ราชินีพลิกสวรรค์ นิยาย บท 59

ตอนที่ 59 จะรวมพลังกันอย่างนั้นหรือ

ในป่า มีคนสิบกว่าคนเดินออกมาจากทุกทิศทุกทาง รอบๆ ตัวเจียงหลีถูกล้อมไว้หมด

เดิมนางคิดว่าคนเหล่านี้จะเหมือนกลุ่มคนก่อนหน้าที่เห็นนางไม่มีพิษภัยอะไรแล้วก็ปล่อยนางไป คนเหล่านี้ไม่ได้เดินจากไปอย่างที่นางคิด แต่กลับค่อยๆ ใกล้เข้ามา

น่าแปลก เจียงหลีกลอกตาไปมาและระวังตัวขึ้น

นางนับคร่าวๆ คนที่ล้อมนางอยู่มีทั้งหมดสิบห้าคน แต่นางมีกระสุนที่ใช้ได้แค่สิบนัด

“คนเหล่านี้ไม่ใช่คนเมืองไป๋ลู่หรือ”

“รีบไป อย่าหาเรื่องใส่ตัว”

สองคนที่อยู่นอกวงล้อมเดินผ่านมา พูดคุยกันด้วยความประหลาดใจ เจียงหลีได้ยิน

คนเมืองไป๋ลู่ เจียงหลีตกใจ นางไม่รู้จักคนเมืองไป๋ลู่ แล้วทำไมคนเหล่านี้ถึงล้อมนางไว้ล่ะ

หรือว่า…… เพื่อกระสุนของนาง

เจียงหลีคิดถึงความเป็นได้ อ้อ น่าจะเป็นเช่นนี้ จำนวนกระสุนของพวกเขาไม่พอ ก็เลยจะมาแย่งเอาของนางไปเมื่อคิดได้เช่นนี้ เจียงหลีกะพริบตาแล้วยิ้ม ท่าทางนางในตอนนั้นเดิมก็งดงามอยู่แล้ว หลังจากยิ้ม ตาคู่นั้นราวกับพระจันทร์เสี้ยว ทำให้คนเอ็นดูเป็นอย่างมาก “พี่ชายทุกท่าน พวกเจ้าอยากได้กระสุนของข้าใช่ไหม”

“กระสุนก็เอา คนก็เอา” หลังจากที่นางพูดจบ ก็มีเสียงคนพูดตอบอย่างถือดีมาจากด้านหน้า

เจียงหลีแววตาเยือกเย็น มองไปด้านหน้า เห็นแค่คนคนหนึ่งเดินออกมาจากในป่า ท่าทางเก่งกาจ ไม่ธรรมดา

ช่างดูคุ้นตา เจียงหลีหรี่ตามอง

ทันใดนั้น นางนึกออกแล้วว่าเคยเห็นคนคนนี้ที่ไหน เขาก็คือคนรักใหม่ของเจียงอวี๋นี่

เจียงหลียิ้ม ไม่เหมือนกับรอยยิ้มที่แสร้งไร้เดียงสาในตอนแรก ในรอยยิ้มครั้งนี้มีความเยือกเย็น “ข้าก็นึกว่าใคร ที่แท้ก็คือหนึ่งในคนที่หลบอยู่ใต้กระโปรงของเจียงอวี๋ เจ้าอยู่ลำดับที่เท่าไหร่ล่ะ”

ลั่วเทียนเจียวใบหน้านิ่ง แววตาเย็นชา ตอบกลับด้วยเสียงต่ำว่า “เจ้าอย่าพูดมั่วๆ คนที่เท่าไหร่อะไรกัน”

“ดูท่าแล้วเจ้าคงไม่รู้เรื่องสินะ เจียงอวี๋งดงามขนาดนั้น ผู้ชายที่นางเก็บไว้มีมาก ก่อนหน้านี้ไม่กี่เดือน เย่ว์หนานซีเทียนเจียวของตระกูลเย่ว์แห่งเมืองซูหนานก็รักกันอยู่กับนาง”

“หุบปาก อย่ามาพูดมั่วๆ” ลั่วเทียนเจียวพูดด้วยความโมโห

เหมือนเขารับรู้ได้ว่าคนที่อยู่รอบๆ มองเขาด้วยสายตาแปลกๆ เพราะคำพูดของเจียงหลี ราวกับว่าเขาคือคนโง่ แต่เดิมเขาคิดว่านางเป็นผู้หญิงที่ใสซื่อบริสุทธิ์ นึกไม่ถึงว่าจะเป็นผู้หญิงสำส่อน

ความรู้สึกอับอายนั้น ทำให้เขาโกรธจนหน้าแดง เจียงหลีที่อยู่ตรงหน้า ยิ่งมองยิ่งไม่เข้าตา

“หึ ตอนแรกข้าแค่อยากจะสั่งสอนเจ้าสักหน่อย แต่ตอนนี้ข้าเปลี่ยนใจแล้ว ข้าจะทำให้เจ้าเสียใจกับคำพูดเมื่อกี้นี้ของเจ้า” ลั่วเทียนเจียวกัดฟันพูด

คำพูดของเจียงหลีทำให้เขาโกรธมาก แค่เสียงก็รับรู้ได้ถึงความดุดัน

“อย่างเจ้าน่ะหรือ” เจียงหลีเลิกคิ้วด้วยความเหยียดหยาม ชี้ไปที่พวกของลั่วเทียนเจียวแล้วพูดว่า “แล้วก็พวกเจ้าด้วย โถ่ ไอ้พวกสวะ”

“ปากคอเราะร้ายนัก”

“ฮึ อายุแค่นี้ แต่กลับอวดดีไร้มารยาทเช่นนี้”

“ดูท่าแล้วนายน้อยลั่วพูดถูก เป็นไปตามที่พูดเลยว่าเป็นเด็กผู้หญิงที่หยิ่งผยอง”

“ตัวเองยังเด็กอยู่เลย นึกไม่ถึงว่าจะกล้าเรียกพวกข้าว่าสวะ นายน้อยลั่ว พวกเราลงมือเถอะ ช่วยท่านสั่งสอนเด็กคนนี้เสร็จ พวกเรายังต้องแข่งขันกันต่อ”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน