หาคู่ครองรึ!
เจ้าเปี๊ยกดวงตาเคร่งขรึม สีหน้าตึงเครียด เจ้าคือภรรยาของข้า! เขาตะโกนในใจ
“จิจิ๊ดดด!”
เจ้าเปี๊ยกส่งเสียงคำราม กระโดดและพุ่งเข้าใส่เจียงหลีทันที
เจียงหลีถูกกระโจนใส่จนล้มลงบนเตียงโดยไม่ทันระวัง ดวงตาที่สดใสเต็มไปด้วยความประหลาดใจ นางเบิกตากว้างและจ้องมองไปยังเจ้าเปี๊ยกที่กระโดดเข้าใส่นาง
กรงเล็บเนื้อสีชมพูและนุ่มนวลกดไหล่ของนางไว้แน่น ใบหน้าที่น่ารักเต็มไปด้วยความเหี้ยมโหด
“เจ้า…เจ้าเป็นอะไรไป” เจียงหลีถามอย่างสงสัย
ฟ่อออ
เจ้าเปี๊ยกแยกเคี้ยว เผยให้เห็นเหงือกสีแดง และเปล่งคำเตือนอย่างชัดเจน
ดวงตาที่สดใสของเจียงหลี เผยภาพสะท้อนของเจ้าเปี๊ยกตอนนี้ ซึ่งความโกรธที่แผ่ออกมาจากดวงตาสีเขียวครามอ่อน ทำให้นางรู้สึกคุ้นเคยอย่างมาก
ใบหน้าของนางค่อยๆ เหม่อลอย
ในส่วนลึกของคู่ดวงตานั้น รูปร่างของเจ้าเปี๊ยกค่อยๆ เลือนราง จนในที่สุดก็สลายไป และแทนที่ด้วยร่างที่นางคุ้นเคย ชายหนุ่มผู้สง่างาม รูปร่างสูงใหญ่และมีรูปลักษณ์ไร้ที่ติกำลังทับร่างของนาง และจ้องมองนางด้วยความโกรธ โดยดวงตาประกายสีเขียวครามแวววาว
ร่างกายของชายผู้นั้นสว่างไสว ทำให้นางแยกไม่ออกว่าเป็นความฝันหรือภาพในจินตนาการ
เจียงหลียกมือขึ้นโดยไม่รู้ตัว และค่อยๆ ขยับเข้าไปใกล้ใบหน้าที่กำลังคร่ำครวญถึง
“ลู่เจี้ย…”
ความฝันในยามเที่ยงคืน ไม่รู้ว่านางเรียกชื่อนี้มาแล้วกี่ครั้ง พึมพำออกมาจากปากของนางไม่รู้กี่ครา
แน่นอนว่าทุกอย่างพังทลายลงเมื่อนางเรียกชื่อและเอาปลายนิ้วแตะแก้มของเขา
ภาพลวงตาในสายตาของนางประดุจเครื่องลายครามที่เปราะบาง แตกสลายกลายเป็นแสงดาวแห่งความว่างเปล่า หายไปจากดวงตาของนาง ทำให้ดวงตาของนางกลับมาชัดเจนขึ้น และมองเห็นภาพสะท้อนนั่นเป็นเจ้าเปี๊ยกคงเดิม
ณ เวลานี้ นางไม่เคยสังเกตว่าหลังจากที่นางเรียกชื่อนั้น สีหน้าของเจ้าเปี๊ยกก็เป็นประกาบด้วยความตกใจ
เขาคิดว่าตนถูกจับได้!
เขาคิดว่านางมองการปลอมตัวของตนออก!
อย่างไรก็ตาม เมื่อเขามองไปที่แสงในดวงตาของนางและค่อยๆ หรี่ลง เขาแน่ใจว่าตัวตนที่แท้จริงของเขายังไม่ถูกค้นพบ
โชคดีหรือผิดหวังกันแน่
ชั่วเวลานี้ เจ้าเปี๊ยกก็ไม่แยกไม่ออกเช่นกัน
เจียวหลียกร่างที่มีขนปุยยาวของมันขึ้นอีกครั้ง
“ดึกแล้ว ไปนอนเถอะ” เจียงหลีหันข้างวางเจ้าเปี๊ยกไว้ในอ้อมแขนเหมือนเช่นเคย หลับตาลงช้าๆ และพูดด้วยเสียงแผ่วเบาว่า “นอนเถอะ นอนหลับแล้วจะได้พบกับเขาในฝัน”
“…” คำขอที่ต่ำต้อยนี้ออกมาจากปากของนาง ประดุจน้ำมันที่เทลงสู่หัวใจเพลิงของเจ้าเปี๊ยก
ไม่ว่าเมื่อใดก็ตาม เมื่อนางอยู่ต่อหน้าเขา ล้วนทำให้ภาคภูมิใจทั้งนั้น คางของนางเชิดขึ้นเสมอ และดวงตาเต็มไปด้วยความมั่นใจและมองโลกในแง่ดีเสมอ
เพียงสองครั้งเท่านั้นที่นางเผยความรู้สึกต่ำต้อยต่อหน้าเขา
ครั้งแรกคือตอนกลับสู่ร่างที่แท้จริงและไปหานางรอบที่สอง เพื่อกำจัดความยึดติดนี้ แต่กลับถูกนางสวมกอดจากด้านหลัง
นางพูดว่า ‘ไม่อยากให้เขาจากไปนาน และกลับมาหาข้าบ่อยๆ’
น้ำเสียงของนางตอนนั้นช่างน่าสงสารและเต็มไปด้วยความอ้อนวอน
อีกครั้งคือตอนนี้ นางนำความคิดถึงทั้งหมดฝากไว้กับภาพลวงตาในความฝัน บางทีอาจเป็นเพราะความฝันเหล่านี้ที่คลายความคิดถึงอันบ้าคลั่งของนางได้บ้าง
ความฝันหรือ ในใจของตี้จวินปรากฏคลื่นนับพัน
เขาจะทำให้ผู้หญิงของเขาผิดหวังได้อย่างไร



VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราชินีพลิกสวรรค์