ราชินีพลิกสวรรค์ นิยาย บท 9

เจียงหลีเข้ามาในดินแดนตะวันตกซีฮวงเป็นครั้งแรกและไม่ค่อยเข้าใจในพลังและอำนาจของสำนักพรตเสวียนหมิง แต่ทว่าเมื่อเห็นสถานการณ์เช่นนี้แล้ว นางก็รู้สึกถึงอิทธิพลของอำนาจในซีฮวง

“ธิดาสวรรค์ หลังจากเรือเทียบท่าแล้ว ท่านมิต้องสนใจผู้ใด เพียงท่านเข้าไปนั่งบนเสลี่ยงดอกบัวก็พอแล้วขอรับ” หันอวี้เอ่ยเตือนข้างๆ

เจียงหลีเบนสายตามองเขาครู่หนึ่งก่อนจะหันกลับมาที่เดิม

เดิมทีนางวางแผนอาศัยเรือลำนี้เฉยๆ หลังจากถึงซีฮวงแล้วนางจะหาโอกาสหลีกหนีไป เรื่องจะเป็นธิดาสวรรค์แห่งสำนักพรตเสวียนหมิงหรือไม่ แม้หันอวี้จะยืนยันครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ตัวนางเองชัดเจนดีอยู่แล้ว นางไม่ใช่ธิดาสวรรค์อะไรทั้งนั้น อีกอย่างนางก็ไม่ได้อยากเป็นธิดาสวรรค์อะไรนั่นอีกด้วย

แต่ทว่าสถานการณ์บนฝั่งตอนนี้กลับทำให้นางต้องล้มเลิกแผนการหลบหนีอย่างจนใจ

ภายใต้การจับตามองของทุกคน นางจะหาทางหนีทีไล่ได้อย่างไร

พับผ่าสิ…

เรือค่อยๆ ใกล้เทียบท่าเท่าใด เจียงหลีก็ยิ่งเห็นผู้คนบนฝั่งมืดฟ้ามัวดินชัดเจน ทันใดนั้นนางรู้สึกเหมือนขี่หลังเสือแล้วลงยากขึ้นมาทันที

ดูท่าทางแล้วคงทำได้เพียงลงไปดูสำนักพรตเสวียนหมิงก่อนก็แล้วกัน เมื่อไร้ความหวังในการหลบหนี เจียงหลีจึงทำได้เพียงเปลี่ยนแผนการชั่วคราวจากนั้นนางจึงย่างกรายไปทีละก้าว

“ธิดาสวรรค์ ใกล้ถึงแล้วขอรับ” เมื่อเรืออยู่ห่างจากฝั่งไม่ถึงสิบจั้งหันอวี้ก็เตือนนางอยู่ข้างๆ

เจ้าเปี๊ยกที่งีบหลับมนอ้อมแขนของนางรู้สึกถึงการเข้าใกล้ของเขา มันเลิกเปลือกตาขึ้นอย่างเซื่องซึมกวาดสายตาอย่างเย็นชาและหลับตาลงอีกครั้ง

ซี๊ด!

หันอวี้กะพริบตาและมองไปรอบๆ ด้วยดวงตาที่หมองหม่น

ไม่รู้ทำไม ไม่กี่วันมานี้เขามักจะรู้สึกถึงอากาศที่หนาวเย็นอยู่รอบตัวเขาเสมอ ราวกับว่ามีใครบางคนบนเรือลำนี้กำลังอยากฆ่าเขาอยู่

ใครกัน ถ้าข้าจับได้จะจับเจ้าถลกหนังหักกระดูกแน่คอยดู! หันอวี้ที่กำลังมองหาเป้าหมายสาบานกับตนเองในใจ

เจียงหลีเฝ้าดูการเคลื่อนไหวบนฝั่ง หลังจากที่หันอวี้เอ่ยเตือน จากนั้นนางจึงกระโดดขึ้นกลางอากาศด้วยร่างเพรียวลมดั่งนกนางแอ่นแล้วเหาะไปทางริมฝั่งโดยที่ทิ้งตัวลงเสลี่ยงดอกบัวขนาดใหญ่ได้อย่างแม่นยำ

เท้าทั้งสองข้างของนางทิ้งตัวลงบนเสลี่ยงดอกบัวหมุนพลิ้วเรือนร่างก่อนจะนั่งขัดสมาธิบนนั้น ท่วงท่าอ่อนช้อยงดงามดั่งธารน้ำไหลทำให้ผู้คนที่พบเห็นรู้สึกตระการตา

เมื่อนางเผยโฉมหน้าอันงดงามให้เป็นที่ประจักษ์แก่สายตามวลมนุษย์ แววตาตื่นตะลึงนับไม่ถ้วนเล็งมาที่นางเป็นตาเดียว

“ธิดาสวรรค์กลับมาแล้ว ทุกคนคุกเข่าต้อนรับ!”

คนที่คุกเข่าต้อนรับแบ่งออกเป็นสองข้างทางเผยให้เห็นถนนใหญ่ตรงกลาง

คนสิบคนแบกเสลี่ยงดอกบัวไปตามถนนใหญ่ท่ามกลางเสี่ยงโห่ร้องกึกก้อง ส่วนหันอวี้และคนอื่นก็ลงจากเรือทีละคนแล้วเดินตามเสลี่ยงดอกบัวของเจียงหลีอย่างมีสติรู้ตน

“ธิดาสวรรค์เชิญเสด็จ!”

“ธิดาสวรรค์เชิญเสด็จ!”

เหล่าสาวกที่นั่งคุกเข่าบนพื้นต่างพากันโห่ร้องตะโกน

เจียงหลีอุ้มเจ้าเดรัจฉานน้อยนั่งเสลี่ยงดอกบัวแล้วกวาดสายตามองผู้คนที่กำลังนั่งคุกเข่า นางรู้สึกว่ามันไม่ใช่ความเคร่งครัดในลัทธิที่มาจากใจจริง แต่ทว่ามันเหมือนกับการเชื่อฟังอย่างหนึ่งที่ไม่มีอำนาจต้านทานหลังจากถูกกดขี่

สำนักพรตเสวียนหมิงนี่ช่าง… แววตาเจียงหลีวูบไหว ไม่มีอะไรที่เหมือนกับหันอวี้และคนอื่นๆ ที่รู้สึกถึงชัยชนะในการแสดงความยินดีจากผู้ศรัทธา

เจียงหลีเก็บงำความคิดก่อนจะหันไปให้ความสนใจกับอาคารบ้านเรือนทั้งสองข้างทาง

ที่นี่คือกำแพงคูเมืองของดินแดนทางตะวันตกซีฮวงหรือ ดูแล้วไม่ต่างอะไรกับดินแดนทางใต้หนานฮวงเลย นางเงยหน้าขึ้นไปมองบนท้องฟ้าอีกครั้งดูเหมือนก็ไม่มีอะไรแตกต่างกับหนานฮวงเช่นกัน

สิ่งเดียวที่อาจจะแตกต่างก็คือพลังวิญญาณในร่างกายของนางถูกระงับเอาไว้กำลังเคลื่อนที่หมุนเวียนพยายามทำลายอาณาเขตเล็กๆ

ตึง!

ดูเหมือนจะมีเสียงเบาๆ เกิดขึ้นในร่างกายของเจียงหลี

เดิมทีระดับการฝึกพำเพ็ญของนางอยู่ที่หลิงจงขั้นสาม ทันใดนั้นก็กลายเป็นหลิงจงขั้นสี่ซึ่งอยู่ในระดับฝึกเดียวกันกับหันอวี้

ราวกับว่ารู้สึกถึงลมปราณที่เปลี่ยนแปลงของนาง หันอวี้ที่เดินอยู่ข้างหน้าจึงเหลือบสายตามองเจียงหลีที่อยู่บนเสลี่ยงดอกบัวอย่างอดไม่ได้

ภายใต้การรู้สึกอย่างละเอียด ดวงตาทั้งคู่ของเขาหรี่ลงเล็กน้อยแล้วหันกลับไปมองโดยไม่พูดอะไรและอุทานในใจว่า นางคือธิดาสวรรค์อย่างแน่นอน เพิ่งจะเหยียบเข้ามาในอาณาเขตที่ควบคุมโดยสำนักพรตเสวียนหมิงแล้วขั้นของการฝึกฝนก็ทะลุทะลวงเยี่ยงนี้

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน