ราชินีพลิกสวรรค์ นิยาย บท 10

ราชินีพลิกสวรรค์ – ตอนที่ 10 ข้าต่างหากที่ทิ้งเจ้า!
“นายน้อย ยามเฝ้าประตูรายงานว่า เย่ว์หนานซีคุณชายน้อยตระกูลเย่ว์มาขอพบคุณชายที่ด้านหน้าขอรับ” ที่ด้านนอกประตูมียามเข้ามารายงาน

มาเร็วจริงๆ เจียงหลีกระหยิ่มยิ้มในใจ ในขณะเดียวกันก็มองไปที่ลู่เจี้ยเพื่อรอเขาตัดสินใจ

ริมฝีปากแดงน่าดึงดูดของลู่เจี้ยยกยิ้มเล็กน้อย น้ำเสียงของเขาไร้ซึ่งความสั่นไหวใดๆ “ไม่พบ”

ไม่พบ แน่นอนว่าคือไม่ให้พบ

แค่ตระกูลเล็กๆ อย่างตระกูลเย่ว์ มีคุณสมบัติอะไรมาขอพบเขา

เจียงหลียิ้มในใจไม่หยุด การตัดสินใจของลู่เจี้ยตรงกับความต้องการในใจนางพอดี เย่ว์หนานซีรวมถึงจุดประสงค์ที่ยุ่งเหยิงไม่จบไม่สิ้นของเหอซื่อสองแม่ลูก นางเองก็ขี้เกียจจะรับรู้

“ขอรับ นายน้อย” ผู้อารักขาโค้งคำนับแล้วถอยกลับไป เตรียมนำความการตัดสินใจของลู่เจี้ยไปแจ้งให้ทราบ

แต่ทว่าตอนที่เขากำลังจะเคลื่อนกาย ลู่เจี้ยกลับพูดขึ้นมาเสียก่อน “ให้เจ้าไป” นิ้วเรียวยาวน่ามองของเขาชี้ไปที่เจียงหลี

เจียงหลีชะงัก ชี้นิ้วกลับมาที่ตนเอง “ข้าหรือ”

ลู่เจี้ยเหมือนจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้ม

เจียงหลีขมวดคิ้วเล็กน้อย คิดในใจว่าผู้ชายคนนี้คิดจะเล่นอุบายใดอีก

“ได้” เจียงหลีไม่ปฏิเสธ หันหลังเดินออกไปพร้อมกับผู้อารักขา

ทันทีที่นางเดินออกไป พ่อบ้านผู้นั้นก็ขยับไปยืนข้างกายลู่เจี้ยก่อนจะคำนับและกล่าวรายงาน “นายน้อยตามข่าวที่ให้ไปสืบ หัวหน้าตระกูลเย่ว์เดิมทีเป็นเพียงผู้ฝึกวิชาธรรมดาทั่วไปความสามารถก็ธรรมดาเช่นกัน มีอยู่ครั้งหนึ่งไปเจอเจียงหลินเฟิงสองสามีภรรยาระหว่างทาง จึงได้ช่วยเหลือเล็กน้อยจนเจียงหลินเฟิงและภรรยารู้สึกซาบซึ้งน้ำใจ ตั้งแต่นั้นมาจึงค่อยๆ ใกล้ชิดสนิทสนมกับตระกูลเจียงเรื่อยๆ พึ่งพาอาศัยตระกูลเจียง แต่งตั้งตนเป็นผู้นำตระกูลเย่ว์ และเพื่อให้ความสัมพันธ์แน่นแฟ้นมากยิ่งขึ้น ยังเป็นฝ่ายสู่ขอก่อนเพื่อให้เย่ว์หนานซีและบุตรสาวของเจียงหลินเฟิงทำสัญญาแต่งงานกัน ตลอดระยะเวลาสิบปีระหว่างมิตรภาพของสองตระกูลเย่ว์และเจียง ตระกูลเจียงเสียสละไปมากโขแต่ตระกูลเย่ว์เสียสละเพียงน้อยนิด น่าจะมีการเอาเปรียบอยู่ไม่น้อย ส่วนเรือนเล็กตระกูลเจียง คุณชายรองไม่มีความโดดเด่นเป็นคนไร้ความสามารถ เรือนเล็กต้องอาศัยพึ่งพิงเรือนใหญ่เสมอ ฮูหยินเรือนใหญ่ปฏิบัติตัวอย่างยุติธรรม ไม่เคยคิดเล็กคิดน้อยกับคนในเรือนเล็ก คดีความคราวนี้ก็มีความเกี่ยวข้องรับเคราะห์พร้อมเจียงหลินเฟิง ฮูหยินใหญ่จึงพาบุตรสาวไปฝากไว้ที่บ้านตระกูลเย่ว์ ไม่นานนางก็ได้ตายจากไป และเมื่อนางตายแค่สองวัน ตระกูลเย่ว์ก็แพร่ข่าวลือเรื่องยกเลิกสัญญาการแต่งงาน เหอซื่อ ฮูหยินรองจึงสวมรวย ไล่เจียงหลีออกจากจวนตระกูลเย่ว์แล้วขายเอานางไปเป็นทาส เจียงหลีผู้นี้นับว่าโชคร้าย ครอบครัวเปลี่ยนแปลงพลิกผันครั้งใหญ่ มารดาตกตายอย่างไม่รู้สาเหตุ แม้กระทั่งสัญญาหมั้นหมายยังถูกยกเลิก อีกทั้งยังถูกอาสะใภ้ขายให้บ้านจางหยวนวั่ย จางหยวนวั่ยผู้นี้เป็นอันธพาลครองเมืองชอบทารุณกรรมเด็ก นางถูกตระกูลจางทรมานเกือบตายจากนั้นจึงถูกนำมาทิ้งไว้ที่สนามประลองทาส…”

“หึ จะว่าไปตระกูลเย่ว์และพวกเรือนเล็กตระกูลเจียงนี่ก็นับว่าเป็นคนหน้าเนื้อใจเสือจริงๆ” คนที่กำลังพูดอยู่คือลู่หวาที่เกือบฆ่าเจียงหลีตาย

ดวงตาลู่เจี้ยประกายวูบไหว เมื่อนึกถึงสีหน้าของเจียงหลีก่อนหน้านี้แววตาเขาก็ยิ่งล้ำลึกจนมิอาจคาดเดาได้

เด็กคนนี้นับวันยิ่งทำให้เขาสนใจ คนที่ข้อมูลไม่มีความสอดคล้องกันโดยสิ้นเชิง สรุปแล้วซ่อนความลับอะไรไว้กันแน่

…

พวกของเย่ว์หนานซีทั้งสามคนยืนรอหน้าประตูใหญ่มานานแล้ว ในที่สุดก็เห็นเงาคนโผล่มาสักที แต่เมื่อได้เห็นชัดๆ ว่าเป็นใคร ดวงตาของทั้งสามคนต่างเป็นประกาย

เจียงหลีมองสามคนนั้นที่อยู่ด้านนอกประตู ยังคงแสยะยิ้มในใจไม่หยุด นางยังเดินไม่ถึงประตูดีสามคนนี้กลับประชิดเข้ามาเองเสียก่อน จุดประสงค์ของพวกเขาคืออะไรนางไม่ได้สนใจมากนัก เห็นได้ชัดว่าลู่เจี้ยเพียงต้องการดูละครฉากหนึ่งเท่านั้น

ถ้าจะพูดให้ถูกล่ะก็ ลู่เจี้ยอยากเห็นว่านางจะจัดการกับเรื่องนี้อย่างไร

ผู้ชายคนนี้ยังคงจับตาดูนางอยู่!

ในขณะที่กำลังเดินออกมา เจียงหลีได้เข้าใจถึงเจตนาของลู่เจี้ยแล้ว

ปัญหาขัดแย้งระหว่างนางกับทั้งสามคนยากแท้หยั่งถึง ผู้ชายเจ้าเล่ห์คนนั้นอยากมองนางให้ทะลุปรุโปร่ง

บททดสอบในคราวก่อน เห็นได้ชัดว่ายังไม่สาแก่ใจเขา

“อาหลี” ในสามคนเป็นเจียงอวี๋ที่เปิดปากก่อน ขยับไปข้างหน้าหลายก้าวด้วยใบหน้าตื่นเต้น