ราชินีพลิกสวรรค์ นิยาย บท 79

ราชินีพลิกสวรรค์ – ตอนที่ 79 ส่งเจ้าลงนรก

จุดที่นิ้วมือของลู่เจี้ยลูบไล้ผ่านทำให้ร่างกายของเจียงหลีสั่นเทิ้มวาบไหว เรี่ยวแรงเหมือนโดนสูบหายไปหมด พาลทำให้นางได้แต่ขดตัวในอ้อมกอดของเขาอย่างสิ้นฤทธิ์

ชั่วขณะนั้นเจียงหลีรู้สึกว่าถ้าลู่เจี้ยเอ่ยปากขอจูเสียจริงๆ มิใช่ว่านางจะให้ไม่ได้

ให้ตายสิ ความหน้าตาดีของหมอนี่ช่างเป็นอาวุธทำลายล้างที่รุนแรงยิ่งนัก เจียงหลีบ่นอุบในใจ

รู้ทั้งรู้ถึงเสน่ห์ของเขา รู้ทั้งรู้ว่าเตรียมใจมาแล้วแต่ก็ยังตกหลุมจนได้

ในขณะที่เจียงหลีกำลังคิดว่าลู่เจี้ยจะเอ่ยปากขอจูเสียจริงๆ ประโยคที่คาดไม่ถึงกลับทำให้นางได้สติจากความงดงาม

“เป็นของที่สหายสนิทของหลีเอ๋อร์มอบให้ ข้าจะแย่งมาได้อย่างไร ข้าแค่อยากเตือนหลีเอ๋อร์เท่านั้นว่าสิ่งของที่ไม่ใช่ของโลกใบนี้ ตอนที่เจ้าไม่สามารถปกป้องมันได้ อย่าเอามาใช้สุ่มสี่สุ่มห้า ต้นไม้ใหญ่ที่สูงกว่าป่ามักจะถูกลมพัดล้มลงเสมอ จะทำให้หายนะมาสู่ตัวได้”

เจียงหลีเบิกตาอ้าปากค้างมองเขา ผ่านไปครึ่งยามถึงได้พึมพำออกมา “ข้าใช้มันไปแล้ว ตอนนั้นเห็นว่าคนก็มีไม่น้อยเลย” ตอนนั้นถึงคราวเป็นคราวตาย นางจะไปทันคิดรอบคอบได้อย่างไร

ลู่เจี้ยกลับยิ้มน้อยๆ อย่างไม่สนใจนัก กล่าวต่อด้วยน้ำเสียงปนความเอ็นดู “เช่นนั้นก็ปล่อยให้พวกมันคิดเสียว่าเป็นของที่ตระกูลลู่มอบให้เจ้าก็แล้วกัน”

เจียงหลีเข้าใจขึ้นมา นี่หมายความว่าจะให้ตระกูลลู่รับเคราะห์แทนหรือ

นางกะพริบตาปริบๆ นึกตำหนิในใจ จู่ๆ ก็ดีกับข้าเช่นนี้ ต้องมีอะไรแอบแฝงแน่

แน่นอนว่านางไม่ได้ใสซื่อถามถึงเจตนาของลู่เจี้ยตรงๆ ถึงนางจะถามไปน้ำคำที่ออกจากปากของผู้ชายคนนี้ใช่ว่าจะเป็นความจริงเสียเมื่อไหร่

“เจ้าพูดขนาดนี้แล้ว ข้าก็ไม่เกรงใจล่ะนะ” เจียงหลีพูดจบก็ขยับยุกยิกหาตำแหน่งในอ้อมกอดของลู่เจี้ยที่สบายหน่อยแล้วหลับตาฟื้นฟูพลัง

การต่อสู้เมื่อครั้งก่อนนางสูญเสียไปไม่น้อย อย่ามองว่านางดูร่าเริงเลย ที่จริงแล้วนางเจ็บปวดทรมานไปทั่วทั้งกาย

ลู่เจี้ยหลุบตาต่ำมองใบหน้าขาวซีดของนางแล้วกระซิบเสียงทุ้ม “เหนื่อยแล้วนอนสักครู่เถิด ถ้าถึงแล้วข้าจะปลุกเจ้าเอง”

“อืม” เจียงหลีตอบเพียงคำเดียว จากนั้นจึงเข้าสู่ห้วงนิทรา

ลู่เจี้ยจดจ้องไปที่ใบหน้าหลับพริ้มของนางอย่างใจลอย

เงาของเจียงหลีสะท้อนอยู่ในดวงตาใสเป็นประกายดั่งแก้วของเขา โอบกอดร่างเล็กเข้าหาอย่างอ่อนโยน ใครจะคาดคิดว่าผู้หญิงตัวเล็กๆ บอบบางเช่นนี้เมื่อระบายโทสะออกมากลับใช้พลังทำลายล้างรุนแรงเยี่ยงนี้

ทันใดนั้นเขาอยากเห็นวิญญาณดวงนั้นที่สิงสถิตอยู่ในร่างนี้ยิ่งนัก

ในขณะที่เขากำลังคิดเช่นนั้นอยู่ จู่ๆ ดูเหมือนว่าเขามองเห็นใบหน้างดงามหยาดเยิ้มซ่อนอยู่ภายใต้ใบหน้าเล็กนวลใสนี่งามล่มเมืองชัดๆ

ตึกตัก!

หัวใจของลู่เจี้ยสั่นรัวดั่งกลอง

เกือบจะถูกใบหน้านั้นที่ซ่อนอยู่ดึงดูดให้หลงมัวเมาเสียแล้ว พลังงานลึกลับบางอย่างแล่นพล่านจากร่างกายของเขาแล้วถูกเจียงหลีดูดซับอย่างไม่ทันตั้งตัว

ในห้วงนิมิตของเจียงหลีราวกับได้ยินเสียงหัวใจของลู่เจี้ย

เสียงหัวใจเต้นนี้ราวกับว่าเป็นลำนำขับกล่อมนอนอันไพเราะที่สุดในโลก ทำให้นางผ่อนคลายและหลับอย่างสบายใจ เจียงหลีรู้สึกเหมือนกับตัวเองตกลงไปในบ่อน้ำพุร้อนอบอุ่นแสนสบาย ในขณะที่กำลังแช่น้ำพุร้อนอยู่ อาการบาดเจ็บในร่างกายของตนฟื้นฟูอย่างรวดเร็ว ตำแหน่งรอยแผลก็ค่อยๆ สมานตัว

อ่า…สบายจัง เจียงหลีตะโกนในห้วงนิมิต มือสองข้างกระชับเข้าที่เอวของลู่เจี้ยโดยไม่รู้ตัว

เมื่อจู่ๆ ก็ถูกโอบรัดแน่นจากคนในอ้อมกอด ลู่เจี้ยหัวใจแทบหยุดเต้น สูดลมหายใจลึกขึ้นกว่าเดิม เขาผละสายตาออกจากในหน้าขาวนวลของหญิงสาวอย่างเรียบนิ่ง ควบคุมอาการเต้นของหัวใจและปรับคลื่นอารมณ์ของตัวเอง

ข้า ก็เป็นแค่คนที่กำลังจะตาย ไม่สามารถและไม่ควรนำความเดือดร้อนให้ใคร อย่างไรเสียนางก็ยังเป็นเพียงเด็กสาวคนหนึ่ง ในรถม้าที่เงียบสงบดูเหมือนว่ามีเพียงลู่เจี้ยที่สะท้อนใจในเหวลึกอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

…

ผ้าไว้ทุกข์สีขาวแขวนไว้ตรงประตูจวนตระกูลเย่ว์

การตายอย่างกะทันหันของลูกชายหัวแก้วหัวแหวนที่พวกเขาภาคภูมิถือเป็นความโชคร้ายในครอบครัว ทำให้ทั้งตระกูลเย่ว์จมอยู่กับความโกรธแค้นอันเจ็บปวด

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน