ร้านอสูรดวงดาว (Astral Pet Store) ร้านขายอสูรดวงดาว นิยาย บท 334

ฉินเส้าเทียนกลมกลืนกับฝูงชน เสื้อฮู้ดคลุมผมและหน้าผากเกือบทั้งหมดของเขา ทั้งๆที่วันนี้อากาศร้อน แต่เขายังสวมผ้าพันคอจนปิดปาก แถมยังใส่แว่นกันแดด จมูกตรงเป็นสิ่งเดียวที่เผยให้เห็นจากใบหน้าของเขา ดูเหมือนว่า “การปลอมตัว” ของเขาจะละเอียดถี่ถ้วนดีแล้ว

แต่ซูผิงสามารถจดจำฉินเส้าเทียนได้จากพลังงานของเขา ซูผิงมั่นใจว่าเป็นเขา

อะไร…?

ปากของซูผิงกระตุกเมื่อเขาเห็นการแต่งตัวของฉินเส้าเทียน

เขามีความคิดว่านายน้อยของตระกูลฉินเป็นคนที่เยือกเย็น แต่ในขณะนี้ซูผิงคิดว่าตัวเองมองผิด

ซูผิงไม่ได้พยายามแฉฉินเส้าเทียน ซูผิงละสายตาจากเขา และรับบริการจากลูกค้าที่ใกล้ที่สุด “คุณ มังกรของซูหลิงเยวี่ยได้รับการฝึกฝนจากร้านของคุณจริงไหมครับ?”

คนแรกในแถมเป็นลูกค้าเก่า แต่ไม่ใช่นักเรียนจากสถาบัน ครั้งแรกของเขามาเพราะโฆษณาของมู่ซวงว่าน

ชายคนนั้นมาที่นี่เพราะอยากจะสนับสนุน’ภรรยาในจินตนาการ” ของเขามู่ซวงว่าน อย่างไรก็ตามหลังจากลองใช้บริการในร้านของซูผิงครั้งแรก เขาก็ไม่สามารถหยุดกลับมาได้ เขามาซ้ำแล้วซ้ำเล่า และเขาก็กลายเป็นแฟนตัวยงคนหนึ่งของซูผิง

เมื่อมู่ซวงว่านยกเลิกสัญญากับร้านค้าของซูผิง เรื่องจริงก็คือแฟนคลับของมู่ซวงว่านส่วนใหญ่ออกจากร้าน ก่อนที่พวกเขาจะได้สัมผัสบริการด้วยซ้ำ

ก่อนที่พวกเขาจะจากไป แฟนคลับเหล่านั้นได้แพร่กระจายข่าวลือเกี่ยวกับร้าน พวกเขาคิดว่ามู่ซวงว่านผู้บริสุทธิ์ยกเลิกสัญญาเพียงเพราะร้านค้าของซูผิงเป็นร้านที่สกปรก

ถึงกระนั้นชายคนนี้ก็ไม่ละทิ้งร้านพร้อมไปเหมือนแฟนคลับคนอื่น ๆ เขาพยายามปกป้องร้านค้าของซูผิงบนอินเทอร์เน็ต และยังปกป้องซูผิงในกลุ่มแชทแฟนคลับของมู่ซวงว่าน

ผลลัพธ์ที่ได้ก็เหมือนกับสิ่งที่เขาคาดหวัง

เขาถูกแบนจากกลุ่ม

ดังนั้นเขาจึงเป็นแฟนของมู่ซวงว่านที่ไม่มีกลุ่มแฟนคลับยอมรับ จิตใจของเขายังคงเต็มไปด้วยความคิดเกี่ยวกับมู่ซวงว่าน ในขณะที่เขาอยู่ในร้านของซูผิง เขากลายเป็นลูกค้าประจำของร้าน

เขาไม่ได้เป็นลูกค้าตั้งแต่แรก แต่ก็ไม่เคยทอดทิ้ง!

“ใช่”

ซูผิงพยักหน้าตอบคำถาม

ชายคนนั้นรู้สึกตื่นเต้น เขาพูดด้วยความเร่งรีบ“ ท่านครับ มังกรตัวนั้นฝึกแบบไหน? ฝึกฝนมืออาชีพใช่ไหม? ราคาเท่าไหร่? เงินไม่ใช่ปัญหา ผมสามารถซื้อบริการนั้นได้ไหมครับ?”

รออะไร??

ซูผิงมองชายคนนั้นขึ้นและลงเล็กน้อย

ชายคนนี้ดูเหมือนจะอยู่ในวัยสี่สิบ เขามีรูปร่างท้วม สวมสร้อยคอทองคำ และฟันสีทอง รูปลักษณ์ของเขาดูไม่มีรสนิยม และดูเหมือนว่าเขา … จะเป็นนักรบอสูรระดับสี่

ซูผิงเลิกคิ้ว ด้วยอายุและระดับปัจจุบัน เขาไม่มีศักยภาพที่จะเป็นนักรบอสูรขั้นสูง เขาเป็นได้แค่นักรบอสูร “มือสมัครเล่น”

ดังที่กล่าวว่าคำว่า“ เงินไม่ใช่ปัญหา” ช่วยเพิ่มเสน่ห์ให้กับผู้ชายได้มากทีเดียว ซูผิงเปลี่ยนมุมมองของเขาที่มีต่อชายคนนี้ให้ดีขึ้นทันที

“ ถ้าคุณต้องการซื้อ แน่นอนว่าคุณทำได้ มันรวมอยู่ในกการฝึกฝนมืออาชีพด้วย”

ซูผิงสังเกตเห็นความสงสัยในดวงตาของชายคนนั้น และอธิบายต่อไป“ แต่เพื่อไปให้ถึงระดับและคุณภาพนั้น คุณจะต้องจ่ายมากกว่านี้อีกมาก มากกว่าสิบล้านด้วยซ้ำ”

“ผมเข้าใจ!”

ชายวัยกลางคนยิ้มอย่างสดใส“ เงินนั่นไม่ใช่ปัญหาสำหรับผม ผมจะเปิดเหมืองถ่านหินเพิ่มอีกสองสามแห่ง นั่นน่าจะพอ”

เหมืองถ่านหิน?

ซูผิงสูดดมและได้กลิ่นถ่านหินจากชายคนนี้ นี่คือเจ้าพ่อถ่านหินเหรอ?

ในโลกนี้การขุดถ่านหินเป็นสิ่งที่อันตราย อาจมีการถล่มในเหมือง นอกจากนี้เหมืองถ่านหินมักตั้งอยู่นอกเมืองฐาน และจะมีอสูรร้ายแวะเวียนเข้ามา “ แน่นอน เรียกอสูรของคุณออกมาและจ่ายบิลก่อน” ซูผิงกล่าว

ชายวัยกลางคนพยักหน้าและเรียกอสูรของเขาออกมาทันที อสูรต่อสู้มีสายเลือดระดับเก้า แต่เป็นอสูรตระกูลพืชซึ่งเป็นอสูรพิเศษที่เติบโตอย่างช้าๆ ปัจจุบันอสูรต่อสู้ตัวนี้เติบโตอยู่ในระดับห้าเท่านั้น

นักรบอสูรส่วนใหญ่ชอบที่จะมีอสูรที่เติบโตอย่างรวดเร็ว ในขณะเดียวกันก็มีอีกกลุ่มที่ชื่นชอบอย่างผู้ประกอบการถ่านหินคนนี้ พวกเขาไม่มีความสามารถมากมาย และการพัฒนาของตัวเองก็ช้าเช่นกัน

หากคนเหล่านั้นต้องทำสัญญากับมังกรในวัยผู้ใหญ่ ในเจ็ดหรือแปดปี ถ้าพวกเขายังคงอยู่ในระดับสี่หรือห้า ในที่สุดพวกเขาก็ต้องเปลี่ยนอสูรเป็นตัวอื่น มิฉะนั้นมังกรอาจหมดพลังทางจิตวิญญาณจากเจ้าของหรือสูญเสียการควบคุม

ซูผิงจำเจ้าของเหมืองถ่านได้ไม่ดีนัก แต่อสูรกลับสร้างความประทับใจให้กับเขา ซูผิงมองไปที่อสูรแล้วรับเงินจากของอีกฝ่าย

การฝึกฝนมืออาชีพหนึ่งรอบคือหนึ่งล้านเหรียญ ซึ่งสามารถเปลี่ยนเป็นหนึ่งหมื่นแต้มพลังงาน

“ หลิว ชู่เฟิน?” ซูผิงอ่านชื่อของเจ้าของเหมืองถ่านซึ่งฟังดูเหมือนชื่อผู้หญิง ด้วยความประหลาดใจซูผิงหันไปมองชายคนนั้นอย่างอยากรู้อยากเห็น

เมื่อรู้สึกถึงสายตา เจ้าของเหมืองก็หน้าแดง เขากระแอมในลำคอ “ พ่อแม่ของผมคิดว่าพวกเขากำลังจะมีลูกสาว พวกเขาจึงตั้งชื่อล่วงหน้า แล้วเกิดมาเป็นผม พวกเขาขี้เกียจที่จะเปลี่ยนชื่อ ดังนั้นพวกเขาจึงให้ผมใช้ชื่อนี้”

ซูผิงเม้มริมฝีปาก ขี้เกียจเปลี่ยนชื่อ…พวกเขาต้องขี้เกียจขนาดไหน?

แต่ซูผิงไม่ได้แสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับชื่อนี้ ผู้ชายไม่มีสิทธิที่จะมีชื่อตามที่เขาต้องการ ไม่มีความแตกต่างระหว่างความยากจนหรือความมีเกียรติ

“ตกลง ขอบคุณที่มา” ซูผิงพยักหน้าให้ชายคนนั้นและบอกถังยู่หรานให้เอาอสูรไปให้โจแอนนา “ ขอบคุณครับ ผมจะกลับมาในวันพรุ่งนี้”หลิวชู่เฟิน ยิ้มเผยให้เห็นฟันหน้าสีทองอร่ามสองซี่

ซูผิงยิ้มและขอให้ถังยู่หรานส่งชายคนนี้ออกไป