ร้านอสูรดวงดาว (Astral Pet Store) ร้านขายอสูรดวงดาว นิยาย บท 351

ตอนที่ 351 หญิงสาวลึกลับ
　　ในขณะที่การแข่งขันระหว่าง10 อันดับแรกดำเนินไป ทหารอาวุโสบางคนกำลังหาวอยู่ที่ขอบพรมแดนของเมืองฐานหลงเจียง
　　พวกเขาเบื่อหน่ายกับการมองโดยไร้จุดหมายและอ้างว้างที่ต้องมองตลอดทั้งวัน
　　บางครั้งอสูรร้ายตัวเล็กๆ บางตัวจะออกมาให้พวกเขาล่า ซึ่งจะเป็น “ความบันเทิงเดียว” ของพวกเขา
　　มันเป็นเพียงวันธรรมดาอีกวันหนึ่งยกเว้นพื้นดินที่เริ่มสั่นสะเทือนในขณะนี้
　　ความเกียจคร้านและความเหนื่อยล้าถูกขจัดออกไปจากใบหน้าของพวกเขาพวกเขามุ่งความสนใจไปยังแรงสั่นและพยายามติดตามแหล่งที่มาของความวุ่นวาย
　　แรงสั่นสะเทือนใกล้เข้ามาอย่างรวดเร็วไม่นานจากขอบฟ้า ร่างมหึมาที่สูงกว่าสิบเมตรก็วิ่งมา
　　ทหารคนหนึ่งใช้กล้องโทรทรรศน์ส่องดูมันคือมังกรระดับเก้า!
　　มังกรที่เข้าสู่วัยผู้ใหญ่!
　　ทันใดนั้นทหารก็ยิ่งตกใจเมื่อสังเกตเห็นบางคนนั่งอยู่บนหัวมังกร นี่ไม่ใช่มังกรป่า มันมีเจ้าของ
　　ในขณะที่ทหารยังคงมองเข้าไปในกล้องโทรทรรศน์ผู้บัญชาการของเขาก็กระโดดออกมา
　　“เปิดประตูและเตรียมต้อนรับแขกของเรา” ผู้บัญชาการกล่าวพร้อมกัน
　　ทหารยามกลับมามีสติดูเหมือนว่าผู้บัญชาการของพวกเขาจะรู้ว่าใครกำลังมา และคนๆนั้นต้องมีความสำคัญ
　　ไม่นานมังกรก็มาถึง
　　ทหารก้าวถอยหลังประตูที่ทำจากหินลึกลงที่พบในมหาสมุทรก็ค่อยๆเปิดออกทหารทั้งหมดยืนเข้าแถวเพื่อคำนับคนที่มาถึง นอกจากพวกเขาแล้วผู้ใต้บังคับบัญชาการทุกคนรวมทั้งนายพลต่างปรากฏตัวเพื่อรอรับแขกของพวกเขา
　　มังกรชะลอตัวลงต่อหน้าพวกเขา
　　สี่คนอยู่บนหัวมังกรชายวัยกลางคนและผู้อาวุโสกระโดดลงมา พวกเขาชะลอตัวลงลงพื้นอย่างนุ่มนวล การกระทำนี้ทำให้ผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาประหลาดใจ นายพลเป็นชายคนเดียวที่สามารถรักษาความสงบและยิ้มได้
　　”ขอบคุณ”ชายชรายิ้ม เขาโค้งคำนับ
　　“ยินดีต้อนรับ นายกเทศมนตรีของเราได้จัดเตรียมงานเลี้ยงต้อนรับท่านไว้แล้วครับ” นายพลยิ้ม เขาแอบเหลือบไปมองอีกสองคนที่ยังอยู่บนหัวของมังกร
　　ทั้งคู่เป็นผู้หญิงแต่คนหนึ่งต้องเป็นสาวใช้เพราะเธอยืนอยู่ข้างหลังหญิงสาวอีกคนด้วยความเคารพ
　　หญิงสาวที่นั่งอยู่ตรงขอบหัวมังกรสวมชุดสีแดงสดเธอมีใบหน้าที่บอบบาง สมบูรณ์แบบ แต่มีความเย็นชาอยู่ในดวงตา ใบหน้าของเธอก็ไร้ซึ่งการแสดงออกใดๆ เธอยังคงจ้องมองไปในระยะไกล ไม่ยอมเหลือบมองทหารเลย
　　นายพลไม่ได้แสดงความไม่พอใจใดๆ เนื่องจากเขาได้รับฟังการบรรยายสรุปเกี่ยวกับตัวตนของหญิงสาวมาแล้ว เป็นเรื่องปกติที่เธอจะไม่ทักทายเขา เพราะเธอได้เห็นนักรบอสูรกิตติมศักดิ์มามากพอ
　　นายพลลอบถอนหายใจขณะที่รักษารอยยิ้มบนใบหน้าของเขา “ ทางนี้ครับ เราเตรียมพาหนะไว้ให้ท่านแล้ว”
　　ชายชราพยักหน้า“ ขอบคุณท่านนายพล แต่คุณหนูของเรามักจะมีปัญหาเรื่องพาหนะ เราจะเข้าไปแบบนี้”
　　ปัญหาเรื่องพาหนะ?
　　นายพลพูดไม่ออกช่างเป็นข้ออ้างที่เส็งเคร็ง คุณสามารถพูดได้ว่าไม่อยากลงมา
　　แน่นอนว่าเขาไม่ได้พูดออกมาดัง“ มันอาจจะไม่สะดวกที่จะเดินไปกับมังกรในขณะที่อยู่ในเมือง คุณเอาอสูรของผมไปแทนได้ไหมครับ?”
　　ชายชราขมวดคิ้วและคิดเกี่ยวกับข้อเสนอ“ คุณหนูคิดว่ายังไงครับ?” เขาถามหญิงสาว ในที่สุดหญิงสาวก็ละสายตาจากระยะไกลและมองไปที่นายพล “ ได้สิ” เธอพูดหลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง
　　ชายชรารู้สึกโล่งใจเขาพยักหน้าให้นายพล
　　นายพลเม้มริมฝีปากเขาอารมณ์เสียเล็กน้อย ไม่ใช่ทุกคนที่สามารถขี่อสูรของเขาได้ เขาต้องปรับตัวให้เข้ากับอารมณ์ของพวกเขา และขอความเห็นชอบจากพวกเขา
　　แม้ว่าจะโกรธเคืองแต่นายพลก็ซ่อนอารมณ์ของเขาได้ดี เขาเรียกอสูรของเขาทันที มันคือเหยี่ยวพายุระดับเก้าอสูรของตระกูลสายลมที่มีนิสัยดุร้าย
　　ทันทีที่เหยี่ยวพายุออกมามันก็เริ่มกระพือปีก ทำให้ฝุ่นฟุ้งกระจาย ทันใดนั้นหญิงสาวก็กระโดดขึ้นไปบนหลังของอสูร
　　มันตกใจนายพลจึงรีบปลอบเหยี่ยวพายุ เกรงว่ามันจะถือหญิงสาวเป็นศัตรู
　　ถึงกระนั้นนายพลก็ห้ามช้าเกินไปในขณะที่หญิงสาวกำลังกระโดด เหยี่ยวพายุก็ระเบิดความโกรธแล้ว
　　เมื่อหญิงสาวลงบนหลังเหยี่ยวพายุก็เริ่มรวบรวมธาตุลมมากมายโดยมีเจตนาที่จะฉีกหญิงสาวเป็นชิ้นๆ
　　ทันใดนั้นหญิงสาวก็วางมือข้างหนึ่งไว้บนหลังเหยี่ยวพายุและพูด
　　”หยุด!”
　　ดูเหมือนจะมีระลอกคลื่นกระจายออกมาจากมือบอบบางของหญิงสาว
　　ขนของเหยี่ยวพายุสั่นและพื้นดินใต้มันเองก็สั่นไหวเช่นกัน
　　จากนั้นลมที่พัดแรงก็หยุดลงจนกระทั่งมันหายไปอย่างไร้ร่องรอย
　　คนทั่วไปคงไม่เชื่อเรื่องนี้
　　หญิงสาวหยุดเจตนาฆ่าของเหยี่ยวพายุเนี่ยนะ?!
　　ที่น่าประหลาดใจคือเหยี่ยวพายุของเขามาถึงระดับเก้าแล้วและสูงกว่าผู้หญิงคนนี้ถึงสามระดับ เธอหยุดเหยี่ยวได้ยังไง?!
　　กระนั้นผู้อาวุโสและชายวัยกลางคนก็ไม่ได้รู้สึกแปลกใจแต่อย่างใดพวกเขาเคยชินกับมัน พวกเขาเพียงแค่แสดงรอยยิ้มเมื่อเห็นว่านายพลตกตะลึงเพียงใด
　　สาวใช้ยังกระโดดไปที่ด้านหลังของเหยี่ยวพายุจากหัวมังกร
　　ชายชราทำท่าคว้ากลางอากาศและมังกรตัวใหญ่ก็หายไป“ ท่านนายพล ไปกันเถอะ” เขาพูดกับนายพล
　　นายพลได้สติแต่เขาก็ยังคงลุกเป็นไฟ งั้นคนจากที่นั่นก็เป็นแบบนี้กันหมด?!
　　นายพลตระหนักดีว่าหญิงสาวไม่ได้หยิ่งเพราะเคยเจอนักรบอสูรมามากเกินไปแต่เป็นเพราะตัวเธอเองอาจมีความสามารถในระดับที่นักรบอสูรกิตติมศักดิ์มี!
　　นายพลสงบสติอารมณ์จากอาการตกใจโดยไม่ต้องกังวลใจอีกต่อไปเขากระโดดขึ้นไปบนเหยี่ยวพายุเพื่อเข้าร่วมกับคนอื่น ๆ
　　ก่อนที่พวกเขาจะออกเดินทางนายพลกล่าวกับทหารของเขา“ อย่าเผลอเรอกันเด็ดขาด ฉันจะรีบกลับมา”
　　พวกเขาแสดงความเคารพและตะโกนรับทราบ
　　การแข่งขันท้าทายสิ้นสุดลงแล้วผู้ชนะจากอันดับที่หกถึงสิบถูกตัดสินแล้ว
　　เย่ห่าวคืออันดับที่แปดและซูหยานหยิงคืออันดับที่เก้า
　　อันดับสิบถูกนักรบอสูรที่ได้รับการกล่าวขานว่ามีผลการเรียนสูงในสถาบันศึกษาของเขาคว้าไป
　　อันดับเจ็ดเป็นนักสำรวจที่จบการศึกษาจากสถาบันมานานแล้ว
　　อันดับหกคือชายหนุ่มจากตระกูลโจวชายหนุ่มคนนั้นไม่ได้มีพลังเท่าสวี่คังหรือซูหลิงเยวี่ย แต่เขาสามารถเอาชนะผู้เข้าร่วมคนอื่น ๆ ได้อย่างง่ายดาย เขาแสดงให้เห็นถึงความได้เปรียบอย่างล้นหลามในแต่ละรอบการแข่ง
　　อสูรของเขาไม่ธรรมดาทักษะ การสั่งการและกลยุทธ์ของเขาเองล้วนน่ายกย่อง
　　หลายคนบอกว่าเขาเก็บออมพลังงานไม่เช่นนั้นเขางคสามารถขึ้นสู่ 5 อันดับแรกได้ และการแข่งขันจะเข้มข้นขึ้น
　　ตกกลางคืนเมื่อการแข่งขันของวันสิ้นสุดลง
　　ซูผิงพาซูหลิงเยวี่ยกลับบ้านทันทีหลังจากที่เขาบอกลาเย่ห่าวกับซูหยานหยิง
　　การเดินทางของเย่ห่าวและซูหยานหยิงในลีกนักรบได้สิ้นสุดลงแล้วหลังจากนี้ พวกเขาสามารถนั่งพักและสนุกกับการแข่งขันในฐานะผู้ชม
　　”คณซูผมจะไปที่ร้านของคุณพรุ่งนี้”เย่ห่าวบอกกับซูผิง
　　การชนะของสวี่คังทำให้เย่ห่าวโมโหใช้เงิน? นั่นไม่ใช่ปัญหา เขามาจากตระกูลเย่ จริงอยู่เขาไม่ได้เป็นหนึ่งในสมาชิกหลัก แต่เขาเกิดในครอบครัวย่อย นอกจากนี้เขายังทำได้ดีด้วยการเข้าสู่ 10 อันดับแรก เขาจะได้รับทรัพยากรมากมายและไม่ขาดเงิน
　　“แน่นอน ตอนไหนก็ได้ที่คุณต้องการ” ซูผิงพยักหน้า เขาไม่คิดกังวลเกี่ยวกับสาเหตุของพฤติกรรมที่ผิดปกติของเย่ห่าว
　　ซูหยานหยิงยิ้มเธอรู้ว่าเย่ห่าวพยายามแข่งขันกับสวี่คัง
　　เธอรู้สึกกังวลเพราะคิดว่าการใช้จ่ายเงินมากขึ้นในร้านของซูผิงจะทำให้มีพลังมากขึ้น
　　เธอเกิดในย่านเมืองทรุดโทรมเธอมีการศึกษาที่ดี แต่ครอบครัวของเธอไม่มีทางเทียบกับเย่ห่าวหรือสวี่คังได้เลย เธอต้องหาเงินด้วยตัวเองทั้งหมด
　　มันเป็นกว่าสี่ทุ่มตอนพวกเขากลับถึงบ้าน
　　ซูผิงคิดอยู่ตลอดเวลาว่าจะผ่านบททดสอบสวรรค์ได้ยังไงดังนั้นเขาจึงคว้าของกินเล็กน้อยและรีบกลับไปที่ร้านของเขา เขาไม่เปิดโอกาสให้แม่ถามคำถาม ก่อนที่เขาจะจากไป เขายังบอกให้ซูหลิงเยวี่ยพักผ่อนให้เยอะๆ เพราะการแข่งขันในวันถัดไปจะยาก เธอยังคงต้องแข่งขันในหลาย ๆ รอบ และคู่ต่อสู้ของเธอแต่ละคนก็จะทรงพลังไม่เหมือนเมื่อก่อน
　　เธอสามารถชนะได้แต่นั่นไม่ใช่เหตุผลที่จะผ่อนคลาย นั่นไม่ใช่เรื่องที่ดี
　　ซูหลิงเยวี่ยเพียงแค่พยักหน้าโดยไม่ตอบกลับเธอจะเชื่อฟังเขาทุกวินาทีเมื่อพูดถึงการบ่มเพาะและการต่อสู้
　　ซูผิงทิ้งซูหลิงเยวี่ยไว้ที่บ้านและรับคำชื่นชม เขาเดินกลับไปที่ร้านของเขา ปิดประตู เดินผ่านอสูรที่ลูกค้าทิ้งไว้ในร้านวันนี้
　　เขาวางอสูรไว้เป็นกลุ่มต่างๆเลือกสองตัวที่จะต้องฝึกฝนมืออาชีพให้โจแอนนา และไปที่หลุมศพกึ่งเทพ