ด้านนอกน้ำตก เงียบสงัด
พวกเขามองเข้าไปในน้ำตก หญิงสาวที่งดงาม มองนางและยิ้มโดยไม่รู้ตัว
หญิงงามนั้นงามที่จิตใจหาใช่เพียงภายนอก หญิงสาวที่งดงามถึงเพียงนี้ นอกจากภายนอกแล้ว ยังมีพละกำลังที่น่าเกรงขามถึงเพียงนี้เลยหรือ
เวลานี้ มีคนจำนวนหนึ่งคาดเดาในใจ ผู้หญิงคนนี้ เกรงว่าจะเป็นม้ามืดของรุ่นนี้เป็นแน่ แต่ถ้าหากว่านางเทียบกับหันเหยากวง คนที่แข็งแกร่งกับคนที่ฝีมืออ่อนจะเป็นใครกันแน่
พละกำลังที่เจียงหลีแสดงออกมา เกินคาดที่คนทั่วไปคิดว่าสตรีคนหนึ่งจะมีพละกำลังถึงเพียงนี้
การต่อสู้ทั้งสามครั้ง นางสามารถเอาชนะได้ด้วยหมัดเดียว
ถ้าเช่นนั้นขีดจำกัดของนางอยู่ตรงไหนกันแน่
“ชนะแล้ว!” ลู่เสวียนกระทบไหล่เจียงเฮ่าเล็กน้อยด้วยความตื่นเต้น
ท่าทางดูมีความสุขของเขา ไม่สามารถบรรยายเป็นคำพูดได้
เจียงเฮ่าก็ยิ้มอย่างพึงพอใจออกมา มองยังภาพหญิงสาวสะท้อนในน้ำตก แววตาเผยความอ่อนโยน
“เจียงหลีเท่ชะมัด!” เหวินเหรินชิ่งชิ่งดวงตาเป็นประกาย สีหน้าชื่นชมมองเจียงหลีที่น้ำตก
ลู่เสวียนพยักศีรษะเห็นด้วย “ซ้อเล็กของข้า เท่มาตลอด!”
“อ่ะแฮ่มๆ” เจียงเฮ่าทนไม่ไหวจึงส่งเสียงไอออกมา เอ่ยเสียงเบาแก้คำพูด “ลู่เสวียน ต่อจากนี้ไปไม่ต้องเรียกซ้อเล็ก เรียกอาหลีก็ได้ จะทำให้นางด่างพร้อย พี่ชายของเจ้า…พี่ชายของเจ้าเขา…ถึงอย่างไรเขาก็ไม่อยู่แล้ว”
เขาไม่กล้ามองแววตาที่หม่นหมองลงของลู่เสวียน
คำพูดนี้ เขารู้ว่ามันช่างโหดร้าย แต่เพื่อเจียงหลีแล้ว เขาเป็นพี่ชายจะให้ไม่โหดร้ายก็ไม่ได้ ไม่มีคนนอกก็ไม่เป็นไร ทว่าบัดนี้เจียงหลีมาถึงกลุ่มอำนาจฮวงเสินแล้ว นางต้องเริ่มต้นชีวิตใหม่ เขาไม่อยากให้น้องสาวของตนถูกเรื่องราวในอดีตรังควานไม่จบไม่สิ้น และไม่ต้องการให้คนเข้าใจน้องสาวของตนผิด
“ข้าทราบแล้ว” ลู่เสวียนก้มศีรษะลง แล้วฝืนยิ้มออกมา “ก็แค่เรียกจนชิน พอนานไปก็ยากที่จะเปลี่ยนคำพูด ต่อไปข้าจะระวัง”
“อืม” เจียงเฮ่าพยักหน้า ตีที่ไหล่ของเขาหนักๆ
เหวินเหรินชิ่งชิ่งมองลู่เสวียนด้วยสีหน้าที่สับสน มีคำพูดมากมาย แต่สุดท้ายทำได้แค่เพียงถอนหายใจ
คนจากทั่วทุกทิศล้วนถูกภาพตรงหน้าของน้ำตกดึงดูดความสนใจ และกลับไม่มีคนสังเกตเห็นพวกเขาสามคน
เวลานี้ เจียงหลีขึ้นถึงยอดเขาหนานซานแล้ว ยืนอยู่กับหันเหยากวงและเจิ้งหยวน
“พวกเจ้าว่าตำหนักเย่าจะรับคนเข้าหรือไม่”
“ไม่ว่าจะเป็นความสามารถของสตรีนางนี้ หรือว่าหันเหยากวง ล้วนน่าตื่นเต้นมาก คงจะดึงดูดความสนใจจากตำหนักเย่าได้”
“ข้าก็ไม่รู้ว่าตำหนักเย่าจะเลือกใคร หรือว่าจะเลือกทั้งสองคน”
“ใครจะไปรู้ พวกเราดูต่อไปก็พอแล้ว”
“หากว่ามีคนสามารถเข้าตำหนักเย่าได้ ตำแหน่งของผู้นั้นในฮวงเสินนี้ ก็เหมือนได้ขึ้นสวรรค์แล้ว!”
“ใช่ ถึงเวลานั้น ความมุ่งหวังที่พวกเราปรารถนาก็จะเป็นจริง”
“…”
บนยอดเขาหนานซาน เสียงลมพัดดัง ฟู่ๆ พัดชายผ้าจนเกิดเสียง ผมยาวปลิวว่อน
มองเห็นเจียงหลีปรากฏตัวขึ้น หันเหยากวงแววตาเรียบนิ่ง เป็นประกายเล็กน้อย
ยืนอยู่บนยอดเขา เขามองไม่เห็นการต่อสู้บนแท่นประลองด้านล่าง แต่ว่า…ดูเหมือนนางจะประลองเสร็จเร็วไปสักหน่อย
“เจียงหลี! เจ้าเร็วมาก!” เจิ้งหยวนเอ่ยอย่างตกใจ
ทันใดนั้น ก็หัวเราะออกมา “ดีเหลือเกิน เจ้าขึ้นมาสิ ต่อไปพวกเราก็เป็นศิษย์สำนักเดียวกันแล้ว” พูดจบ เขาแอบจ้องมองหันเหยากวง


VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราชินีพลิกสวรรค์