ร้านอสูรดวงดาว (Astral Pet Store) ร้านขายอสูรดวงดาว นิยาย บท 498

ซูผิงไม่อยากไป ข้อแรกเป็นเพราะร้านของเขา เขาไม่สามารถนำมันติดตัวไปด้วยได้ อีกข้อคือเขาไม่อยากเห็นเมืองฐานหลงเจียงล่มสลายจริงๆ!

เขาสามารถหาเลี้ยงชีพในเมืองฐานอื่นได้ อย่างไรก็ตามแต่ละเมืองฐานนั้นแตกต่างกัน เมื่อเขาไปเยี่ยมชมเมืองฐานแสงศักดิ์สิทธิ์ เขาสังเกตเห็นว่าเมืองนั้นมีความเจริญรุ่งเรืองและถนนก็สะอาด แต่เขาไม่รู้สึกเหมือนอยู่ที่นี่

เรียกได้ว่าเป็นบ้านเพียงแห่งเดียวและไม่มีที่ไหนมาแทนที่ได้!

“คุณซู ทำไม?”เซี่ยจินชุ่ยพบว่ามันยากที่จะเข้าใจ ทำไมเขาถึงอยู่ ในเมื่อแม้แต่นักรบอสูรในตำนานจากหอคอยก็ไม่กล้าที่จะช่วยเหลือพวกเขา? มันคุ้มหรอ?

“ ผมต้องมีเหตุผลด้วยหรอ?” ซูผิงตอบคำถามด้วยคำถาม

คนอื่น ๆ จ้องมองเขาด้วยความงุนงง

‘ผมต้องการเหตุผลด้วยหรอ?’

คุณไม่ต้องการเหตุผล?

พวกเขารู้สึกว่าซูผิงคงจะบ้าไปแล้ว แต่ชายหนุ่มจริงจัง และสงบมากกว่าที่เคยเป็นมา

เขาอยากจะเผชิญกับอันตรายร้ายแรงมากกว่าจากไป?

ไม่มีใครพูดอะไรสักพัก

“ เนื่องจากคุณซูเต็มใจที่จะอยู่ต่อ ผมจึงเต็มที่จะอยู่ช่วยรักษาธุรกิจของเขา!”โจวเทียนหลินกล่าวทันที เขาหายใจเข้าลึก และมีท่าทีมุ่งมั่น

เขาเป็นคนที่ทำให้คนอื่นตกตะลึงในครั้งนี้

ไม่มีใครคาดคิดมาก่อนว่าโจวเทียนหลินจะสามารถกล้าหาญได้แบบนี้! เขาพูดแบบนี้เพราะซูผิงเหรอ?

แต่ทว่า มันดูเหมือนจำเป็นต้องประจบซูผิงในสถานการณ์นี้เพราะแม้แต่หอคอยก็ยังไม่เต็มใจช่วย!

โจวเทียนหลินกำลังเสี่ยงแลกตระกูลโจวในครั้งนี้!

พวกเขาเห็นบางอย่างที่มักจะไม่มีอยู่บนใบหน้าของผู้ชายคนนี้ เขาไม่ได้เอาใจผิง และเขาก็ไม่ได้พูดเล่น ๆ

ฉินตู้หวงส่ายหัวและหัวเราะ “ ตระกูลฉินอาศัยอยู่ในเมืองฐานหลงเจียงมานานกว่าร้อยปี คุณปู่ของผมอยู่ที่หลงเจียง คนของผมยังคงถูกฝังอยู่ในสุสานที่นี่ ผม…ไม่มีทางทิ้งพวกเขาไว้ที่นี่ ตระกูลฉินจะอยู่ แต่ผมต้องบอกก่อนว่าเราจะส่งผู้หญิงและเด็กบางคนออกไป เพียงเพื่อรักษาความหวังในอนาคตของตระกูลฉิน”

คำพูดของชายชราคนนั้นน่าชื่นชม

โจวเทียนหลินตบไหล่ของฉินตู้หวงพร้อมกับหัวเราะ“ เฒ่าฉิน มาดูกันว่าคราวนี้พวกเราคนไหนสามารถฆ่าอสูรป่าได้มากกว่ากัน ฉันอยากจะแข่งขันกับนาย จิ้งจอกเฒ่าเจ้าเล่ห์!”

ฉินตู้หวงไม่รังเกียจการตบเบา ๆ นี่ “ ยินดี แต่นายไม่เก่งเท่าฉัน ฉันไม่ยอมนายง่ายๆแน่!”

“ฮ่า!”โจวเทียนหลินหัวเราะออกมาเสียงดัง

“ พวกนาย…” มู่เป่ยไห่จ้องมองพวกเขา “บ้าหรือเปล่า? คุณซูอยู่ภายใต้การคุ้มครองของนักรบอสูรในตำนาน และเขาสามารถออกไปได้ทุกเมื่อที่ต้องการ ราชาอสูรร้ายเพียงอย่างเดียวสามารถเอาชีวิตนายได้ ไม่ต้องพูดถึงว่าราชาสวรรค์ต่างโลกที่สามารถมาได้ทุกนาที!”

ฉินตู้หวงยิ้ม“ บางทีฉันอาจจะบ้า เนื่องจากคุณซูมีความกล้าที่จะอยู่ เราจึงยินดีที่จะอยู่กับเขามากกว่า บ้าไปด้วยกันเถอะ!”

“พูดได้ดี!” ผู้นำตระกูลเย่หยุดชะงักกะทันหัน ความกังวลบนใบหน้าของเขาหายไป “ ฉันรู้สึกอายเพราะโดยปกติแล้วฉันมักจะภูมิใจในตัวเองที่เป็นวีรบุรุษและตระกูลเย่นั้นดีที่สุดเมื่อต้องออกศึก แต่กลับกลายเป็นว่าเทียนหลินเป็นคนที่กล้าหาญในช่วงเวลาวิกฤตนี้ ให้ฉันจะบอกความจริงกับนาย ก่อนวันนี้ฉันดูถูกนาย แต่ตอนนี้ฉันยินดีที่จะบอกว่าตระกูลโจวมีคุณสมบัติมากพอที่จะแข่งขันกับตระกูลเย่!”

“ พูดอะไร ฉันไม่เคยมีความรู้สึกแบบเดียวกันกับตระกูลเย่ ฉันรู้ว่านายจัดอันดับตระกูลโจวของฉันอยู่ที่ห้า แต่คู่แข่งเดียวของฉันคือตระกูลฉิน!”โจวเทียนหลินโต้กลับ

ฉินตู้หวงหัวเราะ “ พวกคนง่า!” มู่เป่ยไห่จ้องมองพวกเขาทั้งสามคนที่กำลังสนทนา

เขากำลังเม้มปาก “ พวกนายรู้ไหมว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าอยู่ต่อไป? ตระกูลของนายจะไม่มีอยู่ในโลกนี้อีกต่อไป! คุ้มหรอ?”

“ เราจะไม่รู้คำตอบสำหรับคำถามนั้นจนกว่าเราจะลอง”ฉินตู้หวงตอบ“ ตระกูลฉินเป็นตระกูลที่มีอำนาจมากที่สุดในเมืองฐานหลงเจียง! เมื่อผู้คนพูดถึงเมืองฐานหลงเจียง พวกเขาจะนึกถึงตระกูลฉิน!

“ แม้ว่าพวกเราทุกคนจะจากไป ตระกูลฉินก็จะไปเป็นคนสุดท้าย!”

ความโกรธของมู่เป่ยไห่ได้รับคำตอบจากความสงบของฉินตู้หวง มู่เป่ยไห่มองเข้าไปในดวงตาของอีกฝ่าย เขากำหมัดแน่น และต่อยอากาศ

“ ฉันไม่สนใจว่านายกำลังคิดอะไร ตระกูลมู่จะไม่ลงไปเล่นด้วย!” เขาพูดพลางกัดฟัน

เขานึกถึงบางสิ่งบางอย่าง และพูดกับซูผิงว่า“ คุณซูนี่ไม่เกี่ยวกับคุณ ผมหวังว่าคุณจะเข้าใจ!”

ซูผิงตอบ“ คุณคิดมากเกินไป ไม่ว่าคุณจะอยู่หรือไปก็ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับผม ผมจะไม่ตัดสินคุณ!

“ ผมอยากอยู่ต่อ และนั่นเป็นการตัดสินใจส่วนตัวของผมล้วนๆ ผมจะไม่ขู่หรือบีบบังคับให้คุณทำอะไร คุณมาจากตระกูลใหญ่ และคุณมีสมาชิกในตระกูลมากมายที่ต้องนึกถึง ถ้าผมเป็นคุณผมก็คงไปเหมือนกัน ดังนั้นไม่ต้องกังวล”

มู่เป่ยไห่รู้สึกโล่งใจ เขามองไปที่ทั้งสาม แต่ไม่ได้พูดอะไรอีก

ฉินตู้หวงและโจวเทียนหลินไม่แปลกใจที่ได้ยินว่ามู่เป่ยไห่จะไป พวกเขาไม่ได้อยู่ที่นี่เพราะซูผิง พวกเขาตัดสินใจด้วยตัวเอง พวกเขาจะอยู่แม้ว่าซูผิงจะไป!

แน่นอนว่าพวกเขาอาจต้องตาย

พวกเขาพยายามทำภารกิจที่เป็นไปไม่ได้!

แต่นี่คือเมืองฐานหลงเจียง!

หากพวกเขาต้องไปที่เมืองฐานอื่น พวกเขาจะไม่รู้สึกมีชีวิตเหมือนอยู่บ้านเกิด

เมืองฐานอื่น ๆ ไม่สามารถแทนที่บ้านของพวกเขาได้!

ดังที่กล่าวมาพวกเขาจะไม่ให้สมาชิกในตระกูลทั้งหมดอยู่ที่นี่ พวกเขาจะให้แค่นักรบอสูรอยู่ มิฉะนั้นพวกเขาจะส่งทั้งตระกูลไปสู่ความพินาศ!

“ ผมขอโทษ แต่ผมไม่คิดว่าตระกูลหลิวจะมีกำลังพลเหลือสำหรับการต่อสู้อีกแล้ว” หลิวเทียนจงกล่าวขอโทษ ผู้คนไม่ได้พูดอะไรกับสิ่งนั้น

ทุกคนมีอิสระในการเลือก ไม่มีใครห้ามใครไม่ให้ไปได้

เซี่ยจินชุ่ยไม่ได้พูดอะไรเลยตลอดเวลา

เขายังคงเงียบแม้ว่าคนอื่นจะหยุดพูดแล้วก็ตาม

“เซี่ยแผนของคุณคืออะไร?”ฉินตู้หวงถามขมวดคิ้ว

เซี่ยจินชุ่ยมองไปที่ผู้นำตระกูล และจากนั้นหันไปหาซูผิง“ ผมวางแผนที่จะอพยพ” เขาพูดเสียงเบา

นั่นเป็นเรื่องน่าประหลาดใจ

เซี่ยจินชุ่ยกำลังดิ้นรน เขาก้มหน้าลง “ผมขอโทษ ในฐานะนายกเทศมนตรีผมไม่สามารถปล่อยให้ทุกคนอยู่ในเมืองเพื่อเผชิญกับการต่อสู้ที่อันตรายนี้ได้ ผมหวังว่าจะมีบางส่วนออกไปโดยเฉพาะผู้หญิงและเด็ก ๆ พวกเขาสามารถอาศัยอยู่ในเมืองฐานอื่น ๆ และสืบสานมรดกของเราได้ สำหรับผม … ผมจะอยู่กับคุณจนถึงที่สุด!”

คนอื่น ๆ รู้สึกประทับใจกับคำพูดของเขา

ฉินตู้หวงหายใจเข้าลึก ๆ “เซี่ยคุณไม่ต้องขอโทษอะไรเลย คุณทำสิ่งที่ถูกต้องแล้ว” “ อันที่จริง เราไม่สามารถสูญเสียมรดกของเมืองฐานหลงเจียงได้!”

“ แม้หลังจากเมืองฐานหลงเจียงจะหายไป แต่หลายปีต่อมาผู้คนก็ยังจำได้ว่าครั้งหนึ่งเคยมีสถานที่ที่เรียกว่าหลงเจียง!”

เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้นเซี่ยจินชุ่ยก็รู้สึกเจ็บปวดมากขึ้น “ผมขอโทษ. ผมไม่ใช่นายกเทศมนตรีที่ดี เราคงไม่ต้องตัดสินใจเช่นนี้ หาก…ถ้าผมสามารถนำนักรบอสูรในตำนานมาจากหอคอยได้ ถ้าผมสามารถโน้มน้าวพวกเขาได้…”

“เซี่ยนั่นไม่ใช่ปัญหาของคุณ นั่นคือชะตากรรมของเมืองฐานของเรา”ฉินตู้หวงตบไหล่เขา และถอนหายใจ

โจวเทียนหลินกล่าวเสริมว่า“ ใช่ การพึ่งพาตัวเองดีกว่าพึ่งพาคนอื่น นักรบอสูรในตำนานยังไม่มา แล้วไงล่ะ? ผมไม่เคยต่อสู้กับราชาอสูรร้ายมาก่อน คราวนี้ผมจะได้ลองสักที!”

ผู้นำตระกูลเย่มองไปที่โจวเทียนหลิน ช่างน่าประหลาดใจ โจวเทียนหลินและเขาคิดเหมือนกัน

ผู้นำตระกูลเย่คิดมีความคิดที่เปลี่ยนไปเกี่ยวกับโจวเทียนหลินในขณะนี้ สิ่งที่เขาคิดกับตระกูลโจวในอดีตนั้นผิด เขาจะลืมตระกูลหลิวและมู่ ถ้าเขารู้เรื่องนี้ก่อนหน้านี้

มู่เป่ยไห่พูดกับเซี่ยจินชุ่ยด้วยใบหน้าที่ขุ่นมัว“เซี่ยการโทษตัวเองจะไม่ทำให้ดีขึ้น เนื่องจากมีความคิดที่จะอพยพเราจึงต้องพูดคุยเกี่ยวกับแผนในขณะนี้ มันจะสายเกินไปหากอสูรร้ายมาถึง!”

“ใช่”หลิวเทียนจงพยักหน้า

เซี่ยจินชุ่ยหายใจเข้าลึก ๆ และพยักหน้า “ใช่ เราต้องรีบ ผมได้วางแผนไว้แล้ว ตอนนี้ผมจะอธิบายให้พวกคุณฟัง…”