ร้านอสูรดวงดาว (Astral Pet Store) ร้านขายอสูรดวงดาว นิยาย บท 440
ตอนที่ 440 ล้มเหลว
สมาคมผู้ฝึกสอนมีสำนักงานใหญ่อยู่ในย่านเมืองแสงศักดิ์สิทธิ์
นั่นคือย่านที่เจริญรุ่งเรืองที่สุดในบรรดาที่ดินมีมูลค่าเท่ากับทองคำยาวหนึ่งนิ้วผู้ที่อาศัยอยู่ในย่านเมืองแสงศักดิ์สิทธิ์ ล้วนเป็นคนที่มีชื่อเสียง และโดดเด่นด้วยเงินหรืออิทธิพล
ตลอดทางซูผิงเห็นรถหรูหลายคันจอดอยู่ริมถนนบางคนแต่งตัวค่อนข้างฉูดฉาด และอสูรดวงดาวของพวกเขาล้วนเป็นอสูรหายากที่อาจมีมูลค่าหลายล้านเหรียญ
เขาใช้เวลานั่งรถประมาณชั่วโมงครึ่งในที่สุดซูผิงก็มาถึงประตูสำนักงานใหญ่ของสมาคมผู้ฝึกสอน
เขาลงจากรถประหลาดใจกับความพลุกพล่านที่อยู่นอกประตู หลายคนต่อแถวรอเข้าไปด้านใน ต่อหน้าฝูงชนคือประตูที่เต็มไปด้วยพลังและความยิ่งใหญ่ที่มีความสูงหลายสิบเมตร คำว่า“ สำนักงานใหญ่สมาคมผู้ฝึกสอน” เขียนไว้เหนือประตู เสาในแต่ละด้านถูกแกะสลักด้วยอสูรดวงดาวหลายร้อยตัว งานแกะสลักมีความสดใสมาก ผู้คนจะรู้สึกว่าอสูรดวงดาวกำลังจ้องกลับมาที่พวกเขา
แต่สิ่งที่ดึงดูดความสนใจของซูผิงคือเสือหินเสือหินที่นั่งอยู่ข้างประตูมีขนสีเข้มเหมือนกับเปลวไฟที่ลุกโชน ดวงตาของมันเต็มไปด้วยความกระปรี้กระเปร่า แม้ว่านี่จะเป็นเพียงรูปสลักหิน แต่เสือก็มีความเป็นธรรมชาติราวกับว่ามันมีชีวิตอยู่จริงๆ มีความรู้สึกแปลก ๆ เกี่ยวกับเสือหินตัวนั้นที่ทำให้ซูผิงต้องเลิกคิ้ว
เสือตัวนั้นเหมือนราชาอสูรร้าย!
ซูผิงเรียกดูความทรงจำของเขาแต่จำไม่ได้ว่ามันคือราชาอสูรร้ายตัวไหน และถึงกระนั้นเนื่องจากเขาได้เห็นราชาอสูรร้ายมานับหมื่นตัว เขาสามารถบอกได้ว่ารูปสลักหินนั้นเป็นของราชาอสูรร้ายอย่างแน่นอนจากความรู้สึกท่วมท้นที่มันแผ่ออกมา!
ไม่นานซูผิงก็เลิกมองไม่จำเป็นต้องทำให้ยุ่งยากมากขนาดนั้น แม้ว่านี่จะเป็นราชาอสูรร้ายตัวจริงก็ตาม
ซูผิงก้าวเข้าไปใกล้ที่ที่มีฝูงชนและต่อแถว
“สิ่งเหล่านี้จะต้องเป็นรูปเสมือนอสูร น่าประทับใจจริงๆ!”
“ดูสินั่นคือสุนัขจันทร์เงิน ฉันเองก็มีหนึ่งตัว!”
“หยิงหยิงสุนัขจันทร์เงินของเธอเป็นอสูรขั้นสูงหายาก ไม่แปลกที่เธอจะเจอมันที่นี่”
ด้านข้างของซูผิงมีกลุ่มคนหนุ่มสาวกลุ่มหนึ่งซึ่งประกอบด้วยผู้ชายสามคนและผู้หญิงสองคนดูเหมือนพวกเขาจะมาจากเมืองฐานเดียวกัน พวกเขาคุยกันอย่างตื่นเต้นในนี้
“อสูรดวงดาวเหล่านั้นเหมือนจริงมาก! ฉันแทบจะรู้สึกได้ว่าพวกมันกำลังหายใจอยู่!”
“ไม่น่าแปลกใจที่นี่คือสำนักงานใหญ่ของสมาคมผู้ฝึกสอน อาคารนี้ยิ่งใหญ่ สง่างามยิ่งกว่าอาคารของรัฐบาลเสียอีก”
“พวกเราทุกคนต้องผ่านการทดสอบในครั้งนี้ เราทุกคนจะได้รับชัยชนะกลับมา!”
คนหนุ่มสาวตื่นเต้นคนหนึ่งที่ดูเหมือนจะอายุยี่สิบปลาย ๆ กล่าวด้วยรอยยิ้มว่า“ หยิงหยิง ฉันขอให้เธอโชคดี เธอจะมีอนาคตที่สดใสรออยู่ข้างหน้าหากเธอสามารถผ่านการทดสอบเพื่อไปถึงระดับหก บางทีสมาคมผู้ฝึกสอนอาจจะชอบเธอเธอสามารถสมัครเข้าพักที่สำนักงานใหญ่ได้ที่นี่ ด้วยความสามารถของเธอ มันจะไม่ใช่ปัญหาสำหรับเธอที่จะเติบโตไปเป็นผู้ฝึกสอนระดับปรมาจารย์!”
“จริง. หยิงหยิง เราทุกคนไว้วางใจในการขี่หางเคลือบของเธอ”
คนอื่นๆ ต่างก็พูดคุยกันอย่างมีความสุข และพวกเขาต่างก็มองไปที่หญิงสาวด้วยความชื่นชม
คนอื่นๆ ที่ยืนต่อแถวก็อดไม่ได้ที่จะหันกลับมามองหญิงสาว พวกเขาประหลาดใจมากที่พบว่าหญิงสาวที่ชื่อหยิงหยิงเพิ่งจะอายุยี่สิบ เธอจะสามารถไปถึงระดับหกได้จริงๆหรอ?
หากเธอทำได้จริงๆเธออาจถูกมองว่าเป็นอัจฉริยะรุ่นเยาว์แม้แต่ในเมืองฐานแสงศักดิ์สิทธิ์!
หญิงสาวชื่อหยิงหยิงมีผิวคล้ายกับเครื่องเคลือบดินเผาเธอหน้าแดงเมื่อเธอรู้สึกได้ว่ามีการจ้องมองมาที่เธอ เธอก้มหัวลง และท้วงเบาๆ“ พี่หลิน พี่ก็อวยฉันเกินไป ฉันไม่แน่ใจว่าจะผ่านการทดสอบนี้ได้”
ชายหนุ่มคนนั้นปลอบสาวขี้อายว่า“เธอถ่อมตัวเกินไป ถ้าฉันเป็นเธอฉันจะบอกความสามารถของฉันให้กับทุกคนรู้ มองไปรอบ ๆ ตัวเธอสิ คนพวกนั้นอายุเท่าฉันหมด คนที่อายุเท่าเธอไม่กล้ามาที่สำนักงานใหญ่ของสมาคมผู้ฝึกสอนหรอก”
เย่หยิงหยิงเงยหน้าขึ้นและมองไปรอบๆ ซูผิงเป็นคนเดียวที่เธอเห็นว่ามีอายุใกล้ๆกับเธอ เธอหน้าแดงอีกครั้ง
ชายหนุ่มสังเกตเห็นปฏิกิริยาของเธอเช่นกันเขารู้ตัวว่าเขาพูดผิด “ เฮ้เพื่อน นายมาที่นี่เพื่อทดสอบการจัดระดับไหน” ชายหนุ่มถามซูผิง
ซูผิงได้ยินการสนทนาของพวกเขาซึ่งเป็นเรื่องน่าเบื่อ เขาจ้องผู้ชายคนนั้น แต่ไม่พูดอะไร
ชายหนุ่มไม่พอใจหลังถูกเมิน“ ฉันถามนาย ไม่ได้ยินหรือไงฦ.
เพื่อนของผู้ชายชายคนนั้นรีบเข้าไปห้ามชายหนุ่มที่กำลังจะไม่สบอารมณ์ท้ายที่สุดนี่คือเมืองฐานแสงศักดิ์สิทธิ์และพวกเขาอยู่ในสำนักงานใหญ่ของสมาคมผู้ฝึกสอน นี่ไม่ใช่สถานที่พวกเขาจะมาสร้างปัญหาได้
ชายหนุ่มคลั่งที่ซูผิงยังไม่พูดอะไรตอบกลับหลังขบคิดสักพัก ชายหนุ่มก็กลืนความโกรธของเขาลงไป”แกมาทำอะไรที่นี่กันแน่?”ชายหนุ่มสบถ
“หลินปล่อยเขาไป”
“ฟังนะ เราต้องไม่สร้างปัญหา เรามีแต่จะเดือดร้อน”
คนอื่นๆ เข้ามาขวางระหว่างชายหนุ่มและซูผิง จากนั้นพยายามทำให้ชายหนุ่มสงบลงเพื่อไม่ให้ทั้งสองทะเลาะกัน
สิบนาทีต่อมาก็ถึงตาของซูผิง
“คุณมาที่นี่เพื่อรับใบรับรองใช่ไหม ระดับไหน?” ผู้คุมถามคำถามที่พูดอยู่เสมอ และกำลังจะจดคำตอบของซูผิง
ซูผิงส่ายหัว“ ผมมาที่นี่เพื่อเข้าร่วมการประชุม แต่ผมทำบัตรเชิญหายระหว่างทาง”
“การประชุม?”
ผู้คุมถึงกับผงะพี่หลินและผองเพื่อนก็ขยับเข้ามาใกล้ๆเช่นกัน พวกเขาทั้งหมดจ้องมองไปที่ซูผิงด้วยความงุนงง เขามาที่นี่เพื่อประชุม?
ผู้คุมเงยหน้าเขากำลังจะแสดงความเคารพแต่กลับเห็นว่าซูผิงอายุน้อยแค่ไหน ริมฝีปากที่ยกขึ้นของเขาโค้งลงอีกครั้ง ผู้คุมกล่าวอย่างไม่พอใจ“ เรามีการประชุมอย่างต่อเนื่อง แต่สำหรับผู้ฝึกสอนระดับปรมาจารย์ ผู้เข้าร่วมประชุมล้วนเป็นผู้ฝึกสอนระดับแปด นั่นไม่ใช่การประชุมที่คุณหมายถึงหรอกใช่ไหม?”
“นั่นแหละที่ผมพูดถึง” ซูผิงพยักหน้า
สมาคมผู้ฝึกสอนให้ความสำคัญกับเขาอย่างแน่นอนพวกเขาเชิญเขาให้มาเข้าร่วมการประชุมผู้ฝึกสอนระดับปรมาจารย์โดยตรง
ผู้คุมไม่รู้จะพูดอะไรพี่หลินและเพื่อน ๆ ของเขาหายใจด้วยความโล่งอก และพวกเขาต่างก็จ้องมองซูผิงราวกับว่าเขาเป็นคนบ้า “ คุณมาที่นี่เพื่อประชุมด้วยตัวเองหรือมากับผู้อาวุโสในตระกูล?” ผู้คุมถามพรางขมวดคิ้ว
“ตัวเอง”
“ตัวคุณเอง?”
ผู้คุมหมดความอดทนเขาหน้าเข้มและดุซูผิง“ คุณรู้หรือไม่ว่ากำลังพูดถึงอะไร? เราไม่อนุญาตให้คนอื่นมาทำเรื่องตลกเช่นนี้คุณควรออกไปเดี๋ยวนี้!”
“เหอะ”
พี่หลินอดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ยการทำแบบนี้เป็นการฆ่าตัวตาย
ซูผิงขมวดคิ้วแต่เขาได้แต่โทษตัวเองที่เขาเผาคำเชิญ ถ้าเขารู้เขาคงไม่ทำอะไรหุนหันพลันแล่นแบบนั้น
เขาคิดหาวิธีแก้ปัญหา“ ผมทำบัตรเชิญหาย แต่คุณต้องมีชื่อของผมอยู่ในบันทึกแน่ คุณสามารถตรวจสอบได้” ผู้คุมไม่คาดคิดมาก่อนว่าซูผิงจะไม่ยอมง่ายๆ ผู้คุมพูดด้วยความโกรธ“ คุณบอกว่าคุณมาที่นี่เพื่อประชุมผู้ฝึกสอนระดับปรมาจารย์ คุณมีบัตรประจำตัวผู้ฝึกสอนระดับปรมาจารย์ไหม”
ซูผิงตอบทันที“ไม่ เพราะผมยังไม่เคยทดสอบ แต่ถ้าคุณไปตรวจสอบรายชื่อคุณจะเจอชื่อผม”
“ใครให้สิทธิ์คุณมา ถ้าคุณไม่ผ่านการทดสอบ?” ผู้คุมโต้กลับ
ซูผิงเข้าใจว่าเขาตอบไม่ดีเองเขารีบอธิบาย“ ผมหมายความว่าผมยังไม่ได้ทำแบบทดสอบ ไม่ใช่ว่าไม่ผ่าน!”
ผู้คุมกระพริบตาด้วยความสับสนใบหน้าของเขาขุ่นมัว ขณะที่เขาพูดว่า“ ฉันไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะเล่นกับนาย ฉันได้ยินจากสำเนียงของนายว่านายไม่ได้มาจากเมืองแสงศักดิ์สิทธิ์ใช่มั้ย?”
”อะไร?”ซูผิงเลิกคิ้ว “ มันเกี่ยวอะไรกับเมืองฐานที่ผมมา?”
“ทุกอย่าง!”
ผู้คุมตะคอก“ เรามีผู้ฝึกสอนระดับปรมาจารย์ที่อายุเท่านายในเมืองแสงศักดิ์สิทธิ์ แต่เมืองฐานอื่น ๆไม่เคยมี !
“นายไม่มีบัตรประจำตัวหรือคำเชิญ นายมาสร้างปัญหาที่นี่ ฉันจะขังนายเดี๋ยวนี้เลยก็ได้ แต่ฉันไม่อยากทำลายชีวิตนาย นายจะถูกเพิ่มชื่อในบัญชีดำของสมาคมผู้ฝึกสอน หากยังไม่หยุด นายจะหมดอนาคต!”
“…” ซูผิงพูดไม่ออก “ ไปตรวจสอบ คุณจะเห็นชื่อผม”
“ยังไม่เลิกเล่นใช่ไหม?” ผู้คุมกำลังจะน้ำลายฟูมปาก
“เกิดอะไรขึ้น?”
จากนั้นก็มีเสียงมาจากบริเวณใกล้เคียงมีสามคนก้าวเข้ามา ชายสองคนและผู้หญิงหนึ่งคน เสียงนั้นเป็นของชายวัยกลางคน คนี่ยืนอยู่ข้างเขาคือชายหนุ่มและหญิงสาวอายุยี่สิบต้น ๆ
“ไปเตรียมตัวให้พร้อม พวกเธอต้องเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับการประชุมนี้” ชายวัยกลางคนกล่าวกับชายหนุ่มและหญิงสาว
”ครับท่าน”
พวกเขาพยักหน้าด้วยความเคารพพวกเขาดีใจที่ได้เข้าร่วมการประชุมผู้ฝึกสอนระดับปราจารย์ซึ่งจะเป็นประโยชน์อย่างมากสำหรับพวกเขา
“ไปเถอะ” ชายวัยกลางคนเดินไปที่ประตูรั้ว
ชายหนุ่มและหญิงสาวก็เช่นกันทั้งสองคนเหลือบไปเห็นคนที่อยู่ในแถว
“เสียงดังอะไรกัน?” ชายวัยกลางคนขมวดคิ้ว
ผู้คุมสะดุ้งเมื่อเห็นชายวัยกลางคนพวกเขาโค้งคำนับพร้อมกับผู้คุมคนอื่น ๆ “ปมาจารย์ชือ”
ปรมาจารย์?
ผู้สังเกตการณ์ที่รอเข้าแถวต่างประหลาดใจเมื่อพบว่าชายวัยกลางคนเป็นปรมาจารย์ผู้ฝึกสอน
พี่หลินและคนอื่นๆ รีบยืนตรง
ชายวัยกลางคนโบกมือ“ มีคนมากมายในแถวนี้ เร็วเข้า อย่าทำให้พวกเขาเสียเวลา”
ผู้คุมที่กำลังคุยกับซูผิงรู้สึกว่าหัวใจของเขาเต้นรัวเขาสบถใส่ซูผิงภายใน ขณะที่เขายิ้มอยู่ด้านนอก “ปรมาจารย์ชื่อ ไม่ใช่ว่าผมไม่เต็มที่กับงาน แต่ผู้ชายคนนี้กำลังสร้างปัญหา เขาบอกว่าเขามาที่นี่เพื่อประชุมผู้ฝึกสอนระดับปรมาจารย์และเขาได้รับคำเชิญ ผมถาม แต่เขาบอกว่าเขาไม่ผ่านการทดสอบ ผม…”
ผู้คุมอยากบ่น!
ชายวัยกลางคนมองซูผิงด้วยความประหลาดใจเขาเห็นว่าซูผิงอายุน้อยมาก “ นี่ไม่ใช่สถานที่สำหรับเด็กมาเล่นสนุก อย่าทำลายชีวิตของคุณเพราะเรื่องนี้” ชายวัยกลางคนขมวดคิ้ว
“ผมไม่ได้มาที่นี่เพื่อสร้างปัญหา ผมได้รับคำเชิญ คุณสามารถไปตรวจสอบได้ ผมชื่อซูผิง”
ซูผิงต้องอธิบายซ้ำ
ชายวัยกลางคนขมวดคิ้วเขากำลังจะไล่ซูผิง แต่เขากลับได้ยินชื่อที่คุ้นเคย
ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมารองประธานได้พูดคุยเกี่ยวกับผู้ฝึกสอนที่ไม่เหมือนใครคนหนึ่งในเมืองฐานอื่น และดูเหมือนว่าผู้ชายคนนั้นจะชื่อซูผิงเช่นกัน …
ชายวัยกลางคนมองซูผิงขึ้นและลงเป็นผู้ชายคนนี้เหรอ? ยังเด็กอยู่เลย? หรือชายหนุ่มคนนี้แค่มีชื่อเดียวกัน?
”นายแน่ใจนะ?”ชือหาวจื่อถามอีกครั้ง
ซูผิงพยักหน้าอย่างแรง
”โอเคนายสามารถเข้ามากับฉันได้” ชือหาวจื่อกล่าวอย่างเคร่งขรึม“ แต่นายควรคิดถึงผลที่ตามมาหากเราพบว่านายโกหก!”
สมาคมผู้ฝึกสอนมีสำนักงานใหญ่อยู่ในย่านเมืองแสงศักดิ์สิทธิ์
นั่นคือย่านที่เจริญรุ่งเรืองที่สุดในบรรดาที่ดินมีมูลค่าเท่ากับทองคำยาวหนึ่งนิ้วผู้ที่อาศัยอยู่ในย่านเมืองแสงศักดิ์สิทธิ์ ล้วนเป็นคนที่มีชื่อเสียง และโดดเด่นด้วยเงินหรืออิทธิพล
ตลอดทางซูผิงเห็นรถหรูหลายคันจอดอยู่ริมถนนบางคนแต่งตัวค่อนข้างฉูดฉาด และอสูรดวงดาวของพวกเขาล้วนเป็นอสูรหายากที่อาจมีมูลค่าหลายล้านเหรียญ
เขาใช้เวลานั่งรถประมาณชั่วโมงครึ่งในที่สุดซูผิงก็มาถึงประตูสำนักงานใหญ่ของสมาคมผู้ฝึกสอน
เขาลงจากรถประหลาดใจกับความพลุกพล่านที่อยู่นอกประตู หลายคนต่อแถวรอเข้าไปด้านใน ต่อหน้าฝูงชนคือประตูที่เต็มไปด้วยพลังและความยิ่งใหญ่ที่มีความสูงหลายสิบเมตร คำว่า“ สำนักงานใหญ่สมาคมผู้ฝึกสอน” เขียนไว้เหนือประตู เสาในแต่ละด้านถูกแกะสลักด้วยอสูรดวงดาวหลายร้อยตัว งานแกะสลักมีความสดใสมาก ผู้คนจะรู้สึกว่าอสูรดวงดาวกำลังจ้องกลับมาที่พวกเขา
แต่สิ่งที่ดึงดูดความสนใจของซูผิงคือเสือหินเสือหินที่นั่งอยู่ข้างประตูมีขนสีเข้มเหมือนกับเปลวไฟที่ลุกโชน ดวงตาของมันเต็มไปด้วยความกระปรี้กระเปร่า แม้ว่านี่จะเป็นเพียงรูปสลักหิน แต่เสือก็มีความเป็นธรรมชาติราวกับว่ามันมีชีวิตอยู่จริงๆ มีความรู้สึกแปลก ๆ เกี่ยวกับเสือหินตัวนั้นที่ทำให้ซูผิงต้องเลิกคิ้ว
เสือตัวนั้นเหมือนราชาอสูรร้าย!
ซูผิงเรียกดูความทรงจำของเขาแต่จำไม่ได้ว่ามันคือราชาอสูรร้ายตัวไหน และถึงกระนั้นเนื่องจากเขาได้เห็นราชาอสูรร้ายมานับหมื่นตัว เขาสามารถบอกได้ว่ารูปสลักหินนั้นเป็นของราชาอสูรร้ายอย่างแน่นอนจากความรู้สึกท่วมท้นที่มันแผ่ออกมา!
ไม่นานซูผิงก็เลิกมองไม่จำเป็นต้องทำให้ยุ่งยากมากขนาดนั้น แม้ว่านี่จะเป็นราชาอสูรร้ายตัวจริงก็ตาม
ซูผิงก้าวเข้าไปใกล้ที่ที่มีฝูงชนและต่อแถว
“สิ่งเหล่านี้จะต้องเป็นรูปเสมือนอสูร น่าประทับใจจริงๆ!”
“ดูสินั่นคือสุนัขจันทร์เงิน ฉันเองก็มีหนึ่งตัว!”
“หยิงหยิงสุนัขจันทร์เงินของเธอเป็นอสูรขั้นสูงหายาก ไม่แปลกที่เธอจะเจอมันที่นี่”
ด้านข้างของซูผิงมีกลุ่มคนหนุ่มสาวกลุ่มหนึ่งซึ่งประกอบด้วยผู้ชายสามคนและผู้หญิงสองคนดูเหมือนพวกเขาจะมาจากเมืองฐานเดียวกัน พวกเขาคุยกันอย่างตื่นเต้นในนี้
“อสูรดวงดาวเหล่านั้นเหมือนจริงมาก! ฉันแทบจะรู้สึกได้ว่าพวกมันกำลังหายใจอยู่!”
“ไม่น่าแปลกใจที่นี่คือสำนักงานใหญ่ของสมาคมผู้ฝึกสอน อาคารนี้ยิ่งใหญ่ สง่างามยิ่งกว่าอาคารของรัฐบาลเสียอีก”
“พวกเราทุกคนต้องผ่านการทดสอบในครั้งนี้ เราทุกคนจะได้รับชัยชนะกลับมา!”
คนหนุ่มสาวตื่นเต้นคนหนึ่งที่ดูเหมือนจะอายุยี่สิบปลาย ๆ กล่าวด้วยรอยยิ้มว่า“ หยิงหยิง ฉันขอให้เธอโชคดี เธอจะมีอนาคตที่สดใสรออยู่ข้างหน้าหากเธอสามารถผ่านการทดสอบเพื่อไปถึงระดับหก บางทีสมาคมผู้ฝึกสอนอาจจะชอบเธอเธอสามารถสมัครเข้าพักที่สำนักงานใหญ่ได้ที่นี่ ด้วยความสามารถของเธอ มันจะไม่ใช่ปัญหาสำหรับเธอที่จะเติบโตไปเป็นผู้ฝึกสอนระดับปรมาจารย์!”
“จริง. หยิงหยิง เราทุกคนไว้วางใจในการขี่หางเคลือบของเธอ”
คนอื่นๆ ต่างก็พูดคุยกันอย่างมีความสุข และพวกเขาต่างก็มองไปที่หญิงสาวด้วยความชื่นชม
คนอื่นๆ ที่ยืนต่อแถวก็อดไม่ได้ที่จะหันกลับมามองหญิงสาว พวกเขาประหลาดใจมากที่พบว่าหญิงสาวที่ชื่อหยิงหยิงเพิ่งจะอายุยี่สิบ เธอจะสามารถไปถึงระดับหกได้จริงๆหรอ?
หากเธอทำได้จริงๆเธออาจถูกมองว่าเป็นอัจฉริยะรุ่นเยาว์แม้แต่ในเมืองฐานแสงศักดิ์สิทธิ์!
หญิงสาวชื่อหยิงหยิงมีผิวคล้ายกับเครื่องเคลือบดินเผาเธอหน้าแดงเมื่อเธอรู้สึกได้ว่ามีการจ้องมองมาที่เธอ เธอก้มหัวลง และท้วงเบาๆ“ พี่หลิน พี่ก็อวยฉันเกินไป ฉันไม่แน่ใจว่าจะผ่านการทดสอบนี้ได้”
ชายหนุ่มคนนั้นปลอบสาวขี้อายว่า“เธอถ่อมตัวเกินไป ถ้าฉันเป็นเธอฉันจะบอกความสามารถของฉันให้กับทุกคนรู้ มองไปรอบ ๆ ตัวเธอสิ คนพวกนั้นอายุเท่าฉันหมด คนที่อายุเท่าเธอไม่กล้ามาที่สำนักงานใหญ่ของสมาคมผู้ฝึกสอนหรอก”
เย่หยิงหยิงเงยหน้าขึ้นและมองไปรอบๆ ซูผิงเป็นคนเดียวที่เธอเห็นว่ามีอายุใกล้ๆกับเธอ เธอหน้าแดงอีกครั้ง
ชายหนุ่มสังเกตเห็นปฏิกิริยาของเธอเช่นกันเขารู้ตัวว่าเขาพูดผิด “ เฮ้เพื่อน นายมาที่นี่เพื่อทดสอบการจัดระดับไหน” ชายหนุ่มถามซูผิง
ซูผิงได้ยินการสนทนาของพวกเขาซึ่งเป็นเรื่องน่าเบื่อ เขาจ้องผู้ชายคนนั้น แต่ไม่พูดอะไร
ชายหนุ่มไม่พอใจหลังถูกเมิน“ ฉันถามนาย ไม่ได้ยินหรือไงฦ.
เพื่อนของผู้ชายชายคนนั้นรีบเข้าไปห้ามชายหนุ่มที่กำลังจะไม่สบอารมณ์ท้ายที่สุดนี่คือเมืองฐานแสงศักดิ์สิทธิ์และพวกเขาอยู่ในสำนักงานใหญ่ของสมาคมผู้ฝึกสอน นี่ไม่ใช่สถานที่พวกเขาจะมาสร้างปัญหาได้
ชายหนุ่มคลั่งที่ซูผิงยังไม่พูดอะไรตอบกลับหลังขบคิดสักพัก ชายหนุ่มก็กลืนความโกรธของเขาลงไป”แกมาทำอะไรที่นี่กันแน่?”ชายหนุ่มสบถ
“หลินปล่อยเขาไป”
“ฟังนะ เราต้องไม่สร้างปัญหา เรามีแต่จะเดือดร้อน”
คนอื่นๆ เข้ามาขวางระหว่างชายหนุ่มและซูผิง จากนั้นพยายามทำให้ชายหนุ่มสงบลงเพื่อไม่ให้ทั้งสองทะเลาะกัน
สิบนาทีต่อมาก็ถึงตาของซูผิง
“คุณมาที่นี่เพื่อรับใบรับรองใช่ไหม ระดับไหน?” ผู้คุมถามคำถามที่พูดอยู่เสมอ และกำลังจะจดคำตอบของซูผิง
ซูผิงส่ายหัว“ ผมมาที่นี่เพื่อเข้าร่วมการประชุม แต่ผมทำบัตรเชิญหายระหว่างทาง”
“การประชุม?”
ผู้คุมถึงกับผงะพี่หลินและผองเพื่อนก็ขยับเข้ามาใกล้ๆเช่นกัน พวกเขาทั้งหมดจ้องมองไปที่ซูผิงด้วยความงุนงง เขามาที่นี่เพื่อประชุม?
ผู้คุมเงยหน้าเขากำลังจะแสดงความเคารพแต่กลับเห็นว่าซูผิงอายุน้อยแค่ไหน ริมฝีปากที่ยกขึ้นของเขาโค้งลงอีกครั้ง ผู้คุมกล่าวอย่างไม่พอใจ“ เรามีการประชุมอย่างต่อเนื่อง แต่สำหรับผู้ฝึกสอนระดับปรมาจารย์ ผู้เข้าร่วมประชุมล้วนเป็นผู้ฝึกสอนระดับแปด นั่นไม่ใช่การประชุมที่คุณหมายถึงหรอกใช่ไหม?”
“นั่นแหละที่ผมพูดถึง” ซูผิงพยักหน้า
สมาคมผู้ฝึกสอนให้ความสำคัญกับเขาอย่างแน่นอนพวกเขาเชิญเขาให้มาเข้าร่วมการประชุมผู้ฝึกสอนระดับปรมาจารย์โดยตรง
ผู้คุมไม่รู้จะพูดอะไรพี่หลินและเพื่อน ๆ ของเขาหายใจด้วยความโล่งอก และพวกเขาต่างก็จ้องมองซูผิงราวกับว่าเขาเป็นคนบ้า “ คุณมาที่นี่เพื่อประชุมด้วยตัวเองหรือมากับผู้อาวุโสในตระกูล?” ผู้คุมถามพรางขมวดคิ้ว
“ตัวเอง”
“ตัวคุณเอง?”
ผู้คุมหมดความอดทนเขาหน้าเข้มและดุซูผิง“ คุณรู้หรือไม่ว่ากำลังพูดถึงอะไร? เราไม่อนุญาตให้คนอื่นมาทำเรื่องตลกเช่นนี้คุณควรออกไปเดี๋ยวนี้!”
“เหอะ”
พี่หลินอดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ยการทำแบบนี้เป็นการฆ่าตัวตาย
ซูผิงขมวดคิ้วแต่เขาได้แต่โทษตัวเองที่เขาเผาคำเชิญ ถ้าเขารู้เขาคงไม่ทำอะไรหุนหันพลันแล่นแบบนั้น
เขาคิดหาวิธีแก้ปัญหา“ ผมทำบัตรเชิญหาย แต่คุณต้องมีชื่อของผมอยู่ในบันทึกแน่ คุณสามารถตรวจสอบได้” ผู้คุมไม่คาดคิดมาก่อนว่าซูผิงจะไม่ยอมง่ายๆ ผู้คุมพูดด้วยความโกรธ“ คุณบอกว่าคุณมาที่นี่เพื่อประชุมผู้ฝึกสอนระดับปรมาจารย์ คุณมีบัตรประจำตัวผู้ฝึกสอนระดับปรมาจารย์ไหม”
ซูผิงตอบทันที“ไม่ เพราะผมยังไม่เคยทดสอบ แต่ถ้าคุณไปตรวจสอบรายชื่อคุณจะเจอชื่อผม”
“ใครให้สิทธิ์คุณมา ถ้าคุณไม่ผ่านการทดสอบ?” ผู้คุมโต้กลับ
ซูผิงเข้าใจว่าเขาตอบไม่ดีเองเขารีบอธิบาย“ ผมหมายความว่าผมยังไม่ได้ทำแบบทดสอบ ไม่ใช่ว่าไม่ผ่าน!”
ผู้คุมกระพริบตาด้วยความสับสนใบหน้าของเขาขุ่นมัว ขณะที่เขาพูดว่า“ ฉันไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะเล่นกับนาย ฉันได้ยินจากสำเนียงของนายว่านายไม่ได้มาจากเมืองแสงศักดิ์สิทธิ์ใช่มั้ย?”
”อะไร?”ซูผิงเลิกคิ้ว “ มันเกี่ยวอะไรกับเมืองฐานที่ผมมา?”
“ทุกอย่าง!”
ผู้คุมตะคอก“ เรามีผู้ฝึกสอนระดับปรมาจารย์ที่อายุเท่านายในเมืองแสงศักดิ์สิทธิ์ แต่เมืองฐานอื่น ๆไม่เคยมี !
“นายไม่มีบัตรประจำตัวหรือคำเชิญ นายมาสร้างปัญหาที่นี่ ฉันจะขังนายเดี๋ยวนี้เลยก็ได้ แต่ฉันไม่อยากทำลายชีวิตนาย นายจะถูกเพิ่มชื่อในบัญชีดำของสมาคมผู้ฝึกสอน หากยังไม่หยุด นายจะหมดอนาคต!”
“…” ซูผิงพูดไม่ออก “ ไปตรวจสอบ คุณจะเห็นชื่อผม”
“ยังไม่เลิกเล่นใช่ไหม?” ผู้คุมกำลังจะน้ำลายฟูมปาก
“เกิดอะไรขึ้น?”
จากนั้นก็มีเสียงมาจากบริเวณใกล้เคียงมีสามคนก้าวเข้ามา ชายสองคนและผู้หญิงหนึ่งคน เสียงนั้นเป็นของชายวัยกลางคน คนี่ยืนอยู่ข้างเขาคือชายหนุ่มและหญิงสาวอายุยี่สิบต้น ๆ
“ไปเตรียมตัวให้พร้อม พวกเธอต้องเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับการประชุมนี้” ชายวัยกลางคนกล่าวกับชายหนุ่มและหญิงสาว
”ครับท่าน”
พวกเขาพยักหน้าด้วยความเคารพพวกเขาดีใจที่ได้เข้าร่วมการประชุมผู้ฝึกสอนระดับปราจารย์ซึ่งจะเป็นประโยชน์อย่างมากสำหรับพวกเขา
“ไปเถอะ” ชายวัยกลางคนเดินไปที่ประตูรั้ว
ชายหนุ่มและหญิงสาวก็เช่นกันทั้งสองคนเหลือบไปเห็นคนที่อยู่ในแถว
“เสียงดังอะไรกัน?” ชายวัยกลางคนขมวดคิ้ว
ผู้คุมสะดุ้งเมื่อเห็นชายวัยกลางคนพวกเขาโค้งคำนับพร้อมกับผู้คุมคนอื่น ๆ “ปมาจารย์ชือ”
ปรมาจารย์?
ผู้สังเกตการณ์ที่รอเข้าแถวต่างประหลาดใจเมื่อพบว่าชายวัยกลางคนเป็นปรมาจารย์ผู้ฝึกสอน
พี่หลินและคนอื่นๆ รีบยืนตรง
ชายวัยกลางคนโบกมือ“ มีคนมากมายในแถวนี้ เร็วเข้า อย่าทำให้พวกเขาเสียเวลา”
ผู้คุมที่กำลังคุยกับซูผิงรู้สึกว่าหัวใจของเขาเต้นรัวเขาสบถใส่ซูผิงภายใน ขณะที่เขายิ้มอยู่ด้านนอก “ปรมาจารย์ชื่อ ไม่ใช่ว่าผมไม่เต็มที่กับงาน แต่ผู้ชายคนนี้กำลังสร้างปัญหา เขาบอกว่าเขามาที่นี่เพื่อประชุมผู้ฝึกสอนระดับปรมาจารย์และเขาได้รับคำเชิญ ผมถาม แต่เขาบอกว่าเขาไม่ผ่านการทดสอบ ผม…”
ผู้คุมอยากบ่น!
ชายวัยกลางคนมองซูผิงด้วยความประหลาดใจเขาเห็นว่าซูผิงอายุน้อยมาก “ นี่ไม่ใช่สถานที่สำหรับเด็กมาเล่นสนุก อย่าทำลายชีวิตของคุณเพราะเรื่องนี้” ชายวัยกลางคนขมวดคิ้ว
“ผมไม่ได้มาที่นี่เพื่อสร้างปัญหา ผมได้รับคำเชิญ คุณสามารถไปตรวจสอบได้ ผมชื่อซูผิง”
ซูผิงต้องอธิบายซ้ำ
ชายวัยกลางคนขมวดคิ้วเขากำลังจะไล่ซูผิง แต่เขากลับได้ยินชื่อที่คุ้นเคย
ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมารองประธานได้พูดคุยเกี่ยวกับผู้ฝึกสอนที่ไม่เหมือนใครคนหนึ่งในเมืองฐานอื่น และดูเหมือนว่าผู้ชายคนนั้นจะชื่อซูผิงเช่นกัน …
ชายวัยกลางคนมองซูผิงขึ้นและลงเป็นผู้ชายคนนี้เหรอ? ยังเด็กอยู่เลย? หรือชายหนุ่มคนนี้แค่มีชื่อเดียวกัน?
”นายแน่ใจนะ?”ชือหาวจื่อถามอีกครั้ง
ซูผิงพยักหน้าอย่างแรง
”โอเคนายสามารถเข้ามากับฉันได้” ชือหาวจื่อกล่าวอย่างเคร่งขรึม“ แต่นายควรคิดถึงผลที่ตามมาหากเราพบว่านายโกหก!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ร้านอสูรดวงดาว (Astral Pet Store) ร้านขายอสูรดวงดาว