ร้านอสูรดวงดาว (Astral Pet Store) ร้านขายอสูรดวงดาว นิยาย บท 611
ตอนที่ 611 ขึ้นและลง
หลี่หยวนเฟิงเงียบไปครู่หนึ่ง หลังจากที่ชายวัยกลางคนเล่าจบ
ไม่มีใครเปล่งเสียงออกมา
ตอนนี้ตระกูลหานตระหนักดีว่าชายหนุ่มหน้าตาดีคนนี้จะต้องเป็นนักรบอสูรในตำนาน ผู้อาวุโสเฟิงจะไม่กลัวขนาดนี้ถ้าเขาไม่ได้อยู่ในระดับตำนาน!
คนที่มีอิทธิพลคนนั้นดูเหมือนจะไม่ชอบตระกูลหาน
ดูเหมือนว่าตระกูลหานสามารถจัดการกับนักรบอสูรในตำนานได้… ผู้ชมรู้สึกราวกับว่าพวกเขาถูกขังอยู่ในกรงที่มีอสูรร้ายอยู่
ผู้อาวุโสเฟิงเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อเย็น มีหลายครั้งที่เขาต้องการขัดจังหวะชายวัยกลางคนคนนั้น แต่เขารู้สึกว่ามีใครบางคนกำลังมองเขาด้วยเจตนาฆ่า เขาไม่กล้าที่จะพูด เมื่อเขากลับมารู้สึกตัวอีกครั้งมันก็สายเกินไปแล้ว ชายวัยกลางคนเล่าเรื่องของเขาจนจบ โดยไม่มีใครขัด
ผู้อาวุโสเฟิงเสียใจที่เขาไม่ได้ฆ่าสมาชิกทุกคนในตระกูลหลี่!
ผู้นำตระกูลคนนั้นมีความสามารถนำตระกูลหานไปสู่ความรุ่งโรจน์ แต่ก็ทิ้งปัญหาใหญ่ไว้เบื้องหลังเช่นกัน!
ในที่สุดปัญหาที่ซ่อนอยู่ก็เปิดเผยออกมาในวันนี้!
ผู้อาวุโสเฟิงไม่กล้าแม้แต่จะหายใจ เขาไม่เคยต่อสู้กับนักรบอสูรในตำนานมาก่อน แต่แค่ได้อยู่ข้างๆก็ทำให้เขากดดันมากแล้ว
หลังจากเงียบอยู่นาน หลี่หยวนเฟิงก็พูดกับชายวัยกลางคนว่า “ลุกขึ้น”
ชายวัยกลางคนดีใจที่หลี่หยวนเฟิงเชื่อเขา
ชายวัยกลางคนอดไม่ได้ที่จะหลั่งน้ำตาด้วยความตื้นตัน หลี่หยวนเฟิงกลับมาแล้ว ตระกูลหลี่จะไม่ต้องอยู่อย่างต่ำต้อยแบบนี้อีกต่อไป!
พวกเขาได้รับความอับอายและการปฏิบัติที่ไม่เป็นธรรมมาหลายร้อยปี ไม่มีใครสามารถบอกได้ว่าพวกเขาเสียสละมามากแค่ไหน พวกเขายังต้องเห็นตระกูลอันเป็นที่รักพังทลายต่อหน้าต่อตา
ในที่สุดวันนี้พวกเขาจะสามารถใช้นามสกุลของพวกเขาได้อีกครั้ง!
“พวกเราเหลือกันอยู่กี่คน?”หลี่หยวนเฟิงถามอย่างใจเย็น
ชายวัยกลางคนกล่าวว่า “ท่านครับ มีลูกหลานของตระกูลหลี่อยู่สองร้อยคน แต่ส่วนใหญ่กระจัดกระจายไปตามตระกูลย่อยของตระกูลหาน บางคนหลอมรวมเป็นคนของตระกูลหานไป พวกเขาไม่มีอุดมคติของเราอีกต่อไป มีพวกเราเพียงสิบสองคนเท่านั้นที่ยังคงหวังให้ตระกูลหลี่กลับมายิ่งใหญ่อีกครั้ง”
“แค่สิบสอง…” หลี่หยวนเฟิงพึมพำ
ตระกูลหลี่ที่ครั้งหนึ่งเคยยิ่งใหญ่เหลืออยู่เพียงแค่สิบสองคนเท่านั้น!
เขาอยากจะยิ้ม แต่ทำไม่ได้
มันเป็นเรื่องที่น่าเศร้า
เขาพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อปกป้องถ้ำลึก แต่แล้วเขาเกือบจะสูญเสียทุกคนในตระกูลไป!
ที่เขาต่อสู้ดิ้นรนมาแปดร้อยปีมันเพื่ออะไร?
หลี่หยวนเฟิงสูดหายใจเข้าลึก ๆ เพื่อสงบสติอารมณ์ เขาตบไหล่ชายวัยกลางคนแล้วพูดว่า “นายจะได้นามสกุลคืนตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป”
”ครับท่าน!” ชายวัยกลางคนถึงกับน้ำตาซึม
มันเป็นความฝันของพวกเขาที่จะได้นามสกุลกลับคืนมา นายสกุลเดียวกับนักรบอสูรในตำนาน เป็นนามสกุลที่ยิ่งใหญ่!
“ตระกูลหาน…”
หลี่หยวนเฟิงมองไปรอบๆ
ผู้อาวุโสเฟิงคุกเข่าลงเมื่อสัมผัสได้ถึงความโกรธของชายอีกคน “ท่านครับ ตระกูลที่ทำลายตระกูลหลี่ไม่ใช่ตระกูลหาน เราแค่รับคนของท่านเข้ามาเพื่อให้ตระกูลหลี่ยังอยู่ต่อไปได้ พวกเขาอาจไม่ได้มีชีวิตที่ดีนักที่นี่ แต่อย่างน้อยพวกเขาก็ยังอยู่ที่นี่ ท่านครับ โปรดแสดงความเมตตาเป็นการตอบแทนสำหรับความกรุณาเล็กๆ น้อยๆ นั้นด้วย!”
“ไร้สาระ!”
หานจินซงไม่สิ หลี่จินซงขัดผู้อาวุโสเฟิง”เรามีบันทึกของตระกูล และมีบันทึกที่บอกว่าตระกูลหานมีส่วนร่วมในการทำลายตระกูลหลี่เมื่อหลายร้อยปีก่อน เรายอมจำนนต่อแกเพราะเราไม่มีทางเลือกอื่น แกปฏิบัติต่อเราอย่างทารุณตั้งแต่วันแรก เราสามารถอยู่รอดได้เพียงเพราะผู้นำตระกูลคนก่อนของแกตั้งกฎนั้นเอาไว้ มิฉะนั้นแกคงจะฆ่าพวกเราทั้งหมดไปแล้ว!”
“ท่านครับ เรื่องนี้ไม่เป็นความจริง เรายังมีบันทึกที่บรรพบุรุษของเราทิ้งไว้ โดยระบุว่าตระกูลหานไม่ได้ทำให้ตระกูลหลี่ถูกทำลาย เราแค่เกี่ยวข้อง ตระกูลอื่นเป็นคนทำไม่ใช่ตระกูลหาน …”
หลี่หยวนเฟิงจ้องไปที่ผู้อาวุโสเฟิง ผู้อาวุโสเฟิงรู้สึกตัวสั่นและสิ่งต่อไปที่เขารู้คือเขาอยู่บนพื้น พ่นเลือดออกมา
จากเสื้อผ้าที่ฉีกขาดของผู้อาวุโสเฟิง ทำให้สมบัติโลหะหลุดออกมา
หลี่หยวนเฟิงตบหนึ่งทีก็ทำลายอุปกรณ์ป้องกันไปหลายชิ้น!
ผู้ชมพูดไม่ออก
หานยู่เซียนที่เพิ่งถูกตบมองด้วยความงุนงง
เธอรู้จักผู้อาวุโสเฟิงมาตั้งแต่เธอยังเป็นเด็ก เธอเห็นว่าเขาเป็นนักรบที่ไม่มีใครเทียบได้ เขาเป็นนักรบอสูรกิตติมศักดิ์ขั้นสูงสุด เธอไม่เคยคิดมาก่อนว่าเธอจะได้เห็นผู้อาวุโสเฟิงอยู่ในสภาพที่น่าอับอายเช่นนี้
นักรบอสูรในตำนาน
”ท่าน…”
ผู้อาวุโสเฟิงพยายามจะลุกขึ้น แต่พลังสำรองของเขากำลังลดลง มันน่ากลัวมาก เซลล์ของเขากำลังพังทลาย… เขากำลังสูญเสียความแข็งแกร่ง!
ข้อสงสัยของเขาที่ว่าหลี่หยวนเฟิงเป็นนักรบในระดับตำนานหรือเปล่านั้นถูกกำจัดออกไปโดยสิ้นเชิงหรือไม่ สิ่งที่เกิดขึ้นกับเขาทำให้เขาหวาดกลัว
“ตระกูลหานไม่สมควรมีชีวิตรอด แต่ฉันจะแสดงความเมตตาเพราะแกบอกว่าต้องขอบคุณแกที่สมาชิกหลี่ที่เหลืออยู่รอดชีวิตมาได้”หลี่หยวนเฟิงวางมือลง และประกาศว่า “วันนั้นตระกูลหลี่ยอมจำนนต่อแก วันนี้ตระกูลหานจะยอมจำนนต่อตระกูลหลี่ในลักษณะเดียวกัน!”
“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ตระกูลหลี่จะเป็นนาย และตระกูลหานจะกลายเป็นทาส สมาชิกตระกูลหานที่กล้าโต้กลับจะถูกลงโทษประหารชีวิต!”
ผู้อาวุโสเฟิงตัวสั่นและพยายามยกหัวขึ้น เขาแทบจะไม่สามารถมองเข้าไปในดวงตาที่เย็นชาคู่นั้นได้
เขารู้ว่าตระกูลหานถึงวาระแล้ว
คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาคือนักรบอสูรในตำนานของตระกูลหลี่ เขายังมีชีวิตอยู่ และอยู่มาหลายร้อยปีแล้ว!
ตระกูลหลี่จะฟื้นคืนชื่อกลับมาอีกครั้ง ตระกูลหลี่จะเติบโตและมีอำนาจมากที่สุดในเมืองฐานกรงเล็บทมิฬ!
”ท่าน…”
หลี่จินซงรู้สึกตื่นเต้น ความทุกข์ทรมานของเขาที่ผ่านมาไม่สูญเปล่า ในที่สุดการพัฒนาที่ยิ่งใหญ่ก็เกิดขึ้น นักรบอสูรในตำนานสามารถเปลี่ยนแปลงทุกสิ่งได้
“ไปรับสมาชิกทั้งหมดของตระกูลหลี่ และนาย ไปนำนักรบอสูรกิตติมศักดิ์ทั้งหมดของตระกูลหานมา ฉันจะฆ่าคนร้อยคนถ้ามีคนหนึ่งหายไป!” หลี่หยวนเฟิงสั่ง
หลี่จินซงรีบออกไปทันที
ผู้อาวุโสเฟิงรู้สึกขมขื่นอยู่ภายใน แน่นอนว่าเขาไม่กล้าทิ้งใครไว้ เขานึกไม่ออกว่านักรบอสูรในตำนานจะทำอะไรได้บ้าง นักรบอสูรในตำนานสามารถใช้ความแข็งแกร่งของหอคอยได้ และหอคอยควบคุมพลังอันยิ่งใหญ่ของโลก เขารู้ดังนั้นเขาจึงต้องเชื่อฟังคำสั่ง
“ผมจะทำเดี๋ยวนี้” ผู้อาวุโสเฟิงลุกขึ้นด้วยความเจ็บปวด
หลี่หยวนเฟิงหลับตาเพื่อปรับอารมณ์ของเขา
เขาต้องการระบายอารมณ์และทำให้สถานที่แห่งนี้พังพินาศ แต่ความดีในใจของเขาหยุดเขาไว้
ตลอดเวลานี้ซูผิงและซูหลิงเยวี่ยไม่ได้พูดอะไร หลี่หยวนเฟิงเป็นนักรบที่มีประสบการณ์ เขามีเหตุผลของเขาที่จะจัดการกับเรื่องนั้นในแบบที่เขาต้องการ
ซูผิงผิดหวังกับหอคอยมากกว่าเดิม!
เขารู้สึกเสียใจกับนักรบอสูรในตำนานที่ยังคงอยู่ในถ้ำลึก เขาได้เห็นรอยยิ้มที่จริงใจของพวกเขามาแล้ว!
แต่… มีคนต้องปกป้องถ้ำลึก
ทำไมคนดีมักจะถูกทำร้าย?
ซูผิงกำหมัดแน่น เขามีความมุ่งมั่นที่จะพัฒนามากขึ้นกว่าเดิม
ไม่นาน
หลี่หยวนเฟิงกลับมาพร้อมกับอีกแปดคน มีเด็กสองคน ชายชราสามคน ชายหนุ่มและหญิงสาวอีกสองคน
คนเหล่านั้นไม่ได้อยู่ในระดับที่สูง และชายชราหลังค่อมก็มีอำนาจมากที่สุดในบรรดาพวกเขาทั้งหมด เขาอยู่ในระดับกิตติมศักดิ์ แต่เขาซ่อนไว้อย่างดี ซูผิงได้พัฒนาทักษะตรวจจับที่น่าทึ่งในสนามบ่มเพาะ ถ้าเขาไม่มีทักษะเหล่านั้น เขาคงไม่ทันสังเกตว่าชายชราอยู่ระดับกิตติมศักดิ์
“สามคนกำลังออกไปปฏิบัติภารกิจ แต่ผมส่งข้อความถึงพวกเขาแล้ว”หลี่จินซงรายงานกับหลี่หยวนเฟิงด้วยความเคารพอย่างที่สุด
แปดคนที่มากับเขาจ้องหลี่หยวนเฟิงด้วยความงุนงง
ชายชราที่อยู่ในระดับกิตติมศักดิ์ลืมตาที่ขุ่นมัวของเขา ประกายแสงแวบผ่านดวงตาของเขาแล้วเขาก็ตัวสั่น เขาได้เห็นรูปเหมือนของหลี่หยวนเฟิง และทั้งสองก็มีความคล้ายคลึงอย่างน่าประหลาด!
ตอนที่ 612 นางฟ้าแห่งการลงทัณฑ์
“ท่านครับ โปรดยอมรับลูกหลานที่ไม่คู่ควรของท่าน!”
ชายชราที่อยู่ในระดับกิตติมศักดิ์เข้ามาใกล้หลี่หยวนเฟิง และคุกเข่าลง
คนอื่นๆ ทำตาม พวกผู้หญิงบอกลูก ๆ ให้ทำตาม
เด็กสองคนจ้องหลี่หยวนเฟิงด้วยดวงตาที่เปื้อนน้ำตา ทั้งอยากรู้อยากเห็นและเต็มไปด้วยความเคารพ นี่คือนักรบอสูรในตำนานที่น่าชื่นชมที่พ่อแม่ของพวกเขาพูดถึงอยู่เสมอ…
หลี่หยวนเฟิงยกมือเพื่อบอกให้ทุกคนยืนขึ้น
“ฉันเสียใจที่รู้ว่าทุกคนได้รับความเดือดร้อนในช่วงหลายปีที่ผ่านมา” เขากล่าว
เขามองชายชราที่กำลังยิ้ม เขารู้สึกหนักใจ
ชายชราระดับกิตติมศักดิ์กล่าวว่า “ท่านครับ ไม่เป็นอะไร เราตื่นเต้นมากที่รู้ว่าท่านปลอดภัย การรอคอยและทุกสิ่งที่เราทำนั้นคุ้มค่ามาก ตอนนี้ท่านมายืนอยู่ตรงหน้าเราแล้ว ตระกูลหลี่จะฟื้นคืนกลับมาอีกครั้งภายใต้การชี้นำของท่าน!”
หลี่หยวนเฟิงพยักหน้า แต่ไม่ได้พูดอะไรอีก
ไม่นานหลังจากนั้น เหล่านักรบอสูรหลายคนก็เข้ามา
เหล่าคนตระกูลหานกำลังสั่นด้วยความกลัว ชนชั้นสูงในตระกูลซึ่งปกติแล้วพวกเขาจะไม่ได้เจอ กลับมาอยู่รวมกัน ผู้อาวุโสก็อยู่ แม้แต่ผู้นำตระกูลก็อยู่ที่นี่ด้วย!
หวืด!
ชายอาวุโสที่สวมชุดสวยงามและมีหน้าตาเคร่งขรึมปรากฏตัวขึ้น เขาเป็นคนที่ดูเคร่งขรึม ข้างหลังเขามีนักรบอสูรกว่าสิบสองคนที่มีสถานะสูงในตระกูลหาน
พวกเขาได้รับสายและมาที่นี่เร็วที่สุดเท่าที่ทำได้เนื่องจากผู้อาวุโสเฟิงออกคำสั่งด้วยตนเอง
พวกเขาได้รู้เกี่ยวกับความรุนแรงของสถานการณ์จากผู้อาวุโส
นักรบอสูรในตำนานอยู่ที่นี่แล้ว!
และเขาก็เป็นสมาชิกของตระกูลหลี่ ตระกูลที่พวกเขากดขี่มาหลายชั่วอายุคน!
ความคิดแรกที่ผุดขึ้นในใจของผู้นำตระกูลคือการหนี แต่เขาก็ล้มเลิกความคิดนั้นในทันที นักรบอสูรในตำนานอยู่ที่นี่ เขาจะวิ่งไปไหนได้?
นักรบอสูรในตำนานจะมีความสามารถและพลังในการค้นหาเขาทั่วโลก และยังมีหอคอย พวกเขาสามารถรวบรวมข้อมูลจากทั่วทุกมุมโลกได้!
นั่นคือเหตุผลที่ไม่มีใครกล้ามีเรื่องกับนักรบอสูรในตำนาน!
“ผมชื่อหานเทียนเฉิงผู้นำตระกูลหาน ยินดีที่ได้รู้จักครับท่าน!”หานเทียนเฉิงลงมาจากท้องฟ้าห่างออกไปหลายสิบเมตร เขารีบก้มหัวลง
เขากลั้นหายใจและหัวใจของเขาก็เต้นแรง
เขาไม่รู้อารมณ์ของนักรบอสูรในตำนาน หรืออะไรจากบุคลิกภาพของเขา แต่ถ้าคนๆ นี้ใจร้ายและใจร้อน เขาจะไม่มีโอกาสได้พูดเลยด้วยซ้ำ!
หานเทียนเฉิงเตรียมพร้อมรับความตายมาแล้วระหว่างทาง ทุกคนล้วนกลัวความตาย
และเขาไม่ได้วิ่งเข้ามาเพื่อตัวเอง
แต่เพื่ออนาคตของตระกูลหาน!
โชคดีที่เขาได้ริเริ่มโครงการเมล็ดพันธุ์สำหรับตระกูลของพวกเขาแล้ว เขาซ่อนต้นอ่อนที่มีแนวโน้มดีไว้ทั่ว ยังคงมีความหวังสำหรับตระกูลหาน ตราบใดที่พวกเขาสามารถอยู่รอดผ่านวิกฤตนี้ไปได้!
นั่นคือแผนการที่ตระกูลใหญ่ๆ ต่างมี
“แกคงเป็นผู้นำตระกูลใช่ไหม?”หลี่หยวนเฟิงหรี่ตาเพื่อซ่อนเจตนาฆ่าของเขา เขาสามารถบอกได้ว่าผู้นำตระกูลอยู่ในระดับกิตติมศักดิ์ขั้นสูงสุด เขาเป็นคนที่อยู่มานาน เขามีศักยภาพมากกว่าผู้อาวุโสเฟิง ผู้นำตระกูลคนนี้สามารถเติบโตต่อไปได้ถึงระดับตำนานในอนาคต!
“ผมต้องขอพูดว่าใช่ครับ”หานเทียนเฉิงก้มหัวลง เขากลัวที่จะมองเข้าไปในดวงตาของหลี่หยวนเฟิง
“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ตระกูลหานจะอยู่ใต้ตระกูลหลี่ แกจะเป็นคนรับใช้ของเรา และเราจะเป็นเจ้านาย สมาชิกทุกคนในตระกูลหานต้องปฏิบัติต่อสมาชิกในตระกูลหลี่เหมือนพวกเราเป็นพ่อเป็นแม่ของแก และแกต้องคำนับเราด้วยความเคารพอย่างสูงสุด แกจะไม่มีวันฝ่าฝืนคำสั่งของตระกูลหลี่ได้!”
หลี่หยวนเฟิงถามหานเทียนเฉิง“แกยอมรับเงื่อนไขนี้หรือไม่?”
หานเทียนเฉิงเปียกโชกไปด้วยเหงื่อเย็น เขาก้มหัวลงและมองเห็นแต่พื้นตรงหน้าเท้าเท่านั้น เขากัดฟัน รู้สึกอัปยศอย่างมาก
คนรับใช้?
ปฏิบัติต่อสมาชิกตระกูลหลี่เหมือนพ่อแม่?
มันน่ายอมรับตรงไหน!
เขาอยากกำหมัด แต่กลัวว่าหลี่หยวนเฟิงจะเห็น
เขาเป็นคนหยิ่งแต่ฉลาดพอ ตระกูลหานจะถูกกำจัด ถ้าเขาขัดขืน!
เขาไม่มีสิทธิ์ที่จะเจรจา ไม่ต้องพูดถึงความโกรธ เมื่อคนที่เขาคุยด้วยคือนักรบอสูรในตำนาน
คนในตระกูลหลี่เคยต้องร้องขอชีวิตจากพวกเขา แต่แล้วเกมก็พลิกกระดาน ตระกูลหลี่เป็นคนสั่งการแทน
นี่เป็นเรื่องปกติของโลก
นี่คือกฎแห่งป่า!
“ผม… ยอมรับ!” หานเทียนเฉิงกล่าว การพูดสามคำนี้เผาพลาญพละกำลังทั้งหมดของเขา ผู้อาวุโสตระกูลหานเริ่มหงุดหงิด พวกเขาอยากที่จะพูด แต่ก็กัดปากตัวเอง พวกเขาต้องกลบความโกรธเอาไว้
ในขณะนี้พวกเขาสามารถบอกได้แล้วว่าสมาชิกตระกูลหลี่เคยรู้สึกยังไง
”ท่าน…”
สมาชิกในตระกูลหานจ้องมองด้วยความไม่เชื่อ
ผู้นำตระกูลของพวกเขายอมรับเงื่อนไข ดังนั้นเราจะต้องปฏิบัติตามคำสั่งของตระกูลหลี่ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป!
ก่อนหน้านี้พวกเขาล้วนเป็นชนชั้นสูงจากตระกูลที่ใหญ่ที่สุดในเมืองฐานกรงเล็บทมิฬ แต่แค่ไม่กี่นาที พวกเขากลายเป็นเชลย มันไม่มีทางยอมรับได้
”พ่อ…”
หานยู่เชียนจ้องไปที่หานเทียนเฉิง พ่อของเธอ เขาภาคภูมิใจในตัวเองมาตลอด ไม่มีใครกล้าเถียงกับเขา แต่ในขณะนี้หานเทียนเฉิงกลับเป็นลูกเป็ดที่อ่อนแอ เขาไม่กล้าปฏิเสธหลี่หยวนเฟิง!
นี่คือพลังของนักรบอสูรในตำนาน!
นักรบอสูรในตำนาน!
หานยู่เชียนกำหมัด เธอใฝ่ฝันที่จะไปให้ถึงระดับนั้น แต่เธอผ่านไปไม่ได้ เธอปรารถนาที่จะเป็นนักรบอสูรในตำนานนับตั้งแต่วินาทีนี้!
…
หลี่หยวนเฟิงเหลือบมองหานเทียนเฉิงอย่างเฉยเมย ไม่น่าแปลกใจที่เห็นหานเทียนเฉิงยอมรับเงื่อนไขเหล่านั้น หานเทียนเฉิงมาปรากฏตัวหมายความว่าเขาพร้อมที่จะประนีประนอม ไม่เช่นนั้นเขาคงจะหนีไปแล้ว
“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป นายจะรับช่วงต่อจากตระกูลหาน” หลี่หยวนเฟิงกล่าวกับชายชราระดับกิตติมศักดิ์
ชายชราไม่ได้หลังค่อมอีกต่อไป ในที่สุดเขาก็สามารถยืนขึ้นได้หลังจากทนความอัปยศอดสูมาหลายปี ผู้อาวุโสของตระกูลหาน—ซึ่งเคยแสดงท่าทีเหยียดหยามต่อเขา—ต่างก้มหน้าลงและกลั้นหายใจ ชายชราไม่สามารถปกปิดรอยยิ้มได้ เขาไม่เคยรู้สึกเป็นอิสระเช่นนี้มาก่อน!
ทันใดนั้นรอยยิ้มก็ค่อยๆเปลี่ยนเป็นน้ำตา พวกเขาทนทุกข์ทรมานมานานเกินไป!
”ครับท่าน!” ชายชรากล่าว
หลี่หยวนเฟิงพยักหน้า เขาเปิดวังวนและร่างผอมบางก็บินออกมาจากอีกด้านหนึ่ง มันมีสี่ปีกและดูเหมือนนางฟ้า แต่ใบหน้าของมันผิดแปลกไป มันมีสี่ตา ตาสีขาว แต่ไม่มีคิ้ว นอกจากนี้ยังมีจมูกสีขาวและริมฝีปากสีเข้ม
“นี่คือนางฟ้าแห่งการลงทัณฑ์อสูรของฉัน และมันจะอยู่ที่นี่ ถ้าคนในตระกูลหานไม่ปฏิบัติตามคำสั่งของนาย อสูรของฉันจะช่วยนายลงโทษพวกเขา!” หลี่หยวนเฟิงกล่าว
ชายชราระดับกิตติมศักดิ์จ้องไปที่อสูรที่บินอยู่เหนือหัวของหลี่หยวนเฟิง
หานเทียนเฉิงและฝูงขนที่เหลือต่างตกใจกับนางฟ้าแห่งการลงทัณฑ์ซึ่งดูเหมือนจะทรงพลังมาก มันต้องเป็นราชาอสูร!
“ท่านจะไม่อยู่กับพวกเราที่นี่เหรอ?” นักรบอสูรกิตติมศักดิ์ถามหลี่หยวนเฟิง เขารู้สึกราวกับว่าหลี่หยวนเฟิงกำลังจากพวกเขาไปจริงๆ
หลี่หยวนเฟิงพยักหน้า “ฉันต้องไปที่หอคอยและถามพวกเขาบางอย่าง ฉันยังมีบางสิ่งที่ต้องทำ”
“ท่านต้องรีบไปจากที่นี่จริงๆหรอ?” ชายชรายังคงถามต่อไป เขาอยากจะพูดมากกว่านี้แต่เมื่อคิดอีกที่เขาก็หยุดพูด เขาไม่ต้องการให้หลี่หยวนเฟิงไป
แม้ว่าราชาอสูรร้ายจะอยู่ที่นี่ แต่ชายชราก็รู้สึกว่าเขายังคงประหม่า
นอกจากนี้เท่าที่พวกเขารู้หอคอยนั้นเข้าถึงไม่ได้ นั่นเป็นสถานที่ที่มีอยู่เพียงชื่อเท่านั้น!
พวกเขาขอความช่วยเหลือจากหอคอยแล้ว พวกเขาติดต่อไป แต่หอคอยไม่เคยตอบกลับมาเลย!
ในที่สุดพวกเขาก็ยอมแพ้หลังจากที่ล้มเหลวซ้ำแล้วซ้ำเล่า
“มีบางอย่างที่ฉันต้องทำ” หลี่หยวนเฟิงกล่าว เขามองไปที่ซูผิง ซูผิงรู้ว่าหลี่หยวนเฟิงหมายถึงอะไร
หลี่หยวนเฟิงโกรธเพราะสิ่งที่เกิดกับตระกูลหลี่ แต่เขาเป็นนักรบอสูรที่อยู่ในถ้ำลึกเป็นเวลาแปดร้อยปี เขาควบคุมอารมณ์ของตัวเองได้ดีเป็นพิเศษ เขาคงตายในถ้ำลึกไปนานแล้ว ถ้าเขาเสียสติได้ง่ายๆ
มีเพื่อนมากมายที่เสียชีวิตต่อหน้าเขาในช่วงแปดร้อยปี
สิ่งที่เกิดขึ้นกับตระกูลหลี่นั้นไม่ยุติธรรมและเขาเกลียดหอคอยด้วยเหตุนี้ อย่างไรก็ตามสิ่งที่เกิดขึ้นกับถ้ำลึกเป็นความกังวลสำหรับคนทั้งโลก เขาไม่สามารถเพิกเฉยต่อสิ่งนั้นได้
”ท่าน…”
หลี่จินซงต้องการเกลี้ยกล่อมหลี่หยวนเฟิงให้อยู่ต่อ
ในทางกลับกันหานเทียนเฉิงกลับโล่งใจ หากหลี่หยวนเฟิงอยู่ที่นี่และปกครองตระกูลหานด้วยตัวเอง สมาชิกตระกูลหานจะต้องทนทุกข์กับความลำยาก
สิ่งต่าง ๆ จะง่ายขึ้นสำหรับพวกเขาถ้าเขาทิ้งไว้แค่อสูรตัวเดียว
“พี่หลี่…”
ซูผิงเข้าใจทันทีว่าหลี่หยวนเฟิงกำลังคิดอะไรอยู่ และรู้สึกประทับใจกับความหมายนั้น พี่ชายคนนี้เป็นผู้ชายที่ยิ่งใหญ่ เขายังคงเป็นห่วงมนุษยชาติได้แม้ว่าตระกูลของเขาจะโดนกระทำอย่างไม่ยุติธรรมก็ตาม
ซูผิงเต็มไปด้วยความเคารพอย่างสุดซึ้งต่อชายผู้นี้ “พี่หลี่ ผมจะให้ความช่วยเหลือตระกูลหลี่ของคุณด้วย ถ้าคุณยืนยันที่จะไปหอคอย เมื่อผมกลับไปที่ร้าน ผมจะส่งพนักงานชั่วคราวในร้านของผมมาช่วยคุณ พนักงานคนนั้นถูกเลี้ยงดูมาในตระกูลใหญ่ เธอต้องรู้เกี่ยวกับการปกครองตระกูลอย่างแน่นอน”
ฝูงขนเปลี่ยนความสนใจจากหลี่หยวนเฟิงเป็นซูผิง
พี่หลี่?
นั่นเป็นสิ่งที่ไม่คาดคิด
ผู้ชายคนนี้กล้าเรียกหลี่หยวนเฟิงว่า “พี่หลี่”!
หลี่หยวนเฟิงเป็นนักรบอสูรในตำนาน! ซูผิงเป็นนักรบอสูรในตำนานด้วยหรอ? ฝูงชนต่างสงสัย มันน่ากลัวที่จะมีนักรบอสูรในตำนานสองคนอยู่ในที่เดียวกัน!
หานเทียนเฉิงยังได้ยินคำพูดของซูผิง และจิตใจของเขาก็เริ่มไตร่ตรอง เขาพยายามประเมินซูผิงแต่ไม่สามารถบอกได้ว่าเขาอยู่ในระดับไหน ถึงกระนั้นหานเทียนเฉิงก็มั่นใจว่าซูผิงอยู่ในระดับตำนาน!
“ท่าน ท่านคือ?” หานเทียนเฉิงถาม
ซูผิงเหลือบมองเขาจากหางตา “แกไม่มีสิทธิ์รู้”
หานเทียนเฉิงรู้สึกอับอาย
หลี่หยวนเฟิงพยักหน้าให้ซูผิง“ดี ผมยังคงกังวลอยู่หากพวกเขาถูกทิ้งให้อยู่ที่นี่ตามลำพัง ผมไม่สามารถเสียเวลาได้อีก น้องซู ขอบคุณมาก”
“ผมยินดี” ซูผิงพยักหน้า
หลี่หยวนเฟิงโบกมือ และนางฟ้าแห่งการลงทัณฑ์ก็บินลงมา อสูรนั้นสูงประมาณแปดเมตร มันก้มลงเพื่อให้หลี่หยวนเฟิงสามารถพูดคุยกับมันได้
“ท่านต้องการอะไร?” อสูรกล่าวด้วยความเคารพ เสียงของมันอ่อนโยนแต่ชัดเจน
อสูรพูดได้ทำให้ทุกคนตะลึงอีกครั้ง
หานเทียนเฉิงหน้าซีด เขารู้ว่าราชาอสูรร้ายบางตัวสามารถพูดภาษามนุษย์ได้ แต่นั่นก็เป็นเครื่องบ่งชี้ว่านางฟ้าแห่งการลงทัณฑ์มีสติปัญญาที่สูงเพียงใด
ทันใดนั้นหานเทียนเฉิงเข้าใจว่าทำไมหลี่หยวนเฟิงจึงตัดสินใจทิ้งอสูรตัวเดียวไว้
ราชาอสูรร้ายที่ฉลาดสามารถนับได้ว่าเป็นมนุษย์
หลี่หยวนเฟิงถ่ายทอดคำสั่งของเขาไปยังอสูรและลูบหัวของมัน “บอกอสูรของฉันถ้ามีอะไรเกิดขึ้น นายจะจัดการเรื่องต่างๆเกี่ยวกับตระกูลหานจนกว่าความช่วยเหลือของน้องซูจะมามาถึง นายจะต้องทำมันให้ดี” เขากล่าวกับชายชรา
ชายชรามองไปที่นางฟ้าแห่งการลงทัณฑ์ด้วยความเคารพและพยักหน้า “รับทราบครับท่าน”
ชายชราชำเลืองมองที่ซูผิงที่ดูเหมือนชายหนุ่ม เขาเชื่อว่าผู้ชายคนนั้นเป็นนักรบอสูรในตำนานขั้นสูงเหมือนหลี่หยวนเฟิง!
หลี่หยวนเฟิงพยักหน้า เขาขมวดคิ้วและตะโกนใส่ผู้ชมตระกูลหานว่า “คุกเข่าลงเดี๋ยวนี้!”
ผู้ชมดิ้นรน แต่ในที่สุดพวกเขาก็ทำตาม
ผู้อาวุโสคุกเข่าลงและคนอื่นๆ ทำได้เพียงทำตามเท่านั้น ความโศกเศร้าปกคลุมใบหน้าของพวกเขา พวกเขารู้ว่าตั้งแต่ตอนนี้ไป ชีวิตที่แสนสบายของพวกเขาได้สิ้นสุดลงแล้ว
“ฉันจะฝากที่นี่ไว้กับนาย น้องซูไปกันเถอะ” หลี่หยวนเฟิงกล่าว
ซูผิงพยักหน้า
ขณะที่หลี่หยวนเฟิง ซูผิงกับซูหลิงเยวี่ยจากไป คนอื่นๆ ก็เฝ้ามองพวกเขาจากไป
หานยู่เชียนสังเกตเห็นหญิงสาวที่เดินตามหลังซูผิงและหลี่หยวนเฟิง เธอกระพริบตาอย่างไม่เชื่อสายตา
เธอเคยไปสถาบันผู้กล้า เพื่อไปเยี่ยมอาจารย์เก่าของเธอ
เธอเคยเห็นซูหลิงเยวี่ยที่นั่น
เธอมาทำอะไรที่นี่?
หานยู่เชียนไม่สามารถเข้าใจได้
คนสามคนออกจากอาคาร และบินไป
“ทำไมคุณไม่ฆ่าพวกเขาเพื่อระบายความโกรธ” ซูผิงถามหลี่หยวนเฟิง
หลี่หยวนเฟิงหัวเราะออกมาและตอบว่า “ผมไม่ได้ใจร้ายขนาดนั้น น้องซู คุณต้องตระหนักถึงความรุนแรงที่มีอยู่ในตัวคุณ คุณอาจประสบปัญหาบางอย่างเมื่อคุณผ่านบททดสอบสวรรค์ในอนาคต”
ซูผิงยักไหล่ “จริง ๆ แล้วผมหวังว่าบททดสอบสวรรค์ของผมจะสามารถแสดงให้ผมเห็นสิ่งที่แตกต่างออกไป น่าเสียดายที่ผมไม่คิดว่าจะมีอะไรให้คาดหวัง ผมเห็นมาหมดแล้ว”
หลี่หยวนเฟิงฝืนยิ้มขมขื่น
หลี่หยวนเฟิงเปลี่ยนเรื่อง “อีกไม่นานเราจะถึงสถาบันผู้กล้าซึ่งเป็นที่ตั้งของทางเข้าที่เจ็ด ผมต้องการตรวจสอบทางเดินที่นั่น คุณต้องการที่จะไปด้วยไหม?”
ความเยือกเย็นผุดขึ้นในดวงตาของซูผิงเมื่อเขาได้ยินชื่อนั้น “ผมจะไม่ไปที่นั่น ผมมีเรื่องอื่นต้องจัดการ”
หลี่หยวนเฟิงตระหนักว่าเรื่องเหล่านั้นไม่น่าจะเป็นเรื่องดีเพราะเขาเห็นเจตนาฆ่าในสายตาของซูผิง
ซูหลิงเยวี่ยกัดปากตัวเอง เธอรู้ว่าซูผิงกำลังพูดถึงการแก้แค้น
เธอยังไม่รู้ว่าจะเผชิญหน้ากับซูผิงอย่างไรหลังจากปัญหาทั้งหมดที่เธอสร้าง
…
สถาบันผู้กล้า
หอคอยมังกร
ผู้คนมากมายมารวมตัวกันที่นี่ ทุกคนจ้องมองไปที่แผ่นจารึกสีดำ
“ชั้นที่ 33…”
“ตาเรามีปัญหาอะไรหรือเปล่า? มีอะไรผิดปกติกับแผ่นจารึกหรือไม่?”
“ใครคือคุณซู?”
ผู้ชมต่างสงสัยว่า
ท่ามกลางฝูงชนมีคนสามคนยืนอยู่ใกล้แผ่นจารึกที่สุด หญิงสาวค่อยๆฟื้นจากความประหลาดใจของเธอ และเธอก็บ่นว่า “ผู้ชายที่ชื่อเฟยพูดถูก ผู้ชายคนนี้ทำลายสถิติทั้งหมดและเขาก็ไปถึงชั้นสูงสุด…เขาทำอย่างนั้นได้ยังไง?”
หลี่หยวนเฟิงเงียบไปครู่หนึ่ง หลังจากที่ชายวัยกลางคนเล่าจบ
ไม่มีใครเปล่งเสียงออกมา
ตอนนี้ตระกูลหานตระหนักดีว่าชายหนุ่มหน้าตาดีคนนี้จะต้องเป็นนักรบอสูรในตำนาน ผู้อาวุโสเฟิงจะไม่กลัวขนาดนี้ถ้าเขาไม่ได้อยู่ในระดับตำนาน!
คนที่มีอิทธิพลคนนั้นดูเหมือนจะไม่ชอบตระกูลหาน
ดูเหมือนว่าตระกูลหานสามารถจัดการกับนักรบอสูรในตำนานได้… ผู้ชมรู้สึกราวกับว่าพวกเขาถูกขังอยู่ในกรงที่มีอสูรร้ายอยู่
ผู้อาวุโสเฟิงเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อเย็น มีหลายครั้งที่เขาต้องการขัดจังหวะชายวัยกลางคนคนนั้น แต่เขารู้สึกว่ามีใครบางคนกำลังมองเขาด้วยเจตนาฆ่า เขาไม่กล้าที่จะพูด เมื่อเขากลับมารู้สึกตัวอีกครั้งมันก็สายเกินไปแล้ว ชายวัยกลางคนเล่าเรื่องของเขาจนจบ โดยไม่มีใครขัด
ผู้อาวุโสเฟิงเสียใจที่เขาไม่ได้ฆ่าสมาชิกทุกคนในตระกูลหลี่!
ผู้นำตระกูลคนนั้นมีความสามารถนำตระกูลหานไปสู่ความรุ่งโรจน์ แต่ก็ทิ้งปัญหาใหญ่ไว้เบื้องหลังเช่นกัน!
ในที่สุดปัญหาที่ซ่อนอยู่ก็เปิดเผยออกมาในวันนี้!
ผู้อาวุโสเฟิงไม่กล้าแม้แต่จะหายใจ เขาไม่เคยต่อสู้กับนักรบอสูรในตำนานมาก่อน แต่แค่ได้อยู่ข้างๆก็ทำให้เขากดดันมากแล้ว
หลังจากเงียบอยู่นาน หลี่หยวนเฟิงก็พูดกับชายวัยกลางคนว่า “ลุกขึ้น”
ชายวัยกลางคนดีใจที่หลี่หยวนเฟิงเชื่อเขา
ชายวัยกลางคนอดไม่ได้ที่จะหลั่งน้ำตาด้วยความตื้นตัน หลี่หยวนเฟิงกลับมาแล้ว ตระกูลหลี่จะไม่ต้องอยู่อย่างต่ำต้อยแบบนี้อีกต่อไป!
พวกเขาได้รับความอับอายและการปฏิบัติที่ไม่เป็นธรรมมาหลายร้อยปี ไม่มีใครสามารถบอกได้ว่าพวกเขาเสียสละมามากแค่ไหน พวกเขายังต้องเห็นตระกูลอันเป็นที่รักพังทลายต่อหน้าต่อตา
ในที่สุดวันนี้พวกเขาจะสามารถใช้นามสกุลของพวกเขาได้อีกครั้ง!
“พวกเราเหลือกันอยู่กี่คน?”หลี่หยวนเฟิงถามอย่างใจเย็น
ชายวัยกลางคนกล่าวว่า “ท่านครับ มีลูกหลานของตระกูลหลี่อยู่สองร้อยคน แต่ส่วนใหญ่กระจัดกระจายไปตามตระกูลย่อยของตระกูลหาน บางคนหลอมรวมเป็นคนของตระกูลหานไป พวกเขาไม่มีอุดมคติของเราอีกต่อไป มีพวกเราเพียงสิบสองคนเท่านั้นที่ยังคงหวังให้ตระกูลหลี่กลับมายิ่งใหญ่อีกครั้ง”
“แค่สิบสอง…” หลี่หยวนเฟิงพึมพำ
ตระกูลหลี่ที่ครั้งหนึ่งเคยยิ่งใหญ่เหลืออยู่เพียงแค่สิบสองคนเท่านั้น!
เขาอยากจะยิ้ม แต่ทำไม่ได้
มันเป็นเรื่องที่น่าเศร้า
เขาพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อปกป้องถ้ำลึก แต่แล้วเขาเกือบจะสูญเสียทุกคนในตระกูลไป!
ที่เขาต่อสู้ดิ้นรนมาแปดร้อยปีมันเพื่ออะไร?
หลี่หยวนเฟิงสูดหายใจเข้าลึก ๆ เพื่อสงบสติอารมณ์ เขาตบไหล่ชายวัยกลางคนแล้วพูดว่า “นายจะได้นามสกุลคืนตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป”
”ครับท่าน!” ชายวัยกลางคนถึงกับน้ำตาซึม
มันเป็นความฝันของพวกเขาที่จะได้นามสกุลกลับคืนมา นายสกุลเดียวกับนักรบอสูรในตำนาน เป็นนามสกุลที่ยิ่งใหญ่!
“ตระกูลหาน…”
หลี่หยวนเฟิงมองไปรอบๆ
ผู้อาวุโสเฟิงคุกเข่าลงเมื่อสัมผัสได้ถึงความโกรธของชายอีกคน “ท่านครับ ตระกูลที่ทำลายตระกูลหลี่ไม่ใช่ตระกูลหาน เราแค่รับคนของท่านเข้ามาเพื่อให้ตระกูลหลี่ยังอยู่ต่อไปได้ พวกเขาอาจไม่ได้มีชีวิตที่ดีนักที่นี่ แต่อย่างน้อยพวกเขาก็ยังอยู่ที่นี่ ท่านครับ โปรดแสดงความเมตตาเป็นการตอบแทนสำหรับความกรุณาเล็กๆ น้อยๆ นั้นด้วย!”
“ไร้สาระ!”
หานจินซงไม่สิ หลี่จินซงขัดผู้อาวุโสเฟิง”เรามีบันทึกของตระกูล และมีบันทึกที่บอกว่าตระกูลหานมีส่วนร่วมในการทำลายตระกูลหลี่เมื่อหลายร้อยปีก่อน เรายอมจำนนต่อแกเพราะเราไม่มีทางเลือกอื่น แกปฏิบัติต่อเราอย่างทารุณตั้งแต่วันแรก เราสามารถอยู่รอดได้เพียงเพราะผู้นำตระกูลคนก่อนของแกตั้งกฎนั้นเอาไว้ มิฉะนั้นแกคงจะฆ่าพวกเราทั้งหมดไปแล้ว!”
“ท่านครับ เรื่องนี้ไม่เป็นความจริง เรายังมีบันทึกที่บรรพบุรุษของเราทิ้งไว้ โดยระบุว่าตระกูลหานไม่ได้ทำให้ตระกูลหลี่ถูกทำลาย เราแค่เกี่ยวข้อง ตระกูลอื่นเป็นคนทำไม่ใช่ตระกูลหาน …”
หลี่หยวนเฟิงจ้องไปที่ผู้อาวุโสเฟิง ผู้อาวุโสเฟิงรู้สึกตัวสั่นและสิ่งต่อไปที่เขารู้คือเขาอยู่บนพื้น พ่นเลือดออกมา
จากเสื้อผ้าที่ฉีกขาดของผู้อาวุโสเฟิง ทำให้สมบัติโลหะหลุดออกมา
หลี่หยวนเฟิงตบหนึ่งทีก็ทำลายอุปกรณ์ป้องกันไปหลายชิ้น!
ผู้ชมพูดไม่ออก
หานยู่เซียนที่เพิ่งถูกตบมองด้วยความงุนงง
เธอรู้จักผู้อาวุโสเฟิงมาตั้งแต่เธอยังเป็นเด็ก เธอเห็นว่าเขาเป็นนักรบที่ไม่มีใครเทียบได้ เขาเป็นนักรบอสูรกิตติมศักดิ์ขั้นสูงสุด เธอไม่เคยคิดมาก่อนว่าเธอจะได้เห็นผู้อาวุโสเฟิงอยู่ในสภาพที่น่าอับอายเช่นนี้
นักรบอสูรในตำนาน
”ท่าน…”
ผู้อาวุโสเฟิงพยายามจะลุกขึ้น แต่พลังสำรองของเขากำลังลดลง มันน่ากลัวมาก เซลล์ของเขากำลังพังทลาย… เขากำลังสูญเสียความแข็งแกร่ง!
ข้อสงสัยของเขาที่ว่าหลี่หยวนเฟิงเป็นนักรบในระดับตำนานหรือเปล่านั้นถูกกำจัดออกไปโดยสิ้นเชิงหรือไม่ สิ่งที่เกิดขึ้นกับเขาทำให้เขาหวาดกลัว
“ตระกูลหานไม่สมควรมีชีวิตรอด แต่ฉันจะแสดงความเมตตาเพราะแกบอกว่าต้องขอบคุณแกที่สมาชิกหลี่ที่เหลืออยู่รอดชีวิตมาได้”หลี่หยวนเฟิงวางมือลง และประกาศว่า “วันนั้นตระกูลหลี่ยอมจำนนต่อแก วันนี้ตระกูลหานจะยอมจำนนต่อตระกูลหลี่ในลักษณะเดียวกัน!”
“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ตระกูลหลี่จะเป็นนาย และตระกูลหานจะกลายเป็นทาส สมาชิกตระกูลหานที่กล้าโต้กลับจะถูกลงโทษประหารชีวิต!”
ผู้อาวุโสเฟิงตัวสั่นและพยายามยกหัวขึ้น เขาแทบจะไม่สามารถมองเข้าไปในดวงตาที่เย็นชาคู่นั้นได้
เขารู้ว่าตระกูลหานถึงวาระแล้ว
คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาคือนักรบอสูรในตำนานของตระกูลหลี่ เขายังมีชีวิตอยู่ และอยู่มาหลายร้อยปีแล้ว!
ตระกูลหลี่จะฟื้นคืนชื่อกลับมาอีกครั้ง ตระกูลหลี่จะเติบโตและมีอำนาจมากที่สุดในเมืองฐานกรงเล็บทมิฬ!
”ท่าน…”
หลี่จินซงรู้สึกตื่นเต้น ความทุกข์ทรมานของเขาที่ผ่านมาไม่สูญเปล่า ในที่สุดการพัฒนาที่ยิ่งใหญ่ก็เกิดขึ้น นักรบอสูรในตำนานสามารถเปลี่ยนแปลงทุกสิ่งได้
“ไปรับสมาชิกทั้งหมดของตระกูลหลี่ และนาย ไปนำนักรบอสูรกิตติมศักดิ์ทั้งหมดของตระกูลหานมา ฉันจะฆ่าคนร้อยคนถ้ามีคนหนึ่งหายไป!” หลี่หยวนเฟิงสั่ง
หลี่จินซงรีบออกไปทันที
ผู้อาวุโสเฟิงรู้สึกขมขื่นอยู่ภายใน แน่นอนว่าเขาไม่กล้าทิ้งใครไว้ เขานึกไม่ออกว่านักรบอสูรในตำนานจะทำอะไรได้บ้าง นักรบอสูรในตำนานสามารถใช้ความแข็งแกร่งของหอคอยได้ และหอคอยควบคุมพลังอันยิ่งใหญ่ของโลก เขารู้ดังนั้นเขาจึงต้องเชื่อฟังคำสั่ง
“ผมจะทำเดี๋ยวนี้” ผู้อาวุโสเฟิงลุกขึ้นด้วยความเจ็บปวด
หลี่หยวนเฟิงหลับตาเพื่อปรับอารมณ์ของเขา
เขาต้องการระบายอารมณ์และทำให้สถานที่แห่งนี้พังพินาศ แต่ความดีในใจของเขาหยุดเขาไว้
ตลอดเวลานี้ซูผิงและซูหลิงเยวี่ยไม่ได้พูดอะไร หลี่หยวนเฟิงเป็นนักรบที่มีประสบการณ์ เขามีเหตุผลของเขาที่จะจัดการกับเรื่องนั้นในแบบที่เขาต้องการ
ซูผิงผิดหวังกับหอคอยมากกว่าเดิม!
เขารู้สึกเสียใจกับนักรบอสูรในตำนานที่ยังคงอยู่ในถ้ำลึก เขาได้เห็นรอยยิ้มที่จริงใจของพวกเขามาแล้ว!
แต่… มีคนต้องปกป้องถ้ำลึก
ทำไมคนดีมักจะถูกทำร้าย?
ซูผิงกำหมัดแน่น เขามีความมุ่งมั่นที่จะพัฒนามากขึ้นกว่าเดิม
ไม่นาน
หลี่หยวนเฟิงกลับมาพร้อมกับอีกแปดคน มีเด็กสองคน ชายชราสามคน ชายหนุ่มและหญิงสาวอีกสองคน
คนเหล่านั้นไม่ได้อยู่ในระดับที่สูง และชายชราหลังค่อมก็มีอำนาจมากที่สุดในบรรดาพวกเขาทั้งหมด เขาอยู่ในระดับกิตติมศักดิ์ แต่เขาซ่อนไว้อย่างดี ซูผิงได้พัฒนาทักษะตรวจจับที่น่าทึ่งในสนามบ่มเพาะ ถ้าเขาไม่มีทักษะเหล่านั้น เขาคงไม่ทันสังเกตว่าชายชราอยู่ระดับกิตติมศักดิ์
“สามคนกำลังออกไปปฏิบัติภารกิจ แต่ผมส่งข้อความถึงพวกเขาแล้ว”หลี่จินซงรายงานกับหลี่หยวนเฟิงด้วยความเคารพอย่างที่สุด
แปดคนที่มากับเขาจ้องหลี่หยวนเฟิงด้วยความงุนงง
ชายชราที่อยู่ในระดับกิตติมศักดิ์ลืมตาที่ขุ่นมัวของเขา ประกายแสงแวบผ่านดวงตาของเขาแล้วเขาก็ตัวสั่น เขาได้เห็นรูปเหมือนของหลี่หยวนเฟิง และทั้งสองก็มีความคล้ายคลึงอย่างน่าประหลาด!
ตอนที่ 612 นางฟ้าแห่งการลงทัณฑ์
“ท่านครับ โปรดยอมรับลูกหลานที่ไม่คู่ควรของท่าน!”
ชายชราที่อยู่ในระดับกิตติมศักดิ์เข้ามาใกล้หลี่หยวนเฟิง และคุกเข่าลง
คนอื่นๆ ทำตาม พวกผู้หญิงบอกลูก ๆ ให้ทำตาม
เด็กสองคนจ้องหลี่หยวนเฟิงด้วยดวงตาที่เปื้อนน้ำตา ทั้งอยากรู้อยากเห็นและเต็มไปด้วยความเคารพ นี่คือนักรบอสูรในตำนานที่น่าชื่นชมที่พ่อแม่ของพวกเขาพูดถึงอยู่เสมอ…
หลี่หยวนเฟิงยกมือเพื่อบอกให้ทุกคนยืนขึ้น
“ฉันเสียใจที่รู้ว่าทุกคนได้รับความเดือดร้อนในช่วงหลายปีที่ผ่านมา” เขากล่าว
เขามองชายชราที่กำลังยิ้ม เขารู้สึกหนักใจ
ชายชราระดับกิตติมศักดิ์กล่าวว่า “ท่านครับ ไม่เป็นอะไร เราตื่นเต้นมากที่รู้ว่าท่านปลอดภัย การรอคอยและทุกสิ่งที่เราทำนั้นคุ้มค่ามาก ตอนนี้ท่านมายืนอยู่ตรงหน้าเราแล้ว ตระกูลหลี่จะฟื้นคืนกลับมาอีกครั้งภายใต้การชี้นำของท่าน!”
หลี่หยวนเฟิงพยักหน้า แต่ไม่ได้พูดอะไรอีก
ไม่นานหลังจากนั้น เหล่านักรบอสูรหลายคนก็เข้ามา
เหล่าคนตระกูลหานกำลังสั่นด้วยความกลัว ชนชั้นสูงในตระกูลซึ่งปกติแล้วพวกเขาจะไม่ได้เจอ กลับมาอยู่รวมกัน ผู้อาวุโสก็อยู่ แม้แต่ผู้นำตระกูลก็อยู่ที่นี่ด้วย!
หวืด!
ชายอาวุโสที่สวมชุดสวยงามและมีหน้าตาเคร่งขรึมปรากฏตัวขึ้น เขาเป็นคนที่ดูเคร่งขรึม ข้างหลังเขามีนักรบอสูรกว่าสิบสองคนที่มีสถานะสูงในตระกูลหาน
พวกเขาได้รับสายและมาที่นี่เร็วที่สุดเท่าที่ทำได้เนื่องจากผู้อาวุโสเฟิงออกคำสั่งด้วยตนเอง
พวกเขาได้รู้เกี่ยวกับความรุนแรงของสถานการณ์จากผู้อาวุโส
นักรบอสูรในตำนานอยู่ที่นี่แล้ว!
และเขาก็เป็นสมาชิกของตระกูลหลี่ ตระกูลที่พวกเขากดขี่มาหลายชั่วอายุคน!
ความคิดแรกที่ผุดขึ้นในใจของผู้นำตระกูลคือการหนี แต่เขาก็ล้มเลิกความคิดนั้นในทันที นักรบอสูรในตำนานอยู่ที่นี่ เขาจะวิ่งไปไหนได้?
นักรบอสูรในตำนานจะมีความสามารถและพลังในการค้นหาเขาทั่วโลก และยังมีหอคอย พวกเขาสามารถรวบรวมข้อมูลจากทั่วทุกมุมโลกได้!
นั่นคือเหตุผลที่ไม่มีใครกล้ามีเรื่องกับนักรบอสูรในตำนาน!
“ผมชื่อหานเทียนเฉิงผู้นำตระกูลหาน ยินดีที่ได้รู้จักครับท่าน!”หานเทียนเฉิงลงมาจากท้องฟ้าห่างออกไปหลายสิบเมตร เขารีบก้มหัวลง
เขากลั้นหายใจและหัวใจของเขาก็เต้นแรง
เขาไม่รู้อารมณ์ของนักรบอสูรในตำนาน หรืออะไรจากบุคลิกภาพของเขา แต่ถ้าคนๆ นี้ใจร้ายและใจร้อน เขาจะไม่มีโอกาสได้พูดเลยด้วยซ้ำ!
หานเทียนเฉิงเตรียมพร้อมรับความตายมาแล้วระหว่างทาง ทุกคนล้วนกลัวความตาย
และเขาไม่ได้วิ่งเข้ามาเพื่อตัวเอง
แต่เพื่ออนาคตของตระกูลหาน!
โชคดีที่เขาได้ริเริ่มโครงการเมล็ดพันธุ์สำหรับตระกูลของพวกเขาแล้ว เขาซ่อนต้นอ่อนที่มีแนวโน้มดีไว้ทั่ว ยังคงมีความหวังสำหรับตระกูลหาน ตราบใดที่พวกเขาสามารถอยู่รอดผ่านวิกฤตนี้ไปได้!
นั่นคือแผนการที่ตระกูลใหญ่ๆ ต่างมี
“แกคงเป็นผู้นำตระกูลใช่ไหม?”หลี่หยวนเฟิงหรี่ตาเพื่อซ่อนเจตนาฆ่าของเขา เขาสามารถบอกได้ว่าผู้นำตระกูลอยู่ในระดับกิตติมศักดิ์ขั้นสูงสุด เขาเป็นคนที่อยู่มานาน เขามีศักยภาพมากกว่าผู้อาวุโสเฟิง ผู้นำตระกูลคนนี้สามารถเติบโตต่อไปได้ถึงระดับตำนานในอนาคต!
“ผมต้องขอพูดว่าใช่ครับ”หานเทียนเฉิงก้มหัวลง เขากลัวที่จะมองเข้าไปในดวงตาของหลี่หยวนเฟิง
“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ตระกูลหานจะอยู่ใต้ตระกูลหลี่ แกจะเป็นคนรับใช้ของเรา และเราจะเป็นเจ้านาย สมาชิกทุกคนในตระกูลหานต้องปฏิบัติต่อสมาชิกในตระกูลหลี่เหมือนพวกเราเป็นพ่อเป็นแม่ของแก และแกต้องคำนับเราด้วยความเคารพอย่างสูงสุด แกจะไม่มีวันฝ่าฝืนคำสั่งของตระกูลหลี่ได้!”
หลี่หยวนเฟิงถามหานเทียนเฉิง“แกยอมรับเงื่อนไขนี้หรือไม่?”
หานเทียนเฉิงเปียกโชกไปด้วยเหงื่อเย็น เขาก้มหัวลงและมองเห็นแต่พื้นตรงหน้าเท้าเท่านั้น เขากัดฟัน รู้สึกอัปยศอย่างมาก
คนรับใช้?
ปฏิบัติต่อสมาชิกตระกูลหลี่เหมือนพ่อแม่?
มันน่ายอมรับตรงไหน!
เขาอยากกำหมัด แต่กลัวว่าหลี่หยวนเฟิงจะเห็น
เขาเป็นคนหยิ่งแต่ฉลาดพอ ตระกูลหานจะถูกกำจัด ถ้าเขาขัดขืน!
เขาไม่มีสิทธิ์ที่จะเจรจา ไม่ต้องพูดถึงความโกรธ เมื่อคนที่เขาคุยด้วยคือนักรบอสูรในตำนาน
คนในตระกูลหลี่เคยต้องร้องขอชีวิตจากพวกเขา แต่แล้วเกมก็พลิกกระดาน ตระกูลหลี่เป็นคนสั่งการแทน
นี่เป็นเรื่องปกติของโลก
นี่คือกฎแห่งป่า!
“ผม… ยอมรับ!” หานเทียนเฉิงกล่าว การพูดสามคำนี้เผาพลาญพละกำลังทั้งหมดของเขา ผู้อาวุโสตระกูลหานเริ่มหงุดหงิด พวกเขาอยากที่จะพูด แต่ก็กัดปากตัวเอง พวกเขาต้องกลบความโกรธเอาไว้
ในขณะนี้พวกเขาสามารถบอกได้แล้วว่าสมาชิกตระกูลหลี่เคยรู้สึกยังไง
”ท่าน…”
สมาชิกในตระกูลหานจ้องมองด้วยความไม่เชื่อ
ผู้นำตระกูลของพวกเขายอมรับเงื่อนไข ดังนั้นเราจะต้องปฏิบัติตามคำสั่งของตระกูลหลี่ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป!
ก่อนหน้านี้พวกเขาล้วนเป็นชนชั้นสูงจากตระกูลที่ใหญ่ที่สุดในเมืองฐานกรงเล็บทมิฬ แต่แค่ไม่กี่นาที พวกเขากลายเป็นเชลย มันไม่มีทางยอมรับได้
”พ่อ…”
หานยู่เชียนจ้องไปที่หานเทียนเฉิง พ่อของเธอ เขาภาคภูมิใจในตัวเองมาตลอด ไม่มีใครกล้าเถียงกับเขา แต่ในขณะนี้หานเทียนเฉิงกลับเป็นลูกเป็ดที่อ่อนแอ เขาไม่กล้าปฏิเสธหลี่หยวนเฟิง!
นี่คือพลังของนักรบอสูรในตำนาน!
นักรบอสูรในตำนาน!
หานยู่เชียนกำหมัด เธอใฝ่ฝันที่จะไปให้ถึงระดับนั้น แต่เธอผ่านไปไม่ได้ เธอปรารถนาที่จะเป็นนักรบอสูรในตำนานนับตั้งแต่วินาทีนี้!
…
หลี่หยวนเฟิงเหลือบมองหานเทียนเฉิงอย่างเฉยเมย ไม่น่าแปลกใจที่เห็นหานเทียนเฉิงยอมรับเงื่อนไขเหล่านั้น หานเทียนเฉิงมาปรากฏตัวหมายความว่าเขาพร้อมที่จะประนีประนอม ไม่เช่นนั้นเขาคงจะหนีไปแล้ว
“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป นายจะรับช่วงต่อจากตระกูลหาน” หลี่หยวนเฟิงกล่าวกับชายชราระดับกิตติมศักดิ์
ชายชราไม่ได้หลังค่อมอีกต่อไป ในที่สุดเขาก็สามารถยืนขึ้นได้หลังจากทนความอัปยศอดสูมาหลายปี ผู้อาวุโสของตระกูลหาน—ซึ่งเคยแสดงท่าทีเหยียดหยามต่อเขา—ต่างก้มหน้าลงและกลั้นหายใจ ชายชราไม่สามารถปกปิดรอยยิ้มได้ เขาไม่เคยรู้สึกเป็นอิสระเช่นนี้มาก่อน!
ทันใดนั้นรอยยิ้มก็ค่อยๆเปลี่ยนเป็นน้ำตา พวกเขาทนทุกข์ทรมานมานานเกินไป!
”ครับท่าน!” ชายชรากล่าว
หลี่หยวนเฟิงพยักหน้า เขาเปิดวังวนและร่างผอมบางก็บินออกมาจากอีกด้านหนึ่ง มันมีสี่ปีกและดูเหมือนนางฟ้า แต่ใบหน้าของมันผิดแปลกไป มันมีสี่ตา ตาสีขาว แต่ไม่มีคิ้ว นอกจากนี้ยังมีจมูกสีขาวและริมฝีปากสีเข้ม
“นี่คือนางฟ้าแห่งการลงทัณฑ์อสูรของฉัน และมันจะอยู่ที่นี่ ถ้าคนในตระกูลหานไม่ปฏิบัติตามคำสั่งของนาย อสูรของฉันจะช่วยนายลงโทษพวกเขา!” หลี่หยวนเฟิงกล่าว
ชายชราระดับกิตติมศักดิ์จ้องไปที่อสูรที่บินอยู่เหนือหัวของหลี่หยวนเฟิง
หานเทียนเฉิงและฝูงขนที่เหลือต่างตกใจกับนางฟ้าแห่งการลงทัณฑ์ซึ่งดูเหมือนจะทรงพลังมาก มันต้องเป็นราชาอสูร!
“ท่านจะไม่อยู่กับพวกเราที่นี่เหรอ?” นักรบอสูรกิตติมศักดิ์ถามหลี่หยวนเฟิง เขารู้สึกราวกับว่าหลี่หยวนเฟิงกำลังจากพวกเขาไปจริงๆ
หลี่หยวนเฟิงพยักหน้า “ฉันต้องไปที่หอคอยและถามพวกเขาบางอย่าง ฉันยังมีบางสิ่งที่ต้องทำ”
“ท่านต้องรีบไปจากที่นี่จริงๆหรอ?” ชายชรายังคงถามต่อไป เขาอยากจะพูดมากกว่านี้แต่เมื่อคิดอีกที่เขาก็หยุดพูด เขาไม่ต้องการให้หลี่หยวนเฟิงไป
แม้ว่าราชาอสูรร้ายจะอยู่ที่นี่ แต่ชายชราก็รู้สึกว่าเขายังคงประหม่า
นอกจากนี้เท่าที่พวกเขารู้หอคอยนั้นเข้าถึงไม่ได้ นั่นเป็นสถานที่ที่มีอยู่เพียงชื่อเท่านั้น!
พวกเขาขอความช่วยเหลือจากหอคอยแล้ว พวกเขาติดต่อไป แต่หอคอยไม่เคยตอบกลับมาเลย!
ในที่สุดพวกเขาก็ยอมแพ้หลังจากที่ล้มเหลวซ้ำแล้วซ้ำเล่า
“มีบางอย่างที่ฉันต้องทำ” หลี่หยวนเฟิงกล่าว เขามองไปที่ซูผิง ซูผิงรู้ว่าหลี่หยวนเฟิงหมายถึงอะไร
หลี่หยวนเฟิงโกรธเพราะสิ่งที่เกิดกับตระกูลหลี่ แต่เขาเป็นนักรบอสูรที่อยู่ในถ้ำลึกเป็นเวลาแปดร้อยปี เขาควบคุมอารมณ์ของตัวเองได้ดีเป็นพิเศษ เขาคงตายในถ้ำลึกไปนานแล้ว ถ้าเขาเสียสติได้ง่ายๆ
มีเพื่อนมากมายที่เสียชีวิตต่อหน้าเขาในช่วงแปดร้อยปี
สิ่งที่เกิดขึ้นกับตระกูลหลี่นั้นไม่ยุติธรรมและเขาเกลียดหอคอยด้วยเหตุนี้ อย่างไรก็ตามสิ่งที่เกิดขึ้นกับถ้ำลึกเป็นความกังวลสำหรับคนทั้งโลก เขาไม่สามารถเพิกเฉยต่อสิ่งนั้นได้
”ท่าน…”
หลี่จินซงต้องการเกลี้ยกล่อมหลี่หยวนเฟิงให้อยู่ต่อ
ในทางกลับกันหานเทียนเฉิงกลับโล่งใจ หากหลี่หยวนเฟิงอยู่ที่นี่และปกครองตระกูลหานด้วยตัวเอง สมาชิกตระกูลหานจะต้องทนทุกข์กับความลำยาก
สิ่งต่าง ๆ จะง่ายขึ้นสำหรับพวกเขาถ้าเขาทิ้งไว้แค่อสูรตัวเดียว
“พี่หลี่…”
ซูผิงเข้าใจทันทีว่าหลี่หยวนเฟิงกำลังคิดอะไรอยู่ และรู้สึกประทับใจกับความหมายนั้น พี่ชายคนนี้เป็นผู้ชายที่ยิ่งใหญ่ เขายังคงเป็นห่วงมนุษยชาติได้แม้ว่าตระกูลของเขาจะโดนกระทำอย่างไม่ยุติธรรมก็ตาม
ซูผิงเต็มไปด้วยความเคารพอย่างสุดซึ้งต่อชายผู้นี้ “พี่หลี่ ผมจะให้ความช่วยเหลือตระกูลหลี่ของคุณด้วย ถ้าคุณยืนยันที่จะไปหอคอย เมื่อผมกลับไปที่ร้าน ผมจะส่งพนักงานชั่วคราวในร้านของผมมาช่วยคุณ พนักงานคนนั้นถูกเลี้ยงดูมาในตระกูลใหญ่ เธอต้องรู้เกี่ยวกับการปกครองตระกูลอย่างแน่นอน”
ฝูงขนเปลี่ยนความสนใจจากหลี่หยวนเฟิงเป็นซูผิง
พี่หลี่?
นั่นเป็นสิ่งที่ไม่คาดคิด
ผู้ชายคนนี้กล้าเรียกหลี่หยวนเฟิงว่า “พี่หลี่”!
หลี่หยวนเฟิงเป็นนักรบอสูรในตำนาน! ซูผิงเป็นนักรบอสูรในตำนานด้วยหรอ? ฝูงชนต่างสงสัย มันน่ากลัวที่จะมีนักรบอสูรในตำนานสองคนอยู่ในที่เดียวกัน!
หานเทียนเฉิงยังได้ยินคำพูดของซูผิง และจิตใจของเขาก็เริ่มไตร่ตรอง เขาพยายามประเมินซูผิงแต่ไม่สามารถบอกได้ว่าเขาอยู่ในระดับไหน ถึงกระนั้นหานเทียนเฉิงก็มั่นใจว่าซูผิงอยู่ในระดับตำนาน!
“ท่าน ท่านคือ?” หานเทียนเฉิงถาม
ซูผิงเหลือบมองเขาจากหางตา “แกไม่มีสิทธิ์รู้”
หานเทียนเฉิงรู้สึกอับอาย
หลี่หยวนเฟิงพยักหน้าให้ซูผิง“ดี ผมยังคงกังวลอยู่หากพวกเขาถูกทิ้งให้อยู่ที่นี่ตามลำพัง ผมไม่สามารถเสียเวลาได้อีก น้องซู ขอบคุณมาก”
“ผมยินดี” ซูผิงพยักหน้า
หลี่หยวนเฟิงโบกมือ และนางฟ้าแห่งการลงทัณฑ์ก็บินลงมา อสูรนั้นสูงประมาณแปดเมตร มันก้มลงเพื่อให้หลี่หยวนเฟิงสามารถพูดคุยกับมันได้
“ท่านต้องการอะไร?” อสูรกล่าวด้วยความเคารพ เสียงของมันอ่อนโยนแต่ชัดเจน
อสูรพูดได้ทำให้ทุกคนตะลึงอีกครั้ง
หานเทียนเฉิงหน้าซีด เขารู้ว่าราชาอสูรร้ายบางตัวสามารถพูดภาษามนุษย์ได้ แต่นั่นก็เป็นเครื่องบ่งชี้ว่านางฟ้าแห่งการลงทัณฑ์มีสติปัญญาที่สูงเพียงใด
ทันใดนั้นหานเทียนเฉิงเข้าใจว่าทำไมหลี่หยวนเฟิงจึงตัดสินใจทิ้งอสูรตัวเดียวไว้
ราชาอสูรร้ายที่ฉลาดสามารถนับได้ว่าเป็นมนุษย์
หลี่หยวนเฟิงถ่ายทอดคำสั่งของเขาไปยังอสูรและลูบหัวของมัน “บอกอสูรของฉันถ้ามีอะไรเกิดขึ้น นายจะจัดการเรื่องต่างๆเกี่ยวกับตระกูลหานจนกว่าความช่วยเหลือของน้องซูจะมามาถึง นายจะต้องทำมันให้ดี” เขากล่าวกับชายชรา
ชายชรามองไปที่นางฟ้าแห่งการลงทัณฑ์ด้วยความเคารพและพยักหน้า “รับทราบครับท่าน”
ชายชราชำเลืองมองที่ซูผิงที่ดูเหมือนชายหนุ่ม เขาเชื่อว่าผู้ชายคนนั้นเป็นนักรบอสูรในตำนานขั้นสูงเหมือนหลี่หยวนเฟิง!
หลี่หยวนเฟิงพยักหน้า เขาขมวดคิ้วและตะโกนใส่ผู้ชมตระกูลหานว่า “คุกเข่าลงเดี๋ยวนี้!”
ผู้ชมดิ้นรน แต่ในที่สุดพวกเขาก็ทำตาม
ผู้อาวุโสคุกเข่าลงและคนอื่นๆ ทำได้เพียงทำตามเท่านั้น ความโศกเศร้าปกคลุมใบหน้าของพวกเขา พวกเขารู้ว่าตั้งแต่ตอนนี้ไป ชีวิตที่แสนสบายของพวกเขาได้สิ้นสุดลงแล้ว
“ฉันจะฝากที่นี่ไว้กับนาย น้องซูไปกันเถอะ” หลี่หยวนเฟิงกล่าว
ซูผิงพยักหน้า
ขณะที่หลี่หยวนเฟิง ซูผิงกับซูหลิงเยวี่ยจากไป คนอื่นๆ ก็เฝ้ามองพวกเขาจากไป
หานยู่เชียนสังเกตเห็นหญิงสาวที่เดินตามหลังซูผิงและหลี่หยวนเฟิง เธอกระพริบตาอย่างไม่เชื่อสายตา
เธอเคยไปสถาบันผู้กล้า เพื่อไปเยี่ยมอาจารย์เก่าของเธอ
เธอเคยเห็นซูหลิงเยวี่ยที่นั่น
เธอมาทำอะไรที่นี่?
หานยู่เชียนไม่สามารถเข้าใจได้
คนสามคนออกจากอาคาร และบินไป
“ทำไมคุณไม่ฆ่าพวกเขาเพื่อระบายความโกรธ” ซูผิงถามหลี่หยวนเฟิง
หลี่หยวนเฟิงหัวเราะออกมาและตอบว่า “ผมไม่ได้ใจร้ายขนาดนั้น น้องซู คุณต้องตระหนักถึงความรุนแรงที่มีอยู่ในตัวคุณ คุณอาจประสบปัญหาบางอย่างเมื่อคุณผ่านบททดสอบสวรรค์ในอนาคต”
ซูผิงยักไหล่ “จริง ๆ แล้วผมหวังว่าบททดสอบสวรรค์ของผมจะสามารถแสดงให้ผมเห็นสิ่งที่แตกต่างออกไป น่าเสียดายที่ผมไม่คิดว่าจะมีอะไรให้คาดหวัง ผมเห็นมาหมดแล้ว”
หลี่หยวนเฟิงฝืนยิ้มขมขื่น
หลี่หยวนเฟิงเปลี่ยนเรื่อง “อีกไม่นานเราจะถึงสถาบันผู้กล้าซึ่งเป็นที่ตั้งของทางเข้าที่เจ็ด ผมต้องการตรวจสอบทางเดินที่นั่น คุณต้องการที่จะไปด้วยไหม?”
ความเยือกเย็นผุดขึ้นในดวงตาของซูผิงเมื่อเขาได้ยินชื่อนั้น “ผมจะไม่ไปที่นั่น ผมมีเรื่องอื่นต้องจัดการ”
หลี่หยวนเฟิงตระหนักว่าเรื่องเหล่านั้นไม่น่าจะเป็นเรื่องดีเพราะเขาเห็นเจตนาฆ่าในสายตาของซูผิง
ซูหลิงเยวี่ยกัดปากตัวเอง เธอรู้ว่าซูผิงกำลังพูดถึงการแก้แค้น
เธอยังไม่รู้ว่าจะเผชิญหน้ากับซูผิงอย่างไรหลังจากปัญหาทั้งหมดที่เธอสร้าง
…
สถาบันผู้กล้า
หอคอยมังกร
ผู้คนมากมายมารวมตัวกันที่นี่ ทุกคนจ้องมองไปที่แผ่นจารึกสีดำ
“ชั้นที่ 33…”
“ตาเรามีปัญหาอะไรหรือเปล่า? มีอะไรผิดปกติกับแผ่นจารึกหรือไม่?”
“ใครคือคุณซู?”
ผู้ชมต่างสงสัยว่า
ท่ามกลางฝูงชนมีคนสามคนยืนอยู่ใกล้แผ่นจารึกที่สุด หญิงสาวค่อยๆฟื้นจากความประหลาดใจของเธอ และเธอก็บ่นว่า “ผู้ชายที่ชื่อเฟยพูดถูก ผู้ชายคนนี้ทำลายสถิติทั้งหมดและเขาก็ไปถึงชั้นสูงสุด…เขาทำอย่างนั้นได้ยังไง?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ร้านอสูรดวงดาว (Astral Pet Store) ร้านขายอสูรดวงดาว