ร้านอสูรดวงดาว (Astral Pet Store) ร้านขายอสูรดวงดาว นิยาย บท 723
ตอนที่ 723 สถานที่ใหม่
“เราตอบกลับพวกเขาได้ไหม”เนี่ยฮั่วเฟิงถามเจ้าหน้าที่หลังจากพบว่าข้อความถูกถอดรหัสแล้ว
เจ้าหน้าที่ส่ายหัวและพูดว่า “ท่านครับ ยังไม่สามารถตอบกลับด้วยเทคโนโลยีที่มีอยู่ในดาวเคราะห์สีน้ำเงินได้ ชั้นบรรยากาศของเราถูกปกคลุมด้วยชั้นพลังงานที่ไม่ปกติ ผมไม่คิดว่าผู้มาเยี่ยมข้างนอกจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นที่นี่ เราสามารถส่งแสงด้วยเทคโนโลยีล่าสุดที่เราพัฒนาขึ้นหากเราต้องการตอบกลับ เป็นสิ่งเดียวที่ชั้นพลังงานไม่ปิดกั้น เราจะส่งข้อความที่มีแสงจ้า และแจ้งพวกเขาว่ามีอารยธรรม และดาวเคราะห์ดวงนี้ไม่ใช่ดาวเคราะห์ดึกดำบรรพ์”
เนี่ยฮั่วเฟิงมองซูผิงซึ่งยกมือขึ้น เขาไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเทคโนโลยีนั้นเลย และเขาก็ไม่สนใจที่จะเรียนรู้มันด้วย
”ตกลง”เนี่ยฮั่วเฟิงพยักหน้า
สามารถอนุมานได้จากข้อความว่าผู้คนภายนอกไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นบนดาวเคราะห์สีน้ำเงิน พลังงานพิเศษที่ช่วยอำนวยความสะดวกในการก้าวกระโดดจะต้องขัดขวางการตรวจสอบของพวกเขา
มันคงเป็นเรื่องที่ค่อนข้างยุ่งยากหากพวกเขาถือว่าดาวเคราะห์ของพวกเขาเป็นสถานที่ที่ด้อยพัฒนา
เจ้าหน้าที่มองไปที่ซูผิง หลังจากยืนยันว่าไม่มีการคัดค้าน เขาพยักหน้าและพูดว่า “ผมต้องเชิญยอดฝีมือมา…”
“เชิญคนที่คุณต้องการ!” เนี่ยฮั่วเฟิงประกาศและโบกมือ
”ครับ!”
…
ในขณะที่เตรียมคำตอบ เนี่ยฮั่วเฟิงนำซูผิงไปที่อื่น และมอบตราผู้ปกครองให้กับเขา “น้องซู ลงทะเบียนได้แล้ว ผมได้ลบข้อมูลของผมออกไปแล้ว”
ตรานั้นคล้ายกับคริสตัลสีเขียว เขาหลอมรวมมันด้วยพลังดวงดาวและวังวนแห่งความมืดก็ปรากฏขึ้น จากนั้นพลังดูดซับที่แปลกประหลาดก็แพร่กระจายออกมา
“คุณต้องประทับวิญญาณและพลังดวงดาวไว้ในนั้นเท่านั้น”เนี่ยฮั่วเฟิงกล่าว
ซูผิงตรวจสอบวังวนนั่นและพบว่าไม่มีอันตราย จากนั้นในที่สุดเขาก็ใส่พลังวิญญาณและพลังดวงดาวเข้าไป
วังวนแห่งความมืดหายไป ซูผิงรู้สึกทันทีราวกับว่ามีบางอย่างเชื่อมโยงกับหัวของเขา
“ผู้ปกครองดาวเคราะห์หมายเลข 801013 ในกาแล็กซี่กำลังยื่นขอจดทะเบียน…”
“บันทึกวิญญาณและพลังดวงดาว…”
“บันทึกเสร็จสิ้น กรุณากรอกชื่อของคุณ”
เสียงกลที่ไร้อารมณ์หลายเสียงก้องอยู่ในหัวของเขา
ซูผิงเกือบคิดว่าระบบกำลังยุ่งกับเขา แต่แล้วเขาก็ตระหนักว่าไม่ใช่ ระบบชอบใช้น้ำเสียงเหย้าหยอก ในขณะที่เสียงที่เขาเพิ่งได้ยินนั้นเหมือนกับเสียงกลไกจริงๆ
“หมายเลขดาวเคราะห์คือ 801013?”
ซูผิงมองไปที่เนี่ยฮั่วเฟิงยืนยันว่าเขาไม่ได้มีอาการประสาทหลอน
”ใช่ มันขอให้คุณป้อนชื่อของคุณใช่ไหม? คุณสามารถป้อนอะไรก็ได้”เนี่ยฮั่วเฟิงกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ตราผู้ปกครองเป็นเครื่องมือหลายการทำงาน มันสามารถทำงานเป็นแผนที่ในการสำรวจระหว่างดวงดาว ซึ่งบันทึกเกือบ 90% ของสหพันธ์ ยิ่งไปกว่านั้นยังเป็นเครื่องรับโทรศัพท์อีกด้วย!
“เมื่อคุณลงทะเบียนเป็นผู้ปกครองแล้ว คุณสามารถใช้ตราสัญลักษณ์เพื่อเข้าสู่ดาวเคราะห์เสมือนจริงที่มีเฉพาะผู้ปกครองเท่านั้น คุณจะสามารถพบกับผู้ปกครองดาวเคราะห์ดวงอื่นและเป็นเพื่อนกับพวกเขา แบ่งปันความรู้ หรือแม้แต่ฝึกฝนกับพวกเขาในสนามประลองเสมือนจริง…”
เขามองไปที่ตราคริสตัลสีเขียวอย่างหลงไหล
ซูผิงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เทคโนโลยีนี้คืออะไร? เขาไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับเรื่องนี้
เป็นไปได้ไหมที่จะผูกมิตรกับผู้ปกครองคนอื่นๆ และฝึกฝนกับพวกเขาในดาวเคราะห์เสมือนจริง?ทั้งหมดด้วยตราเล็ก ๆ นี้?
“คุณเคยฝึกกับใครมาก่อนหรือเปล่า?” ซูผิงถามด้วยความสงสัย
เนี่ยฮั่วเฟิงตะลึงหน้าแดงและไอ “ผมอยู่ที่สภาวะชะตากรรมเมื่อผมได้เป็นเจ้าแห่งดาวเคราะห์สีน้ำเงิน ผู้ปกครองคนอื่นๆ ที่ผมพบทั้งหมดอยู่ในระดับเดียวกัน แต่พวกเขาไม่เต็มใจที่จะฝึกฝนหรือพูดคุยกับผม หลังจากที่พวกเขารู้ว่าผมมาจากไหน ไม่อย่างนั้นผมจะเชิญพวกเขามาช่วยพัฒนาดาวเคราะห์ของเรา!”
ซูผิงรู้แจ้งด้วยสิ่งนี้ หลังจากพิจารณาสิ่งที่ชายคนนี้พูดในตอนท้าย เขาก็พูดเยาะเย้ยว่า “แม้ว่าคุณจะสามารถผูกมิตรกับพวกเขาได้ แต่คุณคงไม่เชิญพวกเขามาหรอกใช่ไหม? คุณไม่ได้เก็บเจ้าแห่งถ้ำลึกไว้เพื่อตัวคุณเองเหรอ?”
เนี่ยฮั่วเฟิงตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งและพูดด้วยรอยยิ้มขมขื่น “น้องซู คุณช่วยปล่อยๆมันไปได้ไหม? เราให้พลังดวงดาวที่สะสมมานับพันปีแก่คุณ คุณเป็นคนเดียวที่ได้รับมันนะ…”
“ผมได้รับมันเพราะความสามารถของผมเอง คุณไม่ได้ให้อะไรผม” ซูผิงก่นด่า ไม่เต็มใจที่จะเป็นหนี้บุญคุณเขา
ริมฝีปากของเนี่ยฮั่วเฟิงกระตุก เขาไม่สามารถเถียงซูผิงได้ เนื่องจากดาวเคราะห์สีน้ำเงินจะถูกทำลายหากปราศจากความช่วยเหลือจากเขา…
เขาถอนหายใจ
ซูผิงไม่กดดันต่อเนื่องจากคนหลังไม่ตอบสนอง เพื่อเปลี่ยนเรื่อง เขาถามว่า “แล้วคุณไม่รู้จักเพื่อนเลยแม้แต่ตอนที่ไปถึงระดับดวงดาวแล้วเหรอ?”
เนี่ยฮั่วเฟิงกล่าวด้วยรอยยิ้มที่ขมขื่น “คนในระดับของผมไม่เคยสนใจที่จะคุยกับผม เคล็ดบ่มเพาะบนดาวเคราะห์สีน้ำเงินนั้นอ่อนแอเกินไป ยอดฝีมือระดับเท่ากันในสหพันธ์สามารถบดขยี้เราได้ ผมไม่สามารถต้านทานการโจมตีจากยอดฝีมือระดับดวงดาวได้!
“พวกเขาสามารถฆ่านักรบในตำนานสภาวะว่างเปล่า ได้ในขณะที่อยู่ในสภาวะสมุทรเท่านั้น!”
เขาถอนหายใจและพูดต่อ “นั่นเป็นเหตุผลที่ผมส่งอัจฉริยะของดาวเคราะห์สีน้ำเงินของเราออกไป โดยหวังว่าพวกเขาจะได้รับเคล็ดบ่มเพาะอันทรงพลังของสหพันธ์…”
ซูผิงเลิกคิ้วและพ่นลม “คุณอ่อนแอเกินไป ไม่ใช่เรื่องแปลกที่คนในสภาวะสมุทรจะฆ่าศัตรูสภาวะว่างเปล่าได้”
เนี่ยฮั่วเฟิงตกตะลึงครู่หนึ่ง ในที่สุดเขาก็ตระหนักว่าเขาทำให้ตัวเองอับอายด้วยการพูดถึงเรื่องนั้นต่อหน้าซูผิง
ซูผิงได้ฆ่าศัตรูระดับดวงดาวในขณะที่เขาเป็นเพียงนักรบในตำนาน
ทำไมต้องคุยกับสัตว์ประหลาดแบบเขา?
“ว่าแต่ คุณลงทะเบียนชื่ออะไร?” ซูผิงถาม
เนี่ยฮั่วเฟิงที่หน้าดำก่อนหน้า ตอนนี้ยิ้มอย่างภาคภูมิใจเมื่อได้ยินคำถาม “ชื่อของคุณจะต้องพิเศษ เพื่อให้คนอื่นจำคุณได้ง่ายขึ้น ชื่อของผมคือเทพปีศาจเมฆไฟ มันฟังดูเป็นยังไง?”
“…”
ทำไมคุณไม่เรียกตัวเองว่าเจมส์ บอนด์?
ซูผิงพูดไม่ออก เขาสงสัยว่าจะเลือกชื่ออะไร
เขาไม่ต้องการใช้ชื่อจริงของเขาหากไม่จำเป็น เป็นเรื่องดีเสมอที่จะรักษาตัวตนให้ไม่โดดเด่น เขาไตร่ตรองและเรียกตัวเองว่าหยานซวงหยิง
ซูผิงจำได้อย่างรวดเร็วว่าจุดประสงค์หลักของเขาคือการหาเงิน ทุกสิ่งที่เขาทำควรมุ่งสู่จุดประสงค์นั้น ชื่อของเขาอาจเป็นเครื่องมือในการโฆษณาตัวเองที่ดีที่สุดเมื่อเขาได้พบกับชนชั้นสูงคนอื่นๆ
แล้วฉันควรตั้งชื่อตัวเองว่า…
ฉันเป็นคนเลี้ยงและขายอสูร ติดต่อฉันหากคุณสนใจ
เขาจริงจังกับมันมาก เขามุ่งความสนใจไปที่กล่องโต้ตอบเสมือนในหัวของเขาและป้อนชื่อ
“ชื่อเล่นสามารถใช้ได้ ยืนยัน?”
”ใช่!”
การลงทะเบียนเสร็จสมบูรณ์!
ซูผิงรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง เขากังวลอยู่ครู่หนึ่ง สงสัยว่าชื่อยาวเกินไปหรือเปล่า ดูเหมือนว่าหลายคนในสหพันธ์อันกว้างใหญ่ล้วนมีชื่อยาว!
“ตรวจสอบข้อมูลส่วนตัวแล้ว เจ้าแห่งดาวเคราะหหมายเลข 801803 ในกาแล็กซี่ ‘ผมเป็นผู้เลี้ยงและขายอสูร ติดต่อผมหากคุณสนใจ’ ได้รับการลงทะเบียนแล้ว ข้อมูลเกี่ยวกับดาวเคราะห์มีดังนี้ กรุณายืนยัน…”
ในไม่ช้าข้อมูลพื้นฐานของดาวเคราะห์สีน้ำเงินก็ปรากฏขึ้นในหัวของซูผิง
ดาวเคราะห์สีน้ำเงิน : ดาวเคราะห์ระดับ 5!
ความครอบคลุม…
ครอบคลุมมหาสมุทร…
ความหนาแน่นของพลังดวงดาวเฉลี่ย…
ประชากร…
ซูผิงเวียนหัวหลังจากเหลือบมองอย่างรวดเร็ว ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจว่าจะทบทวนข้อมูลในภายหลัง
ประชากรบนแผนภูมิยังคงเป็น 13.2 พันล้าน ซึ่งยังคงเป็นตัวเลขก่อนเกิดภัยพิบัติ
“มันเป็นยังไง? คุณลงทะเบียนเสร็จหรือยัง ชื่อเล่นของคุณคืออะไร?” เนี่ยฮั่วเฟิงถามด้วยความสงสัย
ซูผิงส่ายหัว “มันยาว”
“?”
เนี่ยฮั่วเฟิงค่อนข้างสับสนกับคำตอบดังกล่าว
ซูผิงเป็นคนเดียวที่สามารถอ่านชื่อที่ลงทะเบียนใหม่ได้
หลังจากที่ได้ยินชื่อนี้แล้วเนี่ยฮั่วเฟิงก็ตกใจมากจนสามารถใส่ไข่สามฟองเข้าไปในปากของเขาได้“น้องซู ล้อเล่นหรือเปล่า?”
“ผมดูเป็นคนอารมณ์ขันหรอ?” ซูผิงถาม
เนี่ยฮั่วเฟิงพูดไม่ออก
นายคือเจ้าแห่งดาวเคราะห์สีน้ำเงิน แต่นายก็ยังเลือกชื่อโง่ๆ และน่าดูถูกแบบนี้เนี่ยนะ นายไม่อายบ้างเลยหรือยังไง?
ผู้ปกครองคนอื่นจะคิดยังไงเมื่อเห็นเช่นนั้น?
ซูผิงรู้ว่าสิ่งที่อยู่ในใจของเนี่ยฮั่วเฟิงได้จากท่าทางของเขา เขาตบไหล่ของเนี่ยฮั่วเฟิงและพูดว่า “คุณไม่ได้ตระหนักว่าใบหน้าเป็นเพียงสิ่งผิวเผิน ไม่มีใครสามารถตบหน้าคุณได้หากคุณไม่มีมัน อย่าคิดมาก”
“…”
นั่นก็ฟังดูสมเหตุสมผล
เนี่ยฮั่วเฟิงยืนนิ่งด้วยริมฝีปากที่บิดเบี้ยวอยู่ครู่หนึ่ง
ไม่นานหลังจากนั้นเนี่ยฮั่วเฟิงก็ตอบสนองในที่สุด เขาฝืนยิ้มเมื่อเห็นว่าซูผิงไม่กังวลอะไรเลย ทันใดนั้นเขาก็สงสัยว่าผู้ปกครองคนอื่นจะรู้สึกยังไง หลังจากพ่ายแพ้ต่อซูผิงในขณะที่เขาใช้ชื่อที่โง่เขลาเช่นนี้ …
เขาอดไม่ได้ที่จะยิ้มให้กับความคิดนั้น เขาเกือบจะนึกภาพท่าทางแปลกๆ ของพวกเขาได้
“ผมจะไปในอีกสามวัน ดังนั้นผมต้องบอกลาคนอื่น” ซูผิงไม่เสียเวลาและพูดสั้นๆ ว่า “บอกผมถ้าคุณได้รับข้อความอื่นจากยานอวกาศเหล่านั้น”
เนี่ยฮั่วเฟิงกลับมารู้สึกตัว และพยักหน้า “แน่นอนครับ”
…
ซูผิงออกจากที่นั่น และไปเยี่ยมเพื่อนของเขา
แม้ว่าเขาอาจจะกลับมา แต่ก็ไม่มีใครรู้ว่าจะกลับเมื่อไหร่ ซูผิงพบเย่อู่ซิว หลี่หยวนเฟิง และคนอื่นๆ และแจ้งให้พวกเขาทราบถึงการตัดสินใจของเขา
ทุกคนตกใจและถามได้เพียงเหตุผลเท่านั้น
ซูผิงไม่ได้บอกรายละเอียด พวกเขาไม่ได้ยืนกรานเมื่อเห็นว่าเขาตัดสินใจแล้ว ความรู้สึกของพวกเขาสับสนไปหมด
ในที่สุดพวกเขาก็ตัดสินใจที่จะจัดงานเลี้ยงอำลาเพื่อเป็นเกียรติแก่เขา
นอกจากเย่อู่ซิวและคนอื่นๆ แล้วซูผิงยังเห็นใบหน้าที่คุ้นเคยมากมายในสมาคมผู้ฝึกสอนที่จัดตั้งขึ้นใหม่หลังแนวป้องกัน แต่เขาไม่ได้บอกลา ท้ายที่สุดเขาจะกลับมาไม่ช้าก็เร็ว มันไม่มีประโยชน์ที่จะบอกลาพวกเขา เย่อู่ซิวและคนอื่น ๆ เป็นกองกำลังสูงสุดของดาวเคราะห์สีน้ำเงิน มันเป็นสิ่งสำคัญสำหรับพวกเขาที่จะรู้ว่าเจ้านายของพวกเขาอยู่ที่ไหน
ซูผิงจ้องร่องรอยการต่อสู้ขณะลอยอยู่บนท้องฟ้า เขารู้สึกลำบากใจเมื่อเห็นเจ้าหน้าที่กำลังยุ่งอยู่กับการซ่อมแซมและปรับปรุงอาคาร
การจากลามักทำให้เสียใจ
หลังจากจ้องมองเป็นเวลานานและสงบลงในที่สุด ซูผิงก็กลับไปที่ร้านและบอกพ่อแม่ของเขาว่าเขาต้องไป เขาไม่สามารถบอกเหตุผลที่แท้จริงให้พวกเขาฟังได้ และต้องหาข้อแก้ตัว
พ่อแม่ของเขาไม่ได้ถามอะไรเพิ่มเติม เนื่องจากตำแหน่งและตัวตนอันสูงส่งของเขา พวกเขาอาจไม่เข้าใจสิ่งที่เขาเห็นจากมุมมองของเขา
ทั้งสองคนเลือกที่จะอยู่ต่อ พวกเขาไม่ต้องการออกจากดาวเคราะห์สีน้ำเงินและสำรวจสถานที่ใหม่ คู่สามีภรรยาที่เป็นผู้ใหญ่ชอบเพลิดเพลินกับทิวทัศน์ที่คุ้นเคยและหวนคิดถึงอดีต
ซูผิงไม่ต้องการไปขัดกับเจตจำนงของพวกเขา
สำหรับซูหลิงเยวี่ย เธอไม่ได้เลือกที่จะไปเช่นกัน ซึ่งทำให้ซูผิงประหลาดใจ
เขาคิดว่าเธอจะยืนกรานที่จะออกไปสำรวจตามนิสัยของเธอ เขาไม่ได้คิดเลยว่าเธอจะตัดสินใจอยู่ต่อ
อย่างไรก็ตามซูผิงตระหนักอะไรบางอย่างเมื่อเขาเห็นหมัดที่กำแน่นของเธอ
…เธอไม่อยากไปถ่วงฉันอย่างงั้นหรอ?
หนังตาของเขากระตุก แต่ไม่ได้พูดอะไร เขาให้อภัยคนบางคนแล้ว แต่พวกเขาอาจยังไม่ได้ให้อภัยกันเอง
ซูผิงสัญญาเงียบๆ: วันที่ฉันแข็งแกร่งขึ้นจริงๆ ฉันจะมอบท้องฟ้าที่กว้างใหญ่และสวยงามให้เธอ!
เนื่องจากเขาย้ายไปอยู่ที่ใหม่ เขาไม่กล้ารับประกันว่าเขาจะดูแลน้องสาวของเขาได้ ซึ่งทำให้เขากังวลมากกว่าเดิมว่าตัวเองจะต้องแข็งแกร่งขึ้น!
นอกจากนั้นซูผิงได้เรียนรู้อย่างอื่นระหว่างการอำลา
ซูหยวนซานพ่อของเขาเป็นผู้สังหารสวรรค์ของเมืองฐานหลงเจียง
เขาออกจากบ้านภายใต้ข้ออ้างอย่างการออกทะเลเพื่อไปช่วยเหลือการป้องกันกักสวรรค์ในเมืองอื่นที่ถูกโจมตีโดยราชาสวรรค์ต่างโลก
ซูผิงสัมผัสได้ถึงพลังงานคลุมเครือที่ซ่อนอยู่ในร่างกายของพ่อเขา หลังจากที่เขาทะลวงไปยังระดับตำนาน เขาแปลกใจเล็กน้อย แต่ไม่ตกใจมาก เมื่อพ่อของเขาบอกความจริง
ก่อนที่เขาจะจากไป ซูหยวนซานได้สอนทักษะที่เขาเคยซ่อนการบ่มเพาะของเขาให้ซูผิง ชื่อทักษะคือหมอกบดบัง!
เป็นทักษะลับโบราณที่ซูหยวนชานได้มาจากอาณาจักรลับ มันสามารถซ่อนความแข็งแกร่งของบุคคลได้อย่างมีประสิทธิภาพ!
ซูผิงไม่ปฏิเสธข้อเสนอ มันเป็นทักษะของตระกูลของเขาอยู่แล้ว นอกจากนี้ทักษะลับนี่ก็ค่อนข้างน่าทึ่ง ประสาทสัมผัสของเขากระฉับกระเฉงมากพอ แต่เขาก็ไม่เคยตรวจพบพลังงานภายในร่างของพ่อเลย เป็นไปได้ว่าแม้แต่ยอดฝีมือระดับดวงดาวก็ไม่สามารถสังเกตเห็นสิ่งนี้ได้ เว้นแต่พวกเขาจะตรวจสอบอย่างละเอียด!
สำหรับการบ่มเพาะที่แท้จริงของพ่อของเขา เขาอยู่ที่สภาวะว่างเปล่าเช่นเดียวกับผู้สังหารสวรรค์คนอื่นๆ
ซูหยวนซานได้รับแต่งตั้งให้เป็นสังหารสวรรค์ในหลงเจียง มีนักรบรุ่นก่อนเขาสองชั่วอายุคน อย่างไรก็ตามพวกเขาไม่ได้เกี่ยวข้องกับตระกูลของเขาทางสายเลือด พวกเขาเป็นเพียงอาจารย์
ผู้สังหารสวรรค์ทุกคนมีหน้าที่ปกป้องกักสวรรค์ในที่มืด ดังนั้นซูหยวนซานไม่เคยเปิดเผยความแข็งแกร่งของเขาเว้นแต่จำเป็น ครอบครัวของซูผิงไม่ได้มีชีวิตที่สบายนักเพราะเหตุนี้
อย่างไรก็ตามซูหยวนชานได้แอบช่วยซูหลิงเยวี่ยฝึกฝนและปลุกพลังดวงดาว เธอยังสืบทอดความสามารถในการฝึกฝนของเขา แม้ว่าศักยภาพของเธอจะไม่โดดเด่นเท่าไหร่สำหรับซูผิง แต่เธอก็ค่อนข้างแข็งแกร่งในหมู่เพื่อนๆรุ่นเดียวกับเธอ เกรดของเธอในสถาบันนั้นยอดเยี่ยมมาก
ซูผิงรู้สึกโล่งใจไม่มากก็น้อยที่ทิ้งพวกเขาไว้ข้างหลังเมื่อเขาได้รู้เกี่ยวกับการบ่มเพาะที่แท้จริงของพ่อ
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว
ชั้นพลังงานที่ไม่รู้จักนอกชั้นบรรยากาศหายไปในวันรุ่งขึ้น และยานอวกาศจำนวนมากก็เข้ามาหาดาวเคราะห์สีน้ำเงินเพื่อตรวจสอบ
เช่นเดิม ยอดฝีมือในยานอวกาศเหล่านั้นถูกชั้นพลังงานขวางกั้น และไม่สามารถมองเห็นสภาพของดาวเคราะห์ได้หลังจากที่จู่ๆ ก็โผล่ขึ้นมาในบริเวณใกล้เคียง
เนื่องจากพลังงานได้กระจายไป บวกกับข้อความแสงที่ส่งออกไปก่อนหน้านี้ พวกเขาพบว่าไม่ใช่ดาวเคราะห์ที่ไร้เจ้าของ แต่เป็นดาวเคราะห์ดึกดำบรรพ์ที่จดทะเบียนในสหพันธ์
ยานอวกาศจำนวนมากหมดความสนใจ และบินออกไปหลังจากยืนยันข้อเท็จจริง
ยานอวกาศที่เหลือบางลำได้ยื่นคำร้องเพื่อลงจอดบนดาวเคราะห์ดวงนี้ โดยตั้งใจที่จะค้นหาข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับเพื่อนบ้านใหม่ของพวกเขา
ดาวเคราะห์ดวงนี้ค่อนข้างธรรมดา โดยอิงจากข้อมูลที่รวบรวมโดยยานอวกาศ
ซูผิงไม่ได้ปฏิเสธคำขอลงจอด ซึ่งทำให้เขารู้สึกผ่อนคลายจริงๆ ดูเหมือนว่ากฎหมายของรัฐบาลกลางจะถูกปฏิบัติตามในพื้นที่ส่วนใหญ่ในสหพันธ์ ไม่มียอดฝีมือคนไหนสามารถสำรวจได้โดยไม่ได้รับอนุญาต
ยานอวกาศลงจอดบนดาวเคราะห์สีน้ำเงินหลังจากได้รับอนุมัติจากซูผิง เนี่ยฮั่วเฟิงได้กำหนดพื้นที่ที่จะทำหน้าที่เป็นท่าจอดแล้ว
ยอดฝีมือระดับดวงดาวมากกว่าสิบคนลงจากยานอวกาศ กลิ่นอายน่ากลัวของพวกเขาทำให้เนี่ยฮั่วเฟิงรู้สึกประหม่าแม้ว่าเขาจะเตรียมตัวดีแล้ว
นำโดยซูผิง เนี่ยฮั่วเฟิง จี้หยวนเฟิง และนักรบในตำนานคนอื่นๆ มาต้อนรับผู้มาเยือน
ยอดฝีมือระดับดวงดาวงุนงงเมื่อพวกเขาเห็นเนี่ยฮั่วเฟิง พวกเขาทั้งหมดค่อนข้างแปลกใจที่พบว่าซูผิงเป็นผู้ปกครองที่แท้จริง บางคนถามเขาตรงๆ ว่าทำไม แต่ซูผิงก็ตอบด้วยรอยยิ้ม
ยอดฝีมือจากดาวเคราะห์ต่างๆ หมดความสนใจหลังจากทราบรายละเอียดของดาวเคราะห์สีน้ำเงิน ซึ่งบางคนก็จากไปทันที
ท้ายที่สุดตามข้อมูลที่รวบรวมโดยอุปกรณ์ของพวกเขา ดาวเคราะห์ดวงนี้ควรเป็นที่แห้งแล้ง ด้อยพัฒนา และมีศักยภาพเพียงเล็กน้อย ไม่จำเป็นต้องผูกมิตรกับคนในท้องถิ่นหากเป็นแบบนี้
…
วันที่สาม—
ซูผิงมอบความไว้วางใจเกือบทุกอย่างให้กับเนี่ยฮั่วเฟิงและจี้หยวนเฟิง เขาไม่ค่อยรู้เรื่องสหพันธ์มากนัก ดังนั้นเขาจึงมอบทุกอย่างให้กับเนี่ยฮั่วเฟิงยกเว้นเวลาที่เขาต้องเซ็นเอกสารด้วยตราของผู้ปกครอง
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว เหลือเวลาอีกเพียงสองชั่วโมงก่อนที่เขาจะต้องย้ายถิ่นฐาน
ขณะยืนอยู่นอกร้าน ซูผิงกล่าวลาพ่อแม่และซูหลิงเยวี่ย
มีเพียงถังยู่หราน โจแอนนา และจงหลิงถงลูกศิษย์ของเขาเท่านั้นที่ยังคงอยู่ในร้าน
ถังยู่หรานทำงานที่นี่ และซูผิงไม่ได้ตั้งใจจะทิ้งเธอไว้ ท้ายที่สุดร้านค้าต้องการความช่วยเหลือหลังจากการเลื่อนขั้น และโจแอนนาแทบจะดูแลร้านเองไม่ได้
จงหลิงถงต้องการเปิดโลกทัศน์และสัมผัสเทคนิคการฝึกอสูรขั้นสูงในสหพันธ์ ซูผิงก็ยินดีที่พาเธอไปด้วย
ซูผิงมองไปที่ถังยู่หรานและถามเธอว่า “เธอบอกลาตระกูลของเธอหรือยัง?”
ถังยู่หรานมองออกไปนอกร้านอย่างเสน่หา หลังจากได้ยินคำถาม เธอละสายตาและพูดว่า “ใช่… ฉันลงจากตำแหน่งผู้นำตระกูลและมอบมันให้น้องสาวของฉัน”
ถังยู่หยู? ซูผิงจำรูปร่างหน้าตาของหญิงสาวได้ และวิธีที่เธอก้าวออกจากพื้นที่ปลอดภัยโดยสมัครใจระหว่างการต่อสู้ เขาพยักหน้ารับเบาๆ
มันเกี่ยวข้องกับเรื่องภายตระกูลถัง เขาไม่มีสิทธิที่จะเข้าไปแทรกแซงอยู่แล้ว
”แล้วเธอล่ะ?”
“ฉันบอกลาตระกูลของฉันแล้วค่ะ” จงหลิงถงกล่าว
”ดี…”
ซูผิงไม่ได้พูดอะไรอีกแต่พูดกับระบบในใจของเขา “เตรียมย้ายถิ่นฐาน เราจะทำอย่างนั้นได้ยังไง?ด้วยโอกาสการย้ายถิ่นฐานแบบสุ่มของฉันหรอ? นายพยายามหลอกล่อให้ฉันใช้โอกาสนั้นจนหมดหรือเปล่า?”
“นายคิดมาก” ระบบพูดอย่างดูถูก “ถ้าฉันอยากให้นายทำอะไร ฉันก็สั่งให้นายทำอย่างนั้นได้ นายกล้าขัดขืนฉันที่ไหน”
ซูผิงกลอกตา ระบบไร้ยางอายเกินไป
อย่างไรก็ตามสถานะคนงานอย่างเขาไม่ได้ช่วยให้เขาต่อต้านระบบได้
”นายชนะ!” ซูผิงสูดลมหายใจ
ระบบกล่าวอย่างเป็นกันเองว่า “หลังจากพิจารณาประสิทธิภาพของร้านค้าและสถานะปัจจุบันแล้ว ฉันได้จำกัดช่วงการย้ายที่ตั้งแบบสุ่มของนายไปยังเศรษฐกิจระหว่างระดับ 1 และระดับ 3 ในระบบสุริยะนี้ จุดหมายปลายทางสุดท้ายจะขึ้นอยู่กับโชคของนาย”
ซูผิงถามว่า “ผู้คนจะไม่หวาดกลัวหรือหากพวกเขาเห็นร้านค้าขนาดใหญ่เช่นนี้โผล่ขึ้นมาจากที่ไหนก็ไม่รู้?”
“อย่ากังวลเรื่องนั้น ฉันมีพลังวิเศษที่จะทำให้ทุกคนเห็นสิ่งนี้ราวกับมันไม่มีอะไรผิดปกติ!” ประกาศระบบอย่างภาคภูมิใจ
“อย่างนั้นหรอ?”
ซูผิงรู้สึกหงุดหงิดกับความอวดดีของระบบ “ดี! มาสุ่มกัน!”
”กรุณายืนยัน”
“ใช่ ฉันยืนยัน! หยุดรบกวนฉันด้วยการยืนยันที่ไร้ประโยชน์ทั้งหมด”
“ร้านขายอสูรพิกซี่กำลังจะกระโดด… การก้าวกระโดดครั้งนี้จะใช้โอกาสกระโดดของเจ้าของ ปลายทางกระโดดจะถูกสุ่ม…”
“นับถอยหลัง…
“สาม… สอง… หนึ่งจุดห้า… หนึ่ง… จุดศูนย์ห้า…”
“…”
พอ!
ซูผิงแทบจะทนไม่ไหวกับการเล่นตลกของระบบอีกต่อไป
แต่ไม่นานก็นับถอยหลังถึงศูนย์
ซูผิงได้ปลดปล่อยพลังดวงดาวของเขาแล้ว และพร้อมที่จะทนต่อการเปลี่ยนแปลงที่เหมือนแผ่นดินไหว เหมือนกับแผ่นดินไหวของดาวเคราะห์ที่พวกเขาเพิ่งผ่านมา เขายังแผ่ไปปกคลุมถังยู่หรานและจงหลิงถงอีกด้วย
อย่างไรก็ตาม… หนึ่งวินาทีก็แล้ว สองวินาทีก็แล้ว… ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ซูผิงรู้สึกสับสน เขาถามระบบว่า “แล้วการกระโดดล่ะ? เริ่มแล้วเหรอ?”
“เสร็จแล้ว” ระบบตอบอย่างไม่ใส่ใจ
ซูผิงตกใจกับคำตอบ มองไปที่ประตูเพียงเพื่อจะเบิกตากว้าง
อาคารตระกูลฉินไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของมุมมองภายนอกของเขาอีกต่อไป แทนที่ด้วยถนนสายยาวและอาคารสไตล์ยุโรปที่โออ่า
กระโดดเสร็จแล้ว?!
ซูผิงอดไม่ได้ที่จะกระพริบตา ทำไมฉันไม่ได้ยินอะไรเลย
ไม่มีเสียงใดๆ!
มันเหมือนกับการเกร็งตูดเพื่อตด แล้วก็ไม่ได้ตดในที่สุด ฉันกังวลอะไรเนี่ย
”ใครจะรู้?” ผู้แอบฟังตอบกลับอย่างรวดเร็ว
ซูผิงสามารถนึกภาพชายที่น่ารำคาญยักไหล่หลังจากได้ยินเสียงนี่
เขาเพียงกลอกตา
ในขณะนี้ สองเสียงมาจากภายนอก
“มีอา เธอต้องการซื้ออสูรใช่ไหม? มีร้านขายอสูรดีๆ แถวนี้ และฉันรู้จักผู้จัดการ เขาสามารถขอให้ปรมาจารย์ผู้ฝึกสอนเลือกอสูรให้เธอได้” เสียงผู้ชายคนหนึ่งพูด
“นั่นไม่จำเป็น ฉันแค่ต้องออกไปซื้ออาหารอสูร แบบที่ร้านไหนๆก็มี” หญิงสาวตอบด้วยน้ำเสียงกระตือรือร้น
ตอนที่ 724 กระตุ้นภารกิจ
“สำหรับมังกรดวงดาวเลือดเหมันต์ของเธอนะหรอ? เธอควรระวังมากกว่านี้หากต้องการซื้ออาหารอสูร”
ชายคนนั้นกล่าวเสริมทันทีว่า “เธออาจไม่รู้เรื่องนี้ แต่อาหารอสูรชนิดเดียวกันจากร้านค้าต่างๆ อาจมีรสชาติแตกต่างออกไป อาหารบางชนิดถูกสังเคราะห์ บางชนิดผสมกับวัตถุเจือปนอาหารที่อาจเป็นอันตรายได้! ไปร้านใหญ่ดีกว่า ฉันมีเพื่อนที่รับประกันคุณภาพของอาหารได้”
หญิงสาวนิ่งเงียบราวกับลังเลใจ แต่แล้วเธอก็ตอบว่า “ไม่จำเป็น ร้านค้าทั้งหมดมีใบอนุญาตถูกต้อง ฉันไม่คิดว่าพวกเขาจะขายสินค้าที่ไม่ได้คุณภาพ”
ซูผิงเห็นหญิงสาวเข้ามาในร้าน เธอสูง ผอมเพรียว ไว้ผมยาวสีเงิน
หญิงสาวมีใบหน้างดงาม ดวงตาของเธอยังเป็นสีเงินซึ่งทำให้เธอดูเหมือนนางฟ้า
ข้างหลังเธอคือชายหนุ่มสวมชุดทักซิโด้สีดำ ใส่นาฬิกาสีมรกต และมีหมุดสีแดงเข้มอยู่ที่หน้าอก ทุกอย่างที่เขาสวมนั้นหรูหรามาก
ซูผิงค่อนข้างตกใจจ ทั้งรูปลักษณ์ของมนุษย์จากต่างดาว และเพราะเขาไม่รู้ว่าพวกเขากำลังพูดถึงอะไร
เขาแอบกรีดร้อง มีดาวเคราะห์มากเกินไปในสหพันธ์ แต่ละดวงมีภาษาของตัวเอง เขาจะรู้จักภาษาท้องถิ่นได้ยังไง?
”ดิ๊งดอง!”
“ตรวจพบว่าเจ้าของไม่เข้าใจภาษาท้องถิ่น เจ้าของจะต้องซื้อแพ็คเกจลิ้นสากลของดาวที่เขาอาศัยอยู่เพื่อให้แน่ใจว่าร้านจะดำเนินการได้ตามปกติ รวมถึงภาษาท้องถิ่นของภูมิภาคที่ร้านค้าตั้งอยู่ด้วย”
“ค่าใช้จ่ายสำหรับการทำงานปกติของ : 50,000 แต้มพลังงาน”
“ค่าใช้จ่ายสำหรับภาษาท้องถิ่น: 10,000 แต้มพลังงาน”
“ยอดเงินของนายตรงตามข้อกำหนด กำลังดำเนินการชำระเงิน…”
ซูผิงเห็นว่าบัญชีของถูกหักหกหมื่นแต้มพลังงาน ในระหว่างนี้คำและวลีแปลก ๆ นับไม่ถ้วนก็ไหลเข้ามาในหัวของเขา
องค์ประกอบทั้งหมดเหล่านี้เป็นส่วนหนึ่งของพจนานุกรมภาษาใหม่และแปลก แต่ซูผิงรู้สึกว่าทุกอย่างคุ้นเคยมาก ราวกับว่าเขาได้เรียนรู้มันมาตั้งแต่เด็ก
ในไม่ช้าซูผิงก็หลุดออกมาจากข้อมูลนั้น
เขาไม่รู้ว่าจะพูดอะไรเกี่ยวกับการหักเงินจำนวนมากในบัญชีของเขา แต้มพลังงานหกหมื่นแต้มเท่ากับเหรียญดวงดาวหกล้านเหรียญ ซึ่งดูจะเป็นราคาที่สูงมากสำหรับการเรียนรู้สองภาษา
อย่างไรก็ตามมันแก้ไขปัญหาได้อย่างเร่งด่วน
”แปลก ร้านขายอสูรนี้เปิดตั้งแต่เมื่อไหร่? ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน การตกแต่งก็ไม่แย่…” ชายหนุ่มประหลาดใจหลังจากมองไปรอบๆ
เขาค่อนข้างประหลาดใจเมื่อเห็นถังยู่หราน เขาไม่ได้คาดคิดว่าจะได้เห็นผู้หญิงที่งดงามเช่นนี้ในร้านขายอสูรแบบสุ่ม
สำหรับจงหลิงถงที่อยู่ถัดจากเธอ เธอก็สวยเช่นกัน แต่ไปในแบบน่ารักมากกว่า
ชายหนุ่มนึกถึงหญิงสาวที่อยู่ข้างๆ เขาจากกลิ่นหอมของเธอ เขาละสายตาและแสดงท่าทางสงบอีกครั้ง
“ใครเป็นเจ้าของที่นี่?”
หญิงผมสีเงินมองไปรอบๆ และตรวจสอบชั้นวางด้านหลังเคาน์เตอร์
ซูผิงกำลังจะบอกให้ถังยู่หรานทักทายแขก แต่แล้วเขาก็รู้ว่าเธอไม่ได้มีระบบ และมีแนวโน้มว่าเธอยังไม่ได้เข้าใจการย้ายร้านอย่างกะทันหัน เขาต้องทักทายพวกเขาด้วยตัวเอง
”ยินดีต้อนรับ ผมเป็นเจ้าของที่นี่ มีอะไรให้ผมช่วยไหมครับ?”
เขาพูดด้วยภาษาสามัญของสหพันธ์โดยไม่มีสำเนียงใด ๆ ทั้งหมดเป็นเพราะเขาสังเกตเห็นว่าพวกเขากำลังพูดภาษาอะไร
ถังยู่หรานและจงหลิงถงถูกซูผิงปลุก ทั้งคู่เบิกตากว้างอย่างไม่เชื่อสายตาราวกับว่าพวกเธอเห็นผี
ตาฝาดหรือเปล่า?
ตอนแรกพวกเราอยู่บนดาวเคราะห์สีน้ำเงิน แต่ตอนนี้มาอยู่ที่ใหม่แล้ว?
พวกเธอจินตนาการว่าซูผิงจะพาพวกเขาไปที่ยานอวกาศ หรือในอีกทางหนึ่งเมื่อเขาบอกว่าพวกเขาจะออกจากดาวเคราะห์สีน้ำเงิน พวกเธอคาดไม่ถึงว่าจะย้ายไปพร้อมร้าน!
พลังวิเศษอะไรอย่างนี้?
เราไม่รู้สึกอะไรเลย!
ถังยู่หรานวิ่งไปที่ประตู ประหลาดใจและตื่นเต้นเมื่อมองไปที่ถนนนอกร้าน ซึ่งแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง และมนุษย์ต่างดาวสองคนที่เพิ่งเข้ามาในร้าน
ปากของเธออ้ากว้าง ทั้งหมดเป็นเพราะความอัศจรรย์นั้น พื้นที่ใกล้เคียงเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง!
อาคารและท้องฟ้าก็ต่างกัน ดาวเคราะห์ที่ใหญ่กว่าดวงจันทร์หลายสิบเท่าสามารถเห็นได้บนท้องฟ้า ดาวเคราะห์ดวงนั้นไม่มีหลุมอุกกาบาตที่เกิดจากอุกกาบาต มีเพียงป่าสีเขียว มหาสมุทรสีฟ้า และเนินเขาสีน้ำตาล ซึ่งทำให้ดาวเคราะห์ดวงนี้มีคุณสมบัติสูงสำหรับการอาศัยอยู่
ถังยู่หรานนิ่งงันอยู่นานอย่างช่วยไม่ได้ แต่วิ่งกลับเข้ามาในร้านแล้วเริ่มอุทาน
“ระ เราออกจากดาวเคราะห์สีน้ำเงินแล้วอย่างนั้นเหรอ?
”อย่างรวดเร็ว?
“โอ้พระเจ้า พลังนั้นมันคืออะไรกัน?”
ถังยู่หรานประหลาดใจมากจนกรีดร้องและกระโดดโลดเต้น เพราะมันยากเกินไปที่จะเชื่อ
ชายหนุ่มรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยกับการไร้กุลสตรีของถังยู่หราน คาดไม่ถึงเลยว่าสาวสวยคนนี้จะเป็นคนปัญญาอ่อน!
วิธีที่เธอพูดเรื่องไร้สาระไม่หยุดหย่อนช่างงี่เง่าจริงๆ!
ซูผิงก็เริ่มเหงื่อออกเมื่อเห็นว่าถังยู่หรานตื่นเต้นแค่ไหน ฉันรู้ว่าเรื่องทั้งหมดนั้นยากที่จะเชื่อ แต่เธอไม่สามารถควบคุมตัวเองได้เลยเหรอ?
เธอเป็นพนักงานของเขา มันน่าอายเกินไป
เขากระแอมและมองไปที่ลูกค้าและกล่าวว่า “เอาล่ะ พูดเรื่องของเราดีกว่า คุณกำลังมองหาอะไรอยู่?”
“ว้าว นายพูดภาษาอะไร? ฉันไม่เคยได้ยินมันมาก่อน เป็นภาษาต่างดาวเหรอ?”ถังยู่หรานถามด้วยความประหลาดใจหลังจากที่เธอสังเกตเห็นวิธีที่เขาพูด
ซูผิงมองเธออย่างรวดเร็ว ไม่เห็นเหรอว่าฉันทำธุรกิจอยู่?
เธอไม่ได้ช่วยอะไรเลย พนักงานควรทำแบบนี้หรอ?
ถังยู่หรานคุ้นเคยกับซูผิงมากเกินไปจนเธอเข้าใจทันทีว่าเขาหมายถึงอะไร เธอหยุดอย่างรวดเร็วและแลบลิ้นออกมา
มีอารู้สึกประหลาดใจกับปฏิกิริยาของถังยู่หราน ผู้หญิงคนนี้สวยเหมือนฉัน แต่ทำไมเธอ… บ้า
เมื่อเธอได้ยินคำถามของซูผิง เธอก็ถอนสายตาและพูดกับเขาด้วยความไม่ใส่ใจตามปกติของเธอว่า“ฉันต้องการผลผลึกน้ำแข็งสวรรค์ ยิ่งแก่ยิ่งดี”
ซูผิงค้นหาเคาน์เตอร์และส่ายหน้าอย่างรวดเร็ว “เราไม่มีมันในตอนนี้ ผมขอทราบอสูรที่คุณต้องการให้อาหารได้ไหม บางทีผมอาจจะเสนอทางเลือกที่เหมาะสมให้กับคุณก็ได้”
มีอาตกตะลึง เห็นได้ชัดว่าเธอไม่ได้คาดไว้เลยว่าอาหารอสูรยอดนิยมเช่นนี้จะไม่มีขายในร้านของซูผิง
ชายหนุ่มก็งงพอได้ยินคำตอบของซูผิง เขาหัวเราะและส่ายหัวก่อนจะพูดกับมีอาว่า “ไปกันเถอะ มีอา เจ้าของร้านนี้ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผลผลึกน้ำแข็งสวรรค์ มีไว้เพื่ออะไร ไปร้านที่ใหญ่กว่าเพื่อคุยกับเจ้าของที่พูดรู้เรื่องกว่านี้กันดีกว่ากัน”
มีอาเองก็ดูผิดหวังและกำลังจะออกจากร้าน—
ซูผิงเลิกคิ้ว และจากนั้นเสียงของระบบก็ดังก้องอยู่ในหัวของเขา
”ดิ๊งด๊อง!”
“ตรวจพบว่าชื่อเสียงของร้านมัวหมอง และสูญเสียลูกค้า ภารกิจชั่วคราวเปิดใช้งาน!
“ภารกิจชั่วคราว: ไม่ควรพลาดคำสั่งซื้อ!
“ข้อกำหนด: ไม่ควรปล่อยลูกค้าที่เข้ามาในร้านไป โปรดทำให้ลูกค้าอยู่ต่อและให้พวกเขาใช้แต้มพลังงาน 10 ล้านแต้มในร้านนี้!
“รางวัล: คู่มือการตรัสรู้ขั้นกลาง”
ดวงตาของซูผิงเป็นประกายตื่นเต้น
มันไม่ง่ายเลย!
เป็นเวลานานแล้วที่เขาไม่ได้รับภารกิจชั่วคราว!
เขามักจะได้รับบ่อยๆตอนที่เขาเพิ่งเปิดร้าน ระบบจะรู้สึกถูกดูหมิ่นเสมอเมื่อชื่อเสียงของร้านมัวหมอง หรือถูกตั้งคำถาม
แต่แล้วเขาจะสูญเสียโอกาสได้รับภารกิจชั่วคราวไปเมื่อร้านของเขามีชื่อเสียง
เขาคิดเอาไว้บ้างว่าเขาจะได้รับภารกิจชั่วคราวอีกครั้งหลังจากที่เขาย้ายมาอยู่ที่ดาวดวงใหม่!
ไปกันเถอะ!
เขารู้สึกตื่นเต้น อดไม่ได้ที่จะยิ้ม เขารีบยืนขวางทางเพื่อป้องกันไม่ให้ลูกค้าทั้งสองออกไป
”โปรดรอสักครู่”
”ฮะ?”
มีอาและชายหนุ่มต่างตกตะลึงกับการกระทำของเขา ชายหนุ่มขมวดคิ้วและพ่นลมหายใจ “คุณตั้งใจจะบังคับพวกเราให้ซื้อของเหรอ?”
ซูผิงยิ้ม ดูเหมือนเขาจะเป็นมีความสุข เขาส่ายหัว “ไม่ ผมแค่อยากรู้ว่าคุณจะซื้อผลผลึกน้ำแข็งสวรรค์ เพื่ออะไร อาจมีทางเลือกอื่นในร้านนี้ หากคุณไม่ต้องการสิ่งทดแทนใดๆ โปรดพักที่นี่สักครู่ แล้วผมจะนำผลผลึกน้ำแข็งสวรรค์ มาให้คุณทันที”
“…”
ทั้งคู่มองซูผิงโดยไม่พูดอะไร
มันน่าขนลุกมากพอที่ซูผิงดูผ่อนคลายและมีความสุขเมื่อพวกเขาปฏิเสธข้อเสนอก่อนหน้านี้
นอกจากนี้สิ่งที่ซูผิงพูดทำให้เขาดูเหมือนพ่อค้าผิดกฎหมายมากกว่าเดิม
คุณจะไม่รู้ได้อย่างไรว่ามันเป็นอสูรอะไรถ้าคุณมีผลไม้?
คุณจะไปเก็บมันมาในทันทีหรือยังไง? จากที่ไหน?
คุณกำลังจะหาของปลอมมาหลอกเราหรือเปล่า?
“คุณจะไม่รู้ได้ยังไงว่ามันเป็นอสูรตัวไหนถ้าคุณมี” เลย์นจ้องที่ซูผิงอย่างเย็นชา แต่ข้างในมีความสุข การรบกวนของซูผิงทำให้เขามีโอกาสทำให้ตัวเองดูดี คำแนะนำก่อนหน้านี้ของเขาถูกมีอายิงเมินไม่สนใจ แต่สถานการณ์ปัจจุบันเพิ่งพิสูจน์ว่าเขาพูดถูก
พวกเขาไม่ควรเข้าไปในร้านนั้นตั้งแต่แรก!
คงจะยากสำหรับมีอาที่จะปฏิเสธคำแนะนำของเขาอีกครั้ง หากเธอซื้ออาหารได้จากร้านสุ่มนี่ จากนั้นเขาจะซื้ออาหารดีๆ ให้เธอในร้านที่เขารู้จักและทำให้เธอรู้สึกซึ้งใจเขา
ความรู้สึกดีนั้นอาจจะพัฒนาความสัมพันธ์ของพวกเขาไปอีกระดับได้ในภายหลัง
ทันใดนั้นเลย์น ก็พบว่าค่อนข้างพอใจซูผิงเมื่อคิดถึงสถานการณ์นั้น
แน่นอนว่าซูผิงไม่รู้ว่าชายหนุ่มคิดอะไรอยู่ เขาค่อนข้างตื่นตระหนกเมื่อจู่ๆ ผู้ชายคนนั้นก็เป็นมิตรขึ้นมา และสงสัยว่าความหล่อของเขาอาจจะดึงดูดใจผู้ชาย
เป็นความผิดของฉันจริงๆ… ซูผิงเพิกเฉยต่อชายหนุ่มและกลอกตาใส่เขา เขาดูถูกคนที่ไม่จงรักภักดีต่อคู่ของตนเสมอ
นอกจากนี้เป้าหมายของเขาคือผู้หญิงที่อยู่ถัดจากผู้ชายคนนี้
“ผมหวังว่าคุณจะให้โอกาสผม ผมรับประกันว่าคุณจะพอใจ! ผมจะคืนเงินให้คุณสิบเท่าเป็นเงินชดเชย ถ้าอาหารที่ผมขายคุณไม่ได้ผลกับอสูรของคุณ!” ซูผิงประกาศ
เขาไม่สามารถพูดได้ว่ามันฟรี เพราะระบบไม่ได้อนุญาติ
อย่างไรก็ตามเขาสามารถเรียกเก็บเงินจากลูกค้าก่อนแล้วจึงคืนเงินหรือชดเชยด้วยเงินของเขาเองได้
เหรียญดวงดาวของเขาไม่สามารถเปลี่ยนเป็นพลังงานได้ แต่พวกมันก็เหมือนกับเหรียญดวงดาวทั่วๆไปในสายตาของคนอื่น
“ชดเชยสิบเท่า?”
มีอาตกตะลึงเล็กน้อยกับความมั่นใจของซูผิง เขาล่อลวงเธอในฐานะพ่อค้าที่ฉลาดหลักแหลม แต่ความมั่นใจที่เขาแสดงออกมาทำให้เธอแปลกใจ
หลังจากฟังคำประกาศของซูผิงแล้วเลย์นก็เย้ยหยันและกล่าวว่า “เงินชดเชยยสิบเท่า? นายจะหาข้อแก้ตัวอะไรก็ได้หลังจากที่เธอตัดสินใจซื้อมันแล้ว อสูรของมีอาไม่ใช่อะไรที่จะเอามาทดลองกับนาย นายรับผิดชอบได้ไหมถ้ามันได้รับบาดเจ็บ? รู้ไหมว่าเราเป็นใคร?”
“ไม่รู้” ซูผิงตอบอย่างตรงไปตรงมา “แต่ทุกคนที่เข้ามาในร้านของผมเป็นลูกค้า ผมจะไม่มีวันทำให้ผิดหวัง คุณคือคุณมีอาใช่ไหม โปรดให้โอกาสผม คุณจะไม่เสียใจเลย!”
ซูผิงจ้องมองมีอาอย่างมุ่งมั่น เขาไม่มีอารมณ์เล่นตลกอีกต่อไป ภารกิจจะล้มเหลวหากพวกเขาเดินออกจากร้านไป
รางวัลคือคู่มือการตรัสรู้ขั้นกลาง!
คู่มือที่เขามีอยู่แล้วนั้นครอบคลุมแค่ระดับพื้นฐานเท่านั้น
คู่มือการตรัสรู้เป็นสิ่งที่มีเพียงผู้ฝึกสอนจิตวิญญาณเทวะเท่านั้นที่จะมี ขั้นกลางดีกว่าอย่างเห็นได้ชัด!
มีอาดูสงบแต่แอบแปลกใจเมื่อเห็นความแน่วแน่และความมุ่งมั่นในสายตาของซูผิง เธอสามารถบอกได้ว่าดวงตาของเขามุ่งมั่นและจริงใจ แม้ว่าเธอจะไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงมั่นใจนัก
“ฮึ่ม เจ้าหนูรู้ไหมว่านายกำลังพูดเรื่องอะไร? ฉันขอเตือนว่ายังไม่สายเกินไปที่จะขอโทษ ฉันจะถือว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นถ้านายหยุดซะตั้งแต่ตอนนี้ มิฉะนั้นฉันรับประกันเลยว่าจะทำให้ร้านของนายถูกปิดและห้ามนายไม่ให้ได้เปิดร้านบนดาวดวงนี้อีกเลย”เลย์นพูดอย่างเย็นชา
ซูผิงหันกลับมามองเขา “ไม่มีปัญหา ผมปิดร้านให้ก็ได้ถ้าคุณไม่พอใจ!”
เป็นการเดิมพันที่ดุเดือด!
เลย์น ก็สับสนเมื่อได้ยินคำตอบเช่นนั้น
มีอาจ้องมองซูผิงและครุ่นคิด เธอไม่ได้คาดคิดว่าเจ้าของร้านจะพยายามขนาดนี้
ดูเหมือนเขาจะตั้งใจมากจนเกินไป!
เลย์น หรี่ตาและพูดว่า “นายคิดว่าฉันทำไม่ได้อย่างนั้นเหรอ? นายเคยได้ยินชื่อตระกูลไรอันไหม?”
แน่นอนว่านี่เป็นครั้งแรกที่ซูผิงได้ยินชื่อนี้ แต่เมื่อพิจารณาจากน้ำเสียงของชายหนุ่ม เห็นได้ชัดว่ามันแสดงถึงพลังอันยิ่งใหญ่ ซูผิงพยักหน้าและกล่าวว่า “อย่างที่ผมพูด ผมจะปิดร้านถ้าคุณไม่พอใจ”
เลย์น ค่อนข้างขุ่นเคืองเมื่อเห็นว่าซูผิงยังคงยืนหยัดอย่างไรหลังจากได้ยินชื่อตระกูลของเขา
ทัศนคติของซูผิงทำให้เขารู้สึกเหมือนตระกูลของเขาถูกดูหมิ่น!
“ตกลง ฉันจะให้โอกาสคุณ” มีอาแทรกขึ้นมาในขณะนั้นเพื่อขัดจังหวะการโต้เถียงของพวกเขา เธอรู้ดีว่าเลย์นกำลังจะทำอะไร ถ้าเขาบรรลุตามเป้าหมาย เธอจะต้องเป็นหนี้บุญคุณเขา และเธอรู้ว่าความหนี้เหล่านั้นมาพร้อมกับราคา
“มีอา!”
การแสดงออกของเลย์นเปลี่ยนไปหลังจากที่เขาเห็นเธอตอบรับข้อเสนอ เขาพยายามที่จะเกลี้ยกล่อมเธอ
มีอาส่ายหัว “ฉันอยากรู้ว่าทำไมเขาถึงกล้ายอมร้านของเขาตกอยู่ในความเสี่ยงด้วยความเต็มใจ”
อาหารที่เธอต้องการซื้อนั้นไม่สำคัญเท่ากับราคาเดิมพันที่ซูผิงต้องจ่ายอย่างเห็นได้ชัด มันคุ้มค่าจริงๆหรอ?
เขาทำอย่างนั้นเพราะเขากังวลว่าพวกเขาจะบอกคนอื่นว่าร้านของเขาไม่มีคุณสมบัติหรือเปล่า? แต่แม้ว่าเขาจะได้รับบทวิจารณ์เชิงลบครั้บสองครั้ง แล้วทำไมล่ะ? นักธุรกิจทุกคนต้องโดนอยู่แล้ว เขาต้องพยายามขนาดนั้นจริงๆหรอ?
การคาดเดาของเธอและทัศนคติที่จริงจังของซูผิงทำให้เธออยากรู้
”ยอดเยี่ยม!”
ในที่สุดซูผิงก็โล่งใจเมื่อเห็นว่าทัศนคติของเธอเปลี่ยนไป ทุกอย่างเรียบร้อยดีตราบใดที่เขาได้รับโอกาส เขาเชื่อว่าเขาสามารถทำให้พวกเขาพึงพอใจได้ด้วยวัตถุดิบที่เขาได้จากสนามบ่มเพาะ
“คุณต้องการอะไรทดแทนไหม หรือต้องการแค่แค่ผลไม้?” ซูผิงถาม
มีอาส่ายหัว “แค่ผลผลึกน้ำแข็งสวรรค์”
เธอกังวลว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นหากเธอใช้วัตถุดิบอื่น โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเธอต้องใช้อย่างรวดเร็ว
ซูผิงตั้งใจที่จะแนะนำอาหารอสูรอื่นๆ จากร้านของเขาที่จะให้ผลที่คล้ายคลึงกัน เขาสามารถให้คำแนะนำบางอย่างได้หากเขารู้ว่าเธอกำลังพยายามให้อาหารอสูรชนิดใด
อย่างไรก็ตามซูผิงกลั้นไว้เพราะเขาดูไม่น่าเชื่อถือในขณะนี้ เขาสามารถหาผลผลึกน้ำแข็งสวรรค์ ให้เธอได้หากเธอยืนยัน
ซูผิงถามระบบเกี่ยวกับอสูรที่กินผลผลึกน้ำแข็งสวรรค์เมื่อเขาเดินแยกมาจากลูกค้า
อย่างไรก็ตามคำตอบที่ระบบมอบให้เขาทำให้เขาพูดไม่ออก
มีอสูรมากกว่า 100,000 ตัวที่สามารถกินผลผลึกน้ำแข็งสวรรค์ ได้
ประมาณสี่พันตัวเหมาะกับอาหารนั้นมากกว่าตัวอื่น!
อสูรมีตั้งแต่สมัยโบราณจนถึงปัจจุบัน และมาจากมิตินับไม่ถ้วน…
ซูผิงจะรู้ได้อย่างไร?
สำหรับสนามบ่มเพาะที่สามารถเจอผลไม้เหล่านั้นได้ ระบบได้แสดงรายการไว้หลายสิบแห่ง ตั้งแต่ขั้นต่ำสุดไปจนถึงสูงสุด เมื่อป้อน “ประสิทธิภาพการค้นหา” เป็นพารามิเตอร์ ในที่สุดซูผิงก็จำกัดรายชื่อให้เหลือเจ็ดสนามบ่มเพาะ
เขาตัดสินใจจากความรู้สึกของเขาและเลือกสถานที่ชื่อคุกมังกรน้ำแข็ง
ตามระบบ มันเป็นสถานที่ที่ให้ผลผลิตต้นผลผลึกน้ำแข็งสวรรค์
เมื่อเขาตัดสินใจแล้ว ซูผิงก็พูดกับผู้หญิงผมสีเงินว่า “เอาล่ะ โปรดรอในร้านของผมสักครู่ ผมจะกลับมาพร้อมกับของที่คุณสั่งภายในสิบห้านาทีหรืออาจจะเร็วกว่านั้น”
เขามองไปที่ร้านของเขาและคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นเขาก็พูดว่า “ผมสามารถให้พนักงานสร้างความบันเทิงให้กับคุณในเวทีอสูรเสมือนจริงได้ หากคุณคิดว่าการรอมันน่าเบื่อ”
“เราตอบกลับพวกเขาได้ไหม”เนี่ยฮั่วเฟิงถามเจ้าหน้าที่หลังจากพบว่าข้อความถูกถอดรหัสแล้ว
เจ้าหน้าที่ส่ายหัวและพูดว่า “ท่านครับ ยังไม่สามารถตอบกลับด้วยเทคโนโลยีที่มีอยู่ในดาวเคราะห์สีน้ำเงินได้ ชั้นบรรยากาศของเราถูกปกคลุมด้วยชั้นพลังงานที่ไม่ปกติ ผมไม่คิดว่าผู้มาเยี่ยมข้างนอกจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นที่นี่ เราสามารถส่งแสงด้วยเทคโนโลยีล่าสุดที่เราพัฒนาขึ้นหากเราต้องการตอบกลับ เป็นสิ่งเดียวที่ชั้นพลังงานไม่ปิดกั้น เราจะส่งข้อความที่มีแสงจ้า และแจ้งพวกเขาว่ามีอารยธรรม และดาวเคราะห์ดวงนี้ไม่ใช่ดาวเคราะห์ดึกดำบรรพ์”
เนี่ยฮั่วเฟิงมองซูผิงซึ่งยกมือขึ้น เขาไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเทคโนโลยีนั้นเลย และเขาก็ไม่สนใจที่จะเรียนรู้มันด้วย
”ตกลง”เนี่ยฮั่วเฟิงพยักหน้า
สามารถอนุมานได้จากข้อความว่าผู้คนภายนอกไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นบนดาวเคราะห์สีน้ำเงิน พลังงานพิเศษที่ช่วยอำนวยความสะดวกในการก้าวกระโดดจะต้องขัดขวางการตรวจสอบของพวกเขา
มันคงเป็นเรื่องที่ค่อนข้างยุ่งยากหากพวกเขาถือว่าดาวเคราะห์ของพวกเขาเป็นสถานที่ที่ด้อยพัฒนา
เจ้าหน้าที่มองไปที่ซูผิง หลังจากยืนยันว่าไม่มีการคัดค้าน เขาพยักหน้าและพูดว่า “ผมต้องเชิญยอดฝีมือมา…”
“เชิญคนที่คุณต้องการ!” เนี่ยฮั่วเฟิงประกาศและโบกมือ
”ครับ!”
…
ในขณะที่เตรียมคำตอบ เนี่ยฮั่วเฟิงนำซูผิงไปที่อื่น และมอบตราผู้ปกครองให้กับเขา “น้องซู ลงทะเบียนได้แล้ว ผมได้ลบข้อมูลของผมออกไปแล้ว”
ตรานั้นคล้ายกับคริสตัลสีเขียว เขาหลอมรวมมันด้วยพลังดวงดาวและวังวนแห่งความมืดก็ปรากฏขึ้น จากนั้นพลังดูดซับที่แปลกประหลาดก็แพร่กระจายออกมา
“คุณต้องประทับวิญญาณและพลังดวงดาวไว้ในนั้นเท่านั้น”เนี่ยฮั่วเฟิงกล่าว
ซูผิงตรวจสอบวังวนนั่นและพบว่าไม่มีอันตราย จากนั้นในที่สุดเขาก็ใส่พลังวิญญาณและพลังดวงดาวเข้าไป
วังวนแห่งความมืดหายไป ซูผิงรู้สึกทันทีราวกับว่ามีบางอย่างเชื่อมโยงกับหัวของเขา
“ผู้ปกครองดาวเคราะห์หมายเลข 801013 ในกาแล็กซี่กำลังยื่นขอจดทะเบียน…”
“บันทึกวิญญาณและพลังดวงดาว…”
“บันทึกเสร็จสิ้น กรุณากรอกชื่อของคุณ”
เสียงกลที่ไร้อารมณ์หลายเสียงก้องอยู่ในหัวของเขา
ซูผิงเกือบคิดว่าระบบกำลังยุ่งกับเขา แต่แล้วเขาก็ตระหนักว่าไม่ใช่ ระบบชอบใช้น้ำเสียงเหย้าหยอก ในขณะที่เสียงที่เขาเพิ่งได้ยินนั้นเหมือนกับเสียงกลไกจริงๆ
“หมายเลขดาวเคราะห์คือ 801013?”
ซูผิงมองไปที่เนี่ยฮั่วเฟิงยืนยันว่าเขาไม่ได้มีอาการประสาทหลอน
”ใช่ มันขอให้คุณป้อนชื่อของคุณใช่ไหม? คุณสามารถป้อนอะไรก็ได้”เนี่ยฮั่วเฟิงกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ตราผู้ปกครองเป็นเครื่องมือหลายการทำงาน มันสามารถทำงานเป็นแผนที่ในการสำรวจระหว่างดวงดาว ซึ่งบันทึกเกือบ 90% ของสหพันธ์ ยิ่งไปกว่านั้นยังเป็นเครื่องรับโทรศัพท์อีกด้วย!
“เมื่อคุณลงทะเบียนเป็นผู้ปกครองแล้ว คุณสามารถใช้ตราสัญลักษณ์เพื่อเข้าสู่ดาวเคราะห์เสมือนจริงที่มีเฉพาะผู้ปกครองเท่านั้น คุณจะสามารถพบกับผู้ปกครองดาวเคราะห์ดวงอื่นและเป็นเพื่อนกับพวกเขา แบ่งปันความรู้ หรือแม้แต่ฝึกฝนกับพวกเขาในสนามประลองเสมือนจริง…”
เขามองไปที่ตราคริสตัลสีเขียวอย่างหลงไหล
ซูผิงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เทคโนโลยีนี้คืออะไร? เขาไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับเรื่องนี้
เป็นไปได้ไหมที่จะผูกมิตรกับผู้ปกครองคนอื่นๆ และฝึกฝนกับพวกเขาในดาวเคราะห์เสมือนจริง?ทั้งหมดด้วยตราเล็ก ๆ นี้?
“คุณเคยฝึกกับใครมาก่อนหรือเปล่า?” ซูผิงถามด้วยความสงสัย
เนี่ยฮั่วเฟิงตะลึงหน้าแดงและไอ “ผมอยู่ที่สภาวะชะตากรรมเมื่อผมได้เป็นเจ้าแห่งดาวเคราะห์สีน้ำเงิน ผู้ปกครองคนอื่นๆ ที่ผมพบทั้งหมดอยู่ในระดับเดียวกัน แต่พวกเขาไม่เต็มใจที่จะฝึกฝนหรือพูดคุยกับผม หลังจากที่พวกเขารู้ว่าผมมาจากไหน ไม่อย่างนั้นผมจะเชิญพวกเขามาช่วยพัฒนาดาวเคราะห์ของเรา!”
ซูผิงรู้แจ้งด้วยสิ่งนี้ หลังจากพิจารณาสิ่งที่ชายคนนี้พูดในตอนท้าย เขาก็พูดเยาะเย้ยว่า “แม้ว่าคุณจะสามารถผูกมิตรกับพวกเขาได้ แต่คุณคงไม่เชิญพวกเขามาหรอกใช่ไหม? คุณไม่ได้เก็บเจ้าแห่งถ้ำลึกไว้เพื่อตัวคุณเองเหรอ?”
เนี่ยฮั่วเฟิงตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งและพูดด้วยรอยยิ้มขมขื่น “น้องซู คุณช่วยปล่อยๆมันไปได้ไหม? เราให้พลังดวงดาวที่สะสมมานับพันปีแก่คุณ คุณเป็นคนเดียวที่ได้รับมันนะ…”
“ผมได้รับมันเพราะความสามารถของผมเอง คุณไม่ได้ให้อะไรผม” ซูผิงก่นด่า ไม่เต็มใจที่จะเป็นหนี้บุญคุณเขา
ริมฝีปากของเนี่ยฮั่วเฟิงกระตุก เขาไม่สามารถเถียงซูผิงได้ เนื่องจากดาวเคราะห์สีน้ำเงินจะถูกทำลายหากปราศจากความช่วยเหลือจากเขา…
เขาถอนหายใจ
ซูผิงไม่กดดันต่อเนื่องจากคนหลังไม่ตอบสนอง เพื่อเปลี่ยนเรื่อง เขาถามว่า “แล้วคุณไม่รู้จักเพื่อนเลยแม้แต่ตอนที่ไปถึงระดับดวงดาวแล้วเหรอ?”
เนี่ยฮั่วเฟิงกล่าวด้วยรอยยิ้มที่ขมขื่น “คนในระดับของผมไม่เคยสนใจที่จะคุยกับผม เคล็ดบ่มเพาะบนดาวเคราะห์สีน้ำเงินนั้นอ่อนแอเกินไป ยอดฝีมือระดับเท่ากันในสหพันธ์สามารถบดขยี้เราได้ ผมไม่สามารถต้านทานการโจมตีจากยอดฝีมือระดับดวงดาวได้!
“พวกเขาสามารถฆ่านักรบในตำนานสภาวะว่างเปล่า ได้ในขณะที่อยู่ในสภาวะสมุทรเท่านั้น!”
เขาถอนหายใจและพูดต่อ “นั่นเป็นเหตุผลที่ผมส่งอัจฉริยะของดาวเคราะห์สีน้ำเงินของเราออกไป โดยหวังว่าพวกเขาจะได้รับเคล็ดบ่มเพาะอันทรงพลังของสหพันธ์…”
ซูผิงเลิกคิ้วและพ่นลม “คุณอ่อนแอเกินไป ไม่ใช่เรื่องแปลกที่คนในสภาวะสมุทรจะฆ่าศัตรูสภาวะว่างเปล่าได้”
เนี่ยฮั่วเฟิงตกตะลึงครู่หนึ่ง ในที่สุดเขาก็ตระหนักว่าเขาทำให้ตัวเองอับอายด้วยการพูดถึงเรื่องนั้นต่อหน้าซูผิง
ซูผิงได้ฆ่าศัตรูระดับดวงดาวในขณะที่เขาเป็นเพียงนักรบในตำนาน
ทำไมต้องคุยกับสัตว์ประหลาดแบบเขา?
“ว่าแต่ คุณลงทะเบียนชื่ออะไร?” ซูผิงถาม
เนี่ยฮั่วเฟิงที่หน้าดำก่อนหน้า ตอนนี้ยิ้มอย่างภาคภูมิใจเมื่อได้ยินคำถาม “ชื่อของคุณจะต้องพิเศษ เพื่อให้คนอื่นจำคุณได้ง่ายขึ้น ชื่อของผมคือเทพปีศาจเมฆไฟ มันฟังดูเป็นยังไง?”
“…”
ทำไมคุณไม่เรียกตัวเองว่าเจมส์ บอนด์?
ซูผิงพูดไม่ออก เขาสงสัยว่าจะเลือกชื่ออะไร
เขาไม่ต้องการใช้ชื่อจริงของเขาหากไม่จำเป็น เป็นเรื่องดีเสมอที่จะรักษาตัวตนให้ไม่โดดเด่น เขาไตร่ตรองและเรียกตัวเองว่าหยานซวงหยิง
ซูผิงจำได้อย่างรวดเร็วว่าจุดประสงค์หลักของเขาคือการหาเงิน ทุกสิ่งที่เขาทำควรมุ่งสู่จุดประสงค์นั้น ชื่อของเขาอาจเป็นเครื่องมือในการโฆษณาตัวเองที่ดีที่สุดเมื่อเขาได้พบกับชนชั้นสูงคนอื่นๆ
แล้วฉันควรตั้งชื่อตัวเองว่า…
ฉันเป็นคนเลี้ยงและขายอสูร ติดต่อฉันหากคุณสนใจ
เขาจริงจังกับมันมาก เขามุ่งความสนใจไปที่กล่องโต้ตอบเสมือนในหัวของเขาและป้อนชื่อ
“ชื่อเล่นสามารถใช้ได้ ยืนยัน?”
”ใช่!”
การลงทะเบียนเสร็จสมบูรณ์!
ซูผิงรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง เขากังวลอยู่ครู่หนึ่ง สงสัยว่าชื่อยาวเกินไปหรือเปล่า ดูเหมือนว่าหลายคนในสหพันธ์อันกว้างใหญ่ล้วนมีชื่อยาว!
“ตรวจสอบข้อมูลส่วนตัวแล้ว เจ้าแห่งดาวเคราะหหมายเลข 801803 ในกาแล็กซี่ ‘ผมเป็นผู้เลี้ยงและขายอสูร ติดต่อผมหากคุณสนใจ’ ได้รับการลงทะเบียนแล้ว ข้อมูลเกี่ยวกับดาวเคราะห์มีดังนี้ กรุณายืนยัน…”
ในไม่ช้าข้อมูลพื้นฐานของดาวเคราะห์สีน้ำเงินก็ปรากฏขึ้นในหัวของซูผิง
ดาวเคราะห์สีน้ำเงิน : ดาวเคราะห์ระดับ 5!
ความครอบคลุม…
ครอบคลุมมหาสมุทร…
ความหนาแน่นของพลังดวงดาวเฉลี่ย…
ประชากร…
ซูผิงเวียนหัวหลังจากเหลือบมองอย่างรวดเร็ว ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจว่าจะทบทวนข้อมูลในภายหลัง
ประชากรบนแผนภูมิยังคงเป็น 13.2 พันล้าน ซึ่งยังคงเป็นตัวเลขก่อนเกิดภัยพิบัติ
“มันเป็นยังไง? คุณลงทะเบียนเสร็จหรือยัง ชื่อเล่นของคุณคืออะไร?” เนี่ยฮั่วเฟิงถามด้วยความสงสัย
ซูผิงส่ายหัว “มันยาว”
“?”
เนี่ยฮั่วเฟิงค่อนข้างสับสนกับคำตอบดังกล่าว
ซูผิงเป็นคนเดียวที่สามารถอ่านชื่อที่ลงทะเบียนใหม่ได้
หลังจากที่ได้ยินชื่อนี้แล้วเนี่ยฮั่วเฟิงก็ตกใจมากจนสามารถใส่ไข่สามฟองเข้าไปในปากของเขาได้“น้องซู ล้อเล่นหรือเปล่า?”
“ผมดูเป็นคนอารมณ์ขันหรอ?” ซูผิงถาม
เนี่ยฮั่วเฟิงพูดไม่ออก
นายคือเจ้าแห่งดาวเคราะห์สีน้ำเงิน แต่นายก็ยังเลือกชื่อโง่ๆ และน่าดูถูกแบบนี้เนี่ยนะ นายไม่อายบ้างเลยหรือยังไง?
ผู้ปกครองคนอื่นจะคิดยังไงเมื่อเห็นเช่นนั้น?
ซูผิงรู้ว่าสิ่งที่อยู่ในใจของเนี่ยฮั่วเฟิงได้จากท่าทางของเขา เขาตบไหล่ของเนี่ยฮั่วเฟิงและพูดว่า “คุณไม่ได้ตระหนักว่าใบหน้าเป็นเพียงสิ่งผิวเผิน ไม่มีใครสามารถตบหน้าคุณได้หากคุณไม่มีมัน อย่าคิดมาก”
“…”
นั่นก็ฟังดูสมเหตุสมผล
เนี่ยฮั่วเฟิงยืนนิ่งด้วยริมฝีปากที่บิดเบี้ยวอยู่ครู่หนึ่ง
ไม่นานหลังจากนั้นเนี่ยฮั่วเฟิงก็ตอบสนองในที่สุด เขาฝืนยิ้มเมื่อเห็นว่าซูผิงไม่กังวลอะไรเลย ทันใดนั้นเขาก็สงสัยว่าผู้ปกครองคนอื่นจะรู้สึกยังไง หลังจากพ่ายแพ้ต่อซูผิงในขณะที่เขาใช้ชื่อที่โง่เขลาเช่นนี้ …
เขาอดไม่ได้ที่จะยิ้มให้กับความคิดนั้น เขาเกือบจะนึกภาพท่าทางแปลกๆ ของพวกเขาได้
“ผมจะไปในอีกสามวัน ดังนั้นผมต้องบอกลาคนอื่น” ซูผิงไม่เสียเวลาและพูดสั้นๆ ว่า “บอกผมถ้าคุณได้รับข้อความอื่นจากยานอวกาศเหล่านั้น”
เนี่ยฮั่วเฟิงกลับมารู้สึกตัว และพยักหน้า “แน่นอนครับ”
…
ซูผิงออกจากที่นั่น และไปเยี่ยมเพื่อนของเขา
แม้ว่าเขาอาจจะกลับมา แต่ก็ไม่มีใครรู้ว่าจะกลับเมื่อไหร่ ซูผิงพบเย่อู่ซิว หลี่หยวนเฟิง และคนอื่นๆ และแจ้งให้พวกเขาทราบถึงการตัดสินใจของเขา
ทุกคนตกใจและถามได้เพียงเหตุผลเท่านั้น
ซูผิงไม่ได้บอกรายละเอียด พวกเขาไม่ได้ยืนกรานเมื่อเห็นว่าเขาตัดสินใจแล้ว ความรู้สึกของพวกเขาสับสนไปหมด
ในที่สุดพวกเขาก็ตัดสินใจที่จะจัดงานเลี้ยงอำลาเพื่อเป็นเกียรติแก่เขา
นอกจากเย่อู่ซิวและคนอื่นๆ แล้วซูผิงยังเห็นใบหน้าที่คุ้นเคยมากมายในสมาคมผู้ฝึกสอนที่จัดตั้งขึ้นใหม่หลังแนวป้องกัน แต่เขาไม่ได้บอกลา ท้ายที่สุดเขาจะกลับมาไม่ช้าก็เร็ว มันไม่มีประโยชน์ที่จะบอกลาพวกเขา เย่อู่ซิวและคนอื่น ๆ เป็นกองกำลังสูงสุดของดาวเคราะห์สีน้ำเงิน มันเป็นสิ่งสำคัญสำหรับพวกเขาที่จะรู้ว่าเจ้านายของพวกเขาอยู่ที่ไหน
ซูผิงจ้องร่องรอยการต่อสู้ขณะลอยอยู่บนท้องฟ้า เขารู้สึกลำบากใจเมื่อเห็นเจ้าหน้าที่กำลังยุ่งอยู่กับการซ่อมแซมและปรับปรุงอาคาร
การจากลามักทำให้เสียใจ
หลังจากจ้องมองเป็นเวลานานและสงบลงในที่สุด ซูผิงก็กลับไปที่ร้านและบอกพ่อแม่ของเขาว่าเขาต้องไป เขาไม่สามารถบอกเหตุผลที่แท้จริงให้พวกเขาฟังได้ และต้องหาข้อแก้ตัว
พ่อแม่ของเขาไม่ได้ถามอะไรเพิ่มเติม เนื่องจากตำแหน่งและตัวตนอันสูงส่งของเขา พวกเขาอาจไม่เข้าใจสิ่งที่เขาเห็นจากมุมมองของเขา
ทั้งสองคนเลือกที่จะอยู่ต่อ พวกเขาไม่ต้องการออกจากดาวเคราะห์สีน้ำเงินและสำรวจสถานที่ใหม่ คู่สามีภรรยาที่เป็นผู้ใหญ่ชอบเพลิดเพลินกับทิวทัศน์ที่คุ้นเคยและหวนคิดถึงอดีต
ซูผิงไม่ต้องการไปขัดกับเจตจำนงของพวกเขา
สำหรับซูหลิงเยวี่ย เธอไม่ได้เลือกที่จะไปเช่นกัน ซึ่งทำให้ซูผิงประหลาดใจ
เขาคิดว่าเธอจะยืนกรานที่จะออกไปสำรวจตามนิสัยของเธอ เขาไม่ได้คิดเลยว่าเธอจะตัดสินใจอยู่ต่อ
อย่างไรก็ตามซูผิงตระหนักอะไรบางอย่างเมื่อเขาเห็นหมัดที่กำแน่นของเธอ
…เธอไม่อยากไปถ่วงฉันอย่างงั้นหรอ?
หนังตาของเขากระตุก แต่ไม่ได้พูดอะไร เขาให้อภัยคนบางคนแล้ว แต่พวกเขาอาจยังไม่ได้ให้อภัยกันเอง
ซูผิงสัญญาเงียบๆ: วันที่ฉันแข็งแกร่งขึ้นจริงๆ ฉันจะมอบท้องฟ้าที่กว้างใหญ่และสวยงามให้เธอ!
เนื่องจากเขาย้ายไปอยู่ที่ใหม่ เขาไม่กล้ารับประกันว่าเขาจะดูแลน้องสาวของเขาได้ ซึ่งทำให้เขากังวลมากกว่าเดิมว่าตัวเองจะต้องแข็งแกร่งขึ้น!
นอกจากนั้นซูผิงได้เรียนรู้อย่างอื่นระหว่างการอำลา
ซูหยวนซานพ่อของเขาเป็นผู้สังหารสวรรค์ของเมืองฐานหลงเจียง
เขาออกจากบ้านภายใต้ข้ออ้างอย่างการออกทะเลเพื่อไปช่วยเหลือการป้องกันกักสวรรค์ในเมืองอื่นที่ถูกโจมตีโดยราชาสวรรค์ต่างโลก
ซูผิงสัมผัสได้ถึงพลังงานคลุมเครือที่ซ่อนอยู่ในร่างกายของพ่อเขา หลังจากที่เขาทะลวงไปยังระดับตำนาน เขาแปลกใจเล็กน้อย แต่ไม่ตกใจมาก เมื่อพ่อของเขาบอกความจริง
ก่อนที่เขาจะจากไป ซูหยวนซานได้สอนทักษะที่เขาเคยซ่อนการบ่มเพาะของเขาให้ซูผิง ชื่อทักษะคือหมอกบดบัง!
เป็นทักษะลับโบราณที่ซูหยวนชานได้มาจากอาณาจักรลับ มันสามารถซ่อนความแข็งแกร่งของบุคคลได้อย่างมีประสิทธิภาพ!
ซูผิงไม่ปฏิเสธข้อเสนอ มันเป็นทักษะของตระกูลของเขาอยู่แล้ว นอกจากนี้ทักษะลับนี่ก็ค่อนข้างน่าทึ่ง ประสาทสัมผัสของเขากระฉับกระเฉงมากพอ แต่เขาก็ไม่เคยตรวจพบพลังงานภายในร่างของพ่อเลย เป็นไปได้ว่าแม้แต่ยอดฝีมือระดับดวงดาวก็ไม่สามารถสังเกตเห็นสิ่งนี้ได้ เว้นแต่พวกเขาจะตรวจสอบอย่างละเอียด!
สำหรับการบ่มเพาะที่แท้จริงของพ่อของเขา เขาอยู่ที่สภาวะว่างเปล่าเช่นเดียวกับผู้สังหารสวรรค์คนอื่นๆ
ซูหยวนซานได้รับแต่งตั้งให้เป็นสังหารสวรรค์ในหลงเจียง มีนักรบรุ่นก่อนเขาสองชั่วอายุคน อย่างไรก็ตามพวกเขาไม่ได้เกี่ยวข้องกับตระกูลของเขาทางสายเลือด พวกเขาเป็นเพียงอาจารย์
ผู้สังหารสวรรค์ทุกคนมีหน้าที่ปกป้องกักสวรรค์ในที่มืด ดังนั้นซูหยวนซานไม่เคยเปิดเผยความแข็งแกร่งของเขาเว้นแต่จำเป็น ครอบครัวของซูผิงไม่ได้มีชีวิตที่สบายนักเพราะเหตุนี้
อย่างไรก็ตามซูหยวนชานได้แอบช่วยซูหลิงเยวี่ยฝึกฝนและปลุกพลังดวงดาว เธอยังสืบทอดความสามารถในการฝึกฝนของเขา แม้ว่าศักยภาพของเธอจะไม่โดดเด่นเท่าไหร่สำหรับซูผิง แต่เธอก็ค่อนข้างแข็งแกร่งในหมู่เพื่อนๆรุ่นเดียวกับเธอ เกรดของเธอในสถาบันนั้นยอดเยี่ยมมาก
ซูผิงรู้สึกโล่งใจไม่มากก็น้อยที่ทิ้งพวกเขาไว้ข้างหลังเมื่อเขาได้รู้เกี่ยวกับการบ่มเพาะที่แท้จริงของพ่อ
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว
ชั้นพลังงานที่ไม่รู้จักนอกชั้นบรรยากาศหายไปในวันรุ่งขึ้น และยานอวกาศจำนวนมากก็เข้ามาหาดาวเคราะห์สีน้ำเงินเพื่อตรวจสอบ
เช่นเดิม ยอดฝีมือในยานอวกาศเหล่านั้นถูกชั้นพลังงานขวางกั้น และไม่สามารถมองเห็นสภาพของดาวเคราะห์ได้หลังจากที่จู่ๆ ก็โผล่ขึ้นมาในบริเวณใกล้เคียง
เนื่องจากพลังงานได้กระจายไป บวกกับข้อความแสงที่ส่งออกไปก่อนหน้านี้ พวกเขาพบว่าไม่ใช่ดาวเคราะห์ที่ไร้เจ้าของ แต่เป็นดาวเคราะห์ดึกดำบรรพ์ที่จดทะเบียนในสหพันธ์
ยานอวกาศจำนวนมากหมดความสนใจ และบินออกไปหลังจากยืนยันข้อเท็จจริง
ยานอวกาศที่เหลือบางลำได้ยื่นคำร้องเพื่อลงจอดบนดาวเคราะห์ดวงนี้ โดยตั้งใจที่จะค้นหาข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับเพื่อนบ้านใหม่ของพวกเขา
ดาวเคราะห์ดวงนี้ค่อนข้างธรรมดา โดยอิงจากข้อมูลที่รวบรวมโดยยานอวกาศ
ซูผิงไม่ได้ปฏิเสธคำขอลงจอด ซึ่งทำให้เขารู้สึกผ่อนคลายจริงๆ ดูเหมือนว่ากฎหมายของรัฐบาลกลางจะถูกปฏิบัติตามในพื้นที่ส่วนใหญ่ในสหพันธ์ ไม่มียอดฝีมือคนไหนสามารถสำรวจได้โดยไม่ได้รับอนุญาต
ยานอวกาศลงจอดบนดาวเคราะห์สีน้ำเงินหลังจากได้รับอนุมัติจากซูผิง เนี่ยฮั่วเฟิงได้กำหนดพื้นที่ที่จะทำหน้าที่เป็นท่าจอดแล้ว
ยอดฝีมือระดับดวงดาวมากกว่าสิบคนลงจากยานอวกาศ กลิ่นอายน่ากลัวของพวกเขาทำให้เนี่ยฮั่วเฟิงรู้สึกประหม่าแม้ว่าเขาจะเตรียมตัวดีแล้ว
นำโดยซูผิง เนี่ยฮั่วเฟิง จี้หยวนเฟิง และนักรบในตำนานคนอื่นๆ มาต้อนรับผู้มาเยือน
ยอดฝีมือระดับดวงดาวงุนงงเมื่อพวกเขาเห็นเนี่ยฮั่วเฟิง พวกเขาทั้งหมดค่อนข้างแปลกใจที่พบว่าซูผิงเป็นผู้ปกครองที่แท้จริง บางคนถามเขาตรงๆ ว่าทำไม แต่ซูผิงก็ตอบด้วยรอยยิ้ม
ยอดฝีมือจากดาวเคราะห์ต่างๆ หมดความสนใจหลังจากทราบรายละเอียดของดาวเคราะห์สีน้ำเงิน ซึ่งบางคนก็จากไปทันที
ท้ายที่สุดตามข้อมูลที่รวบรวมโดยอุปกรณ์ของพวกเขา ดาวเคราะห์ดวงนี้ควรเป็นที่แห้งแล้ง ด้อยพัฒนา และมีศักยภาพเพียงเล็กน้อย ไม่จำเป็นต้องผูกมิตรกับคนในท้องถิ่นหากเป็นแบบนี้
…
วันที่สาม—
ซูผิงมอบความไว้วางใจเกือบทุกอย่างให้กับเนี่ยฮั่วเฟิงและจี้หยวนเฟิง เขาไม่ค่อยรู้เรื่องสหพันธ์มากนัก ดังนั้นเขาจึงมอบทุกอย่างให้กับเนี่ยฮั่วเฟิงยกเว้นเวลาที่เขาต้องเซ็นเอกสารด้วยตราของผู้ปกครอง
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว เหลือเวลาอีกเพียงสองชั่วโมงก่อนที่เขาจะต้องย้ายถิ่นฐาน
ขณะยืนอยู่นอกร้าน ซูผิงกล่าวลาพ่อแม่และซูหลิงเยวี่ย
มีเพียงถังยู่หราน โจแอนนา และจงหลิงถงลูกศิษย์ของเขาเท่านั้นที่ยังคงอยู่ในร้าน
ถังยู่หรานทำงานที่นี่ และซูผิงไม่ได้ตั้งใจจะทิ้งเธอไว้ ท้ายที่สุดร้านค้าต้องการความช่วยเหลือหลังจากการเลื่อนขั้น และโจแอนนาแทบจะดูแลร้านเองไม่ได้
จงหลิงถงต้องการเปิดโลกทัศน์และสัมผัสเทคนิคการฝึกอสูรขั้นสูงในสหพันธ์ ซูผิงก็ยินดีที่พาเธอไปด้วย
ซูผิงมองไปที่ถังยู่หรานและถามเธอว่า “เธอบอกลาตระกูลของเธอหรือยัง?”
ถังยู่หรานมองออกไปนอกร้านอย่างเสน่หา หลังจากได้ยินคำถาม เธอละสายตาและพูดว่า “ใช่… ฉันลงจากตำแหน่งผู้นำตระกูลและมอบมันให้น้องสาวของฉัน”
ถังยู่หยู? ซูผิงจำรูปร่างหน้าตาของหญิงสาวได้ และวิธีที่เธอก้าวออกจากพื้นที่ปลอดภัยโดยสมัครใจระหว่างการต่อสู้ เขาพยักหน้ารับเบาๆ
มันเกี่ยวข้องกับเรื่องภายตระกูลถัง เขาไม่มีสิทธิที่จะเข้าไปแทรกแซงอยู่แล้ว
”แล้วเธอล่ะ?”
“ฉันบอกลาตระกูลของฉันแล้วค่ะ” จงหลิงถงกล่าว
”ดี…”
ซูผิงไม่ได้พูดอะไรอีกแต่พูดกับระบบในใจของเขา “เตรียมย้ายถิ่นฐาน เราจะทำอย่างนั้นได้ยังไง?ด้วยโอกาสการย้ายถิ่นฐานแบบสุ่มของฉันหรอ? นายพยายามหลอกล่อให้ฉันใช้โอกาสนั้นจนหมดหรือเปล่า?”
“นายคิดมาก” ระบบพูดอย่างดูถูก “ถ้าฉันอยากให้นายทำอะไร ฉันก็สั่งให้นายทำอย่างนั้นได้ นายกล้าขัดขืนฉันที่ไหน”
ซูผิงกลอกตา ระบบไร้ยางอายเกินไป
อย่างไรก็ตามสถานะคนงานอย่างเขาไม่ได้ช่วยให้เขาต่อต้านระบบได้
”นายชนะ!” ซูผิงสูดลมหายใจ
ระบบกล่าวอย่างเป็นกันเองว่า “หลังจากพิจารณาประสิทธิภาพของร้านค้าและสถานะปัจจุบันแล้ว ฉันได้จำกัดช่วงการย้ายที่ตั้งแบบสุ่มของนายไปยังเศรษฐกิจระหว่างระดับ 1 และระดับ 3 ในระบบสุริยะนี้ จุดหมายปลายทางสุดท้ายจะขึ้นอยู่กับโชคของนาย”
ซูผิงถามว่า “ผู้คนจะไม่หวาดกลัวหรือหากพวกเขาเห็นร้านค้าขนาดใหญ่เช่นนี้โผล่ขึ้นมาจากที่ไหนก็ไม่รู้?”
“อย่ากังวลเรื่องนั้น ฉันมีพลังวิเศษที่จะทำให้ทุกคนเห็นสิ่งนี้ราวกับมันไม่มีอะไรผิดปกติ!” ประกาศระบบอย่างภาคภูมิใจ
“อย่างนั้นหรอ?”
ซูผิงรู้สึกหงุดหงิดกับความอวดดีของระบบ “ดี! มาสุ่มกัน!”
”กรุณายืนยัน”
“ใช่ ฉันยืนยัน! หยุดรบกวนฉันด้วยการยืนยันที่ไร้ประโยชน์ทั้งหมด”
“ร้านขายอสูรพิกซี่กำลังจะกระโดด… การก้าวกระโดดครั้งนี้จะใช้โอกาสกระโดดของเจ้าของ ปลายทางกระโดดจะถูกสุ่ม…”
“นับถอยหลัง…
“สาม… สอง… หนึ่งจุดห้า… หนึ่ง… จุดศูนย์ห้า…”
“…”
พอ!
ซูผิงแทบจะทนไม่ไหวกับการเล่นตลกของระบบอีกต่อไป
แต่ไม่นานก็นับถอยหลังถึงศูนย์
ซูผิงได้ปลดปล่อยพลังดวงดาวของเขาแล้ว และพร้อมที่จะทนต่อการเปลี่ยนแปลงที่เหมือนแผ่นดินไหว เหมือนกับแผ่นดินไหวของดาวเคราะห์ที่พวกเขาเพิ่งผ่านมา เขายังแผ่ไปปกคลุมถังยู่หรานและจงหลิงถงอีกด้วย
อย่างไรก็ตาม… หนึ่งวินาทีก็แล้ว สองวินาทีก็แล้ว… ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ซูผิงรู้สึกสับสน เขาถามระบบว่า “แล้วการกระโดดล่ะ? เริ่มแล้วเหรอ?”
“เสร็จแล้ว” ระบบตอบอย่างไม่ใส่ใจ
ซูผิงตกใจกับคำตอบ มองไปที่ประตูเพียงเพื่อจะเบิกตากว้าง
อาคารตระกูลฉินไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของมุมมองภายนอกของเขาอีกต่อไป แทนที่ด้วยถนนสายยาวและอาคารสไตล์ยุโรปที่โออ่า
กระโดดเสร็จแล้ว?!
ซูผิงอดไม่ได้ที่จะกระพริบตา ทำไมฉันไม่ได้ยินอะไรเลย
ไม่มีเสียงใดๆ!
มันเหมือนกับการเกร็งตูดเพื่อตด แล้วก็ไม่ได้ตดในที่สุด ฉันกังวลอะไรเนี่ย
”ใครจะรู้?” ผู้แอบฟังตอบกลับอย่างรวดเร็ว
ซูผิงสามารถนึกภาพชายที่น่ารำคาญยักไหล่หลังจากได้ยินเสียงนี่
เขาเพียงกลอกตา
ในขณะนี้ สองเสียงมาจากภายนอก
“มีอา เธอต้องการซื้ออสูรใช่ไหม? มีร้านขายอสูรดีๆ แถวนี้ และฉันรู้จักผู้จัดการ เขาสามารถขอให้ปรมาจารย์ผู้ฝึกสอนเลือกอสูรให้เธอได้” เสียงผู้ชายคนหนึ่งพูด
“นั่นไม่จำเป็น ฉันแค่ต้องออกไปซื้ออาหารอสูร แบบที่ร้านไหนๆก็มี” หญิงสาวตอบด้วยน้ำเสียงกระตือรือร้น
ตอนที่ 724 กระตุ้นภารกิจ
“สำหรับมังกรดวงดาวเลือดเหมันต์ของเธอนะหรอ? เธอควรระวังมากกว่านี้หากต้องการซื้ออาหารอสูร”
ชายคนนั้นกล่าวเสริมทันทีว่า “เธออาจไม่รู้เรื่องนี้ แต่อาหารอสูรชนิดเดียวกันจากร้านค้าต่างๆ อาจมีรสชาติแตกต่างออกไป อาหารบางชนิดถูกสังเคราะห์ บางชนิดผสมกับวัตถุเจือปนอาหารที่อาจเป็นอันตรายได้! ไปร้านใหญ่ดีกว่า ฉันมีเพื่อนที่รับประกันคุณภาพของอาหารได้”
หญิงสาวนิ่งเงียบราวกับลังเลใจ แต่แล้วเธอก็ตอบว่า “ไม่จำเป็น ร้านค้าทั้งหมดมีใบอนุญาตถูกต้อง ฉันไม่คิดว่าพวกเขาจะขายสินค้าที่ไม่ได้คุณภาพ”
ซูผิงเห็นหญิงสาวเข้ามาในร้าน เธอสูง ผอมเพรียว ไว้ผมยาวสีเงิน
หญิงสาวมีใบหน้างดงาม ดวงตาของเธอยังเป็นสีเงินซึ่งทำให้เธอดูเหมือนนางฟ้า
ข้างหลังเธอคือชายหนุ่มสวมชุดทักซิโด้สีดำ ใส่นาฬิกาสีมรกต และมีหมุดสีแดงเข้มอยู่ที่หน้าอก ทุกอย่างที่เขาสวมนั้นหรูหรามาก
ซูผิงค่อนข้างตกใจจ ทั้งรูปลักษณ์ของมนุษย์จากต่างดาว และเพราะเขาไม่รู้ว่าพวกเขากำลังพูดถึงอะไร
เขาแอบกรีดร้อง มีดาวเคราะห์มากเกินไปในสหพันธ์ แต่ละดวงมีภาษาของตัวเอง เขาจะรู้จักภาษาท้องถิ่นได้ยังไง?
”ดิ๊งดอง!”
“ตรวจพบว่าเจ้าของไม่เข้าใจภาษาท้องถิ่น เจ้าของจะต้องซื้อแพ็คเกจลิ้นสากลของดาวที่เขาอาศัยอยู่เพื่อให้แน่ใจว่าร้านจะดำเนินการได้ตามปกติ รวมถึงภาษาท้องถิ่นของภูมิภาคที่ร้านค้าตั้งอยู่ด้วย”
“ค่าใช้จ่ายสำหรับการทำงานปกติของ : 50,000 แต้มพลังงาน”
“ค่าใช้จ่ายสำหรับภาษาท้องถิ่น: 10,000 แต้มพลังงาน”
“ยอดเงินของนายตรงตามข้อกำหนด กำลังดำเนินการชำระเงิน…”
ซูผิงเห็นว่าบัญชีของถูกหักหกหมื่นแต้มพลังงาน ในระหว่างนี้คำและวลีแปลก ๆ นับไม่ถ้วนก็ไหลเข้ามาในหัวของเขา
องค์ประกอบทั้งหมดเหล่านี้เป็นส่วนหนึ่งของพจนานุกรมภาษาใหม่และแปลก แต่ซูผิงรู้สึกว่าทุกอย่างคุ้นเคยมาก ราวกับว่าเขาได้เรียนรู้มันมาตั้งแต่เด็ก
ในไม่ช้าซูผิงก็หลุดออกมาจากข้อมูลนั้น
เขาไม่รู้ว่าจะพูดอะไรเกี่ยวกับการหักเงินจำนวนมากในบัญชีของเขา แต้มพลังงานหกหมื่นแต้มเท่ากับเหรียญดวงดาวหกล้านเหรียญ ซึ่งดูจะเป็นราคาที่สูงมากสำหรับการเรียนรู้สองภาษา
อย่างไรก็ตามมันแก้ไขปัญหาได้อย่างเร่งด่วน
”แปลก ร้านขายอสูรนี้เปิดตั้งแต่เมื่อไหร่? ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน การตกแต่งก็ไม่แย่…” ชายหนุ่มประหลาดใจหลังจากมองไปรอบๆ
เขาค่อนข้างประหลาดใจเมื่อเห็นถังยู่หราน เขาไม่ได้คาดคิดว่าจะได้เห็นผู้หญิงที่งดงามเช่นนี้ในร้านขายอสูรแบบสุ่ม
สำหรับจงหลิงถงที่อยู่ถัดจากเธอ เธอก็สวยเช่นกัน แต่ไปในแบบน่ารักมากกว่า
ชายหนุ่มนึกถึงหญิงสาวที่อยู่ข้างๆ เขาจากกลิ่นหอมของเธอ เขาละสายตาและแสดงท่าทางสงบอีกครั้ง
“ใครเป็นเจ้าของที่นี่?”
หญิงผมสีเงินมองไปรอบๆ และตรวจสอบชั้นวางด้านหลังเคาน์เตอร์
ซูผิงกำลังจะบอกให้ถังยู่หรานทักทายแขก แต่แล้วเขาก็รู้ว่าเธอไม่ได้มีระบบ และมีแนวโน้มว่าเธอยังไม่ได้เข้าใจการย้ายร้านอย่างกะทันหัน เขาต้องทักทายพวกเขาด้วยตัวเอง
”ยินดีต้อนรับ ผมเป็นเจ้าของที่นี่ มีอะไรให้ผมช่วยไหมครับ?”
เขาพูดด้วยภาษาสามัญของสหพันธ์โดยไม่มีสำเนียงใด ๆ ทั้งหมดเป็นเพราะเขาสังเกตเห็นว่าพวกเขากำลังพูดภาษาอะไร
ถังยู่หรานและจงหลิงถงถูกซูผิงปลุก ทั้งคู่เบิกตากว้างอย่างไม่เชื่อสายตาราวกับว่าพวกเธอเห็นผี
ตาฝาดหรือเปล่า?
ตอนแรกพวกเราอยู่บนดาวเคราะห์สีน้ำเงิน แต่ตอนนี้มาอยู่ที่ใหม่แล้ว?
พวกเธอจินตนาการว่าซูผิงจะพาพวกเขาไปที่ยานอวกาศ หรือในอีกทางหนึ่งเมื่อเขาบอกว่าพวกเขาจะออกจากดาวเคราะห์สีน้ำเงิน พวกเธอคาดไม่ถึงว่าจะย้ายไปพร้อมร้าน!
พลังวิเศษอะไรอย่างนี้?
เราไม่รู้สึกอะไรเลย!
ถังยู่หรานวิ่งไปที่ประตู ประหลาดใจและตื่นเต้นเมื่อมองไปที่ถนนนอกร้าน ซึ่งแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง และมนุษย์ต่างดาวสองคนที่เพิ่งเข้ามาในร้าน
ปากของเธออ้ากว้าง ทั้งหมดเป็นเพราะความอัศจรรย์นั้น พื้นที่ใกล้เคียงเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง!
อาคารและท้องฟ้าก็ต่างกัน ดาวเคราะห์ที่ใหญ่กว่าดวงจันทร์หลายสิบเท่าสามารถเห็นได้บนท้องฟ้า ดาวเคราะห์ดวงนั้นไม่มีหลุมอุกกาบาตที่เกิดจากอุกกาบาต มีเพียงป่าสีเขียว มหาสมุทรสีฟ้า และเนินเขาสีน้ำตาล ซึ่งทำให้ดาวเคราะห์ดวงนี้มีคุณสมบัติสูงสำหรับการอาศัยอยู่
ถังยู่หรานนิ่งงันอยู่นานอย่างช่วยไม่ได้ แต่วิ่งกลับเข้ามาในร้านแล้วเริ่มอุทาน
“ระ เราออกจากดาวเคราะห์สีน้ำเงินแล้วอย่างนั้นเหรอ?
”อย่างรวดเร็ว?
“โอ้พระเจ้า พลังนั้นมันคืออะไรกัน?”
ถังยู่หรานประหลาดใจมากจนกรีดร้องและกระโดดโลดเต้น เพราะมันยากเกินไปที่จะเชื่อ
ชายหนุ่มรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยกับการไร้กุลสตรีของถังยู่หราน คาดไม่ถึงเลยว่าสาวสวยคนนี้จะเป็นคนปัญญาอ่อน!
วิธีที่เธอพูดเรื่องไร้สาระไม่หยุดหย่อนช่างงี่เง่าจริงๆ!
ซูผิงก็เริ่มเหงื่อออกเมื่อเห็นว่าถังยู่หรานตื่นเต้นแค่ไหน ฉันรู้ว่าเรื่องทั้งหมดนั้นยากที่จะเชื่อ แต่เธอไม่สามารถควบคุมตัวเองได้เลยเหรอ?
เธอเป็นพนักงานของเขา มันน่าอายเกินไป
เขากระแอมและมองไปที่ลูกค้าและกล่าวว่า “เอาล่ะ พูดเรื่องของเราดีกว่า คุณกำลังมองหาอะไรอยู่?”
“ว้าว นายพูดภาษาอะไร? ฉันไม่เคยได้ยินมันมาก่อน เป็นภาษาต่างดาวเหรอ?”ถังยู่หรานถามด้วยความประหลาดใจหลังจากที่เธอสังเกตเห็นวิธีที่เขาพูด
ซูผิงมองเธออย่างรวดเร็ว ไม่เห็นเหรอว่าฉันทำธุรกิจอยู่?
เธอไม่ได้ช่วยอะไรเลย พนักงานควรทำแบบนี้หรอ?
ถังยู่หรานคุ้นเคยกับซูผิงมากเกินไปจนเธอเข้าใจทันทีว่าเขาหมายถึงอะไร เธอหยุดอย่างรวดเร็วและแลบลิ้นออกมา
มีอารู้สึกประหลาดใจกับปฏิกิริยาของถังยู่หราน ผู้หญิงคนนี้สวยเหมือนฉัน แต่ทำไมเธอ… บ้า
เมื่อเธอได้ยินคำถามของซูผิง เธอก็ถอนสายตาและพูดกับเขาด้วยความไม่ใส่ใจตามปกติของเธอว่า“ฉันต้องการผลผลึกน้ำแข็งสวรรค์ ยิ่งแก่ยิ่งดี”
ซูผิงค้นหาเคาน์เตอร์และส่ายหน้าอย่างรวดเร็ว “เราไม่มีมันในตอนนี้ ผมขอทราบอสูรที่คุณต้องการให้อาหารได้ไหม บางทีผมอาจจะเสนอทางเลือกที่เหมาะสมให้กับคุณก็ได้”
มีอาตกตะลึง เห็นได้ชัดว่าเธอไม่ได้คาดไว้เลยว่าอาหารอสูรยอดนิยมเช่นนี้จะไม่มีขายในร้านของซูผิง
ชายหนุ่มก็งงพอได้ยินคำตอบของซูผิง เขาหัวเราะและส่ายหัวก่อนจะพูดกับมีอาว่า “ไปกันเถอะ มีอา เจ้าของร้านนี้ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผลผลึกน้ำแข็งสวรรค์ มีไว้เพื่ออะไร ไปร้านที่ใหญ่กว่าเพื่อคุยกับเจ้าของที่พูดรู้เรื่องกว่านี้กันดีกว่ากัน”
มีอาเองก็ดูผิดหวังและกำลังจะออกจากร้าน—
ซูผิงเลิกคิ้ว และจากนั้นเสียงของระบบก็ดังก้องอยู่ในหัวของเขา
”ดิ๊งด๊อง!”
“ตรวจพบว่าชื่อเสียงของร้านมัวหมอง และสูญเสียลูกค้า ภารกิจชั่วคราวเปิดใช้งาน!
“ภารกิจชั่วคราว: ไม่ควรพลาดคำสั่งซื้อ!
“ข้อกำหนด: ไม่ควรปล่อยลูกค้าที่เข้ามาในร้านไป โปรดทำให้ลูกค้าอยู่ต่อและให้พวกเขาใช้แต้มพลังงาน 10 ล้านแต้มในร้านนี้!
“รางวัล: คู่มือการตรัสรู้ขั้นกลาง”
ดวงตาของซูผิงเป็นประกายตื่นเต้น
มันไม่ง่ายเลย!
เป็นเวลานานแล้วที่เขาไม่ได้รับภารกิจชั่วคราว!
เขามักจะได้รับบ่อยๆตอนที่เขาเพิ่งเปิดร้าน ระบบจะรู้สึกถูกดูหมิ่นเสมอเมื่อชื่อเสียงของร้านมัวหมอง หรือถูกตั้งคำถาม
แต่แล้วเขาจะสูญเสียโอกาสได้รับภารกิจชั่วคราวไปเมื่อร้านของเขามีชื่อเสียง
เขาคิดเอาไว้บ้างว่าเขาจะได้รับภารกิจชั่วคราวอีกครั้งหลังจากที่เขาย้ายมาอยู่ที่ดาวดวงใหม่!
ไปกันเถอะ!
เขารู้สึกตื่นเต้น อดไม่ได้ที่จะยิ้ม เขารีบยืนขวางทางเพื่อป้องกันไม่ให้ลูกค้าทั้งสองออกไป
”โปรดรอสักครู่”
”ฮะ?”
มีอาและชายหนุ่มต่างตกตะลึงกับการกระทำของเขา ชายหนุ่มขมวดคิ้วและพ่นลมหายใจ “คุณตั้งใจจะบังคับพวกเราให้ซื้อของเหรอ?”
ซูผิงยิ้ม ดูเหมือนเขาจะเป็นมีความสุข เขาส่ายหัว “ไม่ ผมแค่อยากรู้ว่าคุณจะซื้อผลผลึกน้ำแข็งสวรรค์ เพื่ออะไร อาจมีทางเลือกอื่นในร้านนี้ หากคุณไม่ต้องการสิ่งทดแทนใดๆ โปรดพักที่นี่สักครู่ แล้วผมจะนำผลผลึกน้ำแข็งสวรรค์ มาให้คุณทันที”
“…”
ทั้งคู่มองซูผิงโดยไม่พูดอะไร
มันน่าขนลุกมากพอที่ซูผิงดูผ่อนคลายและมีความสุขเมื่อพวกเขาปฏิเสธข้อเสนอก่อนหน้านี้
นอกจากนี้สิ่งที่ซูผิงพูดทำให้เขาดูเหมือนพ่อค้าผิดกฎหมายมากกว่าเดิม
คุณจะไม่รู้ได้อย่างไรว่ามันเป็นอสูรอะไรถ้าคุณมีผลไม้?
คุณจะไปเก็บมันมาในทันทีหรือยังไง? จากที่ไหน?
คุณกำลังจะหาของปลอมมาหลอกเราหรือเปล่า?
“คุณจะไม่รู้ได้ยังไงว่ามันเป็นอสูรตัวไหนถ้าคุณมี” เลย์นจ้องที่ซูผิงอย่างเย็นชา แต่ข้างในมีความสุข การรบกวนของซูผิงทำให้เขามีโอกาสทำให้ตัวเองดูดี คำแนะนำก่อนหน้านี้ของเขาถูกมีอายิงเมินไม่สนใจ แต่สถานการณ์ปัจจุบันเพิ่งพิสูจน์ว่าเขาพูดถูก
พวกเขาไม่ควรเข้าไปในร้านนั้นตั้งแต่แรก!
คงจะยากสำหรับมีอาที่จะปฏิเสธคำแนะนำของเขาอีกครั้ง หากเธอซื้ออาหารได้จากร้านสุ่มนี่ จากนั้นเขาจะซื้ออาหารดีๆ ให้เธอในร้านที่เขารู้จักและทำให้เธอรู้สึกซึ้งใจเขา
ความรู้สึกดีนั้นอาจจะพัฒนาความสัมพันธ์ของพวกเขาไปอีกระดับได้ในภายหลัง
ทันใดนั้นเลย์น ก็พบว่าค่อนข้างพอใจซูผิงเมื่อคิดถึงสถานการณ์นั้น
แน่นอนว่าซูผิงไม่รู้ว่าชายหนุ่มคิดอะไรอยู่ เขาค่อนข้างตื่นตระหนกเมื่อจู่ๆ ผู้ชายคนนั้นก็เป็นมิตรขึ้นมา และสงสัยว่าความหล่อของเขาอาจจะดึงดูดใจผู้ชาย
เป็นความผิดของฉันจริงๆ… ซูผิงเพิกเฉยต่อชายหนุ่มและกลอกตาใส่เขา เขาดูถูกคนที่ไม่จงรักภักดีต่อคู่ของตนเสมอ
นอกจากนี้เป้าหมายของเขาคือผู้หญิงที่อยู่ถัดจากผู้ชายคนนี้
“ผมหวังว่าคุณจะให้โอกาสผม ผมรับประกันว่าคุณจะพอใจ! ผมจะคืนเงินให้คุณสิบเท่าเป็นเงินชดเชย ถ้าอาหารที่ผมขายคุณไม่ได้ผลกับอสูรของคุณ!” ซูผิงประกาศ
เขาไม่สามารถพูดได้ว่ามันฟรี เพราะระบบไม่ได้อนุญาติ
อย่างไรก็ตามเขาสามารถเรียกเก็บเงินจากลูกค้าก่อนแล้วจึงคืนเงินหรือชดเชยด้วยเงินของเขาเองได้
เหรียญดวงดาวของเขาไม่สามารถเปลี่ยนเป็นพลังงานได้ แต่พวกมันก็เหมือนกับเหรียญดวงดาวทั่วๆไปในสายตาของคนอื่น
“ชดเชยสิบเท่า?”
มีอาตกตะลึงเล็กน้อยกับความมั่นใจของซูผิง เขาล่อลวงเธอในฐานะพ่อค้าที่ฉลาดหลักแหลม แต่ความมั่นใจที่เขาแสดงออกมาทำให้เธอแปลกใจ
หลังจากฟังคำประกาศของซูผิงแล้วเลย์นก็เย้ยหยันและกล่าวว่า “เงินชดเชยยสิบเท่า? นายจะหาข้อแก้ตัวอะไรก็ได้หลังจากที่เธอตัดสินใจซื้อมันแล้ว อสูรของมีอาไม่ใช่อะไรที่จะเอามาทดลองกับนาย นายรับผิดชอบได้ไหมถ้ามันได้รับบาดเจ็บ? รู้ไหมว่าเราเป็นใคร?”
“ไม่รู้” ซูผิงตอบอย่างตรงไปตรงมา “แต่ทุกคนที่เข้ามาในร้านของผมเป็นลูกค้า ผมจะไม่มีวันทำให้ผิดหวัง คุณคือคุณมีอาใช่ไหม โปรดให้โอกาสผม คุณจะไม่เสียใจเลย!”
ซูผิงจ้องมองมีอาอย่างมุ่งมั่น เขาไม่มีอารมณ์เล่นตลกอีกต่อไป ภารกิจจะล้มเหลวหากพวกเขาเดินออกจากร้านไป
รางวัลคือคู่มือการตรัสรู้ขั้นกลาง!
คู่มือที่เขามีอยู่แล้วนั้นครอบคลุมแค่ระดับพื้นฐานเท่านั้น
คู่มือการตรัสรู้เป็นสิ่งที่มีเพียงผู้ฝึกสอนจิตวิญญาณเทวะเท่านั้นที่จะมี ขั้นกลางดีกว่าอย่างเห็นได้ชัด!
มีอาดูสงบแต่แอบแปลกใจเมื่อเห็นความแน่วแน่และความมุ่งมั่นในสายตาของซูผิง เธอสามารถบอกได้ว่าดวงตาของเขามุ่งมั่นและจริงใจ แม้ว่าเธอจะไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงมั่นใจนัก
“ฮึ่ม เจ้าหนูรู้ไหมว่านายกำลังพูดเรื่องอะไร? ฉันขอเตือนว่ายังไม่สายเกินไปที่จะขอโทษ ฉันจะถือว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นถ้านายหยุดซะตั้งแต่ตอนนี้ มิฉะนั้นฉันรับประกันเลยว่าจะทำให้ร้านของนายถูกปิดและห้ามนายไม่ให้ได้เปิดร้านบนดาวดวงนี้อีกเลย”เลย์นพูดอย่างเย็นชา
ซูผิงหันกลับมามองเขา “ไม่มีปัญหา ผมปิดร้านให้ก็ได้ถ้าคุณไม่พอใจ!”
เป็นการเดิมพันที่ดุเดือด!
เลย์น ก็สับสนเมื่อได้ยินคำตอบเช่นนั้น
มีอาจ้องมองซูผิงและครุ่นคิด เธอไม่ได้คาดคิดว่าเจ้าของร้านจะพยายามขนาดนี้
ดูเหมือนเขาจะตั้งใจมากจนเกินไป!
เลย์น หรี่ตาและพูดว่า “นายคิดว่าฉันทำไม่ได้อย่างนั้นเหรอ? นายเคยได้ยินชื่อตระกูลไรอันไหม?”
แน่นอนว่านี่เป็นครั้งแรกที่ซูผิงได้ยินชื่อนี้ แต่เมื่อพิจารณาจากน้ำเสียงของชายหนุ่ม เห็นได้ชัดว่ามันแสดงถึงพลังอันยิ่งใหญ่ ซูผิงพยักหน้าและกล่าวว่า “อย่างที่ผมพูด ผมจะปิดร้านถ้าคุณไม่พอใจ”
เลย์น ค่อนข้างขุ่นเคืองเมื่อเห็นว่าซูผิงยังคงยืนหยัดอย่างไรหลังจากได้ยินชื่อตระกูลของเขา
ทัศนคติของซูผิงทำให้เขารู้สึกเหมือนตระกูลของเขาถูกดูหมิ่น!
“ตกลง ฉันจะให้โอกาสคุณ” มีอาแทรกขึ้นมาในขณะนั้นเพื่อขัดจังหวะการโต้เถียงของพวกเขา เธอรู้ดีว่าเลย์นกำลังจะทำอะไร ถ้าเขาบรรลุตามเป้าหมาย เธอจะต้องเป็นหนี้บุญคุณเขา และเธอรู้ว่าความหนี้เหล่านั้นมาพร้อมกับราคา
“มีอา!”
การแสดงออกของเลย์นเปลี่ยนไปหลังจากที่เขาเห็นเธอตอบรับข้อเสนอ เขาพยายามที่จะเกลี้ยกล่อมเธอ
มีอาส่ายหัว “ฉันอยากรู้ว่าทำไมเขาถึงกล้ายอมร้านของเขาตกอยู่ในความเสี่ยงด้วยความเต็มใจ”
อาหารที่เธอต้องการซื้อนั้นไม่สำคัญเท่ากับราคาเดิมพันที่ซูผิงต้องจ่ายอย่างเห็นได้ชัด มันคุ้มค่าจริงๆหรอ?
เขาทำอย่างนั้นเพราะเขากังวลว่าพวกเขาจะบอกคนอื่นว่าร้านของเขาไม่มีคุณสมบัติหรือเปล่า? แต่แม้ว่าเขาจะได้รับบทวิจารณ์เชิงลบครั้บสองครั้ง แล้วทำไมล่ะ? นักธุรกิจทุกคนต้องโดนอยู่แล้ว เขาต้องพยายามขนาดนั้นจริงๆหรอ?
การคาดเดาของเธอและทัศนคติที่จริงจังของซูผิงทำให้เธออยากรู้
”ยอดเยี่ยม!”
ในที่สุดซูผิงก็โล่งใจเมื่อเห็นว่าทัศนคติของเธอเปลี่ยนไป ทุกอย่างเรียบร้อยดีตราบใดที่เขาได้รับโอกาส เขาเชื่อว่าเขาสามารถทำให้พวกเขาพึงพอใจได้ด้วยวัตถุดิบที่เขาได้จากสนามบ่มเพาะ
“คุณต้องการอะไรทดแทนไหม หรือต้องการแค่แค่ผลไม้?” ซูผิงถาม
มีอาส่ายหัว “แค่ผลผลึกน้ำแข็งสวรรค์”
เธอกังวลว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นหากเธอใช้วัตถุดิบอื่น โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเธอต้องใช้อย่างรวดเร็ว
ซูผิงตั้งใจที่จะแนะนำอาหารอสูรอื่นๆ จากร้านของเขาที่จะให้ผลที่คล้ายคลึงกัน เขาสามารถให้คำแนะนำบางอย่างได้หากเขารู้ว่าเธอกำลังพยายามให้อาหารอสูรชนิดใด
อย่างไรก็ตามซูผิงกลั้นไว้เพราะเขาดูไม่น่าเชื่อถือในขณะนี้ เขาสามารถหาผลผลึกน้ำแข็งสวรรค์ ให้เธอได้หากเธอยืนยัน
ซูผิงถามระบบเกี่ยวกับอสูรที่กินผลผลึกน้ำแข็งสวรรค์เมื่อเขาเดินแยกมาจากลูกค้า
อย่างไรก็ตามคำตอบที่ระบบมอบให้เขาทำให้เขาพูดไม่ออก
มีอสูรมากกว่า 100,000 ตัวที่สามารถกินผลผลึกน้ำแข็งสวรรค์ ได้
ประมาณสี่พันตัวเหมาะกับอาหารนั้นมากกว่าตัวอื่น!
อสูรมีตั้งแต่สมัยโบราณจนถึงปัจจุบัน และมาจากมิตินับไม่ถ้วน…
ซูผิงจะรู้ได้อย่างไร?
สำหรับสนามบ่มเพาะที่สามารถเจอผลไม้เหล่านั้นได้ ระบบได้แสดงรายการไว้หลายสิบแห่ง ตั้งแต่ขั้นต่ำสุดไปจนถึงสูงสุด เมื่อป้อน “ประสิทธิภาพการค้นหา” เป็นพารามิเตอร์ ในที่สุดซูผิงก็จำกัดรายชื่อให้เหลือเจ็ดสนามบ่มเพาะ
เขาตัดสินใจจากความรู้สึกของเขาและเลือกสถานที่ชื่อคุกมังกรน้ำแข็ง
ตามระบบ มันเป็นสถานที่ที่ให้ผลผลิตต้นผลผลึกน้ำแข็งสวรรค์
เมื่อเขาตัดสินใจแล้ว ซูผิงก็พูดกับผู้หญิงผมสีเงินว่า “เอาล่ะ โปรดรอในร้านของผมสักครู่ ผมจะกลับมาพร้อมกับของที่คุณสั่งภายในสิบห้านาทีหรืออาจจะเร็วกว่านั้น”
เขามองไปที่ร้านของเขาและคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นเขาก็พูดว่า “ผมสามารถให้พนักงานสร้างความบันเทิงให้กับคุณในเวทีอสูรเสมือนจริงได้ หากคุณคิดว่าการรอมันน่าเบื่อ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ร้านอสูรดวงดาว (Astral Pet Store) ร้านขายอสูรดวงดาว