ราชินีพลิกสวรรค์ นิยาย บท 83

ดวงตาเจียงหลีเป็นประกาย

อันที่จริงความทรงจำอย่างเดียวที่นางมีต่อสถาบันไป๋หยวนก็คือเจียงเฮ่าซึ่งเป็นพี่ชายของเจ้าของร่างนี้เขามีจุดมุ่งหมายเข้าสถาบันไป๋หยวนมาโดยตลอด

เจียงเฮ่าอยู่ที่ซั่งตู หรือว่าจะซ่อนตัวอยู่ในสถาบันไป๋หยวนนะ เจียงหลีนึกสงสัยอีกครั้ง

แต่ทว่า…

นางยังทำภารกิจเสี่ยวหมีเจี้ยจื่อไม่สำเร็จ อาการบาดเจ็บในร่างกายก็ยังไม่ทุเลา หากจากลู่เจี้ยไปแล้วอาการบาดเจ็บแทบทุกเดือนยังพอว่า แล้วเสี่ยวหมีเจี้ยจื่อล่ะจะทำเยี่ยงไร

นางมีตัวช่วยวิเศษพลิกฟ้าดินแต่กลับนำมาใช้ไม่ได้เช่นนี้ทำให้นางกินไม่ได้นอนไม่หลับ

“ข้า…”

“หลีเอ๋อร์ ข้าหวังว่าเจ้าจะไปที่สถาบันไป๋หยวน”

“…”

ในขณะที่เจียงหลีกำลังจะปฏิเสธลู่เจี้ยกลับค่อยๆ เปิดปากพูด

ดูเหมือนว่าที่เขาเพิ่งจะถามออกไปไม่ได้เอาคำตอบจากนางจริงๆ แต่เขาพูดในสิ่งที่ตัดสินใจออกมา

เจียงหลีหรี่ตา ในแววตาของนางสั่นไหว นางกำลังพิจารณาถึงการตัดสินใจของผู้ชายคนนี้

จู่ๆ นางก็ยิ้มหยอกล้อ เอนกายพิงในรถม้าอย่างเกียจคร้าน เผยให้เห็นท่าทางสบายเป็นธรรมชาติที่ไม่เหมาะสมกับอายุ “ถ้าหากข้าไปสถาบันไป๋หยวนแล้ว ท่านจะทำอย่างไร ไม่อยากให้ข้าอุ่นเตียงให้แล้วหรือ”

พวกเขาสองคนเป็นที่ต้องการซึ่งกันและกัน เขาก็ต้องการนางมาบรรเทาอาการเจ็บไข้ได้ป่วยเช่นกัน

ดวงตาที่แวววาวของลู่เจี้ยหันมามองนาง ดวงตาคู่นั้นดูเหมือนจะดูดซับแสงจากดวงดาว สว่างไสวและพร่ามัว “ข้าจะไปด้วยกันกับเจ้า”

“ห้ะ!” เจียงหลีตกใจอ้าปากค้าง

ว่าอย่างไรนะ

เมื่อกี้ผู้ชายคนนี้พูดว่าอย่างไรนะ

เขาจะไปสถาบันไป๋หยวนกับนาง

เหอะๆ!

เคยได้ยินแต่เจ้านายไปเรียนหนังสือพาลูกหาบลิ่วล้อไปเรียนด้วย ยังไม่เคยได้ยินทาสไปฝึกฝนวิชาแล้วพาเจ้านายติดสอยรับใช้ไปด้วย

“หลีเอ๋อร์ตกใจอะไรขนาดนี้” ลู่เจี้ยหัวเราะเบาๆ มองไปยังใบหน้าแน่งน้อยของเจียงหลีที่กำลังตะลึงงันอยู่ ยกจอกน้ำชาของตัวเองหรุบสายตาต่ำด้วยท่วงท่าอ้อยอิ่งสบายอารมณ์ แต่กลับมีเสน่ห์น่าหลงใหล

มองริมฝีปากของเขาที่ไม่แดงมากนักสัมผัสขอบแก้วเบาๆ เจียงหลีรู้สึกริมฝีปากตัวเองแห้งผากอยู่ตลอดเวลา ปีศาจนี่มันปีศาจชัด เป็นปีศาจที่โปรยเสน่ห์ยั่วยวนชวนให้คนหลงใหล

เจียงหลีอยากหลบสายตาแต่ดันทุรังอย่างไรก็หลบสายตาไม่ได้ราวกับโดนสะกดนิ่ง

ช่างน่าขายขี้หน้าเสียจริง

นางคำรามในใจ

ดูเหมือนลู่เจี้ยคงจะไปกระตุ้นต่อมนิสัยไม่ยอมแพ้ของนางเข้า นางยิ้มยั่วเย้า ใบหน้าแน่งน้อยสดใสเปลี่ยนเป็นยั่วยวนฉับพลัน

ลู่เจี้ยที่เอาแต่จ้องมองนางตลอด ในชั่วขณะหนึ่ง ความเคลื่อนไหวในมือของเขาหยุดชะงักลง

ในขณะนั้นทั้งคู่ดูเหมือนจะกลายร่างเป็นปีศาจ ที่อยากเอาชนะกันฝ่ายตรงข้ามด้วยเสน่ห์ของตัวเอง แต่พวกเขาต่างตกหลุมลึกที่ตัวเองขุดโดยไม่รู้ตัว

“ข้าก็ต้องตกใจสิ ทำไมท่านถึงใจดีขนาดนี้” เจียงหลียกยิ้มมุมปาก รอยยิ้มบนมุมปากสดใสราวกับดอกไม้บาน

คนตรงหน้าลู่เจี้ยดูเคลิบเคลิ้มใจลอย

ใบหน้าอ่อนเยาว์ตรงหน้าจางหายไปแต่กลับแทนที่ด้วยใบหน้างามล่มเมืองยั่วยวนดึงดูดจิตใจเขา

นี่คือเจ้าคนเดิมใช่หรือไม่ ลู่เจี้ยลอบถอนหายใจเบาๆ

สติที่หายไปถูกอำพรางด้วยท่าทางเรียบนิ่งของลู่เจี้ย เขาวางแก้วชาในมือลงแล้วพูดขึ้น “ลู่เสวียนก็จะเข้าสถาบันไป๋หยวนด้วย”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน