ร้านอสูรดวงดาว (Astral Pet Store) ร้านขายอสูรดวงดาว นิยาย บท 529

เขาได้คำตอบจากเย่ห่าว

ซูหยานหยิง หญิงสาวที่เป็นลูกค้ารายแรกของเขาจากไปแล้ว…ซูผิงพลาดงานศพเธอตอนที่เขาอยู่ในอาการโคม่า

ซูผิงแทบไม่อยากจะเชื่อ

ชีวิตช่างเปราะบางเหลือเกิน

เขาไม่พบคำใดที่จะบรรยายถึงความเศร้าในใจของเขา

เขาได้พบกับความตายและเห็นเลือดมามากมาย ถึงกระนั้นเมื่อเป็นการจากไปของใครบางคนที่เขาคุ้นเคย … มันช่างเป็นความรู้สึกที่น่าเวทนาเหลือเกิน

เขายังจำได้ว่าหญิงสาวพยายามที่จะเป็นนักสำรวจหาเงินเพื่อเลี้ยงดูครอบครัวของเธอให้ดีขึ้น เพื่อที่พวกเขาจะได้ย้ายไปอยู่ในย่านใจกลางเมือง เพื่อมีชีวิตที่ดีขึ้น …

หนูสายฟ้าที่เขาฝึกฝนมาเพื่อเธอเป็นตัวแทนของความหวังในการมีชีวิตที่ดีขึ้นของเธอ เธอมีอนาคตที่สดใสรออยู่ตรงหน้า… และทั้งหมดถูกทำลายลงด้วยการโจมตีของอสูรร้าย

หนูสายฟ้ายังคงมองไปรอบ ๆขณะนั่งอยู่บนบันได ซูผิงเข้าใจแล้วว่าทำไมหนูสายฟ้าถึงอยู่ที่นี่ มันไม่เจอเจ้าของของมัน หนูสายฟ้าคิดว่าเจ้าของของมันจะมาที่นี่และรับมันอีกครั้งถ้ามันกลับมาที่ร้าน หนูสายฟ้าไม่ทราบว่าเจ้าของของมันได้ลาจากโลกนี้ไปแล้ว

การรอคอยของอสูรจะไม่คุ้มค่า

ซูผิงก้มลงและลูบหัวหนูสายฟ้า

หนูสายฟ้าหันกลับแยกเขี้ยวและผลักมือของซูผิงออก ประกายไฟฟ้าแสดงให้เห็นว่ามันเป็นศัตรูกับเขา

ซูผิงไม่ได้สนใจความรู้สึกชาที่มือของเขา ในขณะที่เขาจ้องมองหนูสายฟ้า ซูผิงกล่าวว่า“ สัญญาของแกถูกทำลายแล้ว แกไม่มีความทรงจำเกี่ยวกับชีวิตที่ผ่านมาของแก แกรู้ไหมว่ากำลังรอใครอยู่?”

หนูสายฟ้ามองเขาอย่างดุร้าย

เนื่องจากซูผิงไม่ว่าอะไรกับการกระทำของมัน มันจึงสงบลงเล็กน้อย หนูสายฟ้าดูเหมือนจะสับสนกับคำถามของซูผิงหนูสายฟ้าค่อยๆเศร้า มันแทบจะไม่สามารถบอกได้ว่าความโศกเศร้านี่มาจากไหน

หนูสายฟ้ามองไปที่ถนนอย่างตั้งใจ

หนูสายฟ้ารู้สึกแค่ว่าจะมีคนสำคัญจะปรากฏตัวขึ้น

แต่ไม่รู้ว่าคน ๆ นั้นหน้าตาเป็นยังไง

บางทีมันอาจจะสามารถบอกได้ตอนที่บุคคลนั้นปรากฏตัวออกมา

หนูสายฟ้ากระโดดขึ้นไปบนรูปปั้นมังกรอย่างรวดเร็ว โดยไม่คำนึงถึงแรงกดดันที่ล้นออกมาจากรูปปั้นมังกร มันพบจุดหนึ่งและหมอบลง มอง และรอ

ซูผิงรู้สึกเจ็บหัวใจมากจนแทบหายใจไม่ออก เขาไม่เข้าใจว่าทำไมหนูสายฟ้าถึงทำตัวแบบนั้น หลังจากที่สัญญาถูกทำลาย

แต่เขารู้ว่าหญิงสาวที่หนูสายฟ้ารออยู่จะไม่มีวันกลับมา

“อยู่กับฉันดีไหม?”ซูผิงค่อยๆส่งความคิดของเขาให้หนูสายฟ้า

หูของหนูสายฟ้ากระตุก แต่มันไม่ได้มองมาที่ซูผิง หนูสายฟ้าจ้องมองไปที่ถนน และดูเหมือนว่ามันจะรวมเข้ากับรูปปั้นมังกร

ซูผิงไม่พูดอะไรอีก เขาเข้าใจสิ่งที่หนูสายฟ้าต้องการ

นักรบอสูรสามารถมีอสูรได้หลายตัว แต่อสูรสามารถมีเจ้านายได้เพียงคนเดียว

ซูผิงจำมังกรเพลิงนรกของเขาได้ในขณะที่เขามองไปที่หนูสายฟ้า โดยจำได้ว่ามังกรนรกนั้นสภาพเป็นอย่างไร และมันตะโกนอย่างภาคภูมิใจว่ามันจะไม่มีวันล้มในขณะที่มันยืนอยู่ต่อหน้าเจ้านายของมัน

ซูผิงกำหมัดแน่น และเดินกลับไปในร้าน

“ อาจารย์ หนูสายฟ้า…” จงหลิงถงขยับริมฝีปาก เธอสนใจหนูสายฟ้าตัวน้อย และต้องการมันมาเป็นอสูรของเธอ

ซูผิงสามารถเดาได้ว่าเธอคิดอะไรอยู่ เขารู้ด้วยว่าเธอไม่สามารถทำให้หนูสายฟ้าเชื่องได้ด้วยพลังของเธอ เขาฝึกฝนมันมาอย่างดีจนอยู่ในระดับเจ็ดขั้นสูงสุด และสายฟ้าแลบทำให้มันสามารถอยู่รอดได้แม้ในขณะที่เผชิญหน้ากับอสูรป่าระดับแปด

ไม่มีใครที่ต่ำกว่าระดับปรมาจารย์จะสามารถทำให้หนูสายฟ้าเชื่องได้

“ ปล่อยให้เจ้าหนูนั่นอยู่อย่างนั้นไป ไปซื้ออาหารอสูรสำหรับหนูสายฟ้ามาให้มันสิ” ซูผิงตอบ

จงหลิงถงกล่าวว่า “โอ้” หลังจากนั้นไม่นาน แต่เธอก็นึกถึงคำถามอื่นขึ้นมาทันที “อาจารย์ เราเป็นร้านขายอสูร ฉันคิดว่าเรามีสมุนไพรที่หนูสายฟ้าชอบอยู่ในร้านของเรา”

ซูผิงเม้มปาก แน่นอนว่าเขารู้ดี แต่สมุนไพรเหล่านั้นมีไว้เพื่อขายเท่านั้น หรือสำหรับอสูรที่เขาทำสัญญาด้วย

อย่างไรก็ตามหากไม่มีเจ้านาย หนูสายฟ้าก็ไม่มีทางจ่ายค่าอาหารได้ ดังนั้นเขาจะต้องซื้ออาหารจากร้านขายอสูรอื่น

“ แค่ทำตามที่ฉันบอก อย่าถาม” เขาพูดอย่างไม่พอใจ

จงหลิงถงปฏิบัติตาม เธอรู้สึกได้ว่าอารมณ์ของซูผิงกำลังพลุ่งพล่าน ภัยพิบัติที่เกิดขึ้นกับเมืองฐานหลงเจียงคงเป็นสาเหตุ

จงหลิงถงได้เห็นความยุ่งเหยิงจากสงคราม ตลอดสองวันที่ผ่านมาที่ซูผิงอยู่ในอาการโคม่า เธอเห็นผู้คนมากมายเดินเตร่ไปตามท้องถนนซึ่งกลายเป็นคนไร้บ้าน การที่ใบหน้าของคนเหล่านั้นไร้อารมณ์ทำให้เธอสะเทือนใจอย่างมาก “ ได้ค่ะ” เธอกล่าว

…

หลังจากนั้นไม่นานก็มีคนร้องโอ้โฮ

ปรมาจารย์ดาบเข้ามาในร้าน เขาเห็นซูผิงและหญิงสาวทั้งสองพร้อมกัน เขาพยักหน้าให้สาว ๆ และพูดกับซูผิงว่า“ คุณซู ผมมาแล้ว”

ซูผิงรับรู้ว่าเขามาถึง ก่อนที่เขาจะเข้ามาในร้าน “ ผมรู้ว่าคุณกำลังจะไปที่เมืองฐานหานเฉิง ดังนั้นผมจะไม่รบกวนวลาของคุณมากนัก ผมมีอสูรที่สามารถขายให้คุณได้ คุณต้องการมันไหม?” ซูผิงถาม

“อสูร?” ปรมาจารย์ดาบไม่คาดคิดมาก่อนว่าซูผิงตั้งใจจะขายอสูรให้เขา

“ ใช่ จระเข้สงครามที่คุณเจอระหว่างต่อสู้” ซูผิงอธิบาย

แม้ว่าจระเข้สงครามจะเป็นอสูรที่ทรงพลัง แต่ซูผิงก็ตั้งใจที่จะขายมัน เขาทำได้เพียงทำสัญญาทาสกับจระเข้สงคราม สิ่งนี้จะไม่อนุญาตให้เขานำมันไปที่สนามบ่มเพาะเพื่อฝึกอบรม จระเข้สงครามถูกกำหนดให้อยู่ที่สภาวะสมุทรขั้นสูงสุด เว้นแต่ว่าจระเข้สงครามจะฉลาดมากจนสามารถสร้างความก้าวหน้าได้ด้วยตัวมันเอง

เนื่องจากโครงกระดูกน้อยฟื้นขึ้นมาแล้ว ซูผิงก็ไม่ต้องการจระเข้สงครามอีกต่อไป

“ …คุณหมายถึงราชาอสูรร้ายเหรอ?!” ปรมาจารย์ดาบเบิกตากว้างด้วยความประหลาดใจ

ถังยู่หรานและจงหลิงถงตกใจไม่น้อย ทั้งคู่ไม่คาดคิดว่าซูผิงจะมอบราชาอสูรร้ายที่ทรงพลังเช่นนี้ให้!

ซูผิงบอกว่าเขาจะขายมัน แต่เมื่อพิจารณาราคาแล้วเขากำลังมอบราชาอสูรร้ายที่ประเมินค่าไม่ได้!

“ใช่” ซูผิงพยักหน้า“ มันสามารถช่วยคุณได้ในระหว่างการเดินทางไปยังเมืองฐานหานเฉิง”

ปรมาจารย์ดาบจ้องมองซูผิงด้วยสายตาว่างเปล่า

เขาไม่สามารถคาดคิดได้เลยว่าของขวัญที่ซูผิงเอ่ยถึงนั้นเป็นของขวัญที่ใจกว้างขนาดนี้!

ราชาอสูรร้าย!

ปรมาจารย์ดาบได้เห็นว่าจระเข้เอาชนะราชาอสูรป่าสองตัวในระหว่างการต่อสู้ยังไง จระเข้น่าจะเป็นหนึ่งในอสูรที่ดุร้ายที่สุด

แต่ซูผิงเต็มใจที่จะขายราชาอสูรร้ายให้เขา!

“ ราคาประมาณสองร้อยล้าน คุณต้องการมันไหม?” ซูผิงถาม

ปรมาจารย์ดาบได้สติ แต่เขาก็ตกตะลึงกับราคา “ สองร้อยล้าน? คุณซูคุณหมายถึงพันล้านหรือเปล่า?”

สองร้อยล้านสำหรับราชาอสูรร้ายตัวนั้น?

นั่นคือราชาอสูรร้าย! เงินจำนวนนั้นไม่มีค่าอะไรเลยเมื่อเทียบกับมูลค่าของราชาอสูรร้าย!

เขาจะซื้อมันแม้ว่าจะมีเลขศูนย์เพิ่มไปอีกสองตัว แม้ว่านั่นจะหมายความว่าเขาต้องใช้เงินอย่างประหยัด!

ท้ายที่สุดความเป็นไปได้ที่จะมีราชาอสูรร้ายนั้นต้องน้อยมากแน่ ๆ เขาจะไม่มีวันได้รับหากตั้งใจจะจับมาด้วยตัวเอง เขาจะต้องจ่ายเงินให้กับนักรบอสูรในตำนานเพื่อขอให้อีกฝ่ายช่วยจับ แต่การจะจ่ายเงินให้กับนักรบอสูรในตำนาน … เขาจะต้องใช้เงินอย่างน้อยหลายหมื่นล้าน

“ สองร้อยล้าน” ซูผิงย้ำกับตัวเอง ซูผิงไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะทำเป็นตลกเพราะสิ่งที่เกิดขึ้นกับหนูสายฟ้า “ ถ้าคุณต้องการ โอนเงินมาและคุณก็รับไปได้ทันที”

เขาเพิ่งทำสัญญาทาสกับจระเข้สงคราม การยกเลิกสัญญานั้นจะไม่ทำให้เขาอ่อนแอ