ร้านอสูรดวงดาว (Astral Pet Store) ร้านขายอสูรดวงดาว นิยาย บท 427
ตอนที่ 427 หลุดการควบคุม
ซูผิงสะพายเป้และขึ้นรถไฟ
ห้องโดยสารกว้างขวางมีห้องนอนเดี่ยว แต่ละห้องมีแผ่นประตูเชื่อม
ซูผิงเจอห้องของเขา
เขาได้ยินเสียงกรีดร้องอย่างประหลาดใจของใครบางคนเมื่อเขากำลังจะผลักประตูหลังจากนั้นซูผิงก็ได้กลิ่นที่หอมหวานเหมือนขนม
ซูผิงหันกลับไปเจอกับสุนัขที่มีขนาดใหญ่เท่าช้าง สุนัขตัวนี้มีขนสีแดง และมันกำลังจ้องมองซูผิง แยกเขี้ยวของมัน มีแสงแวววาวในดวงตาของสุนัข
มันคือสุนัขภูตแดง อสูรที่มีสายเลือดระดับเจ็ด
สุนัขภูตแดงตัวนี้น่าจะเพิ่งเข้าสู่วัยผู้ใหญ่ และอยู่ในระดับ 5
ถึงกระนั้นสุนัขภูตแดง ก็เริ่มแสดงความดุร้ายแล้ว
ซูผิงมองไปที่สุนัขด้วยความประหลาดใจเขาสังเกตเห็นว่าคนที่ยืนอยู่ข้างหลังสุนัขคือผู้หญิงที่แต่งตัวสวยงาม เธอกำลังปิดปากเธออยู่ ไม่รู้ว่าจะทำยังไง ซูผิงถึงตระหนักว่ามันเป็นอสูรของเธอ
แต่สุนัขภูตแดง กำลังสูญเสียการควบคุม
ผู้โดยสารคนอื่นข้างๆซูผิงต่างหวาดกลัวสุนัขภูตแดงที่ดุร้ายผู้โดยสารบางคนแต่งตัวดูดีและซูผิงบอกได้เลยว่าพวกเขาร่ำรวย พวกเขากลัวอย่างเห็นได้ชัด คนเหล่านั้นรีบหลบไปด้านข้าง
พวกเขาเป็นเพียงคนธรรมดาและไม่มีที่พึ่งเมื่อต้องมาเผชิญหน้ากับ สุนัขภูตแดง ระดับห้า
คนในห้องโดยสารอื่นต่างพากันตกใจมีคนออกมาดู “ สุนัขภูตแดง กำลังสูญเสียการควบคุม!”
“ใครเป็นเจ้าของ? ปล่อยออกมาได้ยังไง!”
“ฉันคิดว่าน่าจะเป็นของผู้หญิงคนนั้น”
คนแสดงความคิดเห็นกันซ้ายขวา
เมื่อมีคนชี้ให้เห็นว่าใครคือเจ้าของอสูรทุกคนจึงหันไปหาผู้หญิงที่ยืนอยู่ด้านหลังสุนัขภูตแดง นักรบอสูรหลายคนที่มีพลังมากกว่าเริ่มดุหญิงสาว เด็กสาวเพียงแค่ปิดปาก ยืนอยู่ที่นั่นด้วยความงุนงง และตื่นตระหนก
ซูผิงพูดไม่ออก
เหตุใดเธอจึงนำอสูรที่เธอไม่สามารถเชื่อมต่อได้โดยสิ้นเชิงออกมาแทนที่จะปล่อยให้สุนัขอยู่ในพื้นที่สัญญาของเธอ? สุนัขสูญเสียการควบคุม และดูเหมือนว่าเธอจะไม่สามารถควบคุมมันได้ ไร้สาระชะมัด!
เมื่อเขากำลังจะสอนบทเรียนให้สุนัขทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงหวานดังขึ้น “ ห้ามใครขยับตัว!”
ทุกคนหันไปมอง
เป็นเสียงของหญิงสาวหุ่นดีผมของเธอพริ้วสะบัดอยู่ที่ไหล่ เธอมีใบหน้าที่ดูบอบบาง แต่ความเย็นชาทำให้เธอดูแตกต่างออกไป
เธอพูดราวกับว่ากำลังออกคำสั่ง
“อย่าประหม่า อสูรของคุณอารมณ์ไม่มั่นคง อย่าวิ่งและอย่าหันหลังให้มัน ฉันเป็นผู้ฝึกสอนและฉันจะปกป้องคุณเอง!” หญิงสาวกล่าวกับซูผิงอย่างเคร่งขรึม แม้ว่าน้ำเสียงของเธอจะดูเย็นชาพอ ๆ กับใบหน้าของเธอ แต่คำพูดของเธอก็ดูอบอุ่น
ซูผิง:??
เขาหันไปมองและเห็นดวงตาของเธอ
หญิงสาวรู้สึกประหลาดใจที่ซูผิงยังคงอยู่ในอารมณ์ที่จะมองไปรอบๆ ในเวลานี้ เธอรีบเดินไปหาเขา
ในระหว่างนั้นสุนัขภูตแดง ก็ลงมือ มันเหมือนกับว่าสุนัขรู้สึกว่ามันถูกทำให้อับอาย สุนัขแยกเขี้ยวที่แหลมคม เห่าและเดินไปหาซูผิง
โอ้!
ทุกคนตื่นตระหนก
ไอหนุ่มนี่ซวยจริงๆ!
นั่นคือสิ่งที่หลายคนคิดชายหนุ่มที่ยืนอยู่ด้านหน้า สุนัขภูตแดง ถือกระเป๋าเป้ธรรมดา และแต่งตัวบ้านๆ นักรบอสูรบางคนสังเกตเห็นว่ามีพลังดวงดาวในตัวซูผิง แต่พวกเขาคิดว่าเขาเป็นเพียงนักรบอสูรขั้นต่ำ “หยุด!” หญิงสาวตะโกนใส่ซูผิง เธอยกมือขึ้น บนข้อมือบางของเธอมีสร้อยข้อมือคริสตัล ลำแสงจาง ๆ พุ่งออกมาจากฝ่ามือของเธอ หญิงสาวตบใส่หน้าผากของ สุนัขภูตแดง
ซูผิงตกใจกับการกระทำที่กล้าหาญของหญิงสาว
เธอพยายามเป็นฮีโร่หรอ?เขาสามารถบอกได้ว่าหญิงสาวอยู่ในระดับสี่เท่านั้น
เธอสามารถถูกสุนัขภูตแดงระดับห้าทำลายได้ในพริบตา อะไรทำให้เธอกล้าที่จะปกป้องคนอื่น?
ในขณะที่ซูผิงยังตกตะลึงลำแสงสีเขียวก็พุ่งออกมาจากมือของหญิงสาวซึ่งตกลงบนหัวของ สุนัขภูตแดง
วินาทีต่อมาสุนัขภูตแดงก็หยุดนิ่งตรงจุดนั้น
จากนั้นความรุนแรงในดวงตาของสุนัขภูตแดง ก็จางหายไป ดวงตาของมันกลับมาเป็นสีแดงอ่อนตามปกติ
“โฮ่ง?”
สุนัขภูตแดงหยุดอยู่ตรงหน้าซูผิงมันเห่าด้วยความสับสน และมองไปรอบ ๆ
สุนัขภูตแดงเห็นเจ้าของของมันและวิ่งไปหาเธออย่างมีความสุข สุนัขหมอบลงข้างหญิงสาว และเอาหัวถูกับชุดของเธอ
ผู้โดยสารโล่งใจ
มีคนกล่าวชื่นชมหญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างซูผิง”ทำได้ดีมาก!”
“น่าประทับใจ!”
“นั่นเป็นทักษะของผู้ฝึกสอน? สุดยอดไปเลย!”
คนอื่นๆ รอบข้างปรบมือแสดงความยินดีกับเธอ
ซูผิงยังคงงุนงงเขาไม่คิดว่าเธอจะสามารถใช้ทักษะของผู้ฝึกสอนได้ และดูเหมือนเธอจะทำได้ดีทีเดียว
“ทำไมนายไม่ฟังฉัน?”จี้ฉิวเยว่รีบเหลือบไปที่ สุนัขภูตแดง จากนั้นก็หันกลับมามองซูผิง”เอ่อ…”
ซูผิงอ้าปากแต่ไม่รู้จะพูดอะไร
เนื่องจากเธอพยายามช่วยเขาซูผิงจึงหาคำพูดได้ “ขอบคุณ”
จี้ฉิวเยว่แค่นเสียงเธอไม่สนใจซูผิงอีกต่อไป และก้าวไปหาเจ้าของสุนัขภูตแดง
เด็กสาวได้สติเธอก้มลงกอดอสูรของเธอ
“เธอเป็นเจ้าของแบบไหนกัน? ไม่รู้หรือว่า สุนัขภูตแดงกินขนมไม่ได้? ครูของเธอไม่ได้สอนอย่างนั้นเหรอ? สุนัขภูตแดงจะคลุ้มคลั่งได้ง่ายๆถ้าเธอให้มันกินลูกอม!”
จี้ฉิวเยว่ก้มมองเด็กสาว“นอกจากนี้ทำไมเธอไม่ใช้อำนาจสัญญาเพื่อขังสุนัขไว้ล่ะ? จะเกิดอะไรขึ้นถ้าผู้บริสุทธิ์ได้รับบาดเจ็บ”
หญิงสาวไม่คาดคิดว่าจะมีคนดุเธอด้วยความงุนงง เธอเงยหน้าขึ้นมอง พบเห็นสาวสวยที่อายุพอๆกับเธอ ด้วยความไม่เต็มใจที่จะแสดงความอ่อนแอ เด็กสาวลุกขึ้นยืนเช็ดน้ำตาที่เธอร่ำไห้ออกมาด้วยความกลัว และพูดว่า“ เธอเป็นใคร? อะไรทำให้เธอคิดว่าสามารถตะโกนใส่ฉันได้? เธอทำอะไรกับเจ้าแดงของฉัน? เธอจะไม่สามารถจ่ายค่าชดเชยได้ หากมีอะไรเกิดขึ้นกับเจ้าแดงของฉัน!”
คนอื่นๆ จับจ้องไปที่เด็กสาว ไร้เหตุผลชะมัด
จี้ฉิวเยว่หน้าตึง“ ฉันแค่ใช้ทักษะของผู้ฝึกสอนเพื่อระงับความรุนแรงของมัน หากเธอสงสัยว่ามีอะไรเกิดขึ้นกับสุนัขของเธอก็ให้ไปตรวจดู อย่าปล่อยให้อสูรอยู่ข้างนอกหากเธอไร้ความสามารถ เธอจะลำบากแน่ถ้าสุนัขของเธอทำร้ายคนอื่น!”
ซูผิงสะพายเป้และขึ้นรถไฟ
ห้องโดยสารกว้างขวางมีห้องนอนเดี่ยว แต่ละห้องมีแผ่นประตูเชื่อม
ซูผิงเจอห้องของเขา
เขาได้ยินเสียงกรีดร้องอย่างประหลาดใจของใครบางคนเมื่อเขากำลังจะผลักประตูหลังจากนั้นซูผิงก็ได้กลิ่นที่หอมหวานเหมือนขนม
ซูผิงหันกลับไปเจอกับสุนัขที่มีขนาดใหญ่เท่าช้าง สุนัขตัวนี้มีขนสีแดง และมันกำลังจ้องมองซูผิง แยกเขี้ยวของมัน มีแสงแวววาวในดวงตาของสุนัข
มันคือสุนัขภูตแดง อสูรที่มีสายเลือดระดับเจ็ด
สุนัขภูตแดงตัวนี้น่าจะเพิ่งเข้าสู่วัยผู้ใหญ่ และอยู่ในระดับ 5
ถึงกระนั้นสุนัขภูตแดง ก็เริ่มแสดงความดุร้ายแล้ว
ซูผิงมองไปที่สุนัขด้วยความประหลาดใจเขาสังเกตเห็นว่าคนที่ยืนอยู่ข้างหลังสุนัขคือผู้หญิงที่แต่งตัวสวยงาม เธอกำลังปิดปากเธออยู่ ไม่รู้ว่าจะทำยังไง ซูผิงถึงตระหนักว่ามันเป็นอสูรของเธอ
แต่สุนัขภูตแดง กำลังสูญเสียการควบคุม
ผู้โดยสารคนอื่นข้างๆซูผิงต่างหวาดกลัวสุนัขภูตแดงที่ดุร้ายผู้โดยสารบางคนแต่งตัวดูดีและซูผิงบอกได้เลยว่าพวกเขาร่ำรวย พวกเขากลัวอย่างเห็นได้ชัด คนเหล่านั้นรีบหลบไปด้านข้าง
พวกเขาเป็นเพียงคนธรรมดาและไม่มีที่พึ่งเมื่อต้องมาเผชิญหน้ากับ สุนัขภูตแดง ระดับห้า
คนในห้องโดยสารอื่นต่างพากันตกใจมีคนออกมาดู “ สุนัขภูตแดง กำลังสูญเสียการควบคุม!”
“ใครเป็นเจ้าของ? ปล่อยออกมาได้ยังไง!”
“ฉันคิดว่าน่าจะเป็นของผู้หญิงคนนั้น”
คนแสดงความคิดเห็นกันซ้ายขวา
เมื่อมีคนชี้ให้เห็นว่าใครคือเจ้าของอสูรทุกคนจึงหันไปหาผู้หญิงที่ยืนอยู่ด้านหลังสุนัขภูตแดง นักรบอสูรหลายคนที่มีพลังมากกว่าเริ่มดุหญิงสาว เด็กสาวเพียงแค่ปิดปาก ยืนอยู่ที่นั่นด้วยความงุนงง และตื่นตระหนก
ซูผิงพูดไม่ออก
เหตุใดเธอจึงนำอสูรที่เธอไม่สามารถเชื่อมต่อได้โดยสิ้นเชิงออกมาแทนที่จะปล่อยให้สุนัขอยู่ในพื้นที่สัญญาของเธอ? สุนัขสูญเสียการควบคุม และดูเหมือนว่าเธอจะไม่สามารถควบคุมมันได้ ไร้สาระชะมัด!
เมื่อเขากำลังจะสอนบทเรียนให้สุนัขทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงหวานดังขึ้น “ ห้ามใครขยับตัว!”
ทุกคนหันไปมอง
เป็นเสียงของหญิงสาวหุ่นดีผมของเธอพริ้วสะบัดอยู่ที่ไหล่ เธอมีใบหน้าที่ดูบอบบาง แต่ความเย็นชาทำให้เธอดูแตกต่างออกไป
เธอพูดราวกับว่ากำลังออกคำสั่ง
“อย่าประหม่า อสูรของคุณอารมณ์ไม่มั่นคง อย่าวิ่งและอย่าหันหลังให้มัน ฉันเป็นผู้ฝึกสอนและฉันจะปกป้องคุณเอง!” หญิงสาวกล่าวกับซูผิงอย่างเคร่งขรึม แม้ว่าน้ำเสียงของเธอจะดูเย็นชาพอ ๆ กับใบหน้าของเธอ แต่คำพูดของเธอก็ดูอบอุ่น
ซูผิง:??
เขาหันไปมองและเห็นดวงตาของเธอ
หญิงสาวรู้สึกประหลาดใจที่ซูผิงยังคงอยู่ในอารมณ์ที่จะมองไปรอบๆ ในเวลานี้ เธอรีบเดินไปหาเขา
ในระหว่างนั้นสุนัขภูตแดง ก็ลงมือ มันเหมือนกับว่าสุนัขรู้สึกว่ามันถูกทำให้อับอาย สุนัขแยกเขี้ยวที่แหลมคม เห่าและเดินไปหาซูผิง
โอ้!
ทุกคนตื่นตระหนก
ไอหนุ่มนี่ซวยจริงๆ!
นั่นคือสิ่งที่หลายคนคิดชายหนุ่มที่ยืนอยู่ด้านหน้า สุนัขภูตแดง ถือกระเป๋าเป้ธรรมดา และแต่งตัวบ้านๆ นักรบอสูรบางคนสังเกตเห็นว่ามีพลังดวงดาวในตัวซูผิง แต่พวกเขาคิดว่าเขาเป็นเพียงนักรบอสูรขั้นต่ำ “หยุด!” หญิงสาวตะโกนใส่ซูผิง เธอยกมือขึ้น บนข้อมือบางของเธอมีสร้อยข้อมือคริสตัล ลำแสงจาง ๆ พุ่งออกมาจากฝ่ามือของเธอ หญิงสาวตบใส่หน้าผากของ สุนัขภูตแดง
ซูผิงตกใจกับการกระทำที่กล้าหาญของหญิงสาว
เธอพยายามเป็นฮีโร่หรอ?เขาสามารถบอกได้ว่าหญิงสาวอยู่ในระดับสี่เท่านั้น
เธอสามารถถูกสุนัขภูตแดงระดับห้าทำลายได้ในพริบตา อะไรทำให้เธอกล้าที่จะปกป้องคนอื่น?
ในขณะที่ซูผิงยังตกตะลึงลำแสงสีเขียวก็พุ่งออกมาจากมือของหญิงสาวซึ่งตกลงบนหัวของ สุนัขภูตแดง
วินาทีต่อมาสุนัขภูตแดงก็หยุดนิ่งตรงจุดนั้น
จากนั้นความรุนแรงในดวงตาของสุนัขภูตแดง ก็จางหายไป ดวงตาของมันกลับมาเป็นสีแดงอ่อนตามปกติ
“โฮ่ง?”
สุนัขภูตแดงหยุดอยู่ตรงหน้าซูผิงมันเห่าด้วยความสับสน และมองไปรอบ ๆ
สุนัขภูตแดงเห็นเจ้าของของมันและวิ่งไปหาเธออย่างมีความสุข สุนัขหมอบลงข้างหญิงสาว และเอาหัวถูกับชุดของเธอ
ผู้โดยสารโล่งใจ
มีคนกล่าวชื่นชมหญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างซูผิง”ทำได้ดีมาก!”
“น่าประทับใจ!”
“นั่นเป็นทักษะของผู้ฝึกสอน? สุดยอดไปเลย!”
คนอื่นๆ รอบข้างปรบมือแสดงความยินดีกับเธอ
ซูผิงยังคงงุนงงเขาไม่คิดว่าเธอจะสามารถใช้ทักษะของผู้ฝึกสอนได้ และดูเหมือนเธอจะทำได้ดีทีเดียว
“ทำไมนายไม่ฟังฉัน?”จี้ฉิวเยว่รีบเหลือบไปที่ สุนัขภูตแดง จากนั้นก็หันกลับมามองซูผิง”เอ่อ…”
ซูผิงอ้าปากแต่ไม่รู้จะพูดอะไร
เนื่องจากเธอพยายามช่วยเขาซูผิงจึงหาคำพูดได้ “ขอบคุณ”
จี้ฉิวเยว่แค่นเสียงเธอไม่สนใจซูผิงอีกต่อไป และก้าวไปหาเจ้าของสุนัขภูตแดง
เด็กสาวได้สติเธอก้มลงกอดอสูรของเธอ
“เธอเป็นเจ้าของแบบไหนกัน? ไม่รู้หรือว่า สุนัขภูตแดงกินขนมไม่ได้? ครูของเธอไม่ได้สอนอย่างนั้นเหรอ? สุนัขภูตแดงจะคลุ้มคลั่งได้ง่ายๆถ้าเธอให้มันกินลูกอม!”
จี้ฉิวเยว่ก้มมองเด็กสาว“นอกจากนี้ทำไมเธอไม่ใช้อำนาจสัญญาเพื่อขังสุนัขไว้ล่ะ? จะเกิดอะไรขึ้นถ้าผู้บริสุทธิ์ได้รับบาดเจ็บ”
หญิงสาวไม่คาดคิดว่าจะมีคนดุเธอด้วยความงุนงง เธอเงยหน้าขึ้นมอง พบเห็นสาวสวยที่อายุพอๆกับเธอ ด้วยความไม่เต็มใจที่จะแสดงความอ่อนแอ เด็กสาวลุกขึ้นยืนเช็ดน้ำตาที่เธอร่ำไห้ออกมาด้วยความกลัว และพูดว่า“ เธอเป็นใคร? อะไรทำให้เธอคิดว่าสามารถตะโกนใส่ฉันได้? เธอทำอะไรกับเจ้าแดงของฉัน? เธอจะไม่สามารถจ่ายค่าชดเชยได้ หากมีอะไรเกิดขึ้นกับเจ้าแดงของฉัน!”
คนอื่นๆ จับจ้องไปที่เด็กสาว ไร้เหตุผลชะมัด
จี้ฉิวเยว่หน้าตึง“ ฉันแค่ใช้ทักษะของผู้ฝึกสอนเพื่อระงับความรุนแรงของมัน หากเธอสงสัยว่ามีอะไรเกิดขึ้นกับสุนัขของเธอก็ให้ไปตรวจดู อย่าปล่อยให้อสูรอยู่ข้างนอกหากเธอไร้ความสามารถ เธอจะลำบากแน่ถ้าสุนัขของเธอทำร้ายคนอื่น!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ร้านอสูรดวงดาว (Astral Pet Store) ร้านขายอสูรดวงดาว