งมาก ไม่แยกเขี้ยวขู่ฟ่อๆ และขี้แกล้งคนเหมือนตอนที่นางตื่น

แต่ทว่าทุกครั้งที่นางหายใจหน้าอกของนางพองขึ้นและยุบลง

ใบหน้าของเจ้าเปี๊ยกแนบกับก้อนเนื้อนุ่มนิ่มพอดิบพอดี รสสัมผัสเช่นนี้มันช่าง…

ฟืดดด!

เดรัจฉานน้อยสูดเอาไอร้อนในโพรงจมูกกลับเข้าไปอย่างรุนแรง เป็นครั้งแรกที่มันนึกเสียใจว่าทำไมมันถึงเลือกรูปลักษณ์ในปัจจุบันนี้

ดังที่เจียงหลีกล่าวแม้ว่ามันจะกลายเป็นสัตว์ร้ายจริงๆ แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้

เจ้าเปี๊ยกที่ไม่ง่วงนอนเลยสักนิดเบิกตาโต ในส่วนลึกของลูกตาเคลือบใสควบแน่นไอสังหารที่เฉียบคม ทว่าเจตนาฆ่าไม่ได้มุ่งเป้าไปที่ใครแต่อยู่ที่ตัวเอง

เขาอยากฆ่าตัวเองได้หรือไม่

ในขณะที่คิดเช่นนี้ มันก็ได้ยกกรงเล็บสีชมพูอ่อนโยนขึ้นและชี้ไปที่ตัวมันด้วยเล็บอันแหลมคมของมัน

เพียงแค่มันขยับเข้าใกล้ เล็บที่แหลมคมก็แทงเข้าที่คอของมันอย่างรวดเร็ว

“อื้อ”

เสียงละเมอพึมพำเบาๆ ในความฝันทำให้ความคิดบ้าๆ ของเจ้าเปี๊ยกกลับมา เจียงหลีพลิกตัวเปลี่ยนท่านอนและกอดเจ้าเปี๊ยกเอาไว้ให้แน่นขึ้น

“…” ช่างเป็นการทรมานที่หวานซึ้งและขมขื่นในคราวเดียวกัน

สายตาของเจ้าเปียกเล็งไปที่ร่องน้ำลึกอย่างแม่นยำ

ฟู่วว!

เมื่อทนไม่ไหวอีกต่อไปเลือดสองเส้นพุ่งออกมาจากปลายจมูกสีชมพูของเจ้าเปี๊ยกและสาดลงบนภูเขาสองลูกเท่ากัน

“…” เจ้าเปี๊ยกยกอุ้งเท้าหน้าขึ้นมาปิดจมูกตัวเองแน่น เบิกตากว้างพร้อมกับกลั้นหายใจ

โชคดีที่เจียงหลีเป็นคนหลับลึกจึงไม่รู้สึกถึงผลกระทบและยิ่งไม่รู้ว่าเจ้าเปี๊ยกทำเรื่องชั่วร้ายอะไรไว้

ทำเยี่ยงไรดี

เนื่องจากอุบัติเหตุกะทันหันทำให้สติปัญญาของเจ้าเปี๊ยกลดลง โดยไม่ทันได้คิดมันจึงยื่นอุ้งเท้าอ้วนๆ เพื่อต้องการ ‘ทำลายหลักฐาน’ อุ้งเท้าหน้าสองข้างของมันกำลังเช็ดรอบๆ ตรงไหนสักแห่งบนร่างกายของเจียงหลี

จู่ๆ เจียงหลีที่กำลังหลับฝันก็รู้สึกถึงความผิดปกติที่หน้าอก นางขมวดคิ้วเล็กน้อยและลืมตาขึ้นด้วยความงุนงง

ในความงุนงง นางเห็นกรงเล็บขนยาวเล็กๆ สองข้างพัวพันอยู่บนหน้าอกของนาง

“…”

เจียงหลีลืมตาขึ้นอย่างรวดเร็ว หน็อย! นางถูกสัตว์ลามกที่ไม่รู้เผ่าพันธุ์ลวนลามเข้าให้แล้ว

“เจ้างั่ง! เจ้ากล้าเอาเปรียบราชินีอย่างข้ารึ!”

เจียงหลีตวาดลั่นและตบหัวเจ้าเปี๊ยก ฝ่ามือที่ฉับพลันนี้จับสัตว์ร้ายตัวน้อยไว้ไม่ให้ระวังตัวและกระแทกมันอย่างรุนแรง มันถูกฝ่ามือของผู้หญิงบ้าระห่ำตบจนหงายท้องนอนแบบนเตียง

“เจ้าลามาก ยังไม่ทันโตก็แก่แดดแก่ลมแล้วหรือ ถ้าอยากแก่แดดก็ได้ บอกข้า วันหน้าข้าจะได้ไปหาสัตว์ตัวเมียมาผสมพันธุ์ให้ เจ้าผิดที่อดทนไม่ไหวแล้วลวนลามข้าใช่หรือไม่ ข้าจะบอกให้ ข้าเป็นคนและเจ้าเป็นสัตว์ พวกเรามันต่างกันและเป็นไปไม่ได้!” เจียงหลีผรุสวาท

“…” เจ้าเปี๊ยกนอนอยู่บนเตียงโดยฝังใบหน้าไว้บนผ้าปูที่นอนชักกระตุกด้วยความโกรธจากคำพูดของเจียงหลี หญิงสาวสมควรตายนางนี้นี่ ยังคิดจะหาสัตว์ตัวเมียมาให้ข้าอีกหรือ

เมื่อเจียงหลีด่าจนพอใจแล้ว วันนี้ได้ระบายความอัดอั้นตันใจทั้งหมดออกมา ทันใดนั้นนางก็เห็นเจ้าเปี๊ยกไร้ความเคลื่อนไหวและกระดิกหางก้อนขนของมันเล็กน้อย

ท่าทางน่ารักเช่นนั้นทำให้นางหัวเราะและอารมณ์หดหู่ของนางก็หายไปทั้งหมด

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน