ร้านอสูรดวงดาว (Astral Pet Store) ร้านขายอสูรดวงดาว นิยาย บท 228

ตอนที่ 228 การจ้างงาน
ชั่วขณะหนึ่ง มันยากที่จะวัดว่าใครมีรอยยิ้มใหญ่กว่า
มันคือผู้หญิงที่พูดก่อน “อย่างที่ฉันคิด นายไม่ใช่มนุษย์ธรรมดา…
โอ้ นี่สัญญาอสูรโบราณ? มันโบราณมาก แต่เราก็ไม่ได้ลืมไปซะ
หมด ซึ่งเป็นข่าวร้ายสำหรับนาย เพื่อนมนุษย์ของฉัน”
รอยยิ้มของเธอหายไป แทนด้วยความเยือกเย็น
“ย้อนกลับ!”
ร่างของเธอเปล่งแสงขณะที่รูนบนหน้าผากเธอถูกปัดเป่า ก่อนมันจะ
ปรากฏใหม่ด้านหน้าเธอ สะท้อนกลับไป
ซูผิงแปลกใจกับการกระทำ เพราะเขาไม่รู้มาก่อนว่าสัญญาอสูร
สามารถย้อนคืนได้
เธอแค่ต้องรอสัญญาใหม่เพื่อเปลี่ยนซูผิงเป็นอสูรของเธอแทน ตาม
ที่เธอรู้ ไม่มีอะไรจะช่วยเขาหลบหนีจากสัญญานี้ได้ เธอแค่ต้องงัด
ข้อมูลทั้งหมดจากปากเขา
ปัง!
เธอพลันรู้สึกถึงพลังมหาศาลที่กระแทกหัวเธอ
เจตจำนงที่ไม่อาจหยุดยั้งฉีกผ่านการป้องกันทางจิตวิญญาณของเธอ
เข้าถึงดวงวิญญาณเธอ ขณะที่บทสวดภาษาแปลก ๆ ดังขึ้น
เธอรู้สึกหวาดกลัวราวกับมีโลกทั้งหมดกดทับเธอ เธอเคยสัมผัสกับ
ความรู้สึกโดนกดขี่มาก่อน แต่เธอไม่เคยพบการรุกรานวิญญาณ
โดยตรงมาก่อน
แต่-แต่ฉันเป็นเทพเลือดบริสุทธ์ิ!แม้แต่เทพสูงสุดคนอื่นก็ไม่สามารถ
รุกวิญญาณฉันได้แบบนี้!
เธอไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหนแล้ว มันเป็นความรู้สึกแสบร้อน
ที่ยังอยู่บนหน้าผากเธอที่ปลุกเธอให้ตื่นขึ้น
วินาทีที่เธอได้สติ เธอก็พบว่า ‘สัญญาณย้อนกลับ’ ของเธอโดนลบ
ไปอย่างสิ้นเชิงด้วยพลังเดียวกันกับที่รุกรานร่างกายเธอ
เธอสามารถบอกได้ว่าใครก็ตามที่ทำมันไม่ได้ตั้งใจทำร้ายเธอ มันแค่
การลงโทษเพราะความพยายามของเธอที่จะทำลายสัญญาอสูร และ
การลงโทษเล็ก ๆ นี้ก็แทบลบวิญญาณเธอไป
ในขณะเดียวกัน ซูผิงก็ดีใจอีกครั้งที่พบว่าระบบซื่อสัตย์กับเขา ระบบ
เคยบอกแล้วว่าในฐานะเจ้าของร้านที่ถูกเลือก เขาจะมีภูมิต้านทาน
ต่อความพยายามใดก็ตามที่คิดปราบเขาด้วยสัญญาอสูร บางคนอาจ
ขังเขาด้วยวิธีกายภาพได้ แต่พวกเขาไม่มีทางกดขี่เขาจากภายในได้
สำหรับปัญหาในมือ สัญญาอสูรที่เขาเพิ่งวาดโดนทำลาย ไม่ว่าจะ
ย้อนกลับหรือไม่ก็ตาม
เขาจะขอให้เธอนั่งนิ่ง ๆ เพื่อให้เขาทำมันอีกได้ไหม? ไม่ นั่นโง่ไป
“เห้ ระบบ เห็นไหม? มันล้มเหลว!” ซูผิงพยายามเจรจากับระบบ
“และมันก็เกือบฆ่าฉัน มีโอกาสที่ฉันจะได้รับค่าชดเชยไหม? ในเมื่อ
สินค้าของนายมีปัญหา…นายก็ต้องให้สัญญาที่ทรงพลังกว่านี้สิ?
หรือขายด้วยส่วนลดก็ได้”
“เงียบ”
“ไม่เอาน่า! นายคือ ระบบผู้จัดการอสูรเชียวนะ นี่คืออสูรที่นายไม่
สามารถรับมือได้!”
“ไสหัวไป”
“โปรดหุบปาก”
“โอเค ตอนนี้นายเป็นแค่เป็ดโง่สินะ?”
“ยอมรับ”
ซูผิงตัดสินใจเลิกเถียง และเนื่องจากระบบไม่ให้ความช่วยเหลือใด
การจับเทพธิดาจึงไม่ใช่เรื่องง่าย แต่ทว่า …การทำให้เธออยู่ภายใต้
สัญญาอสูรไม่ใช่วิธีเดียวที่เขาจะบรรลุแผน บางทีเขาอาจโน้มน้าว
เธอให้มาเป็นพนักงานของเขา? ร้านค้าดันต้องการผู้ช่วยพอดีและ
เธอก็มีเสน่ห์พอสมควร
เขาไม่อยากใช้อสูรเพื่อช่วยงานที่ร้าน นั่นคงทำให้ลูกค้าเขากลัว
“ระบบ มีทางจ้างเธอมาเป็นพนักงานที่ร้านไหม?”
“มีสองทาง หนึ่งคือใช้สัญญาอสูรเพื่อสั่งให้อสูรทำงาน แน่นอน
อสูรนั่นจะไม่ได้รับเงินค่าจ้าง”
“สองคือเซ็นสัญญาจ้างงานตามเงื่อนไขเป็นธรรม ผ่านสัญญา
เช่นนั้น พนักงานต้องได้รับค่าชดเชยตามผลงาน เมื่อท่านออกจาก
ร้าน ท่านจะไม่สามารถเรียกพวกเขาไปช่วยได้”
“งั้น..พนักงานจะช่วยฉันแค่ที่ร้าน ไม่มีอะไรอื่น?”
“ถูกต้อง แต่ทว่า พนักงานดีเด่นจะได้รับโบนัสและผลประโยชน์ต่าง ๆ
จากร้าน หนึ่งในนั้นคือสิทธิการลางานชั่วคราว”
“ดี พวกเขาสามารถสู้เพื่อฉันระหว่างวันหยุดได้” ซูผิงพยักหน้าพอใจ
“ดุลยพินิจในการประเมินผลงานของพนักงานเป็นเอกสิทธ์ิเฉพาะ
ระบบ”
“…บ้าจริง นายอ่านใจฉันด้วยงั้นเรอะ?”
“นั่นไม่จำเป็น แถม เตือนเรื่องการดูหมิ่นครั้งแรก”
ซูผิงสูดหายใจลึก เขาตัดสินใจไม่เสี่ยงทำให้ระบบโกรธเพื่อหลีกเลี่ยง
อาการกระตุกเหมือนผู้ป่ วยระยะสุดท้ายแบบเทพธิดาตรงหน้า
“อะแฮ่ม มีข้อจำกัดเกี่ยวกับพนักงานไหมถ้าฉันเลือกตัวเลือกสอง?
ฉันสามารถเซ็นสัญญากับคนตรงหน้าฉันได้ไหม?”
“สัญญาจะถูกร่างและบริหารโดยระบบ มันสามารถยอมรับได้ทุก
สิ่งมีชีวิตแต่ทว่า อีกฝ่ายต้องยินยอมในสัญญา นายสามารถแสดง
สัญญานี้ให้เธอดูก่อนได้”
ซูผิงสัมผัสได้ว่ามีวัตถุเพิ่มเข้าไปพื้นที่เก็บของเขา เขารีบนำมันออกมา
สังเกตว่าเป็นม้วนกระดาษสีทอง
“ขอฉันดูก่อน…ข้อตกลงจ้างงานที่ทำโดยร้านขายอสูรพิกซี่ ส่วน
แรก หน้าที่ของพนักงาน…”
มันค่อนข้างสั้น ข้อตกลงดังกล่าวส่วนใหญ่คล้ายกับสัญญาทั่วไปที่
ใช้กับบริษัทการค้า ซึ่งล้วนบอกคนงานให้เชื่อฟังเจ้านาย รอก่อน…
มันไม่ได้บอกอะไรเกี่ยวกับพนักงานที่ร้าน…ซูผิงขมวดคิ้ว เขา
สังเกตเห็นข้อบกพร่อง ระบบน่ากลัวกว่าฉันซะอีก
“อะแฮ่ม” เขาโยนม้วนกระดาษให้เธอ “สัญญาอสูรนั้นจำเป็นเพื่อพา
เธอไปยังดินแดนเทพอาเคี่ยน แต่เธอทำลายมัน นี่ ฉันมีให้อีกตัวเลือก
อ่านและเซ็นชื่อถ้าไม่มีปัญหา ถ้าเธอทำงานให้ฉัน แดนเทพอาเคี่ยน
จะไม่ใช่สถานที่แห่งเดียวที่เธอจะได้เห็น ฉันสามารถพาเธอไปได้
ทุกโลกที่เธอไม่เคยฝันถึง”
เธอเพิ่งหายจากอาการตกใจ เธอเหลือบมองม้วนกระดาษที่เธอเพิ่ง
ได้รับ
“ร้านขายอสูรพิกซี่? การจ้างงาน??”