ร้านอสูรดวงดาว (Astral Pet Store) ร้านขายอสูรดวงดาว นิยาย บท 733
ตอนที่ 733 ออฟิต
มีอาไม่ได้คิดถึงปัญหาของสถาบันอีกต่อไปเมื่อพูดถึงร้านของซูผิง เธอพยักหน้าอย่างรวดเร็วและพูดว่า “ใช่ และผลสองลูก! นอกจากนี้ผลการฝึกในร้านค้านั้นก็มหัศจรรย์มาก…”
เธออธิบายทันทีว่าเกิดอะไรขึ้นในร้านของซูผิง
“เจ้าขาวน้อยเข้าใจสามทักษะในเวลาเพียงไม่กี่ชั่วโมง?” อีกฝ่ายค่อนข้างแปลกใจ เห็นได้ชัดว่าเธอไม่เคยเห็นประสิทธิภาพแบบนั้นมาก่อน
“พี่ออฟิต ฉันทิ้งอสูรทั้งหมดไว้ในร้าน ฉันจะตรวจสอบผลที่ได้วันพรุ่งนี้ พี่สามารถให้อสูรของพี่ไปฝึกได้หากผลงานของพวกมันดีพอๆ กัน
“อีกอย่างราคาฝึกของร้านไม่สูง ไม่สูงสำหรับพี่แน่นอน จะดีมากถ้าอสูรของพี่แข็งแกร่งขึ้นอีก!”
”อะไร? เธอทิ้งอสูรทั้งหมดไว้ในร้านนั้นเหรอ?” หญิงสาวที่ชื่อออฟิต อึ้งไปครู่หนึ่งแล้วเริ่มจริงจัง “นั่นประมาทเกินไป ต้องมีอะไรผิดพลาดแน่ๆ เธอไม่กลัวว่าร้านค้าจะใช้เทคนิคพิเศษบางอย่างหรอ?”
มีอาก้มหัวลงบนโซฟา
“ฉันคิดแล้ว แต่ฉันบอกชื่อตระกูลของเรากับเจ้าของร้านแล้ว ฉันไม่คิดว่าเขาจะกล้ายุ่งกับตระกูลของเราหรอกจริงไหม? อีกอย่าง วันนี้ฉันบังเอิญไปเจอเพื่อนร่วมชั้น เขามาจากตระกูลไรอัน เขาเป็นเพื่อนกับฉันและเกือบจะสู้กันกับเจ้าของร้าน…”
มีอาบอกพี่สาวของเธอเกี่ยวกับการเผชิญหน้าของเธอ และสรุปว่า “ฉันไม่คิดว่าเจ้าของร้านจะกล้าพอที่จะหลอกทั้งฉันและคนจากตระกูลไรอัน แต่เขาเป็นคนประหลาด ใช่ มีอีกอย่าง… ร้านนั้นแปลกมาก ฉันไม่สามารถเอาชนะพนักงานที่นั่นได้!”
”ฮะ? ทะเลาะกันเหรอ?” จู่ๆ ออฟิต ก็เย็นชาและก้าวร้าวขึ้นเมื่อได้ยินแบบนั้น
มีอาส่ายหัวอย่างรวดเร็วและพูดว่า “ไม่ เราฝึกในเวทีเสมือน มีพนักงานในร้านสองคน คนแรกฉันเอาชนะได้เพียงแปดครั้งในห้านาที นั่นก็น่าตกใจมากพอแล้ว เธอเป็นแค่พนักงาน! คนที่สองยิ่งไม่น่าเชื่อ เราต่อสู้ในระดับเท่ากันและมีอสูรตัวเดียวกัน และเราต่อสู้ติดต่อกันสามชั่วโมง แต่แล้วฉันพ่ายแพ้ทันทีที่เจ้าของร้านออกมาพร้อมกับอสูรของฉันหลังการฝึก เห็นได้ชัดว่าเธอจัดการฉันได้ง่าย ๆ … “ฉันไม่สามารถสู้เธอได้ มันไม่บ้าเหรอ? ฉันไม่เห็นเธอใช้กลอุบายหรือทักษะการต่อสู้ใดๆ แต่การโจมตีทุกครั้งของเธอนั้นตรงเป๊ะเลย ราวกับว่าเธอรู้ว่าฉันจะเคลื่อนไหวยังไง มัน-มันเกือบจะเหมือนกับว่าฉันกำลังต่อสู้กับพี่เลย!”
มีอาค่อนข้างประหลาดใจขณะเล่าประสบการณ์ใหม่
ใช่ เธอรู้สึกเหมือนกันกับตอนที่ฝึกซ้อมกับ ออฟิต เป๊ะ
เธอมีช่วงเวลาที่ยากลำบากในการจัดการกับการโจมตีของออฟิต และไม่สามารถแสดงความแข็งแกร่งของเธอได้อย่างเต็มที่ แม้ว่าเธอจะโจมตีอย่างบ้าคลั่ง เธอก็ยังไม่สามารถแตะต้องตัวพี่สาวได้ เพราะเธอไม่มีฝีมือเทียบเท่าพี่สาว!
อย่างไรก็ตาม… พี่สาวของเธอ ออฟิต เป็นนักรบที่มีชื่อเสียง ในขณะที่ผู้หญิงที่ต่อสู้กับเธอเป็นเพียงพนักงานในร้านที่ไม่มีชื่อเสียง มันยากที่จะจินตนาการว่าคนที่แข็งแกร่งอย่างเธอเต็มใจที่จะทำงานเป็นพนักงาน!
เสียงจากปลายสายเงียบไปครู่หนึ่ง
“เธอพูดจริงเหรอ?” ออฟิต ถามด้วยความสงสัย
ท้ายที่สุดแล้วสิ่งที่มีอาพูดนั้นฟังดูไกลเกินจริง ร้านค้าที่สามารถสอนอสูรสภาวะว่างเปล่าให้เข้าใจสามทักษะอันทรงพลังหลังจากฝึกฝนเพียงสามชั่วโมง กับพนักงานที่สามารถเอาชนะมีอาได้อย่างง่ายดาย ทำให้เธอคิดว่าพวกเขาแข็งแกร่งพอๆ กับพี่ของเธอ? ร้านแบบนั้นไม่มีอยู่จริง!
แม้ว่าจะเป็นแบบนั้นจริง แต่ก็ไม่สามารถพบได้บนดาวเคราะห์ดวงเล็กอย่างรีอา
มันสามารถพบได้บนดาวเคราะห์ของสหพันธ์หรือดาวเคราะห์ใหญ่ที่ดูแลโดยผู้ที่อยู่ในสภาวะสวรรค์ รีอาเป็นเหมือนก้อนกรวดต่อหน้าผลึกเมื่อเทียบกับสถานที่เหล่านั้น
มีอาส่ายหัว “พี่ฉันไม่ได้โกหก! มันเป็นเรื่องจริง! พรุ่งนี้ฉันจะตรวจสอบผลการฝึกอสูรของฉัน พี่สามารถมาดูด้วยตัวเองได้หากความคืบหน้าของพวกมันดีเท่ากับเจ้าขาวน้อยหรือแม้แต่การฝึกกับพนักงาน เธอเก่งมาก!”
ออฟิต เงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า “เราจะพูดถึงเรื่องนี้ทีหลัง ฉันแน่ใจว่ามีบางอย่างผิดปกติเกี่ยวกับร้านนั่น พวกเขาอาจใช้การหลอกลวงบางอย่าง อย่าหลงกลอุบายของพวกเขา เธอให้อสูรของเธอไปแล้ว เราจึงทำได้เพียงปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปแบบนั้น พรุ่งนี้ตอนไปรับตรวจให้รอบคอบด้วย!
“ถ้าเกิดอะไรขึ้น ฮึ่ม พวกเขาจะเสียใจที่มายุ่งกับตระกูลไลเยฟา!”
“ไม่ พี่ไม่ต้องกังวล ฉันคิดว่าร้านอาจมีตระกูลใหญ่เป็นเจ้าของ และชินกับการฝึก ฉันพูดแบบนี้เพราะเจ้าของร้านดูค่อนข้างน่าเกรงขาม ฉันคิดว่าเขาน่าจะเป็นนักเรียนของหนึ่งในห้าสถาบันที่มีชื่อเสียงที่สุด แต่ฉันไม่รู้ว่าเขามาจากสถาบันไหน…”
มีอาไม่คิดว่าร้านของซูผิงจะทำธุรกิจหลอกลวงอย่างที่พี่สาวของเธออ้าง นอกจากนี้ยังมีตอนที่ซูผิงทะเลาะกับเลย์นดวงตาของเขาและกลิ่นอายที่เขาปล่อยออกมาได้ทิ้งความประทับใจไว้กับเธอ เธอไม่คิดว่าเขาเป็นเพียงพ่อค้าอสูรทั่วไป
“เธอฝึกอยู่ในตระกูลมานานเกินไป เธอไม่รู้หรอกว่าโลกนี้โหดร้ายแค่ไหน” ออฟิต ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ “พอแล้ว พรุ่งนี้เราจะรู้กัน”
เมื่อเห็นว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะโน้มน้าวพี่สาวของเธอ มีอาพูดได้เพียงว่า “โอเค ฉันจะระวัง”
ในเวลาเดียวกัน
ภายในลานประลองอสูร ผู้ชายหลายคนนั่งอยู่ในห้องส่วนตัว และเลย์นนั่งอยู่ตรงกลาง
มีอาขอตัวและกลับไปที่โรงแรมของเธอทันทีที่พวกเขาออกมาจากร้านของซูผิง
มันไม่ง่ายสำหรับเขาที่จะหาโอกาสที่จะเจอกับเธอ อย่างไรก็ตามไม่มีแผนไหนที่เขาทำแล้วสำเร็จแถมเขายังพ่ายแพ้ครั้งใหญ่เพราะซูผิง เขาล้มเหลวในการข่มขู่และทำตัวขายหน้าต่อหน้ามีอาโดยการอ้างถึงนามสกุลของเขา
“ไอ้สารเลว!”
เลย์นดับความโกรธของเขาด้วยเหล้า ในขณะที่เขามองอสูรต่อสู้กัน
ทันใดนั้นเองมีคนเปิดประตูห้องส่วนตัว ชายหนุ่มก้าวเข้ามาอย่างระมัดระวังเมื่อเห็นว่าเลย์นโกรธแค่ไหน เขาพูดเสียงต่ำ “นายน้อย เราพบว่าร้านเปิดดำเนินการมาแล้วสามปีโดยมีใบอนุญาต มันถูกย้ายมาจากระบบสุริยะที่อยู่ห่างไกล เจ้าของร้านไม่ใช่คนท้องถิ่น แม้ว่าเราจะยังไม่รู้ว่าเขามาจากไหน…”
เลย์นถามอย่างเย็นชา “ทำไมไม่รู้?”
“ประวัติของเขาถูกจัดเก็บ ถ้าเราต้องการตรวจสอบ เรา- เราต้องใช้อำนาจของผู้นำตระกูล…” ชายหนุ่มตอบอย่างประหม่า เลย์นหรี่ตาด้วยท่าทางน่ากลัว
เขาจำช่วงเวลาที่เขากำลังจะระเบิดความชั่วร้ายภายในร้านได้ ซูผิงเพียงแค่มองมาที่เขา… และทำให้เขาตกตะลึง ตอนนั้นเองที่เขารู้สึกว่าซูผิงไม่ธรรมดา พอมาตรวจสอบดูผู้ชายคนนี้มาจากภูมิหลังที่ทรงพลัง
นั่นจึงสมเหตุสมผล เขาถึงขายผลไม้ผลึกน้ำแข็งสวรรค์อายุเจ็ดพันปีสองผลในราคาถูกได้
แม้ว่าเขาจะเกลียดซูผิงมาก เขาก็ฉลาดพอและรู้ว่าภูมิหลังของซูผิงนั้นไม่ธรรมดา โดยอิงจากผลผลึกน้ำแข็งสวรรค์ การฝึกฝน และความพ่ายแพ้ของมีอาต่อพนักงานที่งดงามของซูผิงในเวทีเสมือนจริง
ไม่ใช่ทุกคนที่จะจ้างพนักงานที่สวยเหมือนเธอได้ ไม่ต้องพูดถึงคนที่สามารถเอาชนะมีอาได้…
มีอาเป็นนักเรียนปีที่สองในสถาบันราชวงศ์อามิล!
เธอไม่ใช่นักเรียนที่เก่งที่สุด แต่นักเรียนทุกคนในสถาบันล้วนเป็นอัจฉริยะในหมู่อัจฉริยะ
“บัดซบ บัดซบ!”
ความโกรธของเลย์นทวีความรุนแรงขึ้น ไม่ใช่แค่ความสามารถของเธอ แต่รูปลักษณ์ของพนักงานของซูผิงก็ทำให้เขาอิจฉา!
เธอสวยกว่ามีอาซึ่งเขากำลังตามจีบอยู่ แต่เธอก็ยังถูกซูผิงควบคุมซึ่งมันทำให้เขารู้สึกโกรธ!
ชายหนุ่มผมสั้นสีม่วงยื่นข้อเสนออันโหดเหี้ยม “นายน้อย เราได้รู้มาว่าเขาคนนั้นเป็นนักรบสภาวะสมุทร เก่งแค่ไหนก็ยังไม่โต เราควรจ้างนักฆ่า…?”
เลย์นหรี่ตาและตบหน้าชายหนุ่มหลังจากได้ยินแบบนั้น
ชายหนุ่มตกตะลึงเมื่อถูกตบ ความโหดร้ายบนใบหน้าของเขาถูกแทนที่ด้วยความสับสน
“แกพยายามจะฆ่าฉันหรือไง?”เลย์นโกรธจัดและคำราม “แกไม่เห็นพื้นหลังของร้านเหรอ? ความขัดแย้งระหว่างฉันกับเขาเป็นเพียงคำพูด แต่สิ่งต่างๆ จะเกิดขึ้นจริงเมื่อเราทำให้ตระกูลที่อยู่ข้างหลังเขาไม่พอใจ ตระกูลของฉันทั้งหมดอาจล้มลงได้หากตระกูลของผู้ชายคนนั้นได้รับการสนับสนุนจากเจ้าดวงดาว แกต้องการให้ตระกูลของฉันถูกทำลายยังไง?!”
ชายหนุ่มรู้สึกงุนงงในตอนแรก แต่เขาเหงื่อออกมาและหน้าซีดเมื่อได้ฟัง เขาเลื่อนลงจากโซฟาและคุกเข่าลงกับพื้น “นะ-นายน้อย ผมไม่ได้หมายความอย่างนั้นเลย ผมไม่ได้คิดให้ดี ผม…”
เขากลัวเกินกว่าจะพูด ตระกูลไรอันคือท้องฟ้าของดาวดวงนี้ และเลย์นก็เป็นหนึ่งในลูกหลานของพวกเขา!
เลย์นตบเขาอีกครั้งและตะโกนว่า “ไปซะ!”
ชายหนุ่มรีบคลานออกไปอย่างรวดเร็ว ไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมอง
เพื่อนสนิทคนอื่นๆ ก็ตกใจเกินกว่าจะพูดได้ กลัวว่าจะถูกระบายความโกรธใส่
เลย์นเป็นคนที่น่ากลัว มีเหตุผลมากมายที่ทำให้เขาระมัดระวังซูผิง และเหตุผลที่ใหญ่ที่สุดก็คือพฤติกรรมของซูผิง
ท้ายที่สุด ซูผิงยังคงนิ่งเฉยเมื่อเขาได้ยินชื่อ “ไลเยฟา” จากมีอา ราวกับว่ามันไม่มีความหมายอะไรเลย… ใครก็ตามบนดาวเคราะห์หลายสิบดวงในระบบสุริยะเซรูปรันจะต้องตกใจเมื่อได้ยินชื่อนี้ ซูผิงอาจเก็บความนิ่งไว้ได้ถ้าเขายังใหม่ต่อที่นี่ แต่รายงานข่าวกรองบอกว่าเขาอยู่ที่นี่มาสามปีแล้ว!
ใครที่อยู่มานานขนาดนั้นน่าจะรู้ดีว่าตระกูลไลเยฟาแข็งแกร่งขนาดไหน!
ข้อสรุปเดียวของเขาคือที่มาของซูผิงนั้นเท่าเทียมกัน หรือเหนือกว่าตระกูลไลเยฟาด้วยซ้ำ!
แม้ว่าซูผิงจะทำให้เขาอับอายและทำลายแผนการของเขา แต่เขาก็ไม่ได้ตั้งใจจะตอบโต้แต่อย่างใด เขาแค่สงสัยว่าเขาควรไปที่ร้านของซูผิงและขอโทษไหม “บัดซบ!”
เลย์นโกรธมากขึ้นกับความคิดในหัวของเขา เรื่องทั้งหมดน่าอายเกินไป!
ภายในร้าน
ซูผิงกลับมาที่ร้านค้าและมุ่งหน้าไปยังหลุมศพกึ่งเทพกับโจแอนนาโดยนำอสูรมากมายของมีอา และอสูรของเขาเอง อย่างมังกรเพลิงนรกกับสุนัขมังกรดำไปด้วย
มีอามอบหมายให้เขาดูแลอสูรมากเกินไปที่จะฝึก เขาพาพวกมันทั้งหมดไปพร้อมกันไม่ได้ ดังนั้นเขาจึงแยกพวกมันออกเป็นสองกลุ่ม
ท้ายที่สุดเขาจะไม่มีวันทิ้งอสูรของตัวเองไว้ข้างหลังเมื่อเขาไปฝึกซ้อม
หลุมศพกึ่งเทพเป็นสนามบ่มเพาะขั้นสูง ดีพอที่จะฝึกโครงกระดูกน้อยและตัวอื่น ๆ แม้แต่อสูรระดับดวงดาวก็จะได้รับการฝึกฝนเป็นอย่างดีที่นั่น
ท้ายที่สุดแล้วระดับดวงดาวไม่ใช่เรื่องใหญ่ในหลุมศพกึ่งเทพ เทพนักรบส่วนใหญ่อยู่ในระดับนั้น
นอกจากนี้ยังมีเทพหลักอยู่เหนือเหล่าเทพนักรบ ซึ่งเป็นกลุ่มใหญ่ในหลุมศพกึ่งเทพ เทพผู้ปกครองอยู่เหนือเทพหลัก ตัวตนดั้งเดิมของโจแอนนาคือหนึ่งในนั้น
โจแอนนาไขข้อสงสัยของเขา ซูผิงพบว่าเทพหลักในหลุมศพกึ่งเทพนั้นเทียบเท่ากับนักรบเจ้าดวงดาวในสหพันธ์ และเทพผู้ปกครองก็ทัดเทียมกับผู้ที่อยู่ในสภาวะสวรรค์!
หมายความว่าตัวตนดั้งเดิมของโจแอนนานั้นเทียบเท่ากับพวกสภาวะสวรรค์ในสหพันธ์!
สภาวะสวรรค์เป็นจุดสูงสุดในกาแล็กซีซิลวี่ พวกเขาเป็นยอดฝีมือที่ดูแลระบบสุริยะที่สำคัญ!
เทพสูงสุดอยู่เหนือกว่า…
ซูผิงสงสัยว่าเทพสูงสุดในหลุมศพกึ่งเทพอาจไม่แข็งแกร่งเท่าผู้ที่อาศัยอยู่ในแดนเทพอาเคี่ยน มันเหมือนกับที่สภาวะสมุทรได้รับการพิจารณาว่าเป็นตำนานบนดาวเคราะห์สีน้ำเงิน ในขณะที่มันเป็นเรื่องธรรมดาในสหพันธ์ ไม่ได้ถือว่ามีอะไรพิเศษ
ระดับกิตติมศักดิ์มีค่าเทียบเท่าเด็กในสหพันธ์…
“ฉันจะพาเธอไปที่แดนเทพอาเคี่ยนเมื่อเธอพร้อม”ซูผิงกล่าวกับโจแอนนาบนภูเขาศักดิ์สิทธิ์ของเธอ
ก่อนหน้านี้โจแอนนาได้จับอสูรสภาวะว่างเปล่าจำนวนมากมาให้เขา ดังนั้นจึงทำภารกิจหนึ่งที่ออกโดยระบบสำเร็จ เธอได้รับการยอมรับว่าเป็นพนักงานดีเด่น และได้รับสิทธิพิเศษในการเดินทางไปทั่วโลก
ซูผิงยินดีช่วยเหลือหากเธอต้องการไปที่แดนเทพอาเคี่ยน และหาโอกาสที่จะไปถึงระดับที่สูงขึ้น
”ตกลง” โจแอนนาพยักหน้า
ตอนที่ 734 ความสามารถของซูผิง
ซูผิงขอให้โจแอนนาเลือกสถานที่อันตรายสำหรับการฝึก จากนั้นจึงนำอสูรไป
มันเป็นหนึ่งในสิบสถานที่ที่อันตรายที่สุดในหลุมศพกึ่งเทพ แม้แต่เทพนักรบที่เทียบเท่ากับระดับดวงดาวก็ไม่ค่อยไปที่นั่น
สถานที่นั้นอันตรายมาก อสูรร้ายในท้องถิ่นส่วนใหญ่อยู่ในระดับสภาวะชะตากรรม หากไม่ใช่ระดับดวงดาวมีเพียงเทพหลักเท่านั้นที่กล้าไปจะฝึกฝนที่นั่น หรือหลอมสมบัติลับด้วยสภาพแวดล้อมทางธรรมชาติ
ซูผิงไม่ได้คิดที่จะขอบ่อน้ำพุธรรมชาติของเธอด้วยซ้ำ
บ่อน้ำพุธรรมชาติมีประสิทธิภาพน่าทึ่ง การฝึกจะเสร็จสิ้นทันทีหากอสูรของมีอาแช่อยู่ในนั้น และพลังต่อสู้ของพวกมันจะทะยานขึ้น
อย่างไรก็ตาม บ่อน้ำพุธรรมชาตินั้นมีค่ามากจนโจแอนนาลังเลที่จะเสนอให้ซูผิง มันเป็นพลังเทพที่ควบแน่น เหมือนกับที่เนี่ยฮั่วเฟิงรวบรวมพลังดวงดาวด้วยค่ายกลต่างๆ เทพนักรบบางคนไม่มีแม้แต่ทรัพยากรที่ยอดเยี่ยมแบบนี้
ไม่นานหลังจากนั้น ซูผิงก็มาถึงสถานที่อันตรายซึ่งเต็มไปด้วยธาตุมืด
สถานที่นั้นมืดสลัว มีเมฆดำและหมอกสีดำปรากฏ ได้ยินเสียงปีศาจและอสูรมากมายส่งเสียงร้องโหยหวนในส่วนที่ลึกที่สุด
เทพนักรบที่ได้รับมอบหมายจากโจแอนนาให้คุ้มกันซูผิงหน้าซีดเมื่อเขามองอาณาจักรต้องห้าม เขาพูดอย่างจริงจังกับซูผิงว่า ”ท่านซู ได้โปรดระวัง”
”ตกลง”
ซูผิงโบกมือลาและขอให้เขาอยู่รอเขากลับมา จากนั้นเขาก็บินไปกับอสูรทั้งหมด
เห็นได้ชัดว่าอสูรของมีอาไม่เต็มใจที่จะเข้าไป พวกมันกลัวสิ่งแวดล้อม และสัญชาตญาณบอกพวกมันว่าพวกมันจะตายถ้าเข้าไป!
อย่างไรก็ตามมันเขาไม่สามารถต้านทานคำสั่งของซูผิงผ่านสัญญาได้ พวกมันได้แต่คร่ำครวญในใจ ในขณะที่ความจงรักภักดีต่อซูผิงก็ลดลงอย่างรุนแรง
“พลังงานอันเดธค่อนข้างหนาแน่น โครงกระดูกน้อย แกชอบที่นี่ไหม?” ซูผิงพูดกับโครงกระดูกน้อยด้วยรอยยิ้ม ขณะที่เขาขี่ไหล่ของมังกรเพลิงนรกบินเหนืออาณาจักรต้องห้าม
โครงกระดูกน้อยมองไปรอบๆ และพยักหน้าให้ซูผิง มันชอบสถานที่นี้
“ฉันคิดว่าเหยื่อกำลังจะมา”
ซูผิงไม่คิดว่าจะเจออะไรเร็วขนาดนี้ ศัตรูดูเหมือนจะมีการบ่มเพาะระดับดวงดาว!
“ฉันจะจัดการเอง มันจะเป็นโอกาสที่ดีที่ฉันจะได้ทดสอบความสามารถของฉัน”
ซูผิงไม่ได้ขอให้โครงกระดูกน้อยหรืออสูรอื่นๆ ช่วย เขายังไม่ได้สัมผัสถึงขีดจำกัดของพลังต่อสู้ของเขาเลย นับตั้งแต่เขากลายเป็นนักรบในตำนาน
ก่อนหน้านี้เขาเคยฆ่าเจ้าแห่งถ้ำลึกด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว และเขาก็ไม่ได้ใช้กำลังเต็มที่เลย
ซูผิงไม่ได้ตั้งใจจะรวมตัวกับอสูรของเขาในครั้งนี้ เขาจะพึ่งพาทักษะและพลังต่อสู้ของเขาอย่างเต็มที่!
โครงกระดูกน้อยและมังกรเพลิงนรกค่อนข้างสับสน ในทางกลับกันอสูรของมีอาดีใจที่ได้ยินแบบนั้น พวกมันไม่เคยชอบซูผิงตั้งแต่แรก พวกมันจึงยินดีที่จะได้ดูการต่อสู้
พวกมันไม่สนใจว่าซูผิงจะเป็นหรือตาย พวกมันยินดีที่จะเห็นเจ้าของโง่ ๆ ตายเพราะเขาเลือกสถานที่อันตรายแบบนี้เอง!
หวืด!!
ทันใดนั้น รังสีแสงระหว่างท้องฟ้ากับโลกก็หายไป จากนั้นเงาที่ปกคลุมไปด้วยหมอกสีดำก็ลอยเข้ามาใกล้ เงานั้นมีเขาเหมือนปีศาจและร่างกายที่แข็งแรง ร่างกายส่วนล่างของมันคือวัว แต่ส่วนบนคือมนุษย์ที่มีผิวทองสัมฤทธิ์
“กึ่งเทพ? หรืออาจจะเป็นเทพย่อย??”
ปีศาจเห็นซูผิงและสัมผัสได้ถึงพลังเทพอันงดงามในร่างมนุษย์ของเขา ดวงตาของมันค่อยๆ แดงก่ำ
“แกกล้าพอที่จะบุกรุก แกจะเป็นอาหารเย็นของฉัน!”
มันลงมืออย่างรวดเร็ว และมิติรอบ ๆ ซูผิงก็บีบเขาอย่างรวดเร็ว
แสงศักดิ์สิทธิ์ส่องประกายในดวงตาของซูผิงและสายฟ้าก็พุ่งออกมา เขาไม่ได้ระงับกลิ่นอายในร่างกายของเขาอีกต่อไป พลังงานทั้งหมดของเขาพุ่งออกมา พลังศักดิ์สิทธิ์และพลังดวงดาวเคลื่อนไปเป็นหนึ่งเดียว และกฎแห่งสายฟ้ากับกฏทำลายล้างก็ส่องแสงอยู่ในมือของเขา ทำให้เกิดระลอกคลื่น
“พลังแห่งกฎ! มันเป็นไปได้ยังไงกัน?”
ปีศาจหรี่ตาด้วยความตกใจหลังจากเห็นกฎในมือของซูผิง
มันรู้สึกว่าซูผิงอ่อนแอมากจนสามารถฆ่าเขาได้ด้วยการมอง อย่างไรก็ตามสิ่งมีชีวิตที่ไม่มีนัยสำคัญนี้ได้ครอบครองพลังแห่งกฎ!
และไม่ใช่กฎเดียว แต่เป็นสองกฎ!
”ตาย!”
ซูผิงปลดปล่อยพลังสูงสุดของเขา เขารวบรวมพลังแห่งกฎไว้ในดาบ และพุ่งเข้าใส่ปีศาจ
วิชาดาบที่เขาเคยใช้ฆ่าเจ้าแห่งถ้ำลึกได้ปรากฏขึ้นอีกครั้ง
“คุกสายฟ้า: ดาบหายนะแห่งความว่างเปล่า!”
สายฟ้านับพันปรากฏขึ้นในทันที เปล่งประกายท่ามกลางรังสีแสงดาบ มันเหมือนกับการลงทัณฑ์ของสวรรค์!
ปีศาจตกใจและหวาดกลัว สงสัยว่าซูผิงแสร้งทำเป็นอ่อนแอเพื่อให้มันลดความระมัดระวังลงหรือเปล่า
เทพพวกนี้ช่างชั่วช้าเสียจริง!
ปีศาจสาปแช่ง มันต้องใช้กำลังทั้งหมดเพื่อต่อสู้กลับ
มิติพังทลายเมื่อพวกเขาต่อสู้ ผลพวงของการต่อสู้ดึงดูดความสนใจของสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ มากมายในอาณาจักรต้องห้าม
“ฮ่าๆ คนโง่สองคนกำลังต่อสู้เพื่อเอาชีวิตรอด!”
“นั่นมันกลิ่นอายของปีศาจกระทิงไม่ใช่เหรอ ใครทำให้โกรธ?”
“แค่สู้! มันจะดีมากถ้าพวกเขาทำร้ายกัน ด้วยวิธีนี้ฉันจะสามารถใช้ประโยชน์จากทั้งสองได้!”
สิ่งมีชีวิตจำนวนมากกำลังแอบเฝ้าดู บ้างก็หัวเราะคิกคักด้วยความยินดี
อสูรของมีอาอยู่ข้างหลังพวกเขา พวกมันทั้งหมดสั่นสะท้านด้วยความกลัวเมื่อเห็นว่าซูผิงชนะ เขาเป็นเจ้าของของเราจริงๆเหรอ? เขาน่ากลัวอย่างกับปีศาจ!
บูม!
ซูผิงคำราม เปิดใช้งานกายแสงอาทิตย์อย่างเต็มที่โดยการเผาผลาญพลัง แผลไหม้เริ่มปรากฏบนร่างกายของเขา
เขายังแสดงให้เห็นกายมืดที่เขาได้รับระหว่างการทดสอบอีกาทองคำ ซึ่งดึงดูดพลังงานความมืดที่อยู่รายรอบ เขาฉายแสงทั้งสีทองและสีดำซึ่งทำให้เขาดูน่ากลัว
เสียงบูมดังก้อง ซูผิงฉีกช่องว่างออกเป็นชิ้น ๆ ตัดมิติที่สองและส่งรังสีแสงดาบของเขาไปยังมิติชั้นสาม มันเคลื่อนที่อย่างรวดเร็ว และไปถึงหัวของปีศาจเร็วกว่าแสงวาบ!
แสงวาบอยู่ที่ความเร็วเฉลี่ยภายในมิติชั้นสอง ซึ่งเร็วเกินไปสำหรับสิ่งมีชีวิตที่อยู่ใต้ระดับดวงดาวจะตามทัน อย่างไรก็ตามระดับดวงดาวมีประสาทสัมผัสที่เฉียบแหลม และทรงพลังทำให้สามารถตรวจจับวัตถุที่กำลังเข้าใกล้พวกเขาในมิติชั้นสองได้ ทำให้สามารถหลบหรือต่อสู้กลับ
อย่างไรก็ตามมันเกินความคาดหมายของปีศาจที่คลื่นแสงดาบของซูผิงจะแทงออกมาจากมิติชั้นสาม มันบาดหน้าของปีศาจและทำให้เกิดบาดแผล
ปีศาจก็ค่อนข้างแข็งแกร่งเช่นกัน มันมีประสบการณ์การต่อสู้มากมายทำให้ตอบสนองได้ทันเวลา
ฉันไม่ได้แข็งแกร่งเหมือนตอนรวมตัวกับอสูร แต่ก็ยังสู้ได้!
แสงพุ่งออกมาจากดวงตาของซูผิง ขณะที่เขาใช้พลังดวงดาวในเซลล์ของเขา เขาก้าวออกไปด้วยการเพิ่มพลังเทพ และแสดงทักษะที่เขาเพิ่งได้รับจากคู่มือการตรัสรู้ขั้นกลาง
สุดยอดการเร่งความเร็ว!
ซูผิงผละออกไป ทุกสิ่งรอบตัวเขาช้าและหยุดลง เขาเห็นว่าดวงตาของปีศาจเบิกกว้างด้วยความไม่เชื่อ แต่ร่างกายของมันก็ช้าลงเช่นกัน
บูม!
เขาผ่านมิติชั้นสองและวิ่งให้เร็วที่สุด
เขาปรากฏตัวในมิติหลักอีกครั้งหลังจากไปถึงปีศาจและฟันด้วยดาบของเขา
ดวงตาของปีศาจเกือบจะถลนออกมา ร่างของมันก็เปล่งรังสีสีดำหนาแน่นออกมา เลือดพุ่งออกมาเมื่อรังสีแสงดาบของซูผิงพยายามตัดเข้าไปในรังสีสีดำ
กระแสเวลารอบๆ ซูผิง ไหลตามปกติอีกครั้ง หัวของปีศาจถูกล้อมรอบด้วยหมอกมืดที่เดือดพล่าน ทันใดนั้นหมอกมืดก็สลายไป เผยให้เห็นบาดแผลขนาดใหญ่ที่คอของปีศาจ ใหญ่มากจนหัวเกือบขาด
ไฟยังคงลุกไหม้บนบาดแผล และประจุไฟฟ้าจำนวนมากยังคงปะทุอยู่
”บัดซบ…”
ปีศาจปิดคอของมันด้วยความกลัว จู่ๆ มันก็หนีออกไปโดยไม่พูดอะไร ตรงไปยังมิติชั้นสามที่มีหมอกลอยออกมาจากร่างกายและหายไปจากสายตาของซูผิง
ซูผิงตั้งใจที่จะไล่ตามมัน แต่เขารู้สึกราวกับว่าร่างกายของเขาถูกมัดด้วยตาข่ายที่สร้างจากพลังแห่งกฎสีดำ เขาไม่สามารถหลุดพ้นได้ทันที
ตาข่ายก็กัดกร่อนเช่นกัน มันกินพลังงานที่เขาปล่อยออกมา
ปีศาจได้หายตัวไปโดยสมบูรณ์ตอนที่ซูผิงสะบัดหลุด
ซูผิงทำได้เพียงดึงพลังงานของเขากลับหลังจากที่เห็นเช่นนั้น ผลของการใช้พละกำลังที่มากเกินไปของเขานั้นชัดเจนเมื่อการต่อสู้สิ้นสุดลง เขากระอักเลือดและใบหน้าซีดเซียว
เขาเหี่ยวแห้งอย่างรวดเร็ว ผมของเขาแห้งและผิวของเขาไม่มีความมันวาว ดูเหมือนเปลือกที่เหี่ยวเฉา
“ฉันต้องเผาผลาญพลังและพยายามอย่างเต็มที่เพื่อต่อสู้กับศัตรูระดับดวงดาว และฉันยังไม่สามารถฆ่ามันได้…” ซูผิงที่อ่อนแอพิงมังกรเพลิงนรกขณะวิเคราะห์สิ่งที่เขาค้นพบเกี่ยวกับพลังต่อสู้ของเขา
เขาสามารถฆ่าปีศาจได้อย่างง่ายดายถ้าเขารวมเข้ากับโครงกระดูกน้อยและสุนัขมังกรดำโดยไม่รู้สึกเหนื่อย
พลังต่อสู้โดยทั่วไปของเขานั้นเหนือกว่าพวกระดับดวงดาวทั่วไป
ซูผิงค่อนข้างพอใจกับผลลัพธ์ที่ได้
ฉันดูดซับพลังดวงดาวที่สะสมมานับพันปี แต่ฉันก็ยังไปไม่ถึงสภาวะว่างเปล่า ถ้าตามตรรกะ ก็น่าจะเป็นเรื่องง่ายสำหรับฉันที่จะไปถึงสภาวะว่างเปล่าด้วยความเข้าใจในความลึกลับของมิติ ฉันเห็นคอขวดและรู้วิธีที่จะทำลายมันได้ตลอดเวลา…
ซูผิงหลับตาลง เขาสามารถก้าวเข้าสู่สภาวะว่างเปล่าได้ทันทีหากเขาต้องการ
อย่างไรก็ตามเขายังไม่อยากทำอย่างนั้น
เขาคิดว่าความสำเร็จของเขายังไม่มากพอ
ฉันอาจจะแข็งแกร่งขึ้นถ้าฉันสามารถเข้าใจกฎมิติ และทำลายคอขวดของสภาวะว่างเปล่าได้ จากนั้นเมื่อฉันทำให้กฎแห่งการทำลายล้างสมบูรณ์แบบ ฉันควรจะสามารถต่อสู้กับยอมฝีมือระดับดวงดาวขั้นสูงได้… ซูผิงคิด โดยไม่รู้ว่าความคิดของเขาน่ากลัวเพียงใด
ปิ้ว!
เงาจำนวนนับไม่ถ้วนกำลังลอยอยู่ในขณะนี้ หลายตัวเป็นปีศาจสภาวะชะตากรรม
มีแม้กระทั่งปีศาจระดับดวงดาว
ซูผิงกลอกตา รู้ว่าพวกขยะมาถึงแล้ว
ได้เวลาทำงาน!
ซูผิงสูดหายใจเข้าลึก ๆ และบีบเซลล์ของเขาอีกครั้งเพื่อพลังดวงดาวที่มากขึ้น เขานั่งกลางอากาศและบอกมังกรเพลิงนรกกับอสูรของมีอาให้โจมตี
เกิดเสียงดัง มิติรอบ ๆ ซูผิงแตกเป็นเสี่ยง ๆ และมีหนวดสีดำโผล่เข้ามาในหัวของเขา
“ฮ่าฮ่า…” เสียงหัวเราะเย็นเยียบดังก้องอยู่ในบริเวณนั้น
แต่เสียงหัวเราะก็หยุดลงอย่างกะทันหัน เมื่อซูผิงฟื้นคืนชีพในที่ที่เขาเคยอยู่ หลังจากที่ถูกฉีกออกเป็นชิ้นๆ เขาคืนชีพจนกลับคืนสภาพร่างกายที่แข็งแกร่งเต็มที่
”ดี…”
ปีศาจที่ซุ่มโจมตีเขางงงวยไปหมด
”ไปกันเถอะ!” ซูผิงสั่งอย่างเย็นชา
อสูรของมีอาซึ่งคิดว่าจะโจมตีซูผิงในขณะที่เขาอ่อนแออยู่—ตกใจและสับสนเมื่อเห็นว่าความแข็งแกร่งของเขาเพิ่มขึ้นจนสมบูรณ์ พวกเขามันสั่นสะท้านและพุ่งไปข้างหน้า โจมตีอสูรที่อยู่รอบตัวพวกมัน
ซูผิงใช้ทักษะเพื่อกระตุ้นจิตวิญญาณการต่อสู้
…
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว วันใหม่ก็มาถึงในไม่ช้า
มีอาสวมชุดสีน้ำตาล เธอมาจากปลายถนนขณะผิวปากอย่างสบายใจ และในไม่ช้าก็เจอป้ายร้าน
ร้านขายอสูรพิกซี่
เธอยิ้มและเดินเข้าไปในร้าน
เมื่อเธอเดินมาถึงประตู เธอพบหนูขนสีม่วงตัวอ้วนตัวหนึ่งนอนอยู่ระหว่างรูปปั้นทั้งสอง หนูเงยหน้าขึ้น มองเธอเมื่อเธอเดินผ่าน แต่แล้วมันก็หมดความสนใจในตัวเธอและนอนลงอีกครั้ง เพลิดเพลินกับการนอนหลับของมัน
เธอไม่เคยเห็นหนูแบบนี้มาก่อน แม้ว่าเธอจะไม่ได้สนใจมันเลยหลังจากที่เหลือบมองเนื่องจากระดับของมันค่อนข้างต่ำ
มีอาเห็นซูผิงอยู่ที่โถงต้อนรับ ดวงตาของเธอเป็นประกายขณะที่เธอพูดว่า “เจ้าของร้านฉันมาแล้ว”
ซูผิงหันกลับมาและพยักหน้าให้มีอา “ยินดีที่ได้พบอีกครั้ง อสูรของคุณได้รับการฝึกฝนเสร็จแล้ว”
”จริงหรอ?” แม้ว่าเธอจะพร้อมสำหรับมันอยู่แล้ว แต่เธอก็ยังค่อนข้างยินดีที่ได้ยินคำตอบในเชิงบวกจากซูผิง
ซูผิงบอกให้โจแอนนานำอสูรของมีอาออกมา
ห้องอสูรถูกโจแอนนาเปิดออก—ผมสีบลอนด์และกลิ่นอายอันเป็นเอกลักษณ์ของเธอสะบัดออกมา—เธอเดินมาข้างหน้า ตามด้วยอสูรที่หดเล็กลงในปัจจุบัน
อสูรทุกตัวเคลื่อนไหวอย่างไร้เสียงและก้าวร้าว ดวงตาของพวกมันเฉียบแหลม และส่งกลิ่นอายดุร้ายออกมาแม้ว่าพวกมันจะตัวเล็ก
มีอารู้สึกว่าพลังที่คลุมเครือของสัญญานั้นชัดเจนเมื่อเธอเห็นอสูรของเธอ อีกครั้งที่เธอพบความรู้สึกคุ้นเคยในตัวพวกมัน
การปรากฏตัวของอสูรทำให้เธอนึกถึงเจ้าขาวน้อยตอนที่ซูผิงนำมันกลับมาเมื่อวันก่อน
การฝึกประสบผลสำเร็จแบบเดียวกัน!
มีอาถามด้วยใจที่เต้นแรงว่า “เจ้าของร้าน ทุกตัวได้รับการฝึกหมดแล้วหรอ?”
”ใช่ คุณสามารถตรวจสอบผลลัพธ์ได้ในห้องทดสอบ” ซูผิงกล่าว จากนั้นจึงพาเธอไปที่นั่น เขาต้องการรักษาลูกค้าอย่างเธอเอาไว้
มีอาระงับความตื่นเต้น เธอลูบอสูรของเธอและตามซูผิงไปที่ห้องทดสอบ
ซูผิงไม่ได้พูดอะไร เขาเพียงแค่ขอให้อสูรของเธอแสดงพลังของพวกมัน
มีอาประหลาดใจที่เห็นทักษะใหม่ที่อสูรของเธอใช้ต่อสู้ เธอตื่นเต้นมาก ใบหน้าสวยของเธอแดงก่ำ
เธอจำได้ว่าต้องตรวจสภาพอสูรของเธอด้วยเครื่องสแกนขณะที่ทำการทดสอบ
การอ่านเครื่องสแกนทำให้เธอตกใจอีกครั้ง พวกมันเหมือนกันกับเจ้าขาวน้อยเมื่อวันก่อน
อสูรของเธอทั้งหมดแข็งแกร่งขึ้นอย่างมากในหนึ่งวัน พลังต่อสู้ของพวกมันเพิ่มขึ้นเกือบสองเท่า!
มันเยี่ยมมาก!
เธอรู้สึกเหมือนกำลังฝัน ทักษะและความสามารถที่อสูรของเธอแสดงออกมาจะทำให้การสอบประจำเดือนเป็นเรื่องง่าย
เป้าหมายของเธอคือการเป็นแชมป์การสอบประจำเดือน!
ถ้าฉันสามารถเป็นแชมป์การสอบประจำเดือนของนักเรียนปีสองได้ละก็… เธอตื่นเต้นกับความคิดนั้น ถ้าเธอทำได้ ตระกูลของเธอจะรู้ถึงความสามารถของเธออย่างแน่นอน และเธออาจได้รับความสนใจจากปู่ ผู้นำตระกูลของเธอ!
ในไม่ช้าอสูรทั้งหมดได้รับการทดสอบ
ซูผิงถามมีอาว่า “เป็นยังไง? พอใจไหมครับ?”
มีอาพยักหน้าอย่างรวดเร็วและพูดว่า “พอใจค่ะ ฉันไม่มีทางพอใจไปได้มากกว่านี้แล้ว เจ้าของร้าน คุณช่างมหัศจรรย์จริงๆ!”
ซูผิงหัวเราะและพูดว่า “ทางเรายินดีต้อนรับเสมอ กลับมาอีกนะครับ”
มีอาพยักหน้าอีกครั้งและยิ้ม “ฉันจะมาแน่ค่ะ แต่ฉันจะไปที่ทวีปมังกรอัสนีบาตในอีกสองวัน ฉันมาที่รีอาเพื่อจับมังกรอัสนีบาตสวรรค์เพื่อหาอสูรมาเติมเต็มที่ว่างสัญญาของฉัน แต่เนื่องจากคุณฝึกอสูรของฉันมาอย่างดี ฉันจะลองใช้พวกมันในสนามเมื่อไปถึงทวีปมังกรอัสนีบาต”
ซูผิงได้รับความไว้วางใจจากเธอแล้ว ดังนั้นเธอจึงบอกแผนการเดินทางของเธออย่างเปิดเผย
อย่างไรก็ตาม ซูผิงไม่แสดงปฏิกิริยาใดๆ หลังจากได้ยินแบบนั้น เขาพยักหน้าและพูดว่า “ขอให้โชคดีครับ”
เธอพูดถึงมังกรอัสนีบาติ ทำให้ซูผิงนึกถึงผลสมุทรสายฟ้าที่อยู่ในร้านค้าของระบบในสัปดาห์นี้ ผลไม้อาจช่วยให้เขาเข้าใจกฎแห่งสายฟ้าได้!
อย่างไรก็ตามมันค่อนข้างแพง ต้องใช้ 86 ล้านแต้มพลังงาน!
เขาได้รับแต้มพลังงานมากมายจากภัยพิบัติบนดาวเคราะห์สีน้ำเงิน แต่เขาก็ใช้มันไปมากเช่นกัน ยอดคงเหลือของเขาอยู่ที่ประมาณห้าสิบล้าน เพิ่มแต้มพลังงานสิบล้านที่เขาเพิ่งได้รับจากมีอายังก็ยังขาดอีก 26 ล้าน!
เหลืออีกเพียงสองวันก่อนร้านจะรีเฟรช!
รายการจะถูกแทนที่ด้วยสิ่งอื่น…
ซูผิงไม่คิดว่าเขาจะทำได้ แต่เขายังคงพยายามอย่างเต็มที่ในช่วงสองวันที่ผ่านมา
เขาเชี่ยวชาญกฎแห่งสายฟ้าแล้ว แต่กฎเรียนรู้เท่าไหร่ก็ไม่พอ นอกจากนี้กฎแห่งสายฟ้าประกอบด้วยองค์ประกอบมากมาย เขาต้องเข้าใจเส้นทางที่สมบูรณ์ ถ้าเขาต้องการที่จะไปถึงสภาวะสวรรค์ ในภายหลัง!
การเข้าใจเส้นทางที่สมบูรณ์นั้นเกี่ยวข้องกับความเข้าใจอย่างเต็มรูปแบบของกฎทั้งหมดที่เกี่ยวข้อง หรือการเข้าใจกฎข้อใดข้อหนึ่งในระดับสูงสุด เพื่อที่จะได้สมบูรณ์และแยกออกมาเป็นเส้นทางอิสระ!
ซูผิงจะเข้าใกล้เป้าหมายนั้นอีกก้าวหนึ่ง ถ้าเขาเข้าใจกฎข้อที่สองของสายฟ้าด้วยผลสมุทรสายฟ้า
และกฎแห่งสายฟ้าทั้งสองจะมีพลังมากขึ้นด้วยกัน!
ไม่ว่าในกรณีใดซูผิงไม่อยากพลาดการได้รับผลสมุทรสายฟ้า
อย่างไรก็ตามเขาปวดหัวเมื่อรู้ว่าเขาต้องทำแต้มพลังงาน 26 ล้านแต้มในสองวัน ฉันจะหาลูกค้าที่ใจง่ายและรวยได้ที่ไหน
…
มีอารับอสูรของเธอและบอกลาซูผิง
ซูผิงคิดหาวิธีทำเงิน หลังจากไตร่ตรองอย่างถี่ถ้วนแล้ว เขาตัดสินใจว่าวิธีที่เร็วที่สุดในการทำเงินคือขอให้โจแอนนาจับอสูรในหลุมศพกึ่งเทพ และขายพวกมัน
อย่างไรก็ตามเขาสามารถทำสัญญาได้แค่กับอสูรสภาวะว่างเปล่าเท่านั้น เขาอาจจะทำสัญญาชั่วคราวกับอสูรสภาวะชะตากรรมขั้นแรกๆ ได้ โดยเสี่ยงที่จะถูกฆ่าตาย
เขาอาจต้องลำบากในการขายอสูรสภาวะว่างเปล่าอย่างรวดเร็วบนรีอาที่น้อยคนนักที่จะรู้จักเขา
ท้ายที่สุดแล้ว ร้านขายอสูรในท้องถิ่นก็ขายราชาอสูร อีกร้านหนึ่งบนถนนก็ขายอสูรสภาวะว่างเปล่าด้วยเช่นกัน มีแม้กระทั่งอสูรสภาวะชะตากรรม
มันยากมากที่จะทำเงิน ฉันต้องทำงานพาร์ทไทม์เป็นคนแจกใบปลิวอีกครั้งหรือไง? ซูผิงอดไม่ได้ที่จะคร่ำครวญ มันยากมากที่จะหา 26 ล้านในสองวัน
ทันใดนั้นได้ยินเสียงฝีเท้าเข้ามา ในขณะที่เขากำลังครุ่นคิด
“ลองตรวจสอบร้านนี้ บางทีมันอาจจะมีอยู่ที่นี่” คนแปลกหน้าพูดขึ้น
ซูผิงเงยหน้าขึ้นและเห็นชายหนุ่มสองคนเดินเข้ามาในร้าน คนหนึ่งมีผมสีน้ำตาล อีกคนมีผมสีม่วง คนผมสีม่วงมีลักษณะทั่วไปของรีอา ในขณะที่ชัดเจนว่าอีกคนมาจากดาวดวงอื่น
ทั้งสองมองรอบๆ ร้านและเห็นซูผิงอยู่บนโซฟา ชายหนุ่มผมสีน้ำตาลจึงถามเขาว่า “สวัสดีครับ?คุณเป็นเจ้าของร้านหรือเปล่า?”
มีอาไม่ได้คิดถึงปัญหาของสถาบันอีกต่อไปเมื่อพูดถึงร้านของซูผิง เธอพยักหน้าอย่างรวดเร็วและพูดว่า “ใช่ และผลสองลูก! นอกจากนี้ผลการฝึกในร้านค้านั้นก็มหัศจรรย์มาก…”
เธออธิบายทันทีว่าเกิดอะไรขึ้นในร้านของซูผิง
“เจ้าขาวน้อยเข้าใจสามทักษะในเวลาเพียงไม่กี่ชั่วโมง?” อีกฝ่ายค่อนข้างแปลกใจ เห็นได้ชัดว่าเธอไม่เคยเห็นประสิทธิภาพแบบนั้นมาก่อน
“พี่ออฟิต ฉันทิ้งอสูรทั้งหมดไว้ในร้าน ฉันจะตรวจสอบผลที่ได้วันพรุ่งนี้ พี่สามารถให้อสูรของพี่ไปฝึกได้หากผลงานของพวกมันดีพอๆ กัน
“อีกอย่างราคาฝึกของร้านไม่สูง ไม่สูงสำหรับพี่แน่นอน จะดีมากถ้าอสูรของพี่แข็งแกร่งขึ้นอีก!”
”อะไร? เธอทิ้งอสูรทั้งหมดไว้ในร้านนั้นเหรอ?” หญิงสาวที่ชื่อออฟิต อึ้งไปครู่หนึ่งแล้วเริ่มจริงจัง “นั่นประมาทเกินไป ต้องมีอะไรผิดพลาดแน่ๆ เธอไม่กลัวว่าร้านค้าจะใช้เทคนิคพิเศษบางอย่างหรอ?”
มีอาก้มหัวลงบนโซฟา
“ฉันคิดแล้ว แต่ฉันบอกชื่อตระกูลของเรากับเจ้าของร้านแล้ว ฉันไม่คิดว่าเขาจะกล้ายุ่งกับตระกูลของเราหรอกจริงไหม? อีกอย่าง วันนี้ฉันบังเอิญไปเจอเพื่อนร่วมชั้น เขามาจากตระกูลไรอัน เขาเป็นเพื่อนกับฉันและเกือบจะสู้กันกับเจ้าของร้าน…”
มีอาบอกพี่สาวของเธอเกี่ยวกับการเผชิญหน้าของเธอ และสรุปว่า “ฉันไม่คิดว่าเจ้าของร้านจะกล้าพอที่จะหลอกทั้งฉันและคนจากตระกูลไรอัน แต่เขาเป็นคนประหลาด ใช่ มีอีกอย่าง… ร้านนั้นแปลกมาก ฉันไม่สามารถเอาชนะพนักงานที่นั่นได้!”
”ฮะ? ทะเลาะกันเหรอ?” จู่ๆ ออฟิต ก็เย็นชาและก้าวร้าวขึ้นเมื่อได้ยินแบบนั้น
มีอาส่ายหัวอย่างรวดเร็วและพูดว่า “ไม่ เราฝึกในเวทีเสมือน มีพนักงานในร้านสองคน คนแรกฉันเอาชนะได้เพียงแปดครั้งในห้านาที นั่นก็น่าตกใจมากพอแล้ว เธอเป็นแค่พนักงาน! คนที่สองยิ่งไม่น่าเชื่อ เราต่อสู้ในระดับเท่ากันและมีอสูรตัวเดียวกัน และเราต่อสู้ติดต่อกันสามชั่วโมง แต่แล้วฉันพ่ายแพ้ทันทีที่เจ้าของร้านออกมาพร้อมกับอสูรของฉันหลังการฝึก เห็นได้ชัดว่าเธอจัดการฉันได้ง่าย ๆ … “ฉันไม่สามารถสู้เธอได้ มันไม่บ้าเหรอ? ฉันไม่เห็นเธอใช้กลอุบายหรือทักษะการต่อสู้ใดๆ แต่การโจมตีทุกครั้งของเธอนั้นตรงเป๊ะเลย ราวกับว่าเธอรู้ว่าฉันจะเคลื่อนไหวยังไง มัน-มันเกือบจะเหมือนกับว่าฉันกำลังต่อสู้กับพี่เลย!”
มีอาค่อนข้างประหลาดใจขณะเล่าประสบการณ์ใหม่
ใช่ เธอรู้สึกเหมือนกันกับตอนที่ฝึกซ้อมกับ ออฟิต เป๊ะ
เธอมีช่วงเวลาที่ยากลำบากในการจัดการกับการโจมตีของออฟิต และไม่สามารถแสดงความแข็งแกร่งของเธอได้อย่างเต็มที่ แม้ว่าเธอจะโจมตีอย่างบ้าคลั่ง เธอก็ยังไม่สามารถแตะต้องตัวพี่สาวได้ เพราะเธอไม่มีฝีมือเทียบเท่าพี่สาว!
อย่างไรก็ตาม… พี่สาวของเธอ ออฟิต เป็นนักรบที่มีชื่อเสียง ในขณะที่ผู้หญิงที่ต่อสู้กับเธอเป็นเพียงพนักงานในร้านที่ไม่มีชื่อเสียง มันยากที่จะจินตนาการว่าคนที่แข็งแกร่งอย่างเธอเต็มใจที่จะทำงานเป็นพนักงาน!
เสียงจากปลายสายเงียบไปครู่หนึ่ง
“เธอพูดจริงเหรอ?” ออฟิต ถามด้วยความสงสัย
ท้ายที่สุดแล้วสิ่งที่มีอาพูดนั้นฟังดูไกลเกินจริง ร้านค้าที่สามารถสอนอสูรสภาวะว่างเปล่าให้เข้าใจสามทักษะอันทรงพลังหลังจากฝึกฝนเพียงสามชั่วโมง กับพนักงานที่สามารถเอาชนะมีอาได้อย่างง่ายดาย ทำให้เธอคิดว่าพวกเขาแข็งแกร่งพอๆ กับพี่ของเธอ? ร้านแบบนั้นไม่มีอยู่จริง!
แม้ว่าจะเป็นแบบนั้นจริง แต่ก็ไม่สามารถพบได้บนดาวเคราะห์ดวงเล็กอย่างรีอา
มันสามารถพบได้บนดาวเคราะห์ของสหพันธ์หรือดาวเคราะห์ใหญ่ที่ดูแลโดยผู้ที่อยู่ในสภาวะสวรรค์ รีอาเป็นเหมือนก้อนกรวดต่อหน้าผลึกเมื่อเทียบกับสถานที่เหล่านั้น
มีอาส่ายหัว “พี่ฉันไม่ได้โกหก! มันเป็นเรื่องจริง! พรุ่งนี้ฉันจะตรวจสอบผลการฝึกอสูรของฉัน พี่สามารถมาดูด้วยตัวเองได้หากความคืบหน้าของพวกมันดีเท่ากับเจ้าขาวน้อยหรือแม้แต่การฝึกกับพนักงาน เธอเก่งมาก!”
ออฟิต เงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า “เราจะพูดถึงเรื่องนี้ทีหลัง ฉันแน่ใจว่ามีบางอย่างผิดปกติเกี่ยวกับร้านนั่น พวกเขาอาจใช้การหลอกลวงบางอย่าง อย่าหลงกลอุบายของพวกเขา เธอให้อสูรของเธอไปแล้ว เราจึงทำได้เพียงปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปแบบนั้น พรุ่งนี้ตอนไปรับตรวจให้รอบคอบด้วย!
“ถ้าเกิดอะไรขึ้น ฮึ่ม พวกเขาจะเสียใจที่มายุ่งกับตระกูลไลเยฟา!”
“ไม่ พี่ไม่ต้องกังวล ฉันคิดว่าร้านอาจมีตระกูลใหญ่เป็นเจ้าของ และชินกับการฝึก ฉันพูดแบบนี้เพราะเจ้าของร้านดูค่อนข้างน่าเกรงขาม ฉันคิดว่าเขาน่าจะเป็นนักเรียนของหนึ่งในห้าสถาบันที่มีชื่อเสียงที่สุด แต่ฉันไม่รู้ว่าเขามาจากสถาบันไหน…”
มีอาไม่คิดว่าร้านของซูผิงจะทำธุรกิจหลอกลวงอย่างที่พี่สาวของเธออ้าง นอกจากนี้ยังมีตอนที่ซูผิงทะเลาะกับเลย์นดวงตาของเขาและกลิ่นอายที่เขาปล่อยออกมาได้ทิ้งความประทับใจไว้กับเธอ เธอไม่คิดว่าเขาเป็นเพียงพ่อค้าอสูรทั่วไป
“เธอฝึกอยู่ในตระกูลมานานเกินไป เธอไม่รู้หรอกว่าโลกนี้โหดร้ายแค่ไหน” ออฟิต ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ “พอแล้ว พรุ่งนี้เราจะรู้กัน”
เมื่อเห็นว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะโน้มน้าวพี่สาวของเธอ มีอาพูดได้เพียงว่า “โอเค ฉันจะระวัง”
ในเวลาเดียวกัน
ภายในลานประลองอสูร ผู้ชายหลายคนนั่งอยู่ในห้องส่วนตัว และเลย์นนั่งอยู่ตรงกลาง
มีอาขอตัวและกลับไปที่โรงแรมของเธอทันทีที่พวกเขาออกมาจากร้านของซูผิง
มันไม่ง่ายสำหรับเขาที่จะหาโอกาสที่จะเจอกับเธอ อย่างไรก็ตามไม่มีแผนไหนที่เขาทำแล้วสำเร็จแถมเขายังพ่ายแพ้ครั้งใหญ่เพราะซูผิง เขาล้มเหลวในการข่มขู่และทำตัวขายหน้าต่อหน้ามีอาโดยการอ้างถึงนามสกุลของเขา
“ไอ้สารเลว!”
เลย์นดับความโกรธของเขาด้วยเหล้า ในขณะที่เขามองอสูรต่อสู้กัน
ทันใดนั้นเองมีคนเปิดประตูห้องส่วนตัว ชายหนุ่มก้าวเข้ามาอย่างระมัดระวังเมื่อเห็นว่าเลย์นโกรธแค่ไหน เขาพูดเสียงต่ำ “นายน้อย เราพบว่าร้านเปิดดำเนินการมาแล้วสามปีโดยมีใบอนุญาต มันถูกย้ายมาจากระบบสุริยะที่อยู่ห่างไกล เจ้าของร้านไม่ใช่คนท้องถิ่น แม้ว่าเราจะยังไม่รู้ว่าเขามาจากไหน…”
เลย์นถามอย่างเย็นชา “ทำไมไม่รู้?”
“ประวัติของเขาถูกจัดเก็บ ถ้าเราต้องการตรวจสอบ เรา- เราต้องใช้อำนาจของผู้นำตระกูล…” ชายหนุ่มตอบอย่างประหม่า เลย์นหรี่ตาด้วยท่าทางน่ากลัว
เขาจำช่วงเวลาที่เขากำลังจะระเบิดความชั่วร้ายภายในร้านได้ ซูผิงเพียงแค่มองมาที่เขา… และทำให้เขาตกตะลึง ตอนนั้นเองที่เขารู้สึกว่าซูผิงไม่ธรรมดา พอมาตรวจสอบดูผู้ชายคนนี้มาจากภูมิหลังที่ทรงพลัง
นั่นจึงสมเหตุสมผล เขาถึงขายผลไม้ผลึกน้ำแข็งสวรรค์อายุเจ็ดพันปีสองผลในราคาถูกได้
แม้ว่าเขาจะเกลียดซูผิงมาก เขาก็ฉลาดพอและรู้ว่าภูมิหลังของซูผิงนั้นไม่ธรรมดา โดยอิงจากผลผลึกน้ำแข็งสวรรค์ การฝึกฝน และความพ่ายแพ้ของมีอาต่อพนักงานที่งดงามของซูผิงในเวทีเสมือนจริง
ไม่ใช่ทุกคนที่จะจ้างพนักงานที่สวยเหมือนเธอได้ ไม่ต้องพูดถึงคนที่สามารถเอาชนะมีอาได้…
มีอาเป็นนักเรียนปีที่สองในสถาบันราชวงศ์อามิล!
เธอไม่ใช่นักเรียนที่เก่งที่สุด แต่นักเรียนทุกคนในสถาบันล้วนเป็นอัจฉริยะในหมู่อัจฉริยะ
“บัดซบ บัดซบ!”
ความโกรธของเลย์นทวีความรุนแรงขึ้น ไม่ใช่แค่ความสามารถของเธอ แต่รูปลักษณ์ของพนักงานของซูผิงก็ทำให้เขาอิจฉา!
เธอสวยกว่ามีอาซึ่งเขากำลังตามจีบอยู่ แต่เธอก็ยังถูกซูผิงควบคุมซึ่งมันทำให้เขารู้สึกโกรธ!
ชายหนุ่มผมสั้นสีม่วงยื่นข้อเสนออันโหดเหี้ยม “นายน้อย เราได้รู้มาว่าเขาคนนั้นเป็นนักรบสภาวะสมุทร เก่งแค่ไหนก็ยังไม่โต เราควรจ้างนักฆ่า…?”
เลย์นหรี่ตาและตบหน้าชายหนุ่มหลังจากได้ยินแบบนั้น
ชายหนุ่มตกตะลึงเมื่อถูกตบ ความโหดร้ายบนใบหน้าของเขาถูกแทนที่ด้วยความสับสน
“แกพยายามจะฆ่าฉันหรือไง?”เลย์นโกรธจัดและคำราม “แกไม่เห็นพื้นหลังของร้านเหรอ? ความขัดแย้งระหว่างฉันกับเขาเป็นเพียงคำพูด แต่สิ่งต่างๆ จะเกิดขึ้นจริงเมื่อเราทำให้ตระกูลที่อยู่ข้างหลังเขาไม่พอใจ ตระกูลของฉันทั้งหมดอาจล้มลงได้หากตระกูลของผู้ชายคนนั้นได้รับการสนับสนุนจากเจ้าดวงดาว แกต้องการให้ตระกูลของฉันถูกทำลายยังไง?!”
ชายหนุ่มรู้สึกงุนงงในตอนแรก แต่เขาเหงื่อออกมาและหน้าซีดเมื่อได้ฟัง เขาเลื่อนลงจากโซฟาและคุกเข่าลงกับพื้น “นะ-นายน้อย ผมไม่ได้หมายความอย่างนั้นเลย ผมไม่ได้คิดให้ดี ผม…”
เขากลัวเกินกว่าจะพูด ตระกูลไรอันคือท้องฟ้าของดาวดวงนี้ และเลย์นก็เป็นหนึ่งในลูกหลานของพวกเขา!
เลย์นตบเขาอีกครั้งและตะโกนว่า “ไปซะ!”
ชายหนุ่มรีบคลานออกไปอย่างรวดเร็ว ไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมอง
เพื่อนสนิทคนอื่นๆ ก็ตกใจเกินกว่าจะพูดได้ กลัวว่าจะถูกระบายความโกรธใส่
เลย์นเป็นคนที่น่ากลัว มีเหตุผลมากมายที่ทำให้เขาระมัดระวังซูผิง และเหตุผลที่ใหญ่ที่สุดก็คือพฤติกรรมของซูผิง
ท้ายที่สุด ซูผิงยังคงนิ่งเฉยเมื่อเขาได้ยินชื่อ “ไลเยฟา” จากมีอา ราวกับว่ามันไม่มีความหมายอะไรเลย… ใครก็ตามบนดาวเคราะห์หลายสิบดวงในระบบสุริยะเซรูปรันจะต้องตกใจเมื่อได้ยินชื่อนี้ ซูผิงอาจเก็บความนิ่งไว้ได้ถ้าเขายังใหม่ต่อที่นี่ แต่รายงานข่าวกรองบอกว่าเขาอยู่ที่นี่มาสามปีแล้ว!
ใครที่อยู่มานานขนาดนั้นน่าจะรู้ดีว่าตระกูลไลเยฟาแข็งแกร่งขนาดไหน!
ข้อสรุปเดียวของเขาคือที่มาของซูผิงนั้นเท่าเทียมกัน หรือเหนือกว่าตระกูลไลเยฟาด้วยซ้ำ!
แม้ว่าซูผิงจะทำให้เขาอับอายและทำลายแผนการของเขา แต่เขาก็ไม่ได้ตั้งใจจะตอบโต้แต่อย่างใด เขาแค่สงสัยว่าเขาควรไปที่ร้านของซูผิงและขอโทษไหม “บัดซบ!”
เลย์นโกรธมากขึ้นกับความคิดในหัวของเขา เรื่องทั้งหมดน่าอายเกินไป!
ภายในร้าน
ซูผิงกลับมาที่ร้านค้าและมุ่งหน้าไปยังหลุมศพกึ่งเทพกับโจแอนนาโดยนำอสูรมากมายของมีอา และอสูรของเขาเอง อย่างมังกรเพลิงนรกกับสุนัขมังกรดำไปด้วย
มีอามอบหมายให้เขาดูแลอสูรมากเกินไปที่จะฝึก เขาพาพวกมันทั้งหมดไปพร้อมกันไม่ได้ ดังนั้นเขาจึงแยกพวกมันออกเป็นสองกลุ่ม
ท้ายที่สุดเขาจะไม่มีวันทิ้งอสูรของตัวเองไว้ข้างหลังเมื่อเขาไปฝึกซ้อม
หลุมศพกึ่งเทพเป็นสนามบ่มเพาะขั้นสูง ดีพอที่จะฝึกโครงกระดูกน้อยและตัวอื่น ๆ แม้แต่อสูรระดับดวงดาวก็จะได้รับการฝึกฝนเป็นอย่างดีที่นั่น
ท้ายที่สุดแล้วระดับดวงดาวไม่ใช่เรื่องใหญ่ในหลุมศพกึ่งเทพ เทพนักรบส่วนใหญ่อยู่ในระดับนั้น
นอกจากนี้ยังมีเทพหลักอยู่เหนือเหล่าเทพนักรบ ซึ่งเป็นกลุ่มใหญ่ในหลุมศพกึ่งเทพ เทพผู้ปกครองอยู่เหนือเทพหลัก ตัวตนดั้งเดิมของโจแอนนาคือหนึ่งในนั้น
โจแอนนาไขข้อสงสัยของเขา ซูผิงพบว่าเทพหลักในหลุมศพกึ่งเทพนั้นเทียบเท่ากับนักรบเจ้าดวงดาวในสหพันธ์ และเทพผู้ปกครองก็ทัดเทียมกับผู้ที่อยู่ในสภาวะสวรรค์!
หมายความว่าตัวตนดั้งเดิมของโจแอนนานั้นเทียบเท่ากับพวกสภาวะสวรรค์ในสหพันธ์!
สภาวะสวรรค์เป็นจุดสูงสุดในกาแล็กซีซิลวี่ พวกเขาเป็นยอดฝีมือที่ดูแลระบบสุริยะที่สำคัญ!
เทพสูงสุดอยู่เหนือกว่า…
ซูผิงสงสัยว่าเทพสูงสุดในหลุมศพกึ่งเทพอาจไม่แข็งแกร่งเท่าผู้ที่อาศัยอยู่ในแดนเทพอาเคี่ยน มันเหมือนกับที่สภาวะสมุทรได้รับการพิจารณาว่าเป็นตำนานบนดาวเคราะห์สีน้ำเงิน ในขณะที่มันเป็นเรื่องธรรมดาในสหพันธ์ ไม่ได้ถือว่ามีอะไรพิเศษ
ระดับกิตติมศักดิ์มีค่าเทียบเท่าเด็กในสหพันธ์…
“ฉันจะพาเธอไปที่แดนเทพอาเคี่ยนเมื่อเธอพร้อม”ซูผิงกล่าวกับโจแอนนาบนภูเขาศักดิ์สิทธิ์ของเธอ
ก่อนหน้านี้โจแอนนาได้จับอสูรสภาวะว่างเปล่าจำนวนมากมาให้เขา ดังนั้นจึงทำภารกิจหนึ่งที่ออกโดยระบบสำเร็จ เธอได้รับการยอมรับว่าเป็นพนักงานดีเด่น และได้รับสิทธิพิเศษในการเดินทางไปทั่วโลก
ซูผิงยินดีช่วยเหลือหากเธอต้องการไปที่แดนเทพอาเคี่ยน และหาโอกาสที่จะไปถึงระดับที่สูงขึ้น
”ตกลง” โจแอนนาพยักหน้า
ตอนที่ 734 ความสามารถของซูผิง
ซูผิงขอให้โจแอนนาเลือกสถานที่อันตรายสำหรับการฝึก จากนั้นจึงนำอสูรไป
มันเป็นหนึ่งในสิบสถานที่ที่อันตรายที่สุดในหลุมศพกึ่งเทพ แม้แต่เทพนักรบที่เทียบเท่ากับระดับดวงดาวก็ไม่ค่อยไปที่นั่น
สถานที่นั้นอันตรายมาก อสูรร้ายในท้องถิ่นส่วนใหญ่อยู่ในระดับสภาวะชะตากรรม หากไม่ใช่ระดับดวงดาวมีเพียงเทพหลักเท่านั้นที่กล้าไปจะฝึกฝนที่นั่น หรือหลอมสมบัติลับด้วยสภาพแวดล้อมทางธรรมชาติ
ซูผิงไม่ได้คิดที่จะขอบ่อน้ำพุธรรมชาติของเธอด้วยซ้ำ
บ่อน้ำพุธรรมชาติมีประสิทธิภาพน่าทึ่ง การฝึกจะเสร็จสิ้นทันทีหากอสูรของมีอาแช่อยู่ในนั้น และพลังต่อสู้ของพวกมันจะทะยานขึ้น
อย่างไรก็ตาม บ่อน้ำพุธรรมชาตินั้นมีค่ามากจนโจแอนนาลังเลที่จะเสนอให้ซูผิง มันเป็นพลังเทพที่ควบแน่น เหมือนกับที่เนี่ยฮั่วเฟิงรวบรวมพลังดวงดาวด้วยค่ายกลต่างๆ เทพนักรบบางคนไม่มีแม้แต่ทรัพยากรที่ยอดเยี่ยมแบบนี้
ไม่นานหลังจากนั้น ซูผิงก็มาถึงสถานที่อันตรายซึ่งเต็มไปด้วยธาตุมืด
สถานที่นั้นมืดสลัว มีเมฆดำและหมอกสีดำปรากฏ ได้ยินเสียงปีศาจและอสูรมากมายส่งเสียงร้องโหยหวนในส่วนที่ลึกที่สุด
เทพนักรบที่ได้รับมอบหมายจากโจแอนนาให้คุ้มกันซูผิงหน้าซีดเมื่อเขามองอาณาจักรต้องห้าม เขาพูดอย่างจริงจังกับซูผิงว่า ”ท่านซู ได้โปรดระวัง”
”ตกลง”
ซูผิงโบกมือลาและขอให้เขาอยู่รอเขากลับมา จากนั้นเขาก็บินไปกับอสูรทั้งหมด
เห็นได้ชัดว่าอสูรของมีอาไม่เต็มใจที่จะเข้าไป พวกมันกลัวสิ่งแวดล้อม และสัญชาตญาณบอกพวกมันว่าพวกมันจะตายถ้าเข้าไป!
อย่างไรก็ตามมันเขาไม่สามารถต้านทานคำสั่งของซูผิงผ่านสัญญาได้ พวกมันได้แต่คร่ำครวญในใจ ในขณะที่ความจงรักภักดีต่อซูผิงก็ลดลงอย่างรุนแรง
“พลังงานอันเดธค่อนข้างหนาแน่น โครงกระดูกน้อย แกชอบที่นี่ไหม?” ซูผิงพูดกับโครงกระดูกน้อยด้วยรอยยิ้ม ขณะที่เขาขี่ไหล่ของมังกรเพลิงนรกบินเหนืออาณาจักรต้องห้าม
โครงกระดูกน้อยมองไปรอบๆ และพยักหน้าให้ซูผิง มันชอบสถานที่นี้
“ฉันคิดว่าเหยื่อกำลังจะมา”
ซูผิงไม่คิดว่าจะเจออะไรเร็วขนาดนี้ ศัตรูดูเหมือนจะมีการบ่มเพาะระดับดวงดาว!
“ฉันจะจัดการเอง มันจะเป็นโอกาสที่ดีที่ฉันจะได้ทดสอบความสามารถของฉัน”
ซูผิงไม่ได้ขอให้โครงกระดูกน้อยหรืออสูรอื่นๆ ช่วย เขายังไม่ได้สัมผัสถึงขีดจำกัดของพลังต่อสู้ของเขาเลย นับตั้งแต่เขากลายเป็นนักรบในตำนาน
ก่อนหน้านี้เขาเคยฆ่าเจ้าแห่งถ้ำลึกด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว และเขาก็ไม่ได้ใช้กำลังเต็มที่เลย
ซูผิงไม่ได้ตั้งใจจะรวมตัวกับอสูรของเขาในครั้งนี้ เขาจะพึ่งพาทักษะและพลังต่อสู้ของเขาอย่างเต็มที่!
โครงกระดูกน้อยและมังกรเพลิงนรกค่อนข้างสับสน ในทางกลับกันอสูรของมีอาดีใจที่ได้ยินแบบนั้น พวกมันไม่เคยชอบซูผิงตั้งแต่แรก พวกมันจึงยินดีที่จะได้ดูการต่อสู้
พวกมันไม่สนใจว่าซูผิงจะเป็นหรือตาย พวกมันยินดีที่จะเห็นเจ้าของโง่ ๆ ตายเพราะเขาเลือกสถานที่อันตรายแบบนี้เอง!
หวืด!!
ทันใดนั้น รังสีแสงระหว่างท้องฟ้ากับโลกก็หายไป จากนั้นเงาที่ปกคลุมไปด้วยหมอกสีดำก็ลอยเข้ามาใกล้ เงานั้นมีเขาเหมือนปีศาจและร่างกายที่แข็งแรง ร่างกายส่วนล่างของมันคือวัว แต่ส่วนบนคือมนุษย์ที่มีผิวทองสัมฤทธิ์
“กึ่งเทพ? หรืออาจจะเป็นเทพย่อย??”
ปีศาจเห็นซูผิงและสัมผัสได้ถึงพลังเทพอันงดงามในร่างมนุษย์ของเขา ดวงตาของมันค่อยๆ แดงก่ำ
“แกกล้าพอที่จะบุกรุก แกจะเป็นอาหารเย็นของฉัน!”
มันลงมืออย่างรวดเร็ว และมิติรอบ ๆ ซูผิงก็บีบเขาอย่างรวดเร็ว
แสงศักดิ์สิทธิ์ส่องประกายในดวงตาของซูผิงและสายฟ้าก็พุ่งออกมา เขาไม่ได้ระงับกลิ่นอายในร่างกายของเขาอีกต่อไป พลังงานทั้งหมดของเขาพุ่งออกมา พลังศักดิ์สิทธิ์และพลังดวงดาวเคลื่อนไปเป็นหนึ่งเดียว และกฎแห่งสายฟ้ากับกฏทำลายล้างก็ส่องแสงอยู่ในมือของเขา ทำให้เกิดระลอกคลื่น
“พลังแห่งกฎ! มันเป็นไปได้ยังไงกัน?”
ปีศาจหรี่ตาด้วยความตกใจหลังจากเห็นกฎในมือของซูผิง
มันรู้สึกว่าซูผิงอ่อนแอมากจนสามารถฆ่าเขาได้ด้วยการมอง อย่างไรก็ตามสิ่งมีชีวิตที่ไม่มีนัยสำคัญนี้ได้ครอบครองพลังแห่งกฎ!
และไม่ใช่กฎเดียว แต่เป็นสองกฎ!
”ตาย!”
ซูผิงปลดปล่อยพลังสูงสุดของเขา เขารวบรวมพลังแห่งกฎไว้ในดาบ และพุ่งเข้าใส่ปีศาจ
วิชาดาบที่เขาเคยใช้ฆ่าเจ้าแห่งถ้ำลึกได้ปรากฏขึ้นอีกครั้ง
“คุกสายฟ้า: ดาบหายนะแห่งความว่างเปล่า!”
สายฟ้านับพันปรากฏขึ้นในทันที เปล่งประกายท่ามกลางรังสีแสงดาบ มันเหมือนกับการลงทัณฑ์ของสวรรค์!
ปีศาจตกใจและหวาดกลัว สงสัยว่าซูผิงแสร้งทำเป็นอ่อนแอเพื่อให้มันลดความระมัดระวังลงหรือเปล่า
เทพพวกนี้ช่างชั่วช้าเสียจริง!
ปีศาจสาปแช่ง มันต้องใช้กำลังทั้งหมดเพื่อต่อสู้กลับ
มิติพังทลายเมื่อพวกเขาต่อสู้ ผลพวงของการต่อสู้ดึงดูดความสนใจของสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ มากมายในอาณาจักรต้องห้าม
“ฮ่าๆ คนโง่สองคนกำลังต่อสู้เพื่อเอาชีวิตรอด!”
“นั่นมันกลิ่นอายของปีศาจกระทิงไม่ใช่เหรอ ใครทำให้โกรธ?”
“แค่สู้! มันจะดีมากถ้าพวกเขาทำร้ายกัน ด้วยวิธีนี้ฉันจะสามารถใช้ประโยชน์จากทั้งสองได้!”
สิ่งมีชีวิตจำนวนมากกำลังแอบเฝ้าดู บ้างก็หัวเราะคิกคักด้วยความยินดี
อสูรของมีอาอยู่ข้างหลังพวกเขา พวกมันทั้งหมดสั่นสะท้านด้วยความกลัวเมื่อเห็นว่าซูผิงชนะ เขาเป็นเจ้าของของเราจริงๆเหรอ? เขาน่ากลัวอย่างกับปีศาจ!
บูม!
ซูผิงคำราม เปิดใช้งานกายแสงอาทิตย์อย่างเต็มที่โดยการเผาผลาญพลัง แผลไหม้เริ่มปรากฏบนร่างกายของเขา
เขายังแสดงให้เห็นกายมืดที่เขาได้รับระหว่างการทดสอบอีกาทองคำ ซึ่งดึงดูดพลังงานความมืดที่อยู่รายรอบ เขาฉายแสงทั้งสีทองและสีดำซึ่งทำให้เขาดูน่ากลัว
เสียงบูมดังก้อง ซูผิงฉีกช่องว่างออกเป็นชิ้น ๆ ตัดมิติที่สองและส่งรังสีแสงดาบของเขาไปยังมิติชั้นสาม มันเคลื่อนที่อย่างรวดเร็ว และไปถึงหัวของปีศาจเร็วกว่าแสงวาบ!
แสงวาบอยู่ที่ความเร็วเฉลี่ยภายในมิติชั้นสอง ซึ่งเร็วเกินไปสำหรับสิ่งมีชีวิตที่อยู่ใต้ระดับดวงดาวจะตามทัน อย่างไรก็ตามระดับดวงดาวมีประสาทสัมผัสที่เฉียบแหลม และทรงพลังทำให้สามารถตรวจจับวัตถุที่กำลังเข้าใกล้พวกเขาในมิติชั้นสองได้ ทำให้สามารถหลบหรือต่อสู้กลับ
อย่างไรก็ตามมันเกินความคาดหมายของปีศาจที่คลื่นแสงดาบของซูผิงจะแทงออกมาจากมิติชั้นสาม มันบาดหน้าของปีศาจและทำให้เกิดบาดแผล
ปีศาจก็ค่อนข้างแข็งแกร่งเช่นกัน มันมีประสบการณ์การต่อสู้มากมายทำให้ตอบสนองได้ทันเวลา
ฉันไม่ได้แข็งแกร่งเหมือนตอนรวมตัวกับอสูร แต่ก็ยังสู้ได้!
แสงพุ่งออกมาจากดวงตาของซูผิง ขณะที่เขาใช้พลังดวงดาวในเซลล์ของเขา เขาก้าวออกไปด้วยการเพิ่มพลังเทพ และแสดงทักษะที่เขาเพิ่งได้รับจากคู่มือการตรัสรู้ขั้นกลาง
สุดยอดการเร่งความเร็ว!
ซูผิงผละออกไป ทุกสิ่งรอบตัวเขาช้าและหยุดลง เขาเห็นว่าดวงตาของปีศาจเบิกกว้างด้วยความไม่เชื่อ แต่ร่างกายของมันก็ช้าลงเช่นกัน
บูม!
เขาผ่านมิติชั้นสองและวิ่งให้เร็วที่สุด
เขาปรากฏตัวในมิติหลักอีกครั้งหลังจากไปถึงปีศาจและฟันด้วยดาบของเขา
ดวงตาของปีศาจเกือบจะถลนออกมา ร่างของมันก็เปล่งรังสีสีดำหนาแน่นออกมา เลือดพุ่งออกมาเมื่อรังสีแสงดาบของซูผิงพยายามตัดเข้าไปในรังสีสีดำ
กระแสเวลารอบๆ ซูผิง ไหลตามปกติอีกครั้ง หัวของปีศาจถูกล้อมรอบด้วยหมอกมืดที่เดือดพล่าน ทันใดนั้นหมอกมืดก็สลายไป เผยให้เห็นบาดแผลขนาดใหญ่ที่คอของปีศาจ ใหญ่มากจนหัวเกือบขาด
ไฟยังคงลุกไหม้บนบาดแผล และประจุไฟฟ้าจำนวนมากยังคงปะทุอยู่
”บัดซบ…”
ปีศาจปิดคอของมันด้วยความกลัว จู่ๆ มันก็หนีออกไปโดยไม่พูดอะไร ตรงไปยังมิติชั้นสามที่มีหมอกลอยออกมาจากร่างกายและหายไปจากสายตาของซูผิง
ซูผิงตั้งใจที่จะไล่ตามมัน แต่เขารู้สึกราวกับว่าร่างกายของเขาถูกมัดด้วยตาข่ายที่สร้างจากพลังแห่งกฎสีดำ เขาไม่สามารถหลุดพ้นได้ทันที
ตาข่ายก็กัดกร่อนเช่นกัน มันกินพลังงานที่เขาปล่อยออกมา
ปีศาจได้หายตัวไปโดยสมบูรณ์ตอนที่ซูผิงสะบัดหลุด
ซูผิงทำได้เพียงดึงพลังงานของเขากลับหลังจากที่เห็นเช่นนั้น ผลของการใช้พละกำลังที่มากเกินไปของเขานั้นชัดเจนเมื่อการต่อสู้สิ้นสุดลง เขากระอักเลือดและใบหน้าซีดเซียว
เขาเหี่ยวแห้งอย่างรวดเร็ว ผมของเขาแห้งและผิวของเขาไม่มีความมันวาว ดูเหมือนเปลือกที่เหี่ยวเฉา
“ฉันต้องเผาผลาญพลังและพยายามอย่างเต็มที่เพื่อต่อสู้กับศัตรูระดับดวงดาว และฉันยังไม่สามารถฆ่ามันได้…” ซูผิงที่อ่อนแอพิงมังกรเพลิงนรกขณะวิเคราะห์สิ่งที่เขาค้นพบเกี่ยวกับพลังต่อสู้ของเขา
เขาสามารถฆ่าปีศาจได้อย่างง่ายดายถ้าเขารวมเข้ากับโครงกระดูกน้อยและสุนัขมังกรดำโดยไม่รู้สึกเหนื่อย
พลังต่อสู้โดยทั่วไปของเขานั้นเหนือกว่าพวกระดับดวงดาวทั่วไป
ซูผิงค่อนข้างพอใจกับผลลัพธ์ที่ได้
ฉันดูดซับพลังดวงดาวที่สะสมมานับพันปี แต่ฉันก็ยังไปไม่ถึงสภาวะว่างเปล่า ถ้าตามตรรกะ ก็น่าจะเป็นเรื่องง่ายสำหรับฉันที่จะไปถึงสภาวะว่างเปล่าด้วยความเข้าใจในความลึกลับของมิติ ฉันเห็นคอขวดและรู้วิธีที่จะทำลายมันได้ตลอดเวลา…
ซูผิงหลับตาลง เขาสามารถก้าวเข้าสู่สภาวะว่างเปล่าได้ทันทีหากเขาต้องการ
อย่างไรก็ตามเขายังไม่อยากทำอย่างนั้น
เขาคิดว่าความสำเร็จของเขายังไม่มากพอ
ฉันอาจจะแข็งแกร่งขึ้นถ้าฉันสามารถเข้าใจกฎมิติ และทำลายคอขวดของสภาวะว่างเปล่าได้ จากนั้นเมื่อฉันทำให้กฎแห่งการทำลายล้างสมบูรณ์แบบ ฉันควรจะสามารถต่อสู้กับยอมฝีมือระดับดวงดาวขั้นสูงได้… ซูผิงคิด โดยไม่รู้ว่าความคิดของเขาน่ากลัวเพียงใด
ปิ้ว!
เงาจำนวนนับไม่ถ้วนกำลังลอยอยู่ในขณะนี้ หลายตัวเป็นปีศาจสภาวะชะตากรรม
มีแม้กระทั่งปีศาจระดับดวงดาว
ซูผิงกลอกตา รู้ว่าพวกขยะมาถึงแล้ว
ได้เวลาทำงาน!
ซูผิงสูดหายใจเข้าลึก ๆ และบีบเซลล์ของเขาอีกครั้งเพื่อพลังดวงดาวที่มากขึ้น เขานั่งกลางอากาศและบอกมังกรเพลิงนรกกับอสูรของมีอาให้โจมตี
เกิดเสียงดัง มิติรอบ ๆ ซูผิงแตกเป็นเสี่ยง ๆ และมีหนวดสีดำโผล่เข้ามาในหัวของเขา
“ฮ่าฮ่า…” เสียงหัวเราะเย็นเยียบดังก้องอยู่ในบริเวณนั้น
แต่เสียงหัวเราะก็หยุดลงอย่างกะทันหัน เมื่อซูผิงฟื้นคืนชีพในที่ที่เขาเคยอยู่ หลังจากที่ถูกฉีกออกเป็นชิ้นๆ เขาคืนชีพจนกลับคืนสภาพร่างกายที่แข็งแกร่งเต็มที่
”ดี…”
ปีศาจที่ซุ่มโจมตีเขางงงวยไปหมด
”ไปกันเถอะ!” ซูผิงสั่งอย่างเย็นชา
อสูรของมีอาซึ่งคิดว่าจะโจมตีซูผิงในขณะที่เขาอ่อนแออยู่—ตกใจและสับสนเมื่อเห็นว่าความแข็งแกร่งของเขาเพิ่มขึ้นจนสมบูรณ์ พวกเขามันสั่นสะท้านและพุ่งไปข้างหน้า โจมตีอสูรที่อยู่รอบตัวพวกมัน
ซูผิงใช้ทักษะเพื่อกระตุ้นจิตวิญญาณการต่อสู้
…
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว วันใหม่ก็มาถึงในไม่ช้า
มีอาสวมชุดสีน้ำตาล เธอมาจากปลายถนนขณะผิวปากอย่างสบายใจ และในไม่ช้าก็เจอป้ายร้าน
ร้านขายอสูรพิกซี่
เธอยิ้มและเดินเข้าไปในร้าน
เมื่อเธอเดินมาถึงประตู เธอพบหนูขนสีม่วงตัวอ้วนตัวหนึ่งนอนอยู่ระหว่างรูปปั้นทั้งสอง หนูเงยหน้าขึ้น มองเธอเมื่อเธอเดินผ่าน แต่แล้วมันก็หมดความสนใจในตัวเธอและนอนลงอีกครั้ง เพลิดเพลินกับการนอนหลับของมัน
เธอไม่เคยเห็นหนูแบบนี้มาก่อน แม้ว่าเธอจะไม่ได้สนใจมันเลยหลังจากที่เหลือบมองเนื่องจากระดับของมันค่อนข้างต่ำ
มีอาเห็นซูผิงอยู่ที่โถงต้อนรับ ดวงตาของเธอเป็นประกายขณะที่เธอพูดว่า “เจ้าของร้านฉันมาแล้ว”
ซูผิงหันกลับมาและพยักหน้าให้มีอา “ยินดีที่ได้พบอีกครั้ง อสูรของคุณได้รับการฝึกฝนเสร็จแล้ว”
”จริงหรอ?” แม้ว่าเธอจะพร้อมสำหรับมันอยู่แล้ว แต่เธอก็ยังค่อนข้างยินดีที่ได้ยินคำตอบในเชิงบวกจากซูผิง
ซูผิงบอกให้โจแอนนานำอสูรของมีอาออกมา
ห้องอสูรถูกโจแอนนาเปิดออก—ผมสีบลอนด์และกลิ่นอายอันเป็นเอกลักษณ์ของเธอสะบัดออกมา—เธอเดินมาข้างหน้า ตามด้วยอสูรที่หดเล็กลงในปัจจุบัน
อสูรทุกตัวเคลื่อนไหวอย่างไร้เสียงและก้าวร้าว ดวงตาของพวกมันเฉียบแหลม และส่งกลิ่นอายดุร้ายออกมาแม้ว่าพวกมันจะตัวเล็ก
มีอารู้สึกว่าพลังที่คลุมเครือของสัญญานั้นชัดเจนเมื่อเธอเห็นอสูรของเธอ อีกครั้งที่เธอพบความรู้สึกคุ้นเคยในตัวพวกมัน
การปรากฏตัวของอสูรทำให้เธอนึกถึงเจ้าขาวน้อยตอนที่ซูผิงนำมันกลับมาเมื่อวันก่อน
การฝึกประสบผลสำเร็จแบบเดียวกัน!
มีอาถามด้วยใจที่เต้นแรงว่า “เจ้าของร้าน ทุกตัวได้รับการฝึกหมดแล้วหรอ?”
”ใช่ คุณสามารถตรวจสอบผลลัพธ์ได้ในห้องทดสอบ” ซูผิงกล่าว จากนั้นจึงพาเธอไปที่นั่น เขาต้องการรักษาลูกค้าอย่างเธอเอาไว้
มีอาระงับความตื่นเต้น เธอลูบอสูรของเธอและตามซูผิงไปที่ห้องทดสอบ
ซูผิงไม่ได้พูดอะไร เขาเพียงแค่ขอให้อสูรของเธอแสดงพลังของพวกมัน
มีอาประหลาดใจที่เห็นทักษะใหม่ที่อสูรของเธอใช้ต่อสู้ เธอตื่นเต้นมาก ใบหน้าสวยของเธอแดงก่ำ
เธอจำได้ว่าต้องตรวจสภาพอสูรของเธอด้วยเครื่องสแกนขณะที่ทำการทดสอบ
การอ่านเครื่องสแกนทำให้เธอตกใจอีกครั้ง พวกมันเหมือนกันกับเจ้าขาวน้อยเมื่อวันก่อน
อสูรของเธอทั้งหมดแข็งแกร่งขึ้นอย่างมากในหนึ่งวัน พลังต่อสู้ของพวกมันเพิ่มขึ้นเกือบสองเท่า!
มันเยี่ยมมาก!
เธอรู้สึกเหมือนกำลังฝัน ทักษะและความสามารถที่อสูรของเธอแสดงออกมาจะทำให้การสอบประจำเดือนเป็นเรื่องง่าย
เป้าหมายของเธอคือการเป็นแชมป์การสอบประจำเดือน!
ถ้าฉันสามารถเป็นแชมป์การสอบประจำเดือนของนักเรียนปีสองได้ละก็… เธอตื่นเต้นกับความคิดนั้น ถ้าเธอทำได้ ตระกูลของเธอจะรู้ถึงความสามารถของเธออย่างแน่นอน และเธออาจได้รับความสนใจจากปู่ ผู้นำตระกูลของเธอ!
ในไม่ช้าอสูรทั้งหมดได้รับการทดสอบ
ซูผิงถามมีอาว่า “เป็นยังไง? พอใจไหมครับ?”
มีอาพยักหน้าอย่างรวดเร็วและพูดว่า “พอใจค่ะ ฉันไม่มีทางพอใจไปได้มากกว่านี้แล้ว เจ้าของร้าน คุณช่างมหัศจรรย์จริงๆ!”
ซูผิงหัวเราะและพูดว่า “ทางเรายินดีต้อนรับเสมอ กลับมาอีกนะครับ”
มีอาพยักหน้าอีกครั้งและยิ้ม “ฉันจะมาแน่ค่ะ แต่ฉันจะไปที่ทวีปมังกรอัสนีบาตในอีกสองวัน ฉันมาที่รีอาเพื่อจับมังกรอัสนีบาตสวรรค์เพื่อหาอสูรมาเติมเต็มที่ว่างสัญญาของฉัน แต่เนื่องจากคุณฝึกอสูรของฉันมาอย่างดี ฉันจะลองใช้พวกมันในสนามเมื่อไปถึงทวีปมังกรอัสนีบาต”
ซูผิงได้รับความไว้วางใจจากเธอแล้ว ดังนั้นเธอจึงบอกแผนการเดินทางของเธออย่างเปิดเผย
อย่างไรก็ตาม ซูผิงไม่แสดงปฏิกิริยาใดๆ หลังจากได้ยินแบบนั้น เขาพยักหน้าและพูดว่า “ขอให้โชคดีครับ”
เธอพูดถึงมังกรอัสนีบาติ ทำให้ซูผิงนึกถึงผลสมุทรสายฟ้าที่อยู่ในร้านค้าของระบบในสัปดาห์นี้ ผลไม้อาจช่วยให้เขาเข้าใจกฎแห่งสายฟ้าได้!
อย่างไรก็ตามมันค่อนข้างแพง ต้องใช้ 86 ล้านแต้มพลังงาน!
เขาได้รับแต้มพลังงานมากมายจากภัยพิบัติบนดาวเคราะห์สีน้ำเงิน แต่เขาก็ใช้มันไปมากเช่นกัน ยอดคงเหลือของเขาอยู่ที่ประมาณห้าสิบล้าน เพิ่มแต้มพลังงานสิบล้านที่เขาเพิ่งได้รับจากมีอายังก็ยังขาดอีก 26 ล้าน!
เหลืออีกเพียงสองวันก่อนร้านจะรีเฟรช!
รายการจะถูกแทนที่ด้วยสิ่งอื่น…
ซูผิงไม่คิดว่าเขาจะทำได้ แต่เขายังคงพยายามอย่างเต็มที่ในช่วงสองวันที่ผ่านมา
เขาเชี่ยวชาญกฎแห่งสายฟ้าแล้ว แต่กฎเรียนรู้เท่าไหร่ก็ไม่พอ นอกจากนี้กฎแห่งสายฟ้าประกอบด้วยองค์ประกอบมากมาย เขาต้องเข้าใจเส้นทางที่สมบูรณ์ ถ้าเขาต้องการที่จะไปถึงสภาวะสวรรค์ ในภายหลัง!
การเข้าใจเส้นทางที่สมบูรณ์นั้นเกี่ยวข้องกับความเข้าใจอย่างเต็มรูปแบบของกฎทั้งหมดที่เกี่ยวข้อง หรือการเข้าใจกฎข้อใดข้อหนึ่งในระดับสูงสุด เพื่อที่จะได้สมบูรณ์และแยกออกมาเป็นเส้นทางอิสระ!
ซูผิงจะเข้าใกล้เป้าหมายนั้นอีกก้าวหนึ่ง ถ้าเขาเข้าใจกฎข้อที่สองของสายฟ้าด้วยผลสมุทรสายฟ้า
และกฎแห่งสายฟ้าทั้งสองจะมีพลังมากขึ้นด้วยกัน!
ไม่ว่าในกรณีใดซูผิงไม่อยากพลาดการได้รับผลสมุทรสายฟ้า
อย่างไรก็ตามเขาปวดหัวเมื่อรู้ว่าเขาต้องทำแต้มพลังงาน 26 ล้านแต้มในสองวัน ฉันจะหาลูกค้าที่ใจง่ายและรวยได้ที่ไหน
…
มีอารับอสูรของเธอและบอกลาซูผิง
ซูผิงคิดหาวิธีทำเงิน หลังจากไตร่ตรองอย่างถี่ถ้วนแล้ว เขาตัดสินใจว่าวิธีที่เร็วที่สุดในการทำเงินคือขอให้โจแอนนาจับอสูรในหลุมศพกึ่งเทพ และขายพวกมัน
อย่างไรก็ตามเขาสามารถทำสัญญาได้แค่กับอสูรสภาวะว่างเปล่าเท่านั้น เขาอาจจะทำสัญญาชั่วคราวกับอสูรสภาวะชะตากรรมขั้นแรกๆ ได้ โดยเสี่ยงที่จะถูกฆ่าตาย
เขาอาจต้องลำบากในการขายอสูรสภาวะว่างเปล่าอย่างรวดเร็วบนรีอาที่น้อยคนนักที่จะรู้จักเขา
ท้ายที่สุดแล้ว ร้านขายอสูรในท้องถิ่นก็ขายราชาอสูร อีกร้านหนึ่งบนถนนก็ขายอสูรสภาวะว่างเปล่าด้วยเช่นกัน มีแม้กระทั่งอสูรสภาวะชะตากรรม
มันยากมากที่จะทำเงิน ฉันต้องทำงานพาร์ทไทม์เป็นคนแจกใบปลิวอีกครั้งหรือไง? ซูผิงอดไม่ได้ที่จะคร่ำครวญ มันยากมากที่จะหา 26 ล้านในสองวัน
ทันใดนั้นได้ยินเสียงฝีเท้าเข้ามา ในขณะที่เขากำลังครุ่นคิด
“ลองตรวจสอบร้านนี้ บางทีมันอาจจะมีอยู่ที่นี่” คนแปลกหน้าพูดขึ้น
ซูผิงเงยหน้าขึ้นและเห็นชายหนุ่มสองคนเดินเข้ามาในร้าน คนหนึ่งมีผมสีน้ำตาล อีกคนมีผมสีม่วง คนผมสีม่วงมีลักษณะทั่วไปของรีอา ในขณะที่ชัดเจนว่าอีกคนมาจากดาวดวงอื่น
ทั้งสองมองรอบๆ ร้านและเห็นซูผิงอยู่บนโซฟา ชายหนุ่มผมสีน้ำตาลจึงถามเขาว่า “สวัสดีครับ?คุณเป็นเจ้าของร้านหรือเปล่า?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ร้านอสูรดวงดาว (Astral Pet Store) ร้านขายอสูรดวงดาว