ราชินีพลิกสวรรค์ นิยาย บท 468
“วิชามารยา!”
เจียงเฮ่าน้ำเสียงเย็นเยียบเสียดกระดูก คนงามตรงหน้าเขากลายเป็นโครงกระดูกสีชมพูในสายตาเขา
สตรีนางนั้นหลบหลีกการโจมตีของเขาได้อย่างง่ายดายด้วยท่าทางที่มีเสน่ห์เย้ายวนราวกับร่ายรำก็มิปาน “คุณชายไม่ตอบข้าก็แล้วไปเถิด เหตุใดต้องลงมือทำร้ายกันเช่นนี้ด้วยเล่า ท่านจะทำร้ายสตรีบอบบางอย่างข้าลงหรือ”
สตรีนางนั้นหลบการโจมตีของเขาแล้วก็โผไปนั่งไขว่ห้างอยู่บนโต๊ะเครื่องแป้ง อาภรณ์ลื่นไหลเผยให้เห็นเรียวขาขาวดุจหยกของนาง
“เจ้าเป็นคนของวังเวิ่นฉิง!” เจียงเฮ่าไม่สะทกสะท้านแล้วยืนยันตัวตนของสตรีนางนี้
คิดไม่ถึงว่าคนของวังเวิ่นฉิงจะซุ่มซ่อนอยู่ในหอนางโลมเมืองซู่หยาแห่งนี้ เรื่องราวต้องไม่ง่ายดายแน่
“คุณชายรู้ว่าอาจารย์ของข้าเป็นผู้ใด เช่นนั้นคงจะมิใช่คนธรรมดาสามัญเสียแล้ว” ถึงตัวตนนางจะถูกเจียงเฮ่าเปิดเผยก็ไม่ร้อนใจ นางยังคงหัวเราะหยอกล้อต่อไป
เจียงเฮ่ารู้สึกหน้ามืดวิงเวียนจึงกัดฟันแน่น ลมปราณทั่วร่างพลันดุดันขึ้น เขาเอ่ยเตือนว่า “เก็บวิชามารยาของเจ้าไปเสีย มิเช่นนั้นข้าจะฆ่าเจ้า”
“คุณชายไม่รู้จักทะนุถนอมสตรีบอบบางเอาเสียเลย” นางถลึงตามองเขาด้วยความโมโห แต่สายตานางกลับดึงดูดเย้ายวนคน
“เฮอะ!” เจียงเฮ่าสบถเสียงเย็นชาคำหนึ่ง ไม่กล่าวอันใดกับนางให้มากความตั้งท่าจะโจมตีลูกเดียว
สตรีของวังเวิ่นฉิงเห็นเขาตั้งท่าจะสู้จริงๆ ในใจพลันตระหนก วิชามารยาของนางใช้กับเขาไม่ได้ คงต้องรับการโจมตีเท่านั้น
ห้องเล็กๆ ในหอคณิกาห้องนี้ย่อมไม่พอให้ทั้งสองได้ฟาดฟันกันแน่
ไม่นานนักทั้งสองก็สู้กันจากภายในห้องไปจนถึงบนหลังคา
คนหนึ่งไล่ตามคนหนึ่งหลบหนีไปตามหลังคาบ้านเรือนในเมืองซู่หยา การโจมตีของเจียงเฮ่ารุนแรงและเลือดเย็น สตรีนางนั้นต้านไว้ไม่ไหวจึงอาศัยวิชาเพื่อหลบหนี
ยังดีที่ทั้งสองยังคำนึงถึงว่าตรงนี้เป็นดินแดนของหลีหุนจงจึงมิได้ปลดปล่อยวิญญาณยุทธ์ออกมาต่อสู้
เจียงเฮ่าไล่ตามอยู่ด้านหลังไม่นานก็พบว่าสตรีวังเวิ่นฉิงตั้งใจล่อเขาให้ออกมานอกเมือง
ก่อนหน้านี้เขาเกือบจะโดนมายาของนาง ยังดีที่รู้สึกตัวได้ทัน ในใจพลันเดือดดาล ฝีมือเจียงเฮ่าสูงส่งกล้าหาญ เขาไม่กลัวว่าข้างหน้าจะมีกับดักใดซ่อนอยู่จึงไล่ตามนางออกนอกเมืองไป
ลำแสงสองสายโฉบผ่านประตูเมืองของเมืองซู่หยาไปยังที่รกร้างนอกเมือง
สตรีนางนั้นโปรยตัวลงสู่พื้นก่อน ไม่พูดพร่ำทำเพลงก็ปล่อยวิญญาณยุทธ์ของตนออกมา
วิญญาณยุทธ์ที่นางหลอมรวมทั้งหมดล้วนเกี่ยวกับเสน่ห์ทั้งสิ้น เจียงเฮ่าเพิ่งจะถึงพื้นก็สัมผัสได้ว่าสมองได้รับการโจมตีอย่างหนัก ภาพลามกเย้ายวนเหล่านั้นโจมตีเขาอย่างไม่หยุดหย่อน
“บังอาจนัก!”
เจียงเฮ่าตะคอกอย่างเกรี้ยวกราดแล้วปลดปล่อยพลังอำนาจของหลิงหวังออกมา
ฟู่! แรงกดดันอันน่าสะพรึงกลัวของหลิงหวังพลันปรากฏ ทำเอาสตรีนางนั้นกระอักเลือดออกมา
นางถอยหลังไปหลายก้าว วิญญาณยุทธ์ด้านหลังพลันอ่อนลง
“หลิงหวัง!” นางมองเจียงเฮ่าอย่างตกตะลึง
นางนึกไม่ถึงเลยว่าบุรุษอ่อนเยาว์เช่นนี้จะเป็นถึงหลิงหวัง
ขณะนั้นเองการโจมตีของเจียงเฮ่าก็เริ่มขึ้น พละกำลังอันมหาศาลพุ่งสู่ร่างของนางโดยตรงจนร่างนางทั้งร่างลอยไปตกอยู่พงหญ้าด้านหลัง
สมควรตาย! นางรับการโจมตีเข้าไปก็เจ็บปวดไปทั้งร่าง
นางโมโหตัวเองอยู่บ้าง เหตุใดจึงไปหาเรื่องคนน่ากลัวเช่นนี้เข้าได้
ขณะตกลงไปในพงหญ้านั้นนางก็กระอักเลือดอีกครั้ง พลังวิญญาณในร่างราวกับถูกกักขังเอาไว้จนยากที่จะควบคุม
“บอกมา วังเวิ่นฉิงเคยซื้อสตรีที่เมืองซู่หยาแห่งนี้ใช่หรือไม่” เจียงเฮ่าทะยานลงตรงหน้านาง ใช้มือที่มองไม่เห็นบีบคอนางเอาไว้
หากนางต่อต้านเพียงน้อยนิดเขาก็จะตัดคอนางเสีย
“ซื้อสตรีอันใดกัน ข้าไม่รู้ว่าท่านกำลังพูดถึงสิ่งใด” นางกล่าวอย่างโมโห
VERIFYCAPTCHA_LABELประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราชินีพลิกสวรรค์