ราชินีพลิกสวรรค์ นิยาย บท 11

เมื่อกี้นางข้ารับใช้นี่พูดว่าอะไรนะ นางกล้าพูดว่านางเป็นฝ่ายขอถอนหมั้นงั้นหรือ

ช่างน่าขัน ไร้ยางอาย เกินไปแล้ว!

เป็นข้าที่เป็นคนเอ่ยปากกับท่านพ่อเรื่องการขอถอนหมั้น อีกทั้งท่านพ่อเห็นว่าอำนาจของตระกูลเจียงสิ้นไปแล้ว ท่านจึงมิได้คัดค้าน และเห็นด้วยกับวิธีการของข้าไปโดยปริยาย

เพียงแค่ข้ายังมิได้นำหนังสือขอถอนหมั้นมาให้นางก็เท่านั้น เดิมคิดว่ามีเรื่องจะรบกวนนาง ส่วนเรื่องหนังสือขอถอนหมั้นค่อยส่งตามมาทีหลัง คาดไม่ถึงว่านางจะมาแว้งกัดข้าเสียก่อน เย่ว์หนานซีคิด

“เจียงหลี เจ้ารู้หรือไม่ว่าเจ้ากำลังพูดอะไรอยู่” เย่ว์หนานซีกล่าวด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น นัยน์ตาลึกล้ำ สุดจะหยั่ง

เย่ว์หนานซีในมุมนี้ ทำให้เจียงอวี๋สั่นสะท้านไปทั้งตัว เกิดความหวาดกลัวในใจ แต่นางก็ย่างเท้าเข้าไปหาเขาพร้อมกระตุกชายเสื้อ และเอ่ยด้วยเสียงอันแผ่วเบาว่า

“พี่หนานซี ท่านอย่าได้โมโหไปเลย น้องหลีมิได้มีเจตนาเช่นนั้นหรอก”

“หุบปากซะ!” เจียงหลีจ้องมองไปที่เจียงอวี๋ด้วยความโกรธจัด

เจียงอวี๋นางหญิงแพศยา วันวันดีแต่ทำตัวน่าสงสาร เสแสร้งว่าไร้เดียงสา มิใช่เป็นเพราะนางหรอกหรือที่หลอกล่อให้เย่ว์หนานซีลุ่มหลง เขาถึงได้เอ่ยปากเรื่องขอถอนหมั้นกับข้า

พวกแม่ลูกตระกูลเหอและคนตระกูลเย่ว์ ดูแคลนเหยียดหยามเจ้าของร่างเดิมนี่ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ไม่ต้องพูดถึงเรื่องบุญคุณความแค้นของเจ้าของร่างนี้

คนอย่างข้าเจียงหลี รังเกียจคนเสแสร้งจอมปลอมเป็นที่สุดเจียงหลีคิด

“นางข้ารับใช้ต่ำช้า เจ้ากล้าดีมาจากไหน!” ผู้เป็นแม่นางเหอดึงลูกสาวที่ถูกตะคอกจนหน้าซีดมาหลบ

หลังตน พร้อมตะคอกด่าเจียงหลีกลับไป

“หากข้าเป็นข้ารับใช้ต่ำช้าแล้วเจ้าเล่าเป็นสิ่งใด กาฝาก หรือคนเนรคุณกินบนเรือนขี้รดบนหลังคา”

เจียงหลียิ้มอย่างเย้ยหยัน

“หุบปาก เจ้ามันอกตัญญู เห็นผู้ใหญ่เป็นหัวหลักหัวตอ วาจาก้าวร้าวหยาบคาย ยโสโอหัง ข้าเย่ว์หนาน

ซี ไม่มีทางที่จะตบแต่งคนอย่างเจ้าเป็นภรรยาเด็ดขาด” เย่ว์หนานซีตะคอกด้วยความกราดเกรี้ยว

มือทั้งสองข้างของเขากำแน่นอยูภายใต้แขนเสื้อ ลมปราณเบาๆ สายหนึ่งไหลเวียนอยู่รอบกำหมัดของเขา

เจียงหลียกหัวคิ้วขึ้น ยิ้มอย่างเย้ยหยันพร้อมกล่าวว่า “ถ้าเช่นนั้นข้าคงต้องขอบคุณท่านจริงๆ ท่านสุภาพบุรุษจอมปลอม คนถือดียกตนข่มคนอื่นเช่นท่าน ข้าไม่ต้องการ!”

หลังกล่าวจบ นางถากถางต่ออีกประโยคเบาๆ ว่า “นึกว่าตนเลิศเลอ เพียบพร้อมไปเสียทุกอย่างจน

ใครๆ ก็ต้องอยากครอบครองหรืออย่างไร”

ประสาทการรับรู้ของเย่ว์หนานซีนั้นรวดเร็วแม่นยำเสมอมา เขาจึงได้ยินทุกคำพูดเสียดสีเย้ยหยันของเจียงหลี

เจียงหลีในอดีตที่อ่อนแอนั้นแสนจะน่าเบื่อหน่าย แต่เจียงหลีในปัจจุบันที่ปากคอเราะร้ายยิ่งทำให้เขาเกลียดชังนางมากยิ่งขึ้น

ยังไม่พอ เจียงหลีกลับไม่หยุดอยู่แค่นั้น

เจียงหลีมองไปที่เย่ว์หนานซีที่โมโหจนขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน สองตาแดงก่ำ และกล่าวต่อไปโดยไม่เปิดโอกาสให้อีกสามคนได้พูดต่อว่า “ท่านวางใจเถิด หนังสือขอถอนหมั้นที่จะมอบให้นั้นจะถูกส่งไปที่จวนตระกูลเย่ว์ภายในวันนี้อย่างแน่นอน ต่อจากนี้ไป ท่านและข้าไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆ กันอีก จำไว้ ว่าเป็นข้าที่ขอถอนหมั้นกับท่าน เป็นข้าที่ไม่ต้องการท่าน!”

“บังอาจ!” เย่ว์หนานซีตะคอกด้วยความโมโห

ปล่อยพลังผ่านกำหมัดออกมาท่ามกลางความตะลึงงันของทุกคน เจียงหลีสีหน้าแปรเปลี่ยนในฉับพลัน รู้สึกได้ถึงสายพลังที่แข็งแกร่งกว่านางพุ่งเข้าใส่ในตำแหน่งที่นางยืนอยู่อย่างมิอาจหลบเลี่ยงได้

ตุบ!

ประหนึ่งดั่งค้อนยักษ์ทุบลงที่กลางอก

เจียงหลีรู้สึกได้ว่าซี่โครงส่งเสียงดังลั่น ทันใดนั้นความรู้สึกปวดราวกระดูกหักก็ตามมาในฉับพลัน ร่าง

ของนางถูกกระแทกลอยไปด้านหลังจนชนเข้ากับแผ่นหินด้านใน ประตูของจวนตระกูลลู่อย่างแรง นางกระอักเลือดออกมาสาดลงไปบนพื้นหิน

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน