ร้านอสูรดวงดาว (Astral Pet Store) ร้านขายอสูรดวงดาว นิยาย บท 1020

เหล่าเทพที่ออกไปล่าก็กลับมาพร้อมวิญญาณอีกสองสามตัวหลังจากนั้น
　　มีวิญญาณนกฮูก บวกกับวิญญาณระดับ A สองสามตัวที่ซูผิงเคยเห็นในข้อมูลที่ตระกูลโหลวหลานส่งให้
　　แม้ว่าพวกเขาจะสามารถจับวิญญาณระดับ A ได้ แต่ก็ไม่ได้มีวิญญาณระดับ A มากมายในบริเวณนี้ ตามข้อมูลของตระกูลโหลวหลาน ฉัน ‘โชคดี’ มากที่เจอพวกมัน
　　ซูผิงส่ายหัวด้วยรอยยิ้ม ภาพมายานี้แทบจะไม่น่าเชื่อเลย
　　อย่างไรก็ตามด้วยความรู้ที่เขาเพิ่งได้รับมา เขายังคงสามารถเปลี่ยนภาพมายาให้กลายเป็นความจริงได้ตราบเท่าที่เขาสามารถโน้มน้าวตัวเองให้เชื่อได้
　　วิญญาณมายาสามารถเปลี่ยนเป็นอาหารที่แท้จริงได้ แหล่งที่มาและส่วนประกอบของสารอาหารดังกล่าวเป็นส่วนหนึ่งของความลับที่ลึกที่สุดของทะเลมายา
　　ซูผิงไม่ลังเลที่จะดูดซับวิญญาณ
　　หลังจากเปลี่ยนเป็นพลังงานหมอกที่ไหลเข้าสู่ร่างกายของเขา ซูผิงรู้สึกว่าจิตของเขาเร็วขึ้น สงบขึ้น และเป็นรูปเป็นร่างมากขึ้น เหล่าเทพที่อยู่ตรงหน้าก็ดูชัดเจนกว่าเมื่อก่อนอีกด้วย
　　ฉันยังไม่หลุดพ้นจากภาพมายา หากนี่เป็นเรื่องจริง ฉันควรจะมองเห็นภาพมายาได้ชัดกว่านี้ด้วยการพัฒนาพลังจิตของฉัน ทำไมพวกเขาถึงยังคลุมเครือในสายตาของฉัน? เป็นเพราะฉันยังคงอยู่ในภาพมายาหรอ? อย่างไรก็ตาม…
　　ซูผิงค่อยๆหลับตาลง ร่างกายของเขาดูเหมือนจะมีการเปลี่ยนแปลงบางอย่าง
　　ใบหน้าของเหล่าเทพเปลี่ยนไปเมื่อเขาหลับตาลง
　　ก่อนหน้านี้พวกเขาดูหมิ่นมนุษย์นี่ อย่างไรก็ตามตอนนี้พวกเขาเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมมาก
　　“นี่เป็นครั้งแรกที่เขามาสถานที่แห่งนี้ แต่เขาก็เข้าใจวิถีแห่งมายาแล้ว ดูเหมือนว่าเราจะประเมินผู้สืบทอดนี้ต่ำเกินไป”
　　“สมกับที่เป็นผู้ถูกเลือก เขามีความสามารถจริงๆ”
　　“ดูเหมือนว่าเขาจะสามารถอยู่รอดในที่แห่งนี้ได้โดยไม่มีพวกเรา ตราบใดที่เขาไม่เข้าใกล้สนามรบ”
　　เทพทั้งหมดที่ล่าวิญญาณให้ซูผิงดูเหมือนจะได้รับการปลอบใจ ซูผิงทำให้พวกเขาผิดหวังในตอนแรก แต่ความประทับใจที่มีต่อเขาตอนนี้เปลี่ยนไป พวกเขาเห็นความหวังอีกครั้ง
　　“เราควรเข้าไปต่อสู้” หญิงชราที่อยู่ตรงกลางพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล
　　การแสดงออกของเหล่าเทพเปลี่ยนไปหลังจากได้ยิน พวกเขามองไปที่ซูผิงอย่างครุ่นคิด ไม่มีใครบ่น
　　“เราต้องซื้อเวลาและความหวังให้เขามากกว่านี้” เทพกล่าวด้วยเสียงต่ำ จ้องไปที่ซูผิงและกำหมัด
　　ไม่มีเทพองค์ใดไม่เห็นด้วย การเปลี่ยนแปลงของซูผิงทำให้พวกเขามีความมั่นใจและแรงจูงใจ
　　“แอนนา ฝากเจ้าดูเขาด้วย” หญิงชราพูดเบาๆ
　　โจแอนนาซึ่งยืนอยู่หน้าซูผิงตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นเธอก็เหลือบมองซูผิงอย่างชั่งใจ ครู่หนึ่งผ่านไป จากนั้นเธอก็ส่ายหัวด้วยท่าทางห่วงใย อย่างที่ซูผิงไม่เคยเห็น เธอพูดเบา ๆ ว่า “เขาสามารถป้องกันตัวเองได้แล้ว เขาไม่ต้องการข้า ข้าต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อเขา…”
　　หญิงชรามองมาที่เธอและรู้สึกถึงความมุ่งมั่นของเธอ จากนั้นเธอก็พูดว่า “งั้นไปกันเถอะ!”
　　เทพทั้งหมดค่อยๆ หายไป
　　ซูผิงค่อยๆลืมตาขณะที่พวกเขาหายตัวไป จากนั้นเขาก็เห็นว่าไม่มีเทพเหลืออยู่เลย เขาได้ยินสิ่งที่พวกเขาพูดระหว่างการจากไป ท้ายที่สุดภาพมายาก็ขึ้นอยู่กับจิตใต้สำนึกของเขา เสียงจะยังคงส่งมาถึงเขา แม้ว่าเขาจะปิดหูก็ตาม
　　ระยะการรับรู้ของฉันเพิ่มขึ้นเป็นรัศมีสามสิบเมตร… ซูผิงตรวจสอบหมอกรอบตัวเขา แม้ว่ามันจะมืดกว่าเมื่อก่อน แต่ระยะการรับรู้ของเขากว้างกว่าเดิมสิบเท่า!
　　แม้แต่เทพดวงดาว ก็ยังรู้สึกลำบากถ้าพยายามแทรกซึมเข้าไปในจิตใจของฉันเมื่อฉันออกไปจากสถานที่แห่งนี้ ซูผิงคิด
　　ซูผิงรู้สึกอายเล็กน้อยเมื่อมองไปที่ที่เหล่าเทพเคยอยู่และนึกถึงสิ่งที่เขาพูด สงสัยว่าเขาชอบให้คนอื่นชมโดยไม่รู้ตัวหรือเปล่า
　　อาจเป็นธรรมชาติของมนุษย์ทุกคน ทุกคนชอบที่จะได้รับคำชม
　　ซูผิงส่ายหัว ไม่ว่าในกรณีใด เขาสามารถปกป้องตัวเองได้ในนี้
　　เนื่องจากเขาเพิ่งเข้าใจวิถีแห่งมายา ซูผิงจึงไม่เพียงแต่ดูดซับวิญญาณมายาราวกับมันเป็นของจริง แต่ยังเปลี่ยนสิ่งที่เขาจินตนาการให้กลายเป็นตัวตนที่แท้จริงได้ด้วย!
　　วัตถุที่เขาจะเปลี่ยนมันขึ้นอยู่กับความมุ่งมั่นของเขา!
　　“สลาย!” ซูผิงคำราม
　　ราวกับทำตามคำสั่ง หมอกหนาสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง จากนั้นหมอกสีดำก็ค่อยๆ สลายไป เผยให้เห็นความว่างเปล่าที่ตรงหน้าของซูผิง
　　พวกวิญญาณชอบความกลัว น่าเสียดายที่ฉันไม่สามารถบังคับตัวเองให้กลัวได้ อย่างไรก็ตาม… ซูผิงให้สุนัขมังกรดำปรากฏอยู่ข้างๆ เขาด้วยความคิด
　　อย่างไรก็ตามซูผิงไม่ได้เรียกสุนัขมังกรดำจากพื้นที่สัญญา เขาแค่จินตนาการ
　　สุนัขมังกรดำที่อยู่ถัดจากเขาสามารถดำรงอยู่ในทะเลมายาเท่านั้น ซูผิงแทบจะไม่สามารถเปลี่ยนสิ่งที่เขาจินตนาการให้กลายเป็นตัวตนที่แท้จริงได้ขณะที่อยู่ในโลกความจริง เว้นแต่เขาจะสร้างโลกที่คล้ายกับทะเลภาพมายาขึ้นมาได้
　　”กลัว!”
　　ซูผิงจินตนาการว่าสุนัขมังกรดำจะวิ่งหนีด้วยความตื่นตระหนกเหมือนตอนที่สำรวจสนามบ่มเพาะ สุนัขของเขาเป็นตัวแรกที่วิ่งหนีทุกครั้งที่เจอคู่ต่อสู้ที่น่าเกรงขาม อย่างไรก็ตาม ซูผิงมักจะบังคับให้มันเผชิญหน้ากับความกลัว
　　ในไม่ช้าสุนัขมังกรดำก็สั่นด้วยความกลัว
　　ซูผิงสังเกตสภาพแวดล้อม หมอกที่ค่อนข้างสงบก่อนหน้านี้—พลุ่งพล่านในทันใด คลื่นนั้นบางมากในตอนแรก แต่หลังจากนั้นไม่นานก็เพิ่มขึ้นเหมือนน้ำเดือด
　　อย่างไรก็ตาม หมอกก็สงบลงอย่างรวดเร็วจากพลุ่งพล่านอยู่ชั่วครู่
　　ก่อนที่ซูผิงจะเริ่มตรวจสอบ รังสีมืดก็พุ่งออกมาจากหมอกด้านหนึ่ง พุ่งเข้าใส่สุนัขมังกรดำราวกับปลาหมึกยักษ์
　　ซูผิงตรวจพบความผิดปกติที่ซ่อนอยู่ในหมอกแล้ว เขารวมพลังจิตของเขาเป็นดาบและฟันออกไป
　　ปัง!
　　วิญญาณถูกผ่าครึ่งทันที ดาบของซูผิงหมุนอีกครั้งและในไม่ช้าก็สับวิญญาณออกเป็นชิ้น ๆ
　　จากนั้นเขาก็ยกมือขึ้นและดูดซับวิญญาณ มันเป็นวิญญาณระดับ B ตามข้อมูลของตระกูลโหลวหลาน
　　พลังจิตของซูผิงดีขึ้นอีกครั้งหลังจากดูดซับวิญญาณ ระยะการรับรู้ของเขาขยายออกไปอีกหนึ่งเมตร
　　ซูผิงไม่ได้หยุดเพียงแค่นั้น เขายังคงไล่ล่าวิญญาณด้วยความกลัวของสุนัขมังกรดำ
　　ซูผิงสามารถเคลื่อนที่ไปได้หลายร้อยกิโลเมตรในคราวเดียวด้วยวิถีแห่งมายา เขาสามารถจินตนาการและสร้างกฎได้ตราบเท่าที่พลังจิตของเขาสามารถรองรับได้ เขาเกือบจะไร้เทียมทานในที่แห่งนี้!
　　แม้ว่าฉันจะได้พบกับเทพดวงดาว พวกเขาก็จะไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่เหมาะสมกับฉันเว้นแต่พวกเขาจะเชี่ยวชาญในวิถีแห่งมายาด้วยเหมือนกัน ซูผิงรู้สึกมั่นใจมากในขณะนี้
　　วิญญาณปรากฏขึ้นในหมอกมากขึ้นเรื่อยๆ โดยดึงดูดจากความกลัวของสุนัขมังกรดำ ซุผิงค่อนข้างประหลาดใจเพราะส่วนใหญ่คือวิญญาณระดับ B และบางส่วนเป็นระดับ C สำหรับวิญญาณระดับD ที่อ่อนแอกว่านั้น มันหายากพอ ๆ กับระดับ S ซึ่งทำให้ซูผิงรู้สึกแย่
　　สิ่งเดียวที่เขาเชื่อถือได้คือข้อมูลที่ได้มาจากข้างนอก
　　เขาเชื่อข้อมูลที่ตระกูลโหลวหลานรวบรวม ซึ่งหมายความว่าเขาอยู่ในที่ที่ค่อนข้างลึกของทะเลมายา
　　ความแข็งแกร่งของวิญญาณที่พบเป็นเครื่องบ่งชี้ว่าเขาอยู่ส่วนไหน
　　นั่นอาจเป็นวิธีเดียวที่จะยืนยันตำแหน่งของคนที่อยู่ในทะเลมายา
　　วิญญาณที่อ่อนแอกว่าอยู่ใกล้ ๆ ขอบ แต่ฉันพบชายร่างใหญ่ตั้งแต่เข้ามาแม้ว่าฉันจะไม่รู้ว่าชายร่างใหญ่คนนั้นมีจริงหรือไม่ แต่ตอนนี้ฉันดูเหมือนจะอยู่ในที่ลึก
　　ทุกคนมาถึงสถานที่สุ่มหลังจากผ่านประตูเข้ามาหรือเปล่า? แต่ตระกูลโหลวหลานไม่ได้บอกไว้
　　หมอกรอบตัวฉันมีสีผิดปกติ มันควรจะสว่างแต่ตอนนี้เป็นสีดำ…
　　ซูผิงยังคงระมัดระวังสิ่งแวดล้อมขณะล่าวิญญาณ และพร้อมที่จะล่าถอยหากมีสิ่งใดผิดพลาด เขามีการคาดเดาที่เขาไม่สามารถยืนยันได้
　　วิญญาณที่ถูกดึงดูดโดยความกลัวของสุนัขมังกรดำเริ่มแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ เมื่อเวลาผ่านไป บางตัวเป็นวิญญาณระดับ A
　　ซูผิงต่อสู้กับวิญญาณระดับ A โดยพบว่าการฆ่าพวกมันไม่ได้ยากเกินไป เขาสามารถฉีกวิญญาณออกจากกันด้วยวิถีแห่งมายาจากภายใน
　　พลังจิตของซูผิงแข็งแกร่งอย่างรวดเร็วในขณะที่เขาฆ่าวิญญาณมากขึ้น และระยะการรับรู้ของเขาเพิ่มขึ้นเป็นเจ็ดสิบเมตร
　　มันมากกว่าตอนที่ซูผิงเข้ามาถึงยี่สิบเท่า!
　　ซูผิงรู้สึกว่าสถานการณ์ค่อนข้างเหนือจริง อย่างไรก็ตามวิถีแห่งมายากำลังชี้นำเขา สิ่งนี้ทำให้เขาไม่สงสัยในตนเอง
　　ฉันพัฒนาขึ้นเร็วกว่าตอนที่ฉันสำรวจสนามบ่มเพาะ! ซูผิงคิด
　　ทะเลมายาจะเป็นสนามบ่มเพาะขั้นสูงเหมือนกับแดนเทพอาเคี่ยนอย่างแน่นอน หากมันถูกระบุให้เป็นหนึ่งในสนามบ่มเพาะของระบบ!
　　ท้ายที่สุด มันเป็นสถานที่ที่แม้แต่เทพอมตะก็ไม่สามารถสำรวจได้อย่างละเอียด
　　เทพอมตะเหล่านั้นจะต้องเชี่ยวชาญวิถีแห่งมายา แต่พวกเขาก็ยังไม่สามารถสำรวจสถานที่นี้ได้อย่างเต็มที่ มันต้องอันตรายอย่างคาดไม่ถึง!
　　วิญญาณที่แข็งแกร่งที่สุดที่ตระกูลโหลวหลานบันทึกไว้นั้นจัดอยู่ในระดับ SSS อย่างไรก็ตาม มีข้อมูลหนึ่งกล่าวไว้ว่าสิ่งมีชีวิตที่น่าสะพรึงกลัวเหนือระดับ SSS จะปรากฏขึ้นทุกๆ สองพันปี และมันจะฆ่าใครก็ตามที่มันพบเมื่อใดก็ตามที่มันปรากฏ!
　　ข้อมูลนั้นถูกทิ้งไว้โดยหนึ่งในเทพอมตะไม่กี่คนที่เสียชีวิตในทะเลมายา
　　ซูผิงสามารถเข้าใจวิถีแห่งมายา แต่เขาก็ยังไม่กล้าที่จะลงมือทำอะไรโดยไม่ระมัดระวัง ท้ายที่สุดมันเป็นสถานที่ที่แม้แต่เทพอมตะก็สามารถตายได้ มันอันตรายพอๆ กับมิติชั้นเก้า!
　　หมอกสีดำเพิ่มขึ้นอีกครั้งในขณะที่ซูผิงยังคงล่าวิญญาณต่อไป เขาอยากจะเพิ่มระยะการรับรู้เป็นร้อยเมตร คราวนี้หมอกสีดำทั้งหมดพลุ่งพล่านและเคลื่อนที่อย่างรวดเร็ว พัดผมของซูผิงปลิวไปมา
　　ดูเหมือนมีบางอย่างกำลังผลักหมอกสีดำ ดูเหมือนว่ามีบางอย่างที่มีขนาดใหญ่กำลังวิ่งมาทางเขาและทำให้หมอกหายไป
　　นั่นคืออะไร?
　　ซูผิงเปลี่ยนการแสดงออกของเขา เขารีบทำให้สุนัขมังกรดำหยุดแสดงความกลัว ในขณะเดียวกันเขาก็หายตัวไปจากพื้นที่ ปรากฏขึ้นอีกครั้งห่างออกไปหลายพันเมตร
　　ทันทีที่ซูผิงปรากฏขึ้นก็ได้ยินเสียง “ทำไมเจ้าถึงยังอยู่ที่นี่?”
　　ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากชายหนุ่มลึกลับที่ต่อสู้กับผู้กลืนกินทมิฬก่อนหน้านี้
　　อย่างไรก็ตาม ซูผิงไม่เห็นเขา เขาได้ยินแต่เสียงของเขาที่มาจากหมอก ดูเหมือนจะสะท้อนจากที่ที่ไกลออกไป เกินขอบเขตการรับรู้ของเขา
　　เป็นเพราะพลังจิตของฉันแข็งแกร่งขึ้นหรือเปล่า? นั่นคือเหตุผลที่ฉันไม่สามารถเห็นภาพมายาของเขาได้อีกต่อไปและได้ยินแต่เสียงของเขาเท่านั้น? ซูผิงคิด
　　ขณะที่ครุ่นคิด ชายหนุ่มลึกลับก็พูดอย่างรวดเร็วว่า “ออกไปเดี๋ยวนี้! เจ้าจะถูกค้นพบถ้าเข้าไปยุ่งในการต่อสู้!”
　　แม้ว่าเขาจะรู้ว่าคนๆ นั้นคือจินตนาการ แต่ซูผิงอดไม่ได้ที่จะถามว่า “คุณเป็นใคร?”
　　เขาอยากรู้ว่าทำไมเขาถึงจินตนาการถึงชายหนุ่มลึกลับคนนั้น
　　ชายคนนั้นมีดวงตาคู่หนึ่งที่เปล่งประกายด้วยความรักและความมุ่งมั่น ซูผิงมั่นใจว่าเขาจะไม่มีวันลืมเขา หากพวกเขาเคยพบกันมาก่อน
　　“เรียกข้าว่าผู้สังหารสวรรค์ก็ได้!” ชายหนุ่มลึกลับกล่าว “เราจะพบกันอีก เจ้าต้องมีชีวิตอยู่ต่อไป ความหวังทั้งหมดของเราอยู่บนบ่าของเจ้า!”
　　“ผู้สังหารสวรรค์?” ซูผิงตกตะลึงครู่หนึ่ง เขารู้สึกว่าชื่อนี้ค่อนข้างคุ้นเคย
　　เมื่อพิจารณาจากระดับของเขา มันง่ายที่จะบอกได้ว่าชายผู้นี้เป็นสิ่งมีชีวิตที่น่าสะพรึงกลัวด้วยอาณาจักรที่อยู่นอกเหนือสภาวะเทพอมตะ
　　ท้ายที่สุดไม่มียอดฝีมือเทพอมตะคนใดกล้าพูดถึงสวรรค์!
　　”ไปซะ!”
　　หมอกจางลงก่อนที่ซูผิงจะได้พูดอะไรอีก จากนั้นเขาก็รู้สึกว่าร่างกายของเขาถูกผลักออกไปไกลอย่างรวดเร็ว
　　แรงผลักดันนั้นจริงมากจนซูผิงรู้สึกตกใจ ชายหนุ่มลึกลับไม่ใช่ภาพมายาหรอ?
　　ในไม่ช้าซูผิงก็พบว่าเป็นหมอกสีดำที่ผลักเขา เขาคิดว่าพลังนั้นมาจากชายหนุ่มลึกลับ แต่มันเหมือนกับความเฉื่อยที่เกิดจากหมอกที่กำลังเคลื่อนที่ มันเหมือนกับการอยู่ท่ามกลางกระแสน้ำ ทำให้รู้สึกราวกับว่ามีคนกำลังผลัก
　　ท่ามกลางหมอก ซูผิงรู้สึกว่าเขาเจ็บหัว หมอกเข้ามาในร่างกายของเขา กลายเป็นเข็มแหลมคมนับไม่ถ้วนที่แทงหัวของเขา ทำให้เขาอยากจะถลกหนังหัวของตัวเองออก
　　ความเจ็บปวดนั้นแสนสาหัสจนเขาอยากจะหนี
　　อย่างไรก็ตามมีเพียงความคิดของเขาเท่านั้นที่สามารถหลบหนีได้!
　　เป็นความรู้สึกที่เกิดจากหมอก… ซูผิงตกใจ นั่นคือวังวนสีดำ ตามที่ตระกูลโหลวหลานบันทึกไว้พลังจิตของบุคคลจะแยกออกจากจิตวิญญาณของพวกเขาเมื่อโดนวังวนสีดำ หลังจากนั้นคงเป็นเรื่องยากมากที่จะรวมจิตวิญญาณกลับคืนมา!
　　หากปราศจากการปกป้องจากจิตวิญญาณ จิตสำนึกของคนๆ หนึ่งอาจถูกวังวนสีดำกลืนกินได้ทุกเมื่อ!
　　จากการสำราจของสหพันธ์ฯ วังวนสีดำคือพลังงานแท้จริงที่เปลี่ยนจากตัวกลืนกินจิตสำนึก มันขี้โกงมาก!
　　บัดซบ นี่ไม่ใช่ภาพมายาของฉัน! เกิดอะไรขึ้นอีกด้านของประตู? ซูผิงดูค่อนข้างน่ากลัว เขาไม่สามารถอยู่ที่นี่ได้อีกต่อไป แม้ว่าเขาจะเชี่ยวชาญในวิถีแห่งมายา แต่เขาก็ไม่กล้าพอที่จะท่องทะเลมายาในช่วงเวลาอันตรายแบบนี้ เขายังอ่อนแอเกินไป
　　”เร็วเข้า!”
　　“ส่งเขาไป!”
　　“พวกมันรู้สึกถึงบางอย่าง!”
　　เสียงบางอย่างก้องกังวานในสายหมอก อยู่ไม่ไกลจากซูผิงมากนัก แต่อยู่นอกเหนือขอบเขตการรับรู้ของเขา และเขามองไม่เห็นพวกเขา
　　ในขณะเดียวกันซูผิงรู้สึกว่ามีพลังมหาศาลผลักร่างกายของเขา พวกเขารู้สึกเหมือนถูกมือยักษ์ผลัก
　　ร่างกายของเขาบินออกไปด้วยความเร็วที่สูงมากอย่างควบคุมไม่ได้ ราวกับติดจรวด หมอกหนาที่ปกคลุมร่างกายของเขาทำให้เขารู้สึกราวกับว่าวิญญาณของเขาจะออกจากร่างแล้ว..