ราชินีพลิกสวรรค์ นิยาย บท 517
ในขณะที่ฉินเทียนอีกับเจียงหลีหลบซ่อนวิญญาณชั่วร้ายอยู่นั้น ทั้งสองไม่รู้เลยว่าหลังจากที่วิญญาณชั่วร้ายออกมา าอาละวาดก็ค่อยๆ กลับสู่ความสงบ
น้ำในลำธารไม่รู้ว่าไหลไปที่แห่งหนใด ป่าทึบและหาดหินก็เงียบสงัดลงเช่นกัน
ณ ดินแดนผนึกมารแห่งนี้ ราวกับไม่มีสัตว์อาศัยอยู่ ขณะที่ทั้งสอง ผู้ที่ต้องเข้ามาฝึกฝนเป็นเพียงสิ่งมีชีวิตหนึ งเดียวในที่แห่งนี้
เจียงหลีแหงนมองท้องฟ้า ท้องฟ้ายังคงเป็นสีเทาขาว แยกไม่ออกว่าเป็นเวลากลางวันหรือกลางคืนกันแน่
หลิวหลีนั่งบนตักของนาง ขดตัวกลมอย่างเกียจคร้าน คล้ายจะนอนหลับอีกครั้ง เพียงแต่ครั้งนี้ มันเหมือนจะต่อต้านกา ารนอน จึงพยายามต่อสู้กับความง่วงอย่างไม่หยุดยั้ง โดยไม่อยากหลับตานอนเลย
“เข้ามาเกือบวันหนึ่งแล้วสินะ” เจียงหลีลองคาดเดา
พลังวิญญาณของนางฟื้นฟูอย่างรวดเร็ว ช่วงเวลาที่ให้ฉินเทียนอีคุ้มกัน พลังวิญญาณของนางก็ได้รับการฟื้นฟู ขณะท ที่ฉินเทียนอียังคงฝึกฝนต่อ เห็นได้ว่าการต่อสู้ก่อนหน้านี้แทบจะใช้พลังวิญญาณที่กักเก็บไปจนหมด
เจียงหลีกลับไม่รู้ว่าหลังจากที่พวกเขาเข้ามา ฉินเทียนอีสูญเสียพลังวิญญาณของตนเพื่อเปิดปากทางเข้า แล้วจึงเข้ ามาพบกับนาง พลังวิญญาณของเขายังฟื้นฟูได้ไม่มากเท่าไรนัก ก็พบเจอกับการลอบโจมตีจากวิญญาณชั่วร้ายอีกครั้ง
การระเบิดพลังหลายหน ทำให้พลังวิญญาณของเขาอยู่ในภาวะเหือดแห้ง การแสดงออกที่เจียงหลีมองเห็นว่าพลังอันเข็มแ แข็งเสื่อมทรุดจนเป็นม้าตีนปลายแล้ว จึงเป็นเพียงสิ่งที่เขาแสร้งทำเท่านั้น
ในความเป็นจริงสถานการณ์ของเขา แย่กว่านั้นหลายเท่ามาก
ดังนั้น การฝึกฝนของเขาในครั้งนี้ จึงสิ้นเปลืองเวลาไปมาก และตนก็ไม่อาจควบคุมได้ด้วย
ระหว่างที่รอนั้น เจียงหลีปลดปล่อยพลังจิตไปยังบริเวณโดยรอบ ผ่านไปชั่วครู่ ก็ได้รับข่าวกลับมาจากรอบๆ ทำให้แว ววตานางเย็นเยือก
วิญญาณชั่วร้ายพวกนั้นหายไปแล้ว! การค้นพบนี้ ทำให้แววตาเจียงหลีเป็นประกาย
นางปลดปล่อยพลังจิตไปด้านหน้าที่ซึ่งเมื่อชั่วครู่เต็มไปด้วยวิญญาณชั่วร้ายเล็กน้อย ตอนนี้กลับ เงียบสงบลงแล้ว
“เป็นเรื่องบังเอิญจริงๆ” เจียงหลียกมุมปากขึ้น
หลิวหลีเอาหัวกระแทกที่ขานาง เพื่อให้นางก้มศีรษะมอง
เมื่อมองเห็นเจ้าเปี๊ยกพยายามดื้อดึงไม่ยอมนอน เจียงหลีจึงหัวเราะพลางเอ่ย “อยากนอนก็นอนเถิด ทำไมต้องทรมานตัว วเองด้วย”
เจ้าเปี๊ยกส่ายศีรษะสุดแรง เพื่อให้ตัวเองตื่น
เจียงหลีถอนหายใจเงียบๆ ยื่นมือไปแตะขนปุกปุยบนหัวของมัน นิ้วหัวแม่มือลูบหลังหูของมันไปมาเบา “หลับให้สบายเ เถิด ตอนนี้ปลอดภัยแล้ว และข้าจะได้อ่านม้วนตำราที่ศิษย์พี่ทั้งหลายให้ข้ามา ไม่ขยันล่ะก็ เมื่อออกไปแล้ว พวก กเขาทดสอบการบ้านข้า พบว่าข้ายังอ่านไม่จบ ข้าคงต้องแย่แน่ๆ”
การลูบข้างหูที่สบายนั้น เพิ่มความง่วงให้กับเจ้าเปี๊ยก คำพูดตอนท้ายของเจียงหลี เข้ามาในหูของมัน ก็เลือนลา างไปหมดแล้ว ที่ได้ยินชัดที่สุดก็คือ นอนหลับให้สบายเถิด…ตอนท้ายนางพูดอะไรบ้าง พูดว่า…เอ่อ…ข้าจะไม่ให้ถูกค ความงามครอบงำ จะมีหลงใหลในความงามของเจ้าเพียงคนเดียวอย่างนั้นหรือ
มุมปากของเจ้าเปี๊ยกโค้งขึ้น เผยรอยยิ้มที่พอใจ ในที่สุดก็ต้านทานความง่วงไม่ไหว หลับสนิทด้วยการลูบจากเจียงหลี
เจียงหลีนั่งบนก้อนหินข้างลำธาร มีสัตว์เลี้ยงน่ารักขนปุยนอนขดอยู่บนตัก มือข้างหนึ่งลูบขนให้กับเปี๊ยกผู้ น่ารักบนตักไปมา มืออีกข้างถือตำรา ศึกษามันอย่างละเอียดและตั้งใจ
ทุกอย่างที่นี่ล้วนเป็นสีขาวเทา
ลำแสงสีทอง ใบหน้างดงามทรงเสน่ห์ รูปลักษณ์นิ่งเงียบแต่กลับยากที่จะเก็บซ่อนความหยิ่งผยอง จนกลายเป็นสีสันหนึ่งเ เดียวบนโลกใบนี้
ฉินเทียนอีออกจากการฝึกฝน เมื่อลืมตาขึ้น ภาพที่เห็นก็คือฉากอันงดงาม
ทิวทัศน์ที่มองเห็น ตราตรึงในใจของเขาอย่างไม่ตั้งใจ บางทีทั้งชีวิตอาจลบไม่ออก ตัดทิ้งไม่ได้
งดงามมาก!
เขาหลงใหลกับฉากตรงหน้า ไม่อยากทำลายมันลง แค่อยากมองดูอย่างเงียบๆ ไม่สนใจเวลาเดินผ่าน
แต่ทว่า เจียงหลีกลับไม่ได้อยากให้เขามองอยู่เช่นนี้ต่อไป
ผ่านไปเพียงชั่วครู่ นางก็ค่อยๆ เหลือบมอง สายตาเปลี่ยนจากตำราในมือเคลื่อนย้ายไปสบตากับฉินเทียนอีเข้า
ดวงตาอันสดใสและเป็นประกายคู่นั้น ทำให้ฉินเทียนอีหลุดออกจากความลุ่มหลงนั่น
ดวงตาของฉินเทียนอีหรี่ลงเล็กน้อย สายตาของฉินเทียนอีชั่วครู่ ทำให้นางสัมผัสได้ถึงความรู้สึกที่แท้จริงของเ เขา หากไม่ใช่เพราะเมื่อชั่วครู่สายตาของเขาลุ่มร้อน นางก็คงไม่สะดุ้งจากการใจจดใจจ่อและเงยหน้าขึ้นหรอก
เจียงหลีกะพริบตาเล็กน้อย เก็บซ่อนเรื่องทั้งหมดไว้ในใจ
VERIFYCAPTCHA_LABELประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราชินีพลิกสวรรค์