ราชินีพลิกสวรรค์ นิยาย บท 78

ราชินีพลิกสวรรค์ – ตอนที่ 78 นายน้อยรูปผู้งามอ่อนโยน
“ท่านอาจารย์หนานกล่าวเช่นนี้ ไม่เกินจริงไปหน่อยหรือ” มู่หว่านโหรวไม่ได้เห็นกับตา เพียงแค่ได้ยินหนานอู๋เฮิ่นวิพากษ์วิจารณ์เข้าก็ขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วจึงอดถามเสียมิได้

อย่างไรเสียคนที่นางจับตาดูคือไป๋หลี่เฟิ่ง ส่วนเจียงหลีก็เป็นเพียงแค่นางทาสของลู่เจี้ยเท่านั้น

หนานอู๋เฮิ่นยิ้มเล็กน้อยมิได้ต่อล้อต่อเถียงนางแต่อย่างใด เพียงถามแค่ว่า “องค์หญิง นี่เป็นเพียงความคิดเห็นของข้าเอง โปรดอย่าได้จริงจังไปเลย”

เมื่อกล่าวจบเขาก็เงยหน้าขึ้นหัวเราะลั่นราวกับว่าอารมณ์ดีเสียเต็มประดา

หนานอู๋เฮิ่นหัวเราะอย่างมีความสุข แต่อู๋เชียนกลับมีสีหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก แววตามู่หว่านโหรวเปลี่ยนไป คิ้วขมวดมองเขาที่หัวเราะเสียยกใหญ่อย่างครุ่นคิด

ในกลุ่มคน ไป๋หลี่เฟิ่งเอาแต่มองที่ประตูจวนตระกูลลู่ บรรยากาศวังเวงเช่นนั้นยังคงอบอวลอยู่รอบกาย

เขาไม่สนใจว่าคนอื่นจะพูดอะไร เพียงแค่สนใจเล็กน้อยว่าถ้าเจียงหลีสามารถฆ่าหลิงเจี้ยงได้ถึงสามคน เขาอยากสู้กับนางสักตั้งจริงๆ!

เสียดายที่วันนี้น่าจะไม่มีโอกาสเสียแล้ว

ไป๋หลี่เฟิ่งเม้มปาก เขาละสายตาก่อนจะหันหลังมุ่งหน้าออกไป

เมื่อเขาขยับจึงเรียกจุดสนใจของมู่หว่านโหรว เฮ่อเหลียนเฟิงรีบถาม “ไป๋หลี่เฟิ่ง เจ้าจะไปไหน”

ไป๋หลี่เฟิ่งหยุดเดิน “งานประลองชิงเจียวไม่จำเป็นต้องประลองกันอีกต่อไปแล้วเหตุใดข้าน้อยจำจะต้องอยู่ต่อ”

เหิมเกริมยิ่งนัก!

คนโดยรอบต่างก็รู้สึกเช่นนั้นด้วย

เฮ่อเหลียนเฟิงยิ่งโมโห เดิมทีเข้าร่วมงานประลองชิงเจียวได้เป็นอย่างดี เห็นๆ กันอยู่ว่าไป๋หลี่เฟิ่งออกไปวิ่งเล่นดูความคึกคักในเมืองโดยไม่ได้รับอนุญาต ไฉนตอนนี้เขากลับพูดจาเยี่ยงนี้

แต่เพราะเห็นแก่หน้าของมู่หว่านโหรวหรอกนะ เฮ่อเหลียนเฟิงเองก็ไม่อยากจะตำหนิเขาต่อหน้านาง

“ไป๋หลี่เฟิ่ง เจ้าจะกลับไปที่สถาบันไป๋หยวนของเราหรือไม่” ขณะนี้จู่ๆ อู๋หนานเฮิ่นก็ถามขึ้น

คำถามนี้ของเขาทำเอาแววตาของมู่หว่านโหรววูบไหว รอคอยทางเลือกของไป๋หลี่เฟิ่ง

สายตาเฉียบคมของไป๋เฟิ่งหลี่เหลือบมองไปทางเขา

อู๋หนานเฮิ่นไม่มีอะไรจะพูดมากไปกว่านี้ เขาหยิบป้ายออกมาแล้วโยนให้ไป๋หลี่เฟิ่งก่อนจะพูดขึ้น “ถ้าอยากไป หลังจากนี้หนึ่งเดือนเจ้าชูป้ายนี้รายงานตัวให้สถาบันไป๋หยวนที่เมืองซั่งตูซะ”

ไป๋หลี่เฟิ่งเอื้อมมือรับแต่ไม่ได้พยักหน้าตอบกลับหรือส่ายหน้าปฏิเสธจากนั้นก็หันหลังก้าวออกไป

การกระทำเช่นนี้ของเขาทำให้มู่หว่านโหรวไม่เข้าใจนัก สุดท้ายเขาก็เลือกสถาบันไป๋หยวนอยู่ดี ตอนแรกเขาอยู่เมืองซั่งตูก็หันหลังให้กับสำนักหลิงอู่ จนตอนนี้เขาพึ่งพากำลังของตัวเองแล้วเข้าสถาบันไป๋หยวน

มุมปากของมู่หว่านโหรวมีรอยยิ้มเจือจางจนแทบมองไม่เห็น จากนั้นรีบชักสีหน้ากลับมาเป็นคนเย็นชาดั่งภูเขาน้ำแข็งเช่นเดิม

นางมองไปยังประตูใหญ่ของจวนตระกูลลู่ แววตาแปรผันจนไม่รู้แน่ชัดว่าอยากสื่อความหมายอะไร

“ท่านเจ้าเมือง เมื่อครู่ตระกูลลู่ได้พากำลังพลและกำลังม้าบุกตระกูลเย่ว์ขอรับ” ทันใดนั้นอู่เชียนกล่าวเตือนเฮ่อเหลียนเฟิง

“อะไรนะ!” เฮ่อเหลียนเฟิงตกตะลึงคิดไปถึงเรื่องที่กำลังจะเกิดขึ้น ใบหน้าของเขาถอดสีแล้วจึงเร่งรีบพาคนในจวนของเจ้าเมืองมุ่งหน้าไปยังตระกูลเย่ว์ทันที

ล้อข้าเล่นหรืออย่างไรกัน หากตระกูลลู่และตระกูลเย่ว์สู้กันขึ้นมาจริงๆ เรื่องก็จะยิ่งบานปลายไปกันใหญ่ เขาในฐานะเจ้าเมืองจะทำเยี่ยงไรดี

ภายในเมืองซูหนานกำลังจะเกิดวิกฤต การกระทำของตระกูลลู่ทำให้คนหนักใจนับครั้งไม่ถ้วน

ในขณะเดียวกัน ภายในจวนตระกูลลู่ เจียงหลีได้รับการปรนนิบัติพัดวีอย่างสุขสบาย อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าสะอาดเอี่ยม ตลอดจนลู่เจี้ยก็ให้คนนำยามารักษา อีกทั้งยังมีข้าวปลาอาหารอีกมากมายหลายอย่าง

เมื่อเจียงหลีกินอิ่มหนำสำราญเรียบร้อยแล้ว ก็มีคนเข้ามาเชิญนาง