ราชินีพลิกสวรรค์ นิยาย บท 80

เสียงฝีเท้าเร่งรีบดังมาแต่ไกล แต่กลับไม่มีประโยชน์สักนิด

คนของตระกูลลู่กำลังฆ่าล้างตระกูลเย่ว์อย่างบ้าคลั่ง คนของตระกูลเย่ว์ไม่มีแม้แต่แรงต่อสู้กลับคืน ทำได้เพียงหนีความอัปยศอดสูกันจ้าละหวั่น

ลูกชายเพิ่งจะตายไป ตอนนี้ยังมาถูกฆ่าล้างตระกูลอีก ความโกรธและความแค้นได้เผาผลาญสติของเขามอดไหม้ไปหมดแล้ว

เมื่อเสียงนั้นปรากฏขึ้น ทันใดนั้นเขาก็เหาะทะยานกลางอากาศหมายจะฆ่าลู่จ้าน “ข้าจะฆ่าเจ้า!” ด้านหลังเขามีแสงสีทองสองดวงเบ่งบานขึ้นพร้อมกัน เขาได้ปลดปล่อยวิญญาณยุทธ์ ยกระดับพลังปราณของตัวเองสู่จุดสูงสุด

แม้จะเป็นเช่นนี้ เขาในสายตาของลู่จ้านก็ยังเป็นคนที่ไม่คู่ควรอยู่ดี

“หยุดเดี๋ยวนี้!”

ร่างของเฮ่อเหลียนเฟิงลอยลงมาจากกลางอากาศ เขาปลอดปล่อยพลังปราณเพื่อหยุดยั้งลู่จ้าน

แต่ทว่าลู่จ้านกลับไม่แยแส เพียงแค่ยกมือขึ้นช้าๆ โบกเบาๆ ฟาดไปที่หน้าอกเย่ว์ชิงหลิวที่กำลังจะเข้ามาฆ่าเขา

ฟึ้บบ!

เย่ว์ชิงหลิวที่ดุดัน ภายใต้ฝ่ามือนั้นไม่มีแม้แต่แรงสู้กลับ

หน้าอกของเขาเป็นโพรงโบ๋ ริมฝีปากกระอักเลือดออกมาปะปนกับอวัยวะภายในที่แหลกละเอียด ทั้งร่างกายถูกลู่จ้านฟาดกระจุยทุบกับพื้นอย่างแรง

“ลู่จ้าน นี่เจ้า!” เฮ่อเหลียนเฟิงตะโกนสุดเสียง

ในขณะที่เขามองไปยังลู่จ้านกลับถูกสายตาเรียบนิ่งคู่นั้นทำให้รู้สึกถึงความกดดันอย่างยิ่ง

“เจ้า…ที่แท้เจ้าก็บรรลุระดับหลิงไซว่แล้ว!” เฮ่อเหลียนเฟิงหน้าถอดสี จากนั้นจึงรีบถอยไปข้างหลังจึงจะบรรเทาจากแรงกดดันนั้นได้

หลิงซื่อ หลิงเจี้ยง หลิงไซว่ ดูแล้วต่างกันเพียงสามระดับเท่านั้น แต่ในทุกๆ ระดับแบ่งออกเป็นถึงเก้าขั้น!

ในแต่ระดับต่างก็ต้องก้าวกระโดดไปทีละขั้น ถ้านับดูเริ่มจากหลิงซื่อขั้นที่หนึ่งไต่ระดับไปจนถึง

หลิงไซว่ขั้นที่หนึ่ง เช่นนั้นก็ห่างกันถึงสิบเก้าระดับเลยน่ะสิ!

หนทางการฝึกฝนยิ่งไต่ระดับสูงขึ้นไปก็ยิ่งยาก ระดับยิ่งสูงระยะห่างยิ่งมาก

อาณาเขตหลิงไซว่อยู่ในจุดสูงสุดของราชวงศ์โฮ่วจิ้นไปเสียแล้ว

เกรงว่าเฮ่อเหลียนเฟิงแม้จะเป็นหลิงเจี้ยงในระดับแปดแล้ว ต่อให้กำลังเผชิญหน้ากับลู่จ้านระดับลิงไซว่ต่างก็ต้องรู้สึกถึงวิกฤตรุนแรง

“เรื่องการฝึกฝนเนตรญาณของลู่จ้าน ข้าเข้าใจว่าเป็นเรื่องลือมาโดยตลอด มีคนกล่าวว่าเขาเป็นหลิงเจี้ยงระดับเก้า แล้วก็มีคนกล่าวอีกเช่นกันว่าเขาเข้าสู่หลิงไซว่ไปตั้งนานแล้ว ดูท่าทางวันนี้ข้อถกเถียงนี้คงจะมีผลสรุปเสียแล้วล่ะ” อู๋เชียนที่มาด้วยกันกับเฮ่อเหลียนเฟิงพูดจาแปลกๆ

หนานอู๋เฮิ่นยิ้มพยักหน้า “ตระกูลลู่แห่งซูหนานนี่ยอดเยี่ยมเสียจริง”

อู๋เชียนจ้องเขาเขม็งแล้วมองไปที่มู่หว่านโหรว “องค์หญิง ท่านคิดว่า…”

“ข้าเป็นแค่แขกผู้มาเยือนซูหนานเท่านั้น” มู่หว่านโหรวรู้ดีว่าเขาจะถามอะไรก็หยุดเขาด้วยสีหน้าท่าทางเย็นชา

คำพูดนี้ก็หมายความว่านางจะไม่ยื่นมือเข้ายุ่งเรื่องนี้เป็นอันขาด

เมื่อฟังออกว่าคำพูดนางสื่อถึงสิ่งใด อู๋เชียนจึงทำได้เพียงแค่หุบปาก

ทางด้านฝ่ายตรงข้ามของพวกเขา มีรถม้าหนึ่งคันมาถึงตั้งนานแล้ว

ภายในรถม้า เจียงหลีตื่นขึ้นมาแล้ว นอนหลับในอ้อมกอดของลู่เจี้ยได้ผลดียิ่งกว่าการได้กินยาครอบจักรวาลเสียอีก ตอนนี้ไม่ปวดเอวไม่ปวดขาแล้ว ร่างกายดีขึ้นอย่างมาก

นางเห็นพลังที่แท้จริงของลู่จ้านแล้วแอบแปลกใจ หันไปถามคนรูปงามด้วยความอยากรู้อยากเห็น “เอิกเกริกเช่นนั้น ท่านไม่กลัวหรือ”

ลู่เจี้ยยกยิ้มแล้วย้อนถาม “หากตระกูลลู่ทำการเงียบๆ จะสามารถหลีกเลี่ยงการคาดเดาของผู้คนได้ด้วยหรือ”

“…” เจียงหลียิ้มแหยๆ คำตอบเป็นที่ชัดเจนดีอยู่แล้ว

ใช่สิ ไม่ว่าจะทำเช่นไรก็ขจัดความสงสัยของคนบางคนไม่ได้แล้วทำไมจะต้องทำเรื่องหน้าไหว้หลังหลอกด้วย

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน