ร้านอสูรดวงดาว (Astral Pet Store) ร้านขายอสูรดวงดาว นิยาย บท 446

สรุปบท ตอนที่ 446 เราไม่ได้สนิทกัน: ร้านอสูรดวงดาว (Astral Pet Store) ร้านขายอสูรดวงดาว

สรุปเนื้อหา ตอนที่ 446 เราไม่ได้สนิทกัน – ร้านอสูรดวงดาว (Astral Pet Store) ร้านขายอสูรดวงดาว โดย Internet

บท ตอนที่ 446 เราไม่ได้สนิทกัน ของ ร้านอสูรดวงดาว (Astral Pet Store) ร้านขายอสูรดวงดาว ในหมวดนิยายAction เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย Internet อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที

ตอนที่ 446 เราไม่ได้สนิทกัน
　　ไต้เลอเหมาและเฉินหันไปใบหน้าของพวกเขาขุ่นมัว
　　“ฉันได้ยินว่าตาแก่ติงปิดประตูบ่มเพาะอยู่ เขาไม่ค่อยไปไหน ผู้คนบอกว่าเขามุ่งเน้นวิธีการบ่มเพาะสายฟ้า ไฟและพยายามที่จะเป็นผู้ฝึกสอนชั้นนำ”
　　“ใช่!”
　　“เขากลายเป็นผู้ฝึกสอนระดับปรมาจารย์เมื่อยี่สิบปีก่อนใช่ไหม? ถึงเวลาแล้วที่เขาจะก้าวไปอีกขั้น ”
　　“พวกนาย อย่าเรียกเขาว่าตาแก่ติงสิ เขาจะได้ยิน”ชือหาวจื่อลดเสียงลง
　　ไต้เลอเหมาถอนหายใจ”ใช่ ถ้าเขาทำสำเร็จเราจะต้องใช้คำที่สุภาพกว่านี้เพื่อพูดกับเขา”
　　“เขามาแล้ว ไปทักทายกันเถอะ” เฉินลุกขึ้นยืนแล้ว การสร้างความสัมพันธ์ต้องทำตั้งแต่เนิ่นๆ เพราะเมื่อผู้อาวุโสติงก้าวหน้าแล้วจะทำได้ยาก
　　ชือหาวจื่อและไต้เลอเหมาพยักหน้าพวกเขาพาศิษย์ไปทางเดินที่มีพรมสีแดง
　　“ปรมาจารย์ติง…”
　　เจิ้นเซียง,ทงทง,เฉียนซิวซิวและโจวหลินจ้องมองชายชราหลังค่อมที่มีรูปร่างหน้าตาขี้ริ้วขี้เหร่ มีความแตกต่างในสถานะ แม้กระทั่งในหมู่ผู้ฝึกสอนระดับปรมาจารย์ เมื่อเห็นว่าพ่อ (อาจารย์) ของพวกเขามีปฏิกิริยาอย่างไร พวกเขาก็รู้ว่าพวกเขาจะต้องแสดงความเคารพต่อชายที่เรียกกันว่าปรมาจารย์ติงยังไง ซูผิงเหลือบมองคนๆนั้น แต่ก็ไม่ได้รู้สึกตกใจ ทันใดนั้นเขาก็เห็นใบหน้าที่คุ้นเคยสองคนในกลุ่มคนที่เดินตามปรมาจารย์ติงมา
　　ซูผิงเลิกคิ้วอย่างแปลกใจ
　　ผู้ฝึกสอนระดับปรมาจารย์คนอื่นๆ ก็สังเกตเห็นปรมาจารย์ติงเช่นกัน ผู้ฝึกสอนระดับปรมาจารย์ไม่กี่คนยังคงนั่งอยู่ นอกเหนือจากไม่กี่คนเหล่านั้น ผู้ฝึกสอนระดับปรมาจารย์คนอื่น ๆ “ บังเอิญ” ยืนขึ้น และ“ บังเอิญ” ก้าวมาใกล้ทางเดินที่ปรมาจารย์ติงจะเดินผ่านอย่างแน่นอน
　　เมื่อปรมาจารย์ติงเดินเข้ามาใกล้ผู้ฝึกสอนระดับปรมาจารย์ก็จะเข้าไปทักทาย
　　ทางเดินนั้นสั้นแต่ต้องใช้เวลามากกว่าสิบนาทีในการมาถึงจุดที่ซูผิงอยู่“ ปรมาจารย์ติงไม่ได้เจอกันนานเลย!”ชือหาวจื่อ,เฉินและไต้เลอเหมากำลังแกล้งทำเป็นพูดคุยเกี่ยวกับอสูร ในขณะที่พวกเขาคอยสังเกตผ่านหางตาของพวกเขา เมื่อพวกเขาสังเกตเห็นว่าปรมาจารย์ติงอยู่ใกล้มากพอ ชือหาวจื่อก็“ บังเอิญ” หันกลับมา และทักทายเขาด้วยความประหลาดใจ สงบ และปฏิกิริยาที่เป็นธรรมชาติ
　　เฉินและไต้เลอเหมาก็แสดงท่าทีประหลาดใจและทักทายเช่นกัน
　　อืมพวกเขาซุบซิบนินทาเรียกอีกฝ่ายว่าตาแก่ติงแต่ตอนนี้พวกเขาเรียกเขาว่าปรมาจารย์ติง
　　ชื่อของปรมาจารย์ติงคือติงเฟิงชุนเขาสังเกตเห็นผู้ฝึกสอนระดับปรมาจารย์ในวินาทีที่เขาก้าวเข้ามาในห้อง เขาตระหนักดีว่าการเผชิญหน้าเหล่านี้เป็นเรื่องธรรมชาติ เขากล่าวทักทายด้วยรอยยิ้ม ในขณะที่จิตใจของเขาจดจ่ออยู่กับคนที่ยังคงนั่งอยู่
　　ผู้คนไม่จำเป็นต้องจดจำคนที่ปฏิบัติกับพวกเขาด้วยดีนักแต่ถ้ามีใครตบหน้าคุณ คุณจะไม่มีวันลืม และคุณจะยิ่งโกรธเมื่อเวลาผ่านไป!
　　คนที่ยังนั่งอยู่ดี ฉันจะจำไม่ลืม
　　“พวกเธอต้องเป็นลูกสาวของคุณแน่ พวกเธอฉลาดมาก” ติงเฟิงชุนกล่าวกับชือหาวจื่อด้วยรอยยิ้ม
　　ติงเฟิงชุนไม่เคยสนใจชือหาวจื่อ
　　อย่างไรก็ตามเขาจำลูกสาวของชือหาวจื่อได้ดีพวกเธอเป็นนักเรียนที่แข็งแกร่งในบรรดาลูก ๆ ของผู้ฝึกสอนระดับปรมาจารย์ หญิงสาวทั้งสองมีผลการเรียนที่ดี และไปถึงระดับหกก่อนที่พวกเธอจะอายุครบยี่สิบ พวกเธอเก่งมาก!
　　ในอนาคตพวกเธออาจกลายเป็นผู้ฝึกสอนระดับปรมาจารย์เช่นเดียวกับชือหาวจื่อผู้ฝึกสอนระดับปรมาจารย์สามคนในครอบครัวเดียวกัน สุดยอดจริงๆ!
　　ติงชุนเฟิงอดไม่ได้ที่จะนึกถึงลูกชายตัวแสบของเขาที่ต้องการเป็นแค่นักรบอสูรเท่านั้นช่างโง่เขลา
　　“ปรมาจารย์ติงก็ชมพวกเธอเกินไป”ชือหาวจื่อกล่าวอย่างนอบน้อม
　　เจิ้นเซียงและทงทงหน้าแดงด้วยความตื่นเต้น
　　ซูผิงมองไปที่สองสาวผู้อาวุโสติงจะบอกได้ยังไงว่าพวกเธอฉลาดในเมื่อแค่มอง? “นาย?!”
　　ทันใดนั้นมีคนส่งสียงร้องออกมาและก้าวออกมาจากฝูงชนด้านหลังติงเฟิงชุน
　　ผู้ฝึกสอนระดับปรมาจารย์กำลังคุยกันใครเป็นคนที่แทรกเข้ามา?
　　คือผู้หญิง
　　หู่หรงหรงหน้าแดงด้วยความอับอายเมื่อเธอสังเกตเห็นว่ามีคนจ้องมองเธอแต่เธอยังคงจ้องมองไปที่ซูผิง เธอไม่อยากจะเชื่อเลย ซูผิง ผู้ฝึกสอนระดับพื้นฐานที่เพิ่งมาเยือนเมืองแสงศักดิ์เป็นครั้งแรกมาทำอะไรในการประชุม?
　　ซูผิงเป็นเพื่อนของผู้ฝึกสอนระดับปรมาจารย์ทั้งสามนี่หรอ?แต่เขามาจากเมืองฐานอื่น ทำไม?
　　ชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างๆหู่หรงหรงมองซูผิงเล็กน้อยแววตาของชายหนุ่มเย็นชา
　　“หรงหรง เธอรู้จักเขาด้วยเหรอ?” ติงเฟิงสวมแววตาใจดีตอนเขาสังเกตเห็นว่าเป็นหู่หรงหรงที่ตะโกนออกมา เนื่องจากคุณปู่ของเธอเป็นผู้ฝึกสอนชั้นนำ ไม่ว่าเธอจะพูดอะไรติงเฟิงชุนก็ไม่เคยดุเธอ
　　คนใกล้ชิดของชือหาวจื่อต่างก็จ้องมองซูผิงด้วยความประหลาดใจ
　　ทั้งเจิ้นเซียงและทงทงต่างก็รู้จักหู่หรงหรงทุกคนรู้เกี่ยวกับคุณปู่ของเธอ และหู่หรงหรงก็มีสถานะที่สูงส่งมากกว่าพวกเธอ
　　เจิ้งเซียงและทงทงภูมิใจในความจริงที่ว่าพวกเธอไม่มีทักษะใดที่อ่อนแอไปกว่าหู่หรงหรงพวกเธอยังเป็นผู้ฝึกสอนระดับหก และกำลังศึกษาอยู่ในสถาบันที่มีชื่อเสียง ไม่มีการบอกว่าคนใดในพวกเธอจะกลายเป็นผู้ฝึกสอนระดับปรมาจารย์ได้เร็วกว่ากัน
　　“น้องซูรู้จักคุณหนูหรงด้วยเหรอ?”ชือหาวจื่อถามซูผิงด้วยความประหลาดใจ ซูผิงเพิ่งมาที่เมืองฐานแสงศักดิ์สิทธิ์ไม่ใช่หรอ?เขาเป็นเพื่อนกับหลานสาวของผู้ฝึกสอนชั้นนำตั้งแต่เมื่อไหร่?
　　”ใช่”
　　ซูผิงพยักหน้า
　　แต่เขารู้แค่ชื่อของเธอ
　　หู่หรงหรงกำลังจะตอบคำถามของติงเฟิงชุนแต่เธอคิดถึงบางสิ่งได้ก่อน ถ้าเธอบอกคนอื่นว่าเธอรู้จักซูผิงได้ยังไง และเขายังเคยโดนดูถูกดูแคลน นั่นคงน่าอับอายเกินไป
　　เธอพยักหน้า“ เราเคยพบกันมาก่อน แค่คนรู้จัก” เธอให้คำตอบที่คลุมเครือ ติงเฟิงชุนไม่ได้ให้ความสำคัญกับซูผิงต่อ
　　จากนั้นชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างๆหู่หรงหรงกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า“น้องซูเราพบกันอีกแล้ว นายบอกฉันว่านายเป็นผู้ฝึกระดับพื้นฐานและฉันก็เชื่อ แต่ตอนนี้ฉันสงสัยว่า นายคงไม่ใช่ผู้ฝึกสอนระดับพื้นฐานจริงหรอกใช่ไหม?”
　　ซูผิงจ้องไปที่ชายหนุ่ม
　　คนที่ไม่รู้เรื่องข้อพิพาทในอดีตคงคิดว่าชายหนุ่มนี่กำลังชมซูผิง
　　ชายหนุ่มคนนี้คือเซียวเฟิงสวี่
　　เขาเป็นนักเรียนหัวกะทิและเป็นคนเดียวที่ไม่ได้เผชิญหน้ากับซูผิงโดยตรง
　　ซูผิงประหลาดใจที่เห็นเซียวเฟิงสวี่กระโดดออกมาตอนนี้ก่อนหน้านี้เขาเคยสังเกตเห็นเจตนาฆ่าของเซียวเฟิงสวี่ แต่ในตอนนั้นเขาไม่ได้ใส่ใจมัน เนื่องจากเขาคิดว่ามันไม่สำคัญ ซูผิงไม่เคยคิดว่าพวกเขาจะได้พบกันอีก และเซียวเฟิงสวี่ก็ไม่คิดซ่อนเจตนาฆ่าของเขาอีกต่อไป
　　“ผู้ฝึกสอนระดับพื้นฐาน?”
　　เมื่อได้ยินคำพูดของเซียวเฟิงสวี่ทุกคนก็หันไปมองซูผิงด้วยความประหลาดใจ
　　ชือหาวจื่อและเฉินก็ตกใจเช่นกันแต่ซูผิงยังคงค่อนข้างสงบ ครู่หนึ่งพวกเขาไม่สามารถบอกได้ว่าชายหนุ่มกำลังพูดความจริงหรือไม่
　　“คุณรู้จักกันไหม?”ไต้เลอเหมาถามซูผิง
　　ในเวลาเดียวกันเขาก็มองไปที่ชือหาวจื่อ
　　ไต้เลอเหมาเคยสงสัยเกี่ยวกับคำพูดของชือหาวจื่อท้ายที่สุดแล้วคนที่ฝึกฝนมังกรจันทราเหมันต์ได้จะเป็นผู้ชายคนนี้ได้ยังไง?
　　เขาไม่มีทางทำเช่นนั้นได้แม้ว่าเขาจะเริ่มบ่มเพาะมาตั้งแต่ตอนที่เขาเกิด
　　แม้แต่หู่หรงหรงก็อยู่เพียงแค่ระดับหกเท่านั้นต่อให้ซูผิงจะมีความสามารถมาก แต่เขาไม่น่าจะสามารถทำให้มังกรจันทราเหมันต์พัฒนาขนาดนั้นได้!
　　ชือหาวจื่อเต็มไปด้วยคำถามแต่เขาเชื่อมั่นในตัวซูผิง ลึก ๆ ในใจ ชือหาวจื่อสามารถบอกย้อนกลับไปได้ว่าความสงบของซูผิงไม่ได้สร้างมาเพื่อตบตา
　　“เคยเจอ แต่ผมไม่รู้จักเขาจริงๆ” ซูผิงตอบ“ นายเรียกใครว่าน้องซู? เราไม่ได้สนิทกัน”เซียวเฟิงสวี่พยายามที่จะประชดประชันแต่ซูผิงไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะเล่นด้วย
　　เหตุผลนั้นง่ายมากเซียวเฟิงสวี่ไม่สมควรได้รับมัน
　　ถ้าเป็นคนที่มีความแข็งแกร่งเท่าเทียมกันซูผิงอาจจะอยากจะเถียงด้วยสักหน่อย แต่เซียวเฟิงสวี่อ่อนแอเกินไป การโต้เถียงกับเขาจะไม่มีอะไรคุ้มค่า
　　คำตอบของซูผิงทำให้ทุกคนเงียบ