ร้านอสูรดวงดาว (Astral Pet Store) ร้านขายอสูรดวงดาว นิยาย บท 214

ตอนที่ 214 ยื่นมือช่วย
“โอ้พวกคุณกลับมาแล้วหรอ?” ซูผิงค่อนข้างดีใจที่สมาชิกคนอื่น ๆ
ในทีมของเนี่ยเฉิงกงกลับมาปลอดภัยและดูสบายดี นอกจากนี้เขา
บังเอิญมีบางอย่างที่อยากจะถามพวกเขา
ในทำนองเดียวกัน คนอื่น ๆ ทั้งหมดดูโล่งใจที่เห็นซูผิงกลับมาโดย
ไม่มีบาดแผล
“เหมาะเจาะมาก” เย่เฉินชานยิ้มอย่างเป็นมิตร “เราเพิ่งได้ยินว่า
อาณาจักรลับกำลังจะปิดก่อนกำหนด เรากลัวว่าคุณจะประสบปัญหา
หากอยู่ที่นั่นนานกว่านี้”
ซูผิงเลิกคิ้ว “ปิด?”
“ใช่ มันต้องเป็นการตัดสินใจที่เร่งด่วนหรืออะไรสักอย่าง”ลั่วกู่เสวี่ย
ตอบ “ทางเข้าจะปิดในอีกสามวัน ฉันคิดว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นที่
หอคอยมังกร”
เพราะฉันไปถึงชั้นสุดท้าย? ซูผิงคิด
นี่เป็นข่าวร้าย หากใครก็ตามที่ดูแลอาณาจักรลับรู้เกี่ยวกับมรดกที่
ซ่อนอยู่ และวิธีการค้นหา พวกเขาอาจจะตามหาเขา หรือที่แย่กว่า
นั้นคือ ในไม่ช้าพวกเขาจะค้นจนพบว่าเขาอาศัยอยู่ที่ไหนและซุ่ม
โจมตีที่บ้านของเขา
ให้ตายเถอะ งั้นฉันควรมุ่งตรงกลับไปที่ร้านแทนที่จะกลับบ้าน
ระบบจะปกป้องฉัน ตราบใดที่ฉันเข้าไปในร้านจะไม่มีใครทำร้าย
ฉันได้…
ในขณะเดียวกันทีมของโจวเฟิงก็รู้จักทีมโพลาลิสที่มีชื่อเสียง และ
รู้สึกแย่ยิ่งกว่าเมื่อเห็นซูผิงคุยกับพวกเขาเหมือนเป็นเพื่อนเก่า
ชิบ ทำไมฉันไม่ให้คะแนนเด็กบ้าเหล่านี้และรีบ ๆ ไล่พวกมันออก
ไปนะ ?? โจวเฟิงบ่นด้วยใบหน้าบิดบี้ยว นั่นจะช่วยให้เรารอดพ้น
จากปัญหาทั้งหมด
มันสายเกินไป เขาต้องดำเนินการตามแผนที่สองซึ่งก็คือการหาทาง
เจรจากับซูผิงเป็นการส่วนตัว หวังว่าจะลบล้างความขุ่นเคืองใจด้วย
การขอโทษอย่างจริงใจหรืออะไรบางอย่าง เขาสามารถยอมรับการ
ลงโทษได้ตราบเท่าที่เรื่องนี้จบลงโดยไม่มีภาวะแทรกซ้อนเพิ่มเติม
นักเรียนทุกคนรู้จักชื่อของทีมดังก่อนเดินทาง ดังนั้นพวกเขาจึงจำ
ทีมโพลาลิสที่มีชื่อเสียงได้ รวมถึงอาจารย์กิตติมศักด์ิจากสถาบัน
ของพวกเขา พวกเขาใฝ่ฝันที่จะเข้าร่วมทีมอันทรงเกียรตินี้ในอนาคต
“เฮ้ พี่อาณาจักรลับคืออะไร?” ซูหลิงเยวี่ยดึงเสื้อผ้าของซูผิง
ซูผิงพบว่าเป็นเรื่องตลกที่น้องสาวของเขาทำตัวพิลึกที่นี่ ต่างจาก
ปีศาจตัวน้อยแสนดื้อด้านที่บ้าน
เขายิ้มเป็นมิตรที่สุดเท่าที่จะทำได้ให้เธอ
“ฉัน จะ ไม่ บอก เธอ…”
ซูหลิงเยวี่ยดูเหมือนอยากประท้วง แต่ก็อดกลั้นไว้
เย่เฉินชานและเพื่อนของเขาเพิ่งรู้ว่าซูผิงมีน้องสาว พวกเขาจดจำชื่อ
ของเธอไว้ในใจอย่างเงียบ ๆ เพราะพวกเขาเชื่อว่าผู้หญิงคนนี้อาจ
เป็นตั๋วที่จะทำให้พวกเขาได้ใกล้ชิดกับซูผิงมากขึ้นในอนาคต
นอกจากนี้ การเข้าร่วมสำรวจดินแดนรกร้างตั้งแต่อายุยังน้อย
หมายความว่าซูหลิงเยวี่ยมีพรสวรรค์ที่ยอดเยี่ยมเช่นกัน
ซูหลิงเยวี่ยสังเกตเห็นความสนใจของอีกฝ่ายและหน้าแดง เธอฉลาด
พอที่จะเข้าใจว่านั่นเป็นเพราะ “พี่ชายตัวแสบ” ของเธอที่ทำให้เธอมี
โอกาสได้ใกล้ชิดกับสมาชิกทีมโพลาลิส
เธอกลัวมาตลอดว่าพี่ชายที่ไร้ประโยชน์ของเธอจะนำปัญหามาให้
เธอด้วยการก่อปัญหาข้างนอก เธอไม่คาดคิดเลยว่ามันจะกลายเป็น
อะไรที่ตรงกันข้ามแบบนี้
ฉันคงมองเขาผิดไป
แน่นอนว่าเธอไม่แสดงท่าทีใด ๆ ออกมา
“ผมคิดว่าผมเคยได้ยินเรื่องแบบนี้มาแล้วครั้งหนึ่ง” ลู่เผิงเฟยกล่าว
“โดยปกติแล้วจะเป็นทีมหรือนักสำรวจชั้นนำถึงไปที่นั่นได้ พวกคุณ
รู้จักเย่ห่าวไหม? เขาไม่ได้เข้าร่วมการสำรวจดินแดนรกร้าง เพราะ
เขาไปที่อาณาจักรลับ คุณไปที่นั่นด้วยเหมือนกันใช่ไหมคุณซู? คุณ
นำหน้าพวกเราอีกแล้ว!”
เย่เฉินชานมองกลุ่มคนด้านหลังซูผิง ซึ่งดูค่อนข้างหม่นหมองด้วย
เหตุผลบางอย่าง “และพวกเขาคือ…?”
“อา พอดีเลย ผมต้องการความช่วยเหลือเกี่ยวกับ…คนเหล่านี้” ซูผิง
เหลือบมองไปที่กลุ่มของโจวเฟิง “พวกเขาเรียกตัวเองว่าทีมหมาป่า
รัตติกาล พวกเขาเอาแต้มสะสมของน้องสาวผมมาใช้อย่างผิด
ศีลธรรมและข่มขู่เธอด้วย ตอนนี้ผมกำลังเรียกร้องความยุติธรรม
น้องสาวของผมและเพื่อน ๆ ของเธอจะเข้าร่วมภารกิจอื่น ๆ อีก
มากมายที่นี่ หวังว่าพวกคุณจะดูแลพวกเธอได้ถ้ามีโอกาส?”
เย่เฉินชานรู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้นเพราะสิ่งเหล่านี้เป็นเรื่องธรรมดา
ระหว่างทีมนักสำรวจและนักเรียน
เขามองโจวเฟิงอย่างไม่เป็นมิตร “หลอกลวงนักเรียนจากสถาบัน?
นั่นทำให้นายมีความสุขใช่มั้ย”
โจวเฟิงยิ้มเศร้า “คุณเย่ ทั้งหมดนี้เป็นเรื่องเข้าใจผิด เราตกลงที่จะจ่าย
ค่าชดเชยแล้ว คุณเป็นคนรู้จักของคุณซูใช่ไหม? ผมจะขอบคุณมาก
หากคุณสามารถช่วยผมพูดคุยกับเขา และหาวิธีแก้เรื่องเข้าใจผิดของ
เรา เราจะทำทุกอย่างที่ทำได้”
เย่เฉินชานมองไปที่ซูผิง หวังฟังความคิดเห็นของเขา
ซูผิงแค่วางแผนที่จะสะกดรอยตามคนเหล่านี้และจัดการกับพวกเขา
ทีละคนเมื่ออยู่ในที่ที่เป็นส่วนตัว แต่เขาไม่มีเวลาสำหรับเรื่องนั้นอีก
ต่อไปเพราะเขาต้องกลับไปที่ร้านโดยเร็ว
“ลองดู…คุณเย่ คุณเคยบอกว่าคุณเป็นหนี้ผมหนึ่งครั้งและอยากจะ
ตอบแทนผมบ้างใช่ไหม? ผมจะขอฝากเรื่องนี้ไว้ให้คุณจัดการ”
เย่เฉินชานเข้าใจว่าซูผิงโกรธเพราะน้องสาวของเขาโดนรังแก เขาไม่
มีปัญหาที่จะตกลง แต่เขารู้สึกผิดหวังเล็กน้อยที่เห็นว่าซูผิงกำลัง
วางแผนที่จะใช้ “หนี้” ไปกับเรื่องน่าเบื่อ “ผมเข้าใจแล้ว” เย่เฉินชาน
พยักหน้า “ได้เลยผมจะจัดการส่วนที่เหลือให้เอง”
ลั่วกู่เสวี่ยเริ่มก่อนโดยการตะโกนใส่โจวเฟิงว่า “พวกเขาเป็นนักเรียน
ของฉัน นายรู้ไหม?? นายแย่งของ ๆ พวกเขาไปทั้ง ๆ ที่พวกเขา
ทำงานหนักมากอย่างงั้นเหรอ? ใครให้สิทธ์ิทีมของนายในการรังแก
นักเรียนที่ไร้เดียงสาเหมือนพวกอันธพาล?”
ริมฝีปากของโจวเฟิงกระตุก ในขณะที่เขารู้สึกอับอายหลายครั้งใน
วันนี้ ถึงกระนั้นก็ไม่มีอะไรที่เขาสามารถทำได้กับทีมของลั่วกู่เสวี่ย
ภายใต้สายตาที่จับจ้องหลายคู่ โจวเฟิงเดินไปที่เคาน์เตอร์ ทำการ
โอนแต้มก่อนที่เดินออกไปอย่างรวดเร็ว
เย่เฉินชานขมวดคิ้วมอง “คุณซู เชื่อผม ผมจะเอาเรื่องให้ถึงที่สุด”
ซูผิงพยักหน้าและเดินไปที่เคาน์เตอร์เช่นกัน ได้เวลาเลือกสินค้าและ
ซื้อของ