ร้านอสูรดวงดาว (Astral Pet Store) ร้านขายอสูรดวงดาว นิยาย บท 895

“ดูสิ มันคือรูปปั้นของเทพอมตะ!”
　　“เอ่อ ใช่…”
　　“เงียบ อย่าเอ่ยชื่อเขา มิฉะนั้นจะมีบางอย่างเกิดขึ้น!”
　　“ที่นี่คือเขตดาวทองหรอ?”
　　”ใช่ นั่นคือประตูโอลอสซึ่งนำไปสู่เวิ้งด้านในของเขตดาวทองคำซึ่งมีกาแล็กซีและดาวเคราะห์ระดับสูงมากมายนับไม่ถ้วน นี่คืจุดกระโดดข้ามดวงดาว”
　　“ดูสิ ยานรบบางลำกำลังต้อนรับเราอยู่!”
　　ภายในยานอวกาศ—ผู้เข้าแข่งขันหลายคนไปที่ดาดฟ้าของยานและสังเกตสภาพแวดล้อมผ่านโล่พลังงานโปร่งใส
　　ถัดจากรูปปั้นทองคำที่ลอยอยู่ในอวกาศมีวงแหวนเรืองแสงขนาดใหญ่มหึมา ด้านหลังวงแหวนมีดวงดาวระยิบระยับซึ่งนำไปสู่โลกที่เจริญรุ่งเรืองอีกโลกหนึ่ง　　ทั้งสองด้านของวงแหวนมีสถานีอวกาศและดาวเทียมจำนวนมาก
　　ซูผิงได้รับข้อมูลตอนที่มาถึง เขาได้ออกจากห้องฝึกล่วงหน้าและเห็นสถานการณ์ที่น่าประหลาดใจนี้เช่นกัน
　　มิติไร้ขอบเขต ยานอวกาศจำนวนนับไม่ถ้วน และรูปปั้นตระหง่าน… ทุกสิ่งทำให้เขารู้สึกถึงความเวิ้งว้างของจักรวาลและความไม่สำคัญของตัวเขา
　　พวกเขาเข้ามาใกล้ประตูโอลอสมากขึ้นเรื่อยๆ ขณะที่ยานอวกาศยังบินต่อไป พวกเขาค่อย ๆ ผ่านรูปปั้นทองคำ ยานอวกาศของพวกเขา—ซึ่งสามารถรองรับผู้คนได้หลายหมื่น—กลับกลายเป็นยานธรรมดาเหมือนกับแพลงก์ตอน!
　　ในไม่ช้ายานอวกาศก็เชื่อมต่อกับสถานีอวกาศนอกประตูโอลอสและเคลื่อนที่ไปตามวิถีที่กำหนด มียานอวกาศอีกหลายลำที่เป็นของโจรสลัด นักผจญภัย และนักธุรกิจ
　　จากนั้นไคโรก็บินออกจากยานอวกาศและหายตัวไป
　　ไม่กี่นาทีต่อมา เขากลับมาและปรากฏตัวขึ้นภายในโล่พลังงานของยานอวกาศ
　　การเดินทางที่เหลือของพวกเขาราบรื่น ทีมยานรบเข้ามาหาพวกเขาและนำทางหลังจากที่พวกเขาผ่านประตู Olosแล้ว
　　“นั่นมันยานอวกาศของสภาเทพอมตะ!”
　　“จิ้ จิ้… พวกเขาทั้งหมดเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของเทพอมตะ!”
　　บนยานอวกาศ ผู้มีความรู้จำนวนมากประหลาดใจกับกองยานที่กำลังนำทาง พวกเขาค่อนข้างอิจฉา จะไม่มีใครกล้ายุ่งกับพวกเขาถ้าพวกเขาได้ทำงานให้กับเทพอมตะ
　　ซูผิงหันกลับไปมองแหวนด้วยความเป็นห่วง ดวงดาวที่เขาเคยเห็นเมื่อตอนที่เขายังอยู่นอกวงแหวนได้หายไปแล้ว เขาไม่เห็นอะไรนอกจากความมืดที่ด้านหลัง สถานีอวกาศและยานรบนอกวงแหวนก็ไม่อยู่ที่นั่นแล้ว
　　ฉันสงสัยว่าท่านหญิงเขียวจะเข้ามาได้ไหม ซูผิงกังวลว่าเธออาจมีข้อขัดแย้งกับทหารรักษาการณ์
　　อย่างไรก็ตามจากนั้นเขาก็ตระหนักว่าท่านหญิงเขียวเองก็อยู่ในสภาวะเทพดวงดาว ไม่มีใครจะหยุดเธอได้ตราบใดที่เธอไม่โจมตี แม้ว่าเธอกำลังผลักดาวเคราะห์
　　อย่างไรก็ตามเขามีรอยยิ้มขมขื่นเมื่อนึกถึงอารมณ์ของท่านหญิงเขียว
　　“เรากำลังถูกนำตัวตรงไปยังลานประลองหรอ?” ราชาศักดิ์สิทธิ์ถาม
　　เขาดูเงียบๆ เขาสูญเสียความมั่นใจนับตั้งแต่การตายของราชินีแห่งท้องทะเล อารมณ์ของเขามีทั้งความเศร้าและความผิดหวัง
　　ผู้นำเจ้าดวงดาวตอบด้วยรอยยิ้มว่า “ใช่แล้ว ลานประลองสำหรับการแข่งขันคือสภาเทพอมตะของเขตดาวทองคำ คุณจะแข่งขันที่นั่น สภาเทพอมตะเป็นที่ที่ลอร์ดสูงสุดอาศัยอยู่ อย่าพูดหรือคิดอะไรที่ไม่เหมาะสมขณะอยู่ที่นั่น เพราะลอร์ดสูงสุดอาจรู้สึกได้” 　　ทุกคนตกใจเมื่อได้ยินอย่างนั้น
　　แค่คิดก็ไม่ได้?
　　ลอร์ดสูงสุดจะต้องน่ากลัวขนาดไหน?
　　เจ้าดวงดาวยิ้มหลังจากเห็นว่าอัจฉริยะเหล่านี้ว่าง่ายเพียงใด แม้แต่อัจฉริยะที่น่าภาคภูมิใจที่สุดก็ยังต้องก้มหัวให้ลอร์ดสูงสุด
　　ไม่มีใครฝึกฝนในระหว่างการเดินทางที่เหลือ พวกเขามองออกไปข้างนอกจากดาดฟ้าหรือห้องโดยสาร
　　ซูผิงก็นั่งบนดาดฟ้าเช่นกัน เขายังมองออกไปข้างนอกขณะพยายามจับใจความกฎ เขาเห็นกาแล็กซีและดาวเคราะห์จำนวนมากขณะเดินทาง บางครั้งเขาสามารถมองเห็นอาคารและอสูรร้ายเมื่อเข้าใกล้ดาวเคราะห์ยักษ์บางดวง
　　อย่างไรก็ตามน่าประหลาดใจที่ดาวเคราะห์เหล่านั้นเต็มไปด้วยผู้คน ผสมกับอสูรร้ายมากมาย เป็นการยากที่จะบอกว่าพวกมันเป็นอสูรป่าหรืออสูรเลี้ยง　　เวลาผ่านไป
　　ในไม่ช้ายานอวกาศก็มาถึงประตูมิติ พวกเขากระโดดตามกองยานนำทางอีกครั้ง
　　กลุ่มกระโดดไปยังกาแล็กซีอื่น แล้วกระโดดอีกครั้งหลังจากเดินทางได้ระยะหนึ่ง ไปถึงจุดหมายปลายทางหลังจากกระโดดอีกเจ็ดครั้ง
　　สภาเทพอมตะ!
　　ทุกคนบนยานต่างตกใจเมื่อเห็นสภาเทพอมตะ แม้แต่เจ้าดวงดาวก็ยังมีแสงประหลาดในดวงตา พวกเขารู้สึกทั้งเกรงขามและเคารพ
　　มันเป็นสภาขนาดมหึมาที่ตั้งอยู่ในอวกาศและเปล่งแสงสีทอง!
　　มีบันไดมากมายนับไม่ถ้วนอยู่นอกสภาซึ่งทอดยาวไปหลายพันล้านกิโลเมตร วิหารในสภานั้นใหญ่กว่าดวงดาว ฟีนิกซ์และมังกรบินอยู่รอบนอก ดูเหมือนดินแดนศักดิ์สิทธิ์ เต็มไปด้วยความหนาวเย็นแห่งอนาคต!
　　ด้านนอกสภาเทพอมตะ ทุกคนเห็นรูปปั้นทองคำอันยิ่งใหญ่อีกครั้ง นั้นคือที่ซึ่งลอร์ดสูงสุดอาศัยอยู่
　　หนึ่งในเจ้าดวงดาวกระซิบด้วยความเคารพ “พวกเรามาถึงแล้ว”
　　ทุกคนต่างกลั้นหายใจขณะสังเกต พวกเขาเคยเห็นแต่รูปถ่ายของลอร์ดสูงสุดบนอินเทอร์เน็ต มีข้อมูลน้อยมากเกี่ยวกับเขา เขาเป็นหนึ่งในบุคคลที่มีอำนาจมากที่สุดในสหพันธ์ การพบเขาในความเป็นจริงยากกว่าการพบประธานาธิบดี!
　　ไคโรเดินออกมาจากห้องโดยสารในขณะนั้น จากนั้นยืนอยู่หน้าฝูงชนบนดาดฟ้าโดยเอามือไว้ข้างหลัง ใบหน้าที่เย็นชาของเขาสะท้อนแสงสีทอง และแม้แต่ดวงตาที่เย็นชาของเขาก็ยังดูเปล่งประกาย
　　จากนั้นกองยานนำทางก็เข้าไปใกล้สภาเทพอมตะพร้อมกับยานอวกาศ ซึ่งค่อย ๆ หยุดที่พื้นกว้างหลังบันได
　　พื้นที่เปิดโล่งกว้างใหญ่ยิ่งกว่าทวีปว่างเปล่าที่พวกเขาเคยต่อสู้กันก่อนหน้านี้! 　　มันกว้างใหญ่มากจนสามารถบรรจุดาวเคราะห์สีน้ำเงินได้ร้อยดวง!
　　ขณะนี้มียานอวกาศและคนจำนวนมากรวมตัวกันที่ยาน
　　“นั่นมันกาแล็กซี่เนส!”
　　“นั่นมันกาแล็กซี่คาร์ลอส!”
　　“พวกเขาคือผู้เข้าแข่งขันคนอื่นๆ หรือเปล่า…”
　　ทุกคนจับตาดูมนุษย์ตัวเล็กราวกับมดที่อยู่นอกยานอวกาศ พวกเขาดูแตกต่างเนื่องจากพวกเขามาจากเผ่าพันธุ์ที่แตกต่างกัน บางคนมีผิวสีเขียว บางคนมีผิวสีฟ้า และบางคนมีผิวขาวราวกับหิมะ
　　แม้ว่าจะดูแตกต่าง แต่ทั้งหมดเป็นมนุษย์ ร่างกายของพวกเขามีวิวัฒนาการแตกต่างกันไปตามสภาพแวดล้อมที่พวกเขาอาศัยอยู่
　　กัปตันยานอวกาศของพวกเขาค่อยๆ จอดอยู่ที่มุมของลาน
　　เมื่อยานเข้าที่แล้วไคโรจึงสั่งว่า “ถึงเวลาลงแล้ว อย่าเดินเตร่ไปมา อย่าพูดอะไรที่ไม่เหมาะสม และอย่าทำให้ซิลวี่ต้องอับอาย!”
　　ทุกคนเดินตามเจ้าดวงดาวออกจากยาน และไปยืนอยู่ในพื้นที่ที่กำหนด
　　ในเวลาต่อมาพวกเขารู้สึกว่าคนอื่นกำลังดูถูกพวกเขา
　　ซูผิงตระหนักว่าแรงโน้มถ่วงในท้องถิ่นนี้มากกว่าดาวเคราะห์สีน้ำเงินร้อยเท่า โชคดีที่เขาคุ้นเคยกับมันอย่างรวดเร็ว สำหรับผู้แข่งขันคนอื่นๆ บางคนก็คุกเข่าลง ในขณะที่คนอื่นๆ ตัวสั่น แต่ส่วนใหญ่สามารถคืนสมดุลได้อย่างรวดเร็ว
　　พวกเขาทั้งหมดเป็นอัจฉริยะอยู่แล้ว คงจะน่าอายถ้าพวกเขาไม่สามารถจัดการกับการเปลี่ยนแปลงของแรงโน้มถ่วงได้
　　เมื่อทุกคนเข้าแถวอย่างถูกต้องบนลานแล้ว ทันใดนั้นชายผิวดำร่างกายกำยำก็บินข้ามมา เขาเข้ามาหาไคโรและพูดอย่างเฉยเมยว่า “ตัวแทนของซิลวี่จะถูกจัดให้อยู่ในเขต D-18 คุณมีเวลาพักครึ่งวัน และการแข่งขันของคุณจะเริ่มวันพรุ่งนี้เวลาหกโมงเย็น กรุณาเตรียมตัวให้พร้อม”
　　ไคโรโค้งคำนับและพยักหน้าให้กับชายคนนั้นด้วยท่าทีที่ค่อนข้างอ่อนน้อม
　　ผู้เข้าแข่งขันทั้งหมดที่อยู่ข้างหลังเขาตกใจมากเมื่อเห็น
　　เมื่อพิจารณาถึงสถานะของเขาในฐานะแม่ทัพที่มีชื่อเสียงในซิลวี ไคโรกลับแสดงท่าทางอ่อนน้อม เห็นได้ชัดว่าชายผิวดำก็เป็นสภาวะเทพดวงดาว ซึ่งอาจแข็งแกร่งกว่าเขามาก!
　　เมื่อเขาทำตามคำแนะนำเสร็จแล้ว ชายร่างกำยำก็โบกมือเรียกและพูดกับเจ้าดวงดาวสองคนที่เขาเรียกมาว่า “พาพวกเขาไปที่พื้นที่ของพวกเขา”
　　”ครับ”
　　เจ้าดวงดาวทั้งสองพยักหน้าด้วยความเคารพ
　　จากนั้นพวกเขามองไปที่ไคโรและกล่าวอย่างสุภาพว่า “ท่านแม่ทัพ เชิญทางนี้”
　　ไคโรพยักหน้าเล็กน้อยและบอกให้ทุกคนปฏิบัติตาม
　　ไม่ช้าพวกเขาก็ออกจากลานและมาถึงที่ริมขอบวิหาร พวกมันถูกสร้างคล้ายกับสไตล์กรีกโบราณ แต่ดูเยอะกว่า นอกจากนี้ยังมีอุปกรณ์โลหะจำนวนมากในอาคาร ซึ่งทำให้ทันสมัยมากขึ้น
　　นอกเหนือจากพวกเขาแล้ว ผู้คนที่อยู่นอกยานอวกาศลำอื่นๆ ก็ค่อยๆ มาที่นั้นเหมือนกัน เห็นได้ชัดว่าเป็นที่พักผ่อนชั่วคราวสำหรับผู้แข่งขันในกาแลคซีอื่น Aileen-novel
　　“ท่านแม่ทัพ ส่วน D-18 อยู่ทางนี้”เจ้าดวงดาวนำกลุ่มไปสู่วิหารอิสระขนาดใหญ่ ถึงกระนั้นมันก็เป็นเพียงส่วนเล็กๆ ของวิหารอันงดงามนี้
　　ไคโรพยักหน้า เมื่อเจ้าดวงดาวทั้งสองจากไป เขาขอให้ทุกคนพักผ่อนในวิหารและไม่เดินเตร่　　มันเป็นครั้งแรกที่ผู้เข้าแข่งขันต้องอยู่ในสถานที่นี้ ดินแดนของยอดฝีมือสภาวะเทพอมตะ พวกเขาคงไม่กล้าเดินเตร่ไปมาอย่างแน่นอน พวกเขาเพียงตรวจสอบวิหารและบินขึ้นไปบนยอดเพื่อสังเกตวิหารอื่นๆ
　　บรรดาผู้ที่ขึ้นไปบนยอดวิหารสามารถเห็นได้ว่าผู้เข้าแข่งขันของกาแล็กซีอื่น ๆ ก็อยู่ที่วิหารที่อยู่ติดกัน
　　“เราต้องสร้างความแตกต่างในเขตดาวทองคำเพื่อเข้าสู่รอบชิงชนะเลิศในฐานะตัวแทนของเขตดวงดาวเราไหม?”
　　“ฉันรู้สึกว่าการเดินทางครั้งนี้คุ้มค่าแล้ว ฉันเดาว่าแม้แต่เจ้าดวงดาวเองก็อาจไม่มีโอกาสได้เห็นสิ่งนี้”
　　“เราสามารถอวดคนอื่นได้ว่าเราได้มาเยือนแล้วแม้ว่าเราจะตกรอบ!”
　　“ฉันสงสัยว่าที่นี่อนุญาตให้ถ่ายรูปไหม ฉันอยากเซลฟี่”
　　“เธอต้องถามท่านไคโร อย่างไรก็ตามจะไม่มีใครเชื่อ แม้ว่าเธอจะถ่ายเซลฟี่ก็ตาม เธอจะไม่สามารถพิสูจน์ได้ว่ามันไม่ใช่ของปลอม ทุกวันนี้แฮ็กเกอร์สามารถสร้างวิดีโอปลอมได้ นับประสาอะไรกับรูปถ่าย”
　　“ฉันสงสัยว่าลอร์ดสูงสุดจะปรากฏตัวในระหว่างการแข่งขันไหม คงจะดีไม่น้อยถ้าได้เห็นลอร์ดสูงสุดตัวจริง?”
　　ผู้เข้าแข่งขันหลายคนตื่นเต้นมาก
　　มีเพียงไม่กี่คนที่สามารถสงบสติอารมณ์ได้
　　“นายไม่ตื่นเต้นหรือวิตกกังวลแม้แต่น้อยเลยหรอ?” จู่ ๆ ซูจินเอ๋อก็พูดและเดินเข้ามาหาซูผิงพร้อมกับจานผลไม้ เขากำลังเพลิดเพลินกับสายลมบนดาดฟ้า
　　ซูผิงกำลังมองทิวทัศน์ และไม่มีผู้เข้าแข่งขันคนอื่นกล้าเข้าใกล้ แคลซาเบและคนอื่นๆ ที่ใกล้ชิดกับเขาต่างอยู่ที่อื่นแล้ว
　　“ทำไมจะต้องตื่นเต้นด้วย?” ซูผิงหันไปมองซูจินเอ๋อซึ่งปากของเธอเต็มไปด้วยผลไม้เขาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นจึงหยิบผลไม้สีเหลืองที่ไม่รู้จักจากจานของซูจินเอ๋อและเอาใส่ในปาก ซึ่งผลไม้เต็มไปด้วยพลังดวงดาวมากมาย
　　ซูจินเอ๋อเอนหลังเล็กน้อยราวกับไม่อยากแบ่งปันผลไม้ของเธอกับใคร
　　เธอพึมพำกับตัวเองว่า “ที่นี่คือที่ของลอร์ดสูงสุด นายจะไม่มีโอกาสได้มาเยี่ยมชมง่ายๆ นายไม่ควรรู้สึกตื่นเต้นหรอกหรอ?”
　　ซูผิงเคี้ยวผลไม้ เมื่อเห็นว่าเธอป้องกันผลไม้ของเธอไว้แค่ไหน เขาจึงพูดว่า “ดูข้างหลังเธอสิ”
　　ซูจินเอ๋อหันไปมองแต่ไม่เห็นอะไร จากนั้นเธอก็หันกลับมาและพบว่าซูผิงหยิบผลไม้ไปอีกชิ้นหนึ่ง เธอจ้องมองขณะที่ซูผิงกัดผลไม้และหัวเราะ “ใครบอกว่าฉันไม่ตื่นเต้น? ฉันแค่ไม่ได้แสดงออกมา”
　　ซูจินเอ๋อกลอกตา “ฉันไม่เชื่อ บอกความจริงมาเถอะ… อาจารย์ของนายเป็นเทพอมตะหรือเปล่า?หรือเขาเป็นยอดฝีมือสภาวะเทพดวงดาวที่ทำงานให้กับลอร์ดสูงสุด?”
　　ซูผิงถามด้วยความสงสัย “ทำไมเธอถึงสนใจฉันจัง? เธอชอบฉันหรือเธอกลัวการแก้แค้นจากอาจารย์ของฉันเหรอ?”
　　ซูจินเอ๋อหน้าแดงและพูดอย่างโกรธเคือง “นายหยาบคายมาก หมายถึงอะไรโดย ‘สนใจ’ นายมันก็เป็นแค่คนป่าเถื่อน”
　　ซูผิงพยักหน้าและหยิบผลไม้อีกชิ้นจากจานของเธอโดยที่เธอไม่ได้สังเกต เขากล่าวว่า “เราก็เหมือนๆกัน ในทางกลับกัน ฉันรู้สึกว่าเธอแปลกไปเล็กน้อย”
　　“น่ารักแปลกๆนะเหรอแ?”
　　ซูผิงหยุดและกลอกตา “ถ้าให้ฉันอธิบายเรื่องนี้ เธอก็เหมือนพนักงานคนหนึ่งของฉัน ให้อารมณ์แบบเดียวกับ…”
　　รอยยิ้มของเขาลดลงในทันใด จากนั้นเขาก็มองไปที่ซูจินเอ๋อ “เธอคงแก่กว่ารูปลักษณ์ภายนอกมากเลยใช่ไหม?”
　　ซูจินเอ๋อหรี่ตาลง แต่ในไม่ช้าเธอก็ควบคุมตัวเองได้และลุกขึ้นพูดอย่างโกรธเคือง “ฉันไม่แก่! ฉันอายุแค่ 38 เอง!”
　　“เธออายุ 38 แล้วหรอ? เธอแก่แล้วจริงๆ” ซูผิงกล่าว
　　ซูจินเอ๋อโกรธจัดจนพูดไม่ออก