ร้านอสูรดวงดาว (Astral Pet Store) ร้านขายอสูรดวงดาว นิยาย บท 496

ในขณะที่ได้รับความช่วยเหลือจากภายนอกเพียงชั่วข้ามคืน เวลาเกือบเช้าซูผิงกลับมาจากสนามบ่มเพาะ ดวงตาของเขาแดงก่ำ และบวม

เขาต่อสู้ในสนามบ่มเพาะนานกว่าสิบวันแต่ในโลกความจริงผ่านไปเพียงคืนเดียว!

ซูผิงรู้สึกได้ว่าเขามีทักษะในการต่อสู้มากขึ้น หลังจากใช้เวลาสองคืนติดต่อกันในสนามบ่มเพาะ ในขณะนี้เขาสามารถฆ่าอสูรร้ายระดับเก้าขั้นสูงสุดได้อย่างง่ายดาย!

ไม่มีอสูรร้ายที่ต่ำกว่าระดับราชาตัวใดนับเป็นภัยคุกคามต่อเขา!

โชคร้ายก็คือโครงกระดูกน้อยยังคงหลับอยู่ และไม่มีทีท่าว่าจะตื่น แต่รังไหมเลือดหดตัวลง กระบวนการนี้ใกล้จะสิ้นสุดลงแล้ว

สิ่งแรกที่ซูผิงต้องการตรวจสอบคือสถานการณ์ภายนอกหลังจากที่เขากลับมา เขาล้างหน้าล้างตาให้สดชื่น และปรับอารมณ์ของเขา เขารู้สึกมึนงงกับการฆ่าหลังจากใช้เวลานานขนาดนั้นในสนามบ่มเพาะ ร่างกายของเขาอ่อนล้าจากการฆ่ามากมาย

เขาเห็นลูกค้าสองสามคนด้านนอกเมื่อเขาเปิดประตู

หลายคนที่เห็นล้วนแต่เป็นใบหน้าที่คุ้นเคย

สวี่หยิงเสวี่ยพี่สาวของสวี่คังก็อยู่ที่นี่ด้วย

ซูผิงไม่ได้ประหลาดใจกับการที่มีลูกค้าไม่กี่คน เมื่อพิจารณาจากสถานการณ์ในปัจจุบัน หลายคนกำลังหลบซ่อนตัวหรือเตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้ที่กำลังจะมาถึง

บางคนที่มีคนรู้จักที่อื่นได้ออกจากเมืองฐานหลงเจียงไปแล้ว แน่นอนว่าส่วนใหญ่ยังอยู่เพราะไม่มีที่อื่นให้ไป!

“คุณซูผมได้ยินมาว่าราชาอสูรร้ายห้าตัวกำลังมา คราวนี้คุณสามารถเอาชนะพวกมันได้ไหม?”

ลูกค้าที่ยืนอยู่ข้างประตูคือเจ้าของเหมืองถ่านซึ่งเป็นนักรบอสูรด้วยเช่นกัน เขาอายุสี่สิบ แต่เขาอยู่ในระดับสี่เท่านั้น

เขาไม่สามารถเป็นนักรบอสูรขั้นสูงได้ ไม่มีทางเลือกอื่น เขาต้องสืบทอดธุรกิจของครอบครัว และกลายเป็นเจ้าของเหมืองถ่าน

เหมืองของเขาอยู่นอกเมืองฐาน เขายอมทิ้งคนงานทั้งหมดจากการโจมตีของอสูรร้ายครั้งก่อน เหมืองและการขุดค้นถูกอสูรป่าเข้ายึดครองในขณะนี้ เมื่อเป็นเช่นนี้ชายคนนั้นจึงต้องหาที่พักพิงในเมืองฐาน เขาตัดสินใจมาที่ร้านของซูผิงในวันนี้ การให้อสูรของเขาได้รับการฝึกฝนไม่ใช่ความตั้งใจหลักของเขา เขากลัวเกินไป และต้องการที่จะเจอซูผิง

ซูผิงจำชื่อของชายคนนี้ได้ เขาชื่อว่าหลิวชู่เฟินซึ่งเป็นชื่อของผู้หญิงไม่ใช่ผู้ชาย

“ ผมจะอยู่ที่นี่ไม่ว่าจะสามารถเอาชนะพวกมันได้หรือไม่” ซูผิงกล่าว

เขาไม่ได้กังวลเกี่ยวกับราชาอสูรร้ายทั้งห้า แต่เป็นราชาสวรรค์ต่างโลกต่างหากที่เขากังวล !

แน่นอนว่าหลิวชู่เฟินไม่ได้ตระหนักถึงความน่าสะพรึงกลัวที่ราชาสวรรค์จะนำมา นั่นไม่น่าแปลกใจเลย ซูผิงไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อนเช่นกัน ข้อมูลนั้นเป็นข้อมูลเฉพาะสำหรับนักรบกิตติมศักดิ์ขึ้นไป

ประชาชนทั่วไปเข้าถึงข้อมูลได้จำกัด!

คนที่ยืนอยู่สูงกว่าในสังคมสามารถมองเห็นได้มากกว่า มิฉะนั้นเราจะเห็นเพียงส่วนปลายของภูเขาน้ำแข็ง แล้วตั้งสมมติฐานที่ไม่รอบคอบ

ความกังวลใจของหลิวชู่เฟินลดลงเล็กน้อย คนอื่น ๆ ที่ยืนอยู่ด้านหลังหลิวชู่เฟินมีความสุขมากที่ได้ยินคำตอบนั้น

ในความเป็นจริงพวกเขาประหลาดใจและมีความสุขมากที่เห็นซูผิงเปิดประตู พวกเขารู้ว่าใครเป็นคนฆ่าราชาอสูรร้ายและทำให้อสูรป่ากลับไปจากการแถลงข่าวเมื่อไม่นานมานี้

ตราบใดที่ซูผิงยังอยู่ก็มีความหวังสำหรับเมืองฐานหลงเจียง!

“คุณซู คุณสมควรได้รับความชื่นชมจากผม! คุณคือฮีโร่!” มีคนยกย่องซูผิง

“คุณซูผมจะเข้าร่วมกับคุณในการต่อสู้ครั้งต่อไปได้ไหม?” เด็กชายคนที่สามในแถวถาม ซูผิงมองไปที่เขา เขาเป็นนักเรียนหนุ่มที่อยู่ในระดับสี่เช่นเดียวกับหลิวชู่เฟิน“ นายยังเด็ก งานของนายคือเรียนและบ่มเพาะให้ดี” ซูผิงตอบ“คราวนี้เราจะอยู่ที่นี่แม้ว่าโลกจะถึงจุดจบ นายจะเข้ามาแทนที่เราในอนาคตเมื่อเราไม่สามารถต่อสู้ได้อีกต่อไป ตั้งใจเข้าล่ะ”

“คุณซูพูดถูก”

“ เด็กหนุ่มต้องขยัน!”

คนอื่น ๆ พยักหน้าให้กำลังใจนักเรียนหนุ่มผู้กล้าหาญคนนั้น

เด็กหนุ่มจำคำพูดของซูผิงไว้ใน การต่อสู้จะทำให้เลือดของเขาพุ่งพล่าน

คราวนี้ซูผิ งและนักรบอสูรคนอื่น ๆ จะเป็นคนสู้

คราวหน้าคงถึงตาเขาแล้ว!

สวี่หยิงเสวี่ยรู้สึกประทับใจกับคำพูดของซูผิง ไม่ว่าจะอยู่ในระดับใดซูผิงก็ยังเป็นเพียงชายหนุ่ม!

แต่เขากำลังก้าวขึ้นมาเผชิญกับหายนะครั้งนี้!

สวี่หยิงเสวี่ยเต็มไปด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย เธอรู้สึกเช่นเดียวกันกับตอนได้ฟังบทเรียนสุดท้ายของที่ปรึกษาที่น่าชื่นชมของเธอผู้ซึ่งกระตือรือร้นและไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย ตอนที่เธอกำลังจะเรียนจบ

เธอมีความรู้สึกแบบเดียวกันนี่กับหัวหน้าที่คอยปกป้องเธอตลอดเวลา

เธอหายใจเข้าลึก แต่ไม่พูดอะไร

ซูผิงไม่ได้หลงระเริงกับการพูดคุยนานนัก เขาเชิญให้ลูกค้าเข้าร้าน “ ฝึกฝนมืออาชีพอีกแล้วเหรอ?”ซูผิงถามสวี่หยิงเสวี่ย สวี่หยิงเสวี่ยพยักหน้า “ ฉันจะช่วยในการต่อสู้ครั้งนี้!”

ความสงสัยบางอย่างยังคงรบกวนเธอก่อนที่จะมาที่นี่ แต่เธอก็มุ่งมั่นมากขึ้นกว่าเดิมเมื่อเธอมาถึง และเห็นซูผิง

เธอเป็นนักสำรวจ และในทางทฤษฎีเธอเป็นสมาชิกของเมืองฐาน เธอจะถูกเกณฑ์ในกรณีที่มีการถูกโจมตี แต่เธอเส้นใหญ่มากพอที่จะหลีกเลี่ยงชะตากรรมเช่นนั้น!

เธอสงสัยว่าเธอควรใช้เส้นสายแบบนี้หรือเปล่า!

อย่างไรก็ตามในตอนนี้เธอรู้สึกว่ามันไม่มีอะไรน่ากลัวที่จะพยายามเพื่อบ้านเกิดของเธอ!

เธอไม่เคยกลัวตอนที่มาเมืองนี้ ทำไมเธอต้องกลัวจนละทิ้งมัน!

“ เธอจะเป็นแนวหน้าหรือเปล่า?” ซูผิงมองไปที่เธอ เขาจำได้ว่านักสำรวจจะถูกเกณฑ์ เขาพยักหน้า และเตือนเธอ “ระวังด้วย ผมไม่อยากเห็นสวี่คัง เด็กนั่นกลับมาและไม่ได้เจอพี่ของเขา ผมเองก็ไม่อยากเสียลูกค้าที่ร่ำรวยเช่นกัน”

สวี่หยิงเสวี่ยหัวเราะ“ นั่นจะไม่เกิดขึ้น ฉันไม่เก่งเท่าคุณ แต่อสูรร้ายเหล่านั้นจะไม่สามารถฆ่าฉันได้ง่ายอย่างนั้น!”

เธอคงจะคุยโวมากกว่านี้หากไม่ใช่เพราะความจริงที่ว่าเธอไม่คุ้นเคยกับซูผิงมากนัก

เธอตั้งใจแน่วแน่ ซูผิงพยักหน้าให้เธอเป็นการตอบกลับ

เขารับเงินของเธอ ซูผิงบอกให้ลูกค้าทุกคนกลับไป และค่อยกลับมาช่วงบ่าย

ซูผิงได้ยินชายคนหนึ่งส่งเสียงหวีดร้องหลังจากสวี่หยิงเสวี่ยจากไปแล้ว คนที่คุ้นเคย เขาคือปรมาจารย์ดาบ

“คุณซูผมมาแล้ว”

ปรมาจารย์ดาบหัวเราะขณะที่เขาเดินเข้ามาข้างใน

ซูผิงรู้สึกสะเทือนใจหลังจากเห็นว่าปรมาจารย์ดาบอยู่ที่นี่จริงๆ “ มาถูกเวลาจริงๆ ผมตั้งใจจะถาม คุณคุ้นเคยกับราชาสวรรค์ต่างโลกหรือไม่?”

“ ผมไม่รู้อะไรมากนัก และไม่เคยคิดเลยว่าวันหนึ่งผมจะต้องจัดการกับมัน ดังนั้นผมจึงไม่เคยสนใจเรื่องนี้ แต่…”ปรมาจารย์ดาบหมายความว่าเขาสามารถถามหยวนเทียนเฉินได้ เขาน่าจะรู้เกี่ยวกับราชาสวรรค์ตัวนั้นมากกว่าเพราะเขาเป็นนักรบอสูรในตำนานที่มีสถานะสูงในหอคอย เขาจะรู้บางอย่างที่คนอื่นไม่รู้

ซูผิงผิดหวังเล็กน้อย “ อย่างไรก็ตามในเมื่อเราตัดสินใจที่จะอยู่ เราจะสู้ต่อไป!” ปรมาจารย์ดาบยิ้ม

ใช่แล้ว ซูผิงยิ้ม “ คุณเห็นหรือยัง? ผมเห็นผู้คนมากมายเข้ามาช่วยตอนที่ผมมาถึง ที่จริงคนส่วนใหญ่ในโลกนี้ค่อนข้างเป็นคนดี”ปรมาจารย์ดาบกล่าวอย่างมีความสุข ซูผิงส่ายหัว“ ผมไม่รู้ นายกเทศมนตรีของเราไปที่หอคอยเพื่อขอกำลังเสริม ทุกอย่างจะดีกว่านี้ถ้าเขาสามารถเชิญนักรบอสูรในตำนานมาได้”

ซูผิงไม่คิดว่าจะเป็นปัญหาในการกอบกู้เมืองฐานหากมีนักรบอสูรในตำนานมาร่วมกับเขา ในขณะที่ราชาสวรรค์ต่างโลกกำลังข่มขู่ นักรบอสูรในตำนานสามารถเบี่ยงเบนความสนใจได้ ในขณะที่เขาคอยให้มังกรเพลิงนรกและสุนัขมังกรดำโจมตีมัน

พวกเขาสามารถทำให้ราชาสวรรค์ตกใจกลัวได้ หากการฆ่ามันเป็นสิ่งที่มากเกินไป ราชาอสูรร้ายเหล่านั้นมีสมอง พวกมันจะวิ่งหนีเมื่อการต่อสู้กลายเป็นเรื่องที่รุนแรงกว่าที่คิด