ร้านอสูรดวงดาว (Astral Pet Store) ร้านขายอสูรดวงดาว นิยาย บท 206

ตอนที่ 206 ขึ้นอย่างรวดเร็ว
หลายกลุ่มกำลังรออยู่อย่างเป็นระเบียบด้านหน้าทางเข้าหอคอย พวกเขา
ทั้งหมดต้องการทดสอบความแข็งแกร่งผ่านการทดสอบโบราณนี้ มัน
เป็นสถานที่ที่ดีในการฝึกจิตวิญญาณและความอดทน เพราะวิญญาณที่
ยังคงอยู่ของมังกรโบราณคือเป้าหมายการฝึกที่สมบูรณ์แบบ
พวกเขายังคงต้องใช้ความระมัดระวังเนื่องจากเศษเสี้ยววิญญาณมังกร
ยังคงทำร้ายหรือฆ่าพวกเขาได้ หากการมาเยือนของพวกเขาไม่ถูกเวลา
“เดี๋ยวก่อนมีคนมาถึงชั้นสี่แล้ว” ชายคนหนึ่งชี้ไปที่ชั้นที่ 4 ของหอคอย
ซึ่งกำลังส่องแสงอยู่ในขณะนั้น
“ดีเลยทีเดียว ฉันคิดว่าต้องเป็นนักรบอสูรระดับแปดขึ้นไป?”
การเป็นนักรบอสูรระดับแปดเป็นสิ่งที่น่าประทับใจในดินแดนลับ ใน
เมืองฐานพวกเขาเป็นนักสำรวจที่โดดเด่นหรือบุคคลที่มีอิทธิพลที่หลาย
คนเคารพนับถือ
ซูผิงมองไปที่หอคอยเรืองแสงและพบจุดที่ปลายสุดของแถว เขาต้องการ
ความสงบระหว่างรอแม้ว่าฝูงชนที่พลุกพล่านจะไม่ยอมมอบสิ่งนั้นให้
เขาเพราะส่วนใหญ่มากับเพื่อน ๆ หลายคน เพื่อนร่วมทีมต่างพากันพูด
คุยอย่างตื่นเต้นเกี่ยวกับชื่อเสียงและเกียรติยศทั้งหมดที่พวกเขาสามารถทำ
ได้ในรายชื่ออันดับนักสำรวจ
บทสนทนาดังขึ้นและดังขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อมีคนมาถึงระดับที่สี่ได้สำเร็จ
เพราะนั่นเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นได้ยาก
ในไม่ช้าก็มีคนมาอยู่ข้างหลังเขามากขึ้น
“เดี๋ยวก่อน…คุณซูหรอ?”
ซูผิงหันกลับมาหลังจากที่ได้ยินเสียงนั้น แต่เห็นเพียงคนที่เขาไม่รู้จัก
“คุณคือ…?”
เขาไม่เชื่อว่านักเรียนที่มักไปเยี่ยมชมร้านของเขาจะมีคุณสมบัติที่จะมา
ที่นี่ แม้ว่าอาจจะมีข้อยกเว้นก็ตาม
ชายคนนั้นหัวเราะอย่างเขินอาย “ผมกู่เป่ ยเฉิน, คุณซูผมเคยซื้อของจาก
คุณ ผมยังเคยฝากให้อสูรแฟนตาซีของผมอยู่ภายใต้การดูแลของคุณครั้ง
หนึ่ง?”
ซูผิงจำได้ ตอนนั้นร้านของเขายังไม่เป็นที่รู้จักในวงกว้าง กู่เป่ ยเฉินดู
เหมือนจะเป็นนักสำรวจที่เคยซื้ออาหารอสูรจากร้านของเขาในตอนนั้น
“โอ้ผมจำคุณได้แล้ว”
“เฮ้อ เดาว่าคุณมีลูกค้ามากเกินไปที่จะดูแลใช่มั้ย?”
ในอดีตกู่เป่ ยเฉินเคยรู้สึกกังวลกับราคาที่บ้าคลั่งที่ซูผิงเรียกตอนที่ขอให้
เขาฝึกอสูรแฟนตาซี แต่เขาเปลี่ยนใจในภายหลังเมื่อเขาเรียกอสูรใน
ระหว่างการสำรวจดินแดนรกร้าง เขาตระหนักถึงการเติบโตอย่างไม่น่า
เชื่อของอสูรของเขา นั่นมีมูลค่าเหมาะกับ 100,000 เหรียญดวงดวงดาว
น่าเสียดายที่เขาติดภารกิจจึงไม่สามารถไปเยี่ยมซูผิงเพื่อรับบริการเพิ่มเติม
ได้ เขาวางแผนที่จะทำสิ่งนี้ทันทีที่มีเวลาเป็นเรื่องไม่คาดคิดอย่างยิ่งที่จะ
พบซูผิงในที่แห่งนี้
“คุณมาที่นี่เพื่อทดสอบความกล้าหาญของคุณด้วยหรอ?” กู่เป่ ยเฉิน
ตรวจสอบซูผิงตั้งแต่หัวจรดเท้าโดยไม่ตรวจพบพลังดวงดาวที่ชัดเจน
ในมุมมองของเขาคนที่อายุน้อยมากอาจถึงระดับห้าซึ่งถือว่าน่าทึ่งแล้ว
ซูผิงพยักหน้าเล็กน้อยเป็นการตอบแทน
กู่เป่ ยเฉินมองไปข้างหลังซูผิงและแสดงท่าทางแปลก ๆ “คุณมาคนเดียว
หรอคุณซู?”
“อืม ใช่”
“อะไร? คุณไม่ใช่ -”
นี่เป็นเรื่องเสี่ยง แม้ว่าใครบางคนไม่ได้วางแผนที่จะเข้าสู่เขตสำรวจ แต่
การเดินทางคนเดียวมักจะตกเป็นเหยื่อของพวกโจรและฆาตกร แม้แต่
นักรบกิตติมศักด์ิที่ประจำการอยู่ที่นั่นก็ไม่สามารถดูแลได้
“คุณ อืมคุณต้องการให้ผมไปกับคุณในระหว่างการเดินทางกลับไหม?”
กู่เป่ ยเฉินเสนอ ตามปกติแล้วเขาจะไม่กังวลกับเรื่องดังกล่าวนี่ แต่เขา
ตัดสินใจที่จะยกเว้น เนื่องจากซูผิงเคยช่วยเขามาแล้วครั้งหนึ่ง
ซูผิงปฏิเสธข้อเสนอ เท่าที่เขาเห็นกู่เป่ ยเฉินน่าจะมาที่นี่เพื่อฝึกซ้อม
ในขณะที่เขาจะออกไปทันทีที่เคลียร์ภารกิจท้าทายบนหอคอยได้ ตาราง
ของพวกเขาไม่ตรงกัน
กู่เป่ ยเฉินดูหงุดหงิดเล็กน้อยหลังจากที่ข้อเสนอมากมายของเขาถูกปฏิเสธ
ปัจจุบันเขาเป็นนักรบอสูรระดับหกที่ต้องไปให้ถึงระดับต่อไปเพื่อเข้าสู่
ลีกนักรบอสูร เขารู้ว่าเขาสามารถทำได้ในไม่ช้าเพราะเขาแข็งแกร่ง เขา
มั่นใจว่าเขาสามารถปกป้องเจ้าของร้านที่เปราะบางจากปัญหาส่วนใหญ่
ได้ เขาสามารถต่อสู้กับอสูรระดับเจ็ดส่วนใหญ่
เขาอยากจะถามอีกครั้ง แต่ก็อดกลั้นไว้หลังจากคิดอีกครั้ง เขาไม่ใช่คน
พูดมากในเมื่อซูผิงไม่ต้องการ เขาจึงไม่ยื้อ
“งั้นก็ดูแลตัวเองด้วยนะครับ”
ซูผิงพยักหน้าเล็กน้อยเป็นการตอบแทน
ทั้งคู่อดทนรอโดยไม่พูดคุยกันอีก
หญิงสาวตรงหน้าซูผิงกระโดดอย่างมีความสุข ขณะคุยกับชายชราข้าง ๆ
เธอ “คุณปู่ ครั้งนี้หนูจะไปถึงชั้นห้าให้ได้เลย! ถ้าถังยู่หรานสามารถทำ
ได้ หนูก็ทำได้!”
ชายชรายิ้มอย่างอ่อนโยน “แน่นอนหลานต้องทำได้แน่”
ซูผิงนึกถึงผู้หญิงที่ยังติดอยู่ในม้วนคัมภีร์ของเขา และสงสัยว่าจะจัดการ
กับเธอยังไงในภายหลัง เขาต้องหาวิธีบังคับให้เธอพูด
คิวสั้นลงเรื่อย ๆ ไม่นานก็ถึงตาของหญิงสาวตรงหน้า
ชั้นที่สองของหอคอยสว่างขึ้นหลังจากผ่านไปเพียงหนึ่งนาทีเห็นได้ชัด
ว่าหญิงสาวมีประสบการณ์มากในการผ่านภาพลวงตาที่ชั้นหนึ่ง
เคล็ดลับที่จะประสบความสำเร็จไม่ได้มีแค่ความแข็งแกร่ง แต่เป็นความ
กล้า แม้แต่นักรบอสูรกิตติมศักด์ิก็ยังกลัวเกินกว่าจะดำเนินต่อไปได้หาก
พวกเขาไม่รู้ว่ามังกรที่ซุ่มซ่อนอยู่ข้างในนั้นเป็นเพียงภาพลวงตา
ครู่ต่อมาชั้นที่สามก็ส่องสว่าง
กู่เป่ ยชานเงยหน้าขึ้นพร้อมกับขมวดคิ้ว เขาเห็นว่าผู้หญิงคนนั้นอายุเพียง
20 หรืออาจจะน้อยกว่านั้น ในขณะที่เขาอายุ 25 ปี แล้ว เมื่อเห็นหญิงสาว
คนนี้ก้าวหน้าอย่างรวดเร็วจึงทำให้เขาค่อนข้างเครียด
ในไม่ช้าชั้นที่สี่ก็สว่างขึ้นทำให้ผู้สังเกตการณ์หลายคนตะโกนออกมา
ด้วยความประหลาดใจ
ปาฏิหาริย์ไม่ดำเนินต่อไป หลังจากนั้นไม่นานเด็กสาวก็ปรากฏตัวขึ้นที่
ฐานของหอคอยพร้อมกับความเศร้าที่เขียนไว้ทั่วใบหน้า
“ไม่เป็นไร หลานปู่” ปู่ของเธอรีบขยับเข้าไปใกล้เพื่อปลอบ “ปีหน้าหลาน
ค่อยมาลองใหม่ได้เสมอ หลานยังมีเวลาเหลือเฟือ”
หญิงสาวกัดฟันแน่น “หนู- หนูจะต่อคิวใหม่แล้วลองอีกครั้ง หนูเกือบจะ
ไปถึงชั้นห้าได้อยู่แล้ว!”
ชายชราตรวจสอบอย่างละเอียดว่าเธอบาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่า
“เฮ้อ ก็ได้ แต่อย่ากดดันตัวเองหนักเกินไป ตกลงไหม?”
“แน่นอนค่ะ คุณปู่”
เนื่องจากเขาจะไม่ท้าทายหอคอยเนื่องจากอายุมากแล้ว เขาจึงหันกลับ
และกำลังจะมุ่งหน้าไปที่ท้ายแถว เขาชะงักไปชั่วขณะเมื่อเห็นชายหนุ่ม
อีกคนอยู่ข้างหลังหลานสาวของเขา ดูเหมือนเขาจะมีอายุใกล้เคียงกัน
“โอ้ ขอโทษ ฉันไม่ใช่ผู้ทดสอบ เธอไปข้างหน้าได้เลย”
ซูผิงกลับมามีสติ และตระหนักว่ามันถึงตาของเขาแล้ว
ชายชราส่ายหัวเพราะเขาเชื่อว่าชายหนุ่มคนนี้ฟุ้งซ่านง่ายเกินไป
“เธอแน่ใจหรือว่าพร้อมแล้ว? นี่ไม่ใช่สนามเด็กเล่นนะ? การเข้าไปที่นั่น
โดยไม่ได้เตรียมตัว มันอันตรายเกินไป” ซูผิงมองไปที่ชายชรา “พร้อม
แล้ว?โอ้ ใช่ ผมพร้อมแล้ว”
“เธอ – ฉันหมายถึง…เอาล่ะดูแลตัวเองด้วย” ชายชราขยับตัวออกไป เขา
ไม่ควรยุ่ง
“ระวังตัวด้วยนะคุณซู!” กู่เป่ ยเฉินเตือนเขา
“แน่นอน คุณก็เหมือนกันระวังตัวด้วยนะ”
คุณไม่จำเป็นต้องบอกฉันเกี่ยวกับเรื่องนั้น! กู่เป่ ยเฉินคิดด้วยท่าทาง
หงุดหงิด
ซูผิงเข้าไปที่ทางเข้าโดยไม่หันกลับมามอง
“ผู้ชายคนนั้นดูยังเด็กอยู่ใช่ไหม?” หญิงสาวแสดงความคิดเห็น
“แน่นอน” ชายชราพยักหน้า “เขาต้องได้รับตั๋วมาที่นี่จากสายสัมพันธ์
ของเขา แต่เมื่อเทียบกับหลานแล้วเขาไม่ได้เตรียมตัวมาดีนัก”
หญิงสาวไม่สนใจ “ผู้ชายที่ไม่ได้เตรียมตัว” ระหว่างเรียน
“เร็ว ๆ ไปที่ท้ายแถวแล้วเริ่มต้นใหม่กันค่ะคุณปู่”
“ได้เลย”
พวกเขาเดินไปตามแถว แต่ไม่นานก็ถูกหยุดโดยผู้คนมากมายที่อยู่
รอบตัวพวกเขา
เด็กหญิงหันไปรอบ ๆ ด้วยความสับสนและเห็นชั้นสี่ของหอคอยกระดูก
ส่องแสงเป็นสีเหลือง
“เขา – ได้ยังไง ??”