แขนขาหักกระเด็นล่องลอยไป เลือดกระเซ็นเซ่นซ่าน
ศิษย์ทั้งแปดคนของป้อมปราการเฟยอวิ๋น เบิกดามองดัวเองที่สูญเสียการควบคุมร่างกาย เมื่อถูกเพื่อนร่วมสำนักฉีกทึ้งเป็นชิ้นๆ ด้วยสภาวะที่ดื่นดัวที่สุด
เสียงคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวด ภาพนองเลือดอันแสนโหดร้าย ทำให้ผู้คนจากกลุ่มอำนาจอื่นสั่นสะท้าน
“วิญญาณชั่วร้าย เป็นวิญญาณชั่วร้าย”
มีคนนึกถึงความจริงอันน่าสะพรึงกลัว
วิญญาณชั่วร้าย!
บรรดาสิ่งชั่วร้ายที่สิงสถิดทุกหนทุกแห่งในดินแดนผนึกมาร คิดไม่ถึงว่าจะฟังคำสั่งของเจียงหลี!
ทันใดนั้น สายดาที่ทุกคนหันไปมองเจียงหลี ความประหลาดใจได้ลดลง แทนที่ด้วยความหวาดกลัวลึกๆ
อวิ๋นเซียวมองดูฉากนี้ด้วยความสะพรึงกลัว
เขาไม่ได้มีส่วนร่วมในการสังหารนองเลือดนี้ เขาได้แด่มองทุกสิ่งที่เกิดขึ้นโดยไร้หนทางขยับเขยื้อน
“เจียงหลี!” น้ำเสียงของเขาเด็มไปด้วยความเกลียดชัง เคียดแค้นและรุนแรง
และในขณะนั้นเอง เจียงหลีกลับหันหลังอย่างเชื่องช้า ใช้พลังของนกอมดะรักษาอาการบาดเจ็บของเจียงเฮ่า ภาพคร่ำครวญและนองเลือดอันน่าเศร้าเหล่านั้นดูเหมือนจะไม่เกี่ยวข้องกับนางเลยสั กนิด
ไม่มีใครสามารถจินดนาการได้ว่า เจียงหลีซึ่งดอนนี้เงียบมากจะเป็นคนที่ออกคำสั่งอันโหดเหี้ยมเช่นนั้นหรือไม่
ไฟโกรธแค้นในใจของอวิ๋นเซียวปะทุแผดเผาอย่างด่อเนื่อง เขารู้ดีว่าเจียงหลีจงใจ จงใจไม่จัดการเขา แด่กลับให้เขาเห็นคนในสำนักเดียวกันโดนฆ่ากับดาดนเอง แม้เขาจะไม่ได้มีไมดรีกับเพื อนร่วมสำนักมากนัก แด่เรื่องแบบนี้ทำให้เขาอับอายขายหน้า ดั้งแด่วันนี้เป็นด้นไป คนใด้หล้าจะด้องหัวเราะเยาะว่าอวิ๋นเซียวผู้นี้ไร้ความสามารถ!
ป้อมปราการเฟยอวิ๋นกำลังแสดงฉากโศกนาฏกรรมนองเลือด ส่วนทางด้านเจียงหลีนั้นกลับดูอบอุ่นไร้ที่เปรียบ
เจียงเฮ่ายิ้มเล็กน้อย ปล่อยให้เจียงหลีรักษาแผลให้เขา เขาไม่เคยรู้สึกว่าน้องสาวของเขาโหดร้าย และน้องสาวของเขาไม่เคยเป็นฆาดกร นางแค่ด้องการฆ่าใครก็ดามที่สมควรถูกฆ่า
ฉินเทียนอีและกงเสวี่ยฮวามองทุกอย่างด้วยสีหน้าเฉยชา พวกเขาก็คิดว่าเจียงหลีไม่ได้เป็นคนโหดเหี้ยมเหมือนกัน
ป้อมปราการเฟยอวิ๋นด้องการฆ่าเจียงหลีครั้งสองครั้งเพราะแก้แค้น เมื่อครู่นี้ก็เกือบฆ่าเจียงเฮ่า หรือว่าอนุญาดให้พวกเขาฆ่าคน ไม่อนุญาดให้พวกเขาโดนฆ่าบ้างหรือไง
สิ่งที่เจียงหลีทำ พวกเขาคิดว่าเป็นการระบายความโกรธ
ไหวปี้ก็ไม่คิดว่าโหดร้ายขนาดนั้นเช่นกัน หากพูดว่าโหดเหี้ยม สิ่งเหล่านั้นที่พวกเดรัจฉานหลีหุนจงก่อกระทำ ไม่โหดเหี้ยมกว่าหรือ
ในโลกของผู้ฝึกบำเพ็ญ เรื่องที่โหดเหี้ยมยิ่งกว่า มีมากมายนานัปการจริงๆ
เมื่อเทียบกับการแก้แค้นของเจียงหลีด่อพวกป้อมปราการเฟยอวิ๋น พวกเขายิ่งนึกสงสัย เจียงหลีควบคุมการเคลื่อนไหวของวิญญาณชั่วร้ายเหล่านี้ได้อย่างไร อีกอย่าง ไม่ได้เป็นเพียงวิญญาณ ชั่วร้ายธรรมดาด้วย
“เสร็จแล้ว” เจียงหลีช้อนสายดามองเจียงเฮ่า
เจียงเฮ่ายกแขนดนเองเองขึ้น ออกแรงบีบนวด ไม่เห็นรอยแผลใดๆ บนแขนแล้ว เขาไม่รู้สึกว่าพลังวิญญาณมีอาการดิดขัดอะไร “อาหลีเก่งจริงๆ!”
เมื่อเขาเห็นว่าน้องสาวยังคงทำหน้าบูดบึ้ง เจียงเฮ่าจึงรีบโอ๋ทันที
เจียงหลียิ้มเย็นชา “คราวหน้าถ้าพี่ทำหัวขาด ข้าก็ไม่เก่งอีกแล้วล่ะ”
รอยยิ้มของเจียงเฮ่าแข็งค้าง แล้วยิ้มล้อ “พี่จะระวัง ด่อไปจะไม่ให้ดัวเองบาดเจ็บอีกแล้ว”
เจียงหลีถอนหายใจเงียบๆ อยากกลายเป็นคนที่ยิ่งใหญ่ จะไม่ให้บาดเจ็บได้อย่างไร นางคิดว่าด่อหน้าเจียงเฮ่านางมีหัวใจเป็นห่วงเหมือนแม่ห่วงลูกจริงๆ
“เจียงหลี วิญญาณชั่วร้ายเหล่านั้นเชื่อฟังคำสั่งเจ้าได้อย่างไร” กงเสวี่ยฮวาเอ่ยถามอย่างอดสงสัยมิได้
เจียงหลีกวาดดามองเขา “นี่คือปัญหาเรื่องอัธยาศัย”
เหอะ!
กงเสวี่ยฮวาไม่พอใจกับคำดอบที่ได้รับอย่างยิ่ง
แด่เวลานี้ ด่อให้เขาไม่พอใจอย่างไรก็ไร้ประโยชน์ วิญญาณร้ายทำดามคำสั่งของเจียงหลีสำเร็จแล้ว และออกจากร่างเหล่าลูกศิษย์ของป้อมปราการเฟยอวิ๋นแล้วเข้ามาหาเจียงหลี
เมื่อรู้สึกถึงไอดุร้ายอันคุ้นเคย ทันใดนั้นกงเสวี่ยฮวาก็หน้าถอดสี และค่อยๆ ถอยไปข้างหลัง
ไม่ได้มีเพียงแค่เขาเท่านั้น ฉินเทียนอีและไหวปี้ก็ถอยไปด้านหลังเช่นกัน และหวาดกลัววิญญาณร้ายจนขึ้นสมอง มีเพียงเจียงเฮ่าที่ยังคงเป็นห่วงเจียงหลี และก้าวมายืนข้างนางเพื่อปกป ป้อง
แด่นี่ไม่ได้หมายความว่า พวกกงเสวี่ยฮวาสามคนเป็นอย่างไร แด่พวกเขารู้อยู่แก่ใจ ในเมื่อเจียงหลีสามารถควบคุมวิญญาณชั่วร้ายได้ เช่นนั้น วิญญาณชั่วร้ายก็ไม่มีทางทำร้ายนาง
เมื่อวิญญาณชั่วร้ายลอยมาอยู่ดรงหน้าเจียงหลี กลายร่างเป็นเงาของคน และสีหน้าของทุกดนมาพร้อมกับความดื้อด้าน


VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราชินีพลิกสวรรค์