ราชินีพลิกสวรรค์ นิยาย บท 442
แต่ไม่รอให้เจียงหลีได้อ้าปาก กงเสวี่ยฮวาขยับอย่างรวดเร็ว ยืนขวางตรงหน้าเฟิ่งเอ้อร์เพื่อบังเจียงหลีไว้
“นางคือคนที่จะเป็นแขกของข้ากลับไปที่วังเทียนอู่กง เขาเฟิ่งอู่ซานของเจ้าอย่าคิดทำร้ายนาง มิฉะนั้น อย่าโทษว่าข้าเลียนแบบพวกเจ้าเขาเฟิ่งอู่ซาน รวบรวมกำลังเพื่อปล้นฆ่าคน”
ปากของเฟิ่งเอ้อร์กระตุกอย่างแรงแววตายากที่จะคาดเดา
เขากำลังวิเคราะห์คำพูดของกงเสวี่ยฮวา ในคำพูดที่เขาใส่ใจเจียงหลีดูเหมือนจะพิสูจน์ว่าตัวตนของนางนั้นไม่ธรรมดา
ตอนนี้คนอื่นก็เข้าใจแล้วว่าหญิงสาวที่เก่งกาจคนนี้ มีความสัมพันธ์ที่ดีกับวังเทียนอู่กง แม้แต่นายน้อยยังปฏิบัติต่อนางด้วยความสุภาพ ถึงขั้นไม่ลังเลที่จะเปิดศึกกับเขาเฟิ่งอู่ซาน
“ไม่ได้ นางต้องอยู่ที่นี่ ศิษย์เอกของเขาเฟิ่งอู่ซานจะตายไปอย่างไร้ค่าอย่างนั้นหรือ” เฟิ่งเซียนพูดออกมาอย่างทนไม่ได้
“เจ้าหุบปากสักที วังเทียนอู่กงเป็นที่ที่เขาเฟิ่งอู่ซานจะไปหาเรื่องได้หรือ” เฟิ่งเอ้อร์มองไปยังเฟิ่งเซียนอย่างดุร้าย
เฟิ่งเซียนไม่พอใจ แต่เพราะคำของท่านลุงรองจึงไม่กล้าพูดอีก
อย่างไรก็ตาม นางยังคงใช้ดวงตาอาฆาตจ้องมองไปยังเจียงหลี
“ก็แค่คนไร้ค่าตายไปคนเดียว มันคุ้มค่าที่เขาเฟิ่งอู่ซานต้องทุ่มเทหนักเพียงนี้หรือ” กงเสวี่ยฮวากล่าวอย่างไม่ใส่ใจ
คนไร้ค่าหรือ
ในตาเฟิ่งเอ้อร์เต็มไปด้วยม่านหมอกอันมืดมน แต่ไม่กล้าให้กงเสวี่ยฮวาเห็น
เขากวาดผ่านร่างของเฟิ่งเทียน หัวใจเจ็บเหมือนถูกแทง เขาเฟิ่งอู่ซานต้องเสียพลังงานและทรัพยากรเท่าไหร่เพื่อฝึกฝนเฟิ่งเทียนมา
วันนี้ เขากลับตายไปเช่นนี้
แต่ว่า มีคำหนึ่งของกงเสวี่ยฮวาที่พูดถูกต้อง เพราะคนตายเพียงคนเดียวเขาเฟิ่งอู่ซานไม่จำเป็นต้องสร้างความเกลียดชังและความแค้นกับวังเทียนอู่กง
“เพราะ…เฟิ่งเทียนความสามารถไม่เทียบเท่า เป็นคนไร้ค่าเสียจริง” เฟิ่งเอ้อร์เก็บความโกรธแล้วยิ้มออกมา
“ถ้าเป็นเช่นนั้น ยังจะต้องอธิบายอะไรอีกไหม” กงเสวี่ยฮวายักคิ้ว
“ไม่จำเป็น ไม่จำเป็น” เฟิ่งเอ้อร์ฝืนยิ้ม
กงเสวี่ยฮวายิ้มด้วยความพึงพอใจ ยกมือขึ้นและพูดเสียงดัง “ทุกท่าน ลงเขาไปเถอะ”
“ขอบคุณนายน้อย! ขอบคุณแม่นาง!”
“ขอบคุณนายน้อย! ขอบคุณแม่นาง!”
“…”
หลังจากที่ทุกคนขอบคุณแล้ว พวกเขาก็ลงเขาด้วยกัน ไม่ว่าเจียงหลีจะมีความสัมพันธ์กับวังเทียนอู่กงหรือไม่ก็ตาม พลังการต่อสู้ที่นางแสดงออกมา สมควรได้รับความเคารพจากพวกเขา
เพราะนี่คือโลกที่ศิลปะการต่อสู้เป็นที่เคารพนับถือ! ใครก็ตามที่มีหมัดใหญ่และหนักกว่าจะได้รับความชื่นชมและความเคารพ
มองดูคนกลุ่มนี้เดินจากไปน้อยลงไปเรื่อยๆ ในดวงตาของเฟิ่งเซียนเกือบจะลุกเป็นไฟ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อนางเห็นท่านลุงรองของนางยังคงยืนอยู่หน้ากงเสวี่ยฮวาด้วยรอยยิ้ม นั่นยิ่งทำให้นางรู้สึกโกรธมากขึ้น
นางเงยหน้าขึ้นมองมู่ชิงเหยียนที่ยืนเคียงข้างกับเจียงหลี พูดเสียงดัง “เจ้ายังไม่รีบไสหัวมากับข้า”
นางไม่สามารถลงโทษคนอื่นได้ แต่หากจะลงโทษศิษย์ของเขาเฟิ่งอู่ซานคงไม่มีใครว่าอะไรได้
มู่ชิงเหยียนเงยหน้าช้าๆ มองไปที่เฟิ่งเซียนและยิ้มให้ “แม่นางเฟิ่งเซียนคงลืม ข้าไม่ได้เป็นศิษย์ของเขาเฟิ่งอู่ซานแล้ว”
“เจ้า! เจ้าคิดว่ามีต้นไม้ใหญ่ไว้ให้หลบแล้วหรือ ข้าจะบอกเจ้าไว้ ว่าเขาเฟิ่งอู่ซานจะไม่ปล่อยเจ้าไปแน่” เฟิ่งเซียนพูดขู่
มู่ชิงเหยียนไม่กลัวแต่ยังคงเงียบสงบ “ข้ารออยู่”
พูดจบ นางไม่ได้มองเฟิ่งเซียนแต่หันไปรอบๆ และพยักหน้าเล็กน้อยกับเจียงหลีเพื่อบอกลา
VERIFYCAPTCHA_LABELประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราชินีพลิกสวรรค์