ราชินีพลิกสวรรค์ นิยาย บท 49

ราชินีพลิกสวรรค์ – ตอนที่ 49 เหตุใดจึงกลายเป็นคนของลู่เจี้ยไปได้

ชายหนุ่มผู้นี้หน้าตาดีขนาดนี้ได้เยี่ยงไร

แววตาของเจียงหลีหมกมุ่น แต่ยังคงความสดใส

“จ้องพอหรือยัง” หญิงสาวในอ้อมแขนจ้องมองตนเองอย่างหลงใหล ลู่เจี้ยสังเกตแม้ตัวเองจะไม่ได้นึกรังเกียจเดียดฉันท์ กลับรู้สึกท่าทางของนางไม่ได้ปรุงแต่งใดๆ ช่างน่ารักยิ่งนัก

“ยังไม่พอ ต่อให้มองทั้งชาติก็ไม่พอ” เจียงหลีส่ายศีรษะช้าๆ ตอบอย่างสัตย์จริง

ลู่เจี้ยหัวใจเต้นกระตุก ตัวเองอารมณ์ดีขึ้นมาได้ก็เพราะประโยคนี้ของนาง เขาลุกขึ้นถอยไปนั่งเงียบๆ และจัดการเสื้อคลุมที่หลุดลุ่ยอย่างลวกๆ

เมื่อชายรูปงามถอยหลังไป ดวงตาเจียงหลีฉายแววผิดหวังเล็กน้อย นางยังมองไม่อิ่มเลย!

“อย่างที่ข้าบอกว่ารูปหล่อกินได้ วันนี้ข้าพบว่าคนรูปหล่อหน้าตาดีทำให้ข้าอิ่มได้จริงๆ” เจียงหลียิ้มอย่างหยอกล้อ

กิริยาเช่นนั้นเหมือนนางทาสตรงไหน ยิ่งกว่านั้นคือเหมือนคุณหนูตระกูลมั่งมีตรงไหน

เปลือกตาสีอ่อนดั่งเมฆหมอก นัยน์ตางดงามแวววาวดั่งแก้วหันมามองนางอย่างอ้อยอิ่ง แม่นางคนนี้! นอนบนเตียงของเขาสบายใจเฉิบขนาดนี้ราวกับว่าเป็นเตียงนางเองอย่างไรอย่างนั้น

เจียงหลีสัมผัสได้ถึงสายตาเย็นชาและกระแทกแดกดันของลู่เจี้ย แต่กลับทำเป็นไม่สนใจสักนิด อย่างไรเสียนางไม่ใช่เจียงหลีคนเดิม ผู้ชายคนนี้ต่างก็ทราบดี ฉะนั้นทำไมต้องปิดบังต่อหน้าเขาด้วย

“สรุปแล้วเจ้าเป็นราชินีหรืออันธพาลกันแน่” จู่ๆ ลู่เจี้ยหรี่ตามองนางเหมือนจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้ม

เอ่อะ!

เจียงหลีหยุดยิ้มคิดในใจ ผู้ชายคนนี้ชอบแกล้งนางอยู่เรื่อย! แต่นางก็ตอบอย่างไม่ใส่ใจนัก “ราชินีก็ดี อันธพาลก็ดีล้วนเป็นเรื่องที่ผ่านมาแล้ว ตอนนี้ข้าเป็นเพียงเจียงหลี ลูกสาวของเจียงหลินเฟิง”

“เจ้าช่างปลงเก่งเสียจริง” ลู่เจี้ยพูดติดตลกแล้วลุกขึ้นจากเตียง

ทันทีที่เขายืนขึ้นเห็นได้ชัดว่าดูสูงมาก เสื้อคลุมตัวกว้างของเขาก็เหวี่ยงไปสองสามครั้งตามการเคลื่อนไหวของเขาทำให้ดูสง่างามยิ่งขึ้น

เส้นผมดกดำสลวยลู่ไปตามลม แม้กระทั่งเงายังทำให้ผู้คนรู้สึกถึงความงามไร้ขีดจำกัด

“นี่ สรุปแล้วร่างกายของท่านเป็นอะไรกันแน่” จู่ๆ เจียงหลีก็ถามผู้ที่หันหลังให้

เป็นข้อที่นางสงสัย

ลู่เจี้ยหัวเราะเบาแล้วเอ่ยตอบ “แล้วของเจ้าล่ะ”

“…” เจียงหลีเม้มริมฝีปากมองเงาของเขาด้วยแววตาลุ่มลึกเงียบๆ นางเคยสงสัยเกี่ยวกับร่างกายของตัวเองมันเป็นพลังเหลืออยู่ซึ่งเป็นของคนอื่นไม่ได้ถูกนางกลืนกิน อีกทั้งตอนนี้ที่เริ่มเสี่ยวหมีเจี้ยจื่อ พลังกายของนางไม่เพียงพอจำเป็นต้องดึงพลังที่ปล่อยออกมาจากร่างกายของลู่เจี้ย

แต่ว่าเรื่องนี้นางไม่สามารถบอกลู่เจี้ยได้

นางรู้ว่าตัวเองมีความลับมากเกินไปแล้ว ต่อหน้าผู้ชายเจ้าเล่ห์คนนี้นางไม่สามารถหงายไพ่ต่ำกว่าได้ มิเช่นนั้นจะถูกควบคุมไม่มีโอกาสพลิกตัวหนีทันแน่!

“เจ้ากับข้าต่างมีความลับต่อกันที่บอกไม่ได้ ฉะนั้นก็ไม่ต้องถามอีก วันหลังหากข้าเรียกเจ้าอีกเจ้าก็ต้องมา” ลู่เจี้ยกล่าวเสียงเรียบ

ห้ะ! เรียกให้มาก็มา

จะให้นางเป็นบ่าวอุ่นเตียงจริงหรือเนี่ย!

เหมือนจะรู้สึกถึงการต่อต้านที่มาจากตัวเจียงหลี ลู่เจี้ยหันกลับไปมองอีกครั้ง ใบหน้างามล่มเมืองปรากฏอยู่ตรงหน้าเจียงหลีขยับเข้าไปยิ้มอบอุ่นให้นางแล้วพูดด้วยน้ำเสียงทรงเสน่ห์ “เด็กดี”

จากนั้นในขณะที่เจียงหลีต้องสะกดกับรอยยิ้มเขาก็เดินลิ่วออกไป

รอจนกระทั่งเจียงหลีได้สติคืนจากรอยยิ้มนั้น เงาของลู่เจี้ยตรงหน้าไปไหนเสียแล้ว แต่กลับมีเงาเคลื่อนไหวภายนอกผ้าม่าน

“ใครอยู่ข้างนอก” แววตาเจียงหลีเรียบนิ่ง ถามออกไปเสียงต่ำ

“แม่นาง ข้าได้รับคำสั่งจากนายน้อยให้มาตรวจชีพจรแม่นางก่อน” เป็นน้ำเสียงของหมอโอสถนั่นเอง

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน