ร้านอสูรดวงดาว (Astral Pet Store) ร้านขายอสูรดวงดาว นิยาย บท 945

ซูผิงประทับกระจกท้องฟ้ากับจิตของเขาทันทีที่เขาได้รับ เพื่อประกันการอ้างสิทธิ์ของเขา
　　ในไม่ช้าก็มีการเชื่อมต่อที่คลุมเครือระหว่างเขากับกระจก มันเป็นความรู้สึกที่แปลก ราวกับว่าเขามีอวัยวะเพิ่มอยู่นอกร่างกาย
　　ความรู้สึกดังกล่าวเพิ่มมากขึ้นเมื่อเขาตั้งสมาธิ
　　ซูผิงเก็บกระจกไว้ในจิต มันเป็นสมบัติโบราณที่สร้างขึ้นด้วยสิ่งที่ไม่ใช่สสารพื้นฐาน ดังนั้นจึงสามารถเก็บไว้ในจิตของซูผิงได้
　　จากนั้นซูผิงมองหาสมบัติชิ้นที่สอง
　　ทันใดนั้น เขาเห็นฟองอากาศที่มีไข่อยู่ข้างใน
　　“ไข่ลึกลับ!”
　　นั่นคือชื่อที่แสดงในคำอธิบาย ข้อมูลที่เหลือก็เข้าใจง่ายเช่นกัน มันถูกพบในสมัยโบราณ แต่ทั้งอุปกรณ์และผู้บ่มเพาะระดับสูงของสหพันธ์ไม่สามารถบอกได้ว่าไข่นั้นเป็นของอสูรชนิดใด ไม่พบข้อมูลทางพันธุกรรมที่เกี่ยวข้อง
　　สิ่งมีชีวิตที่สูญพันธุ์ไปแล้วไม่มีรัศมีที่คล้ายกัน
　　ผ่านไปกว่าเจ็ดหมื่นปีนับตั้งแต่ไข่เข้ามาในศาลาดาราสวรรค์ ผู้ฝึกระดับปรมาจารย์หลายคนพยายามที่จะฟักไข่ แต่ก็ไม่มีใครทำสำเร็จ
　　ด้วยเงื่อนไขพิเศษ มันจึงถูกระบุว่าเป็นสมบัติระดับสวรรค์
　　ท้ายที่สุดสมบัติที่มีภูมิหลังลี้ลับในจักรวาลอย่างสมบูรณ์สมควรที่จะได้ชื่อว่าเป็นสมบัติระดับสวรรค์
　　อย่างไรก็ตาม ไข่ไม่เคยถูกหยิบออกไปเพราะมันไม่สามารถระบุตัวตนหรือฟักออกมาได้ ในขณะที่สมบัติอื่นๆ ส่วนใหญ่จะถูกเลือกออกไปและแทนที่ด้วยของสมบัติใหม่ทันทีที่พวกมันถูกนำเสนอต่อศาลาดาวสวรรค์
　　ซูผิงรู้สึกประหลาดใจอย่างแท้จริงเมื่อเขาเห็นไข่
　　ซูผิงพบข้อมูลของไข่ผ่านหนังสือภาพประกอบสำหรับอสูรทั้งหมดที่ระบบมอบให้เขา มีอสูรร้ายอยู่ข้างใน!
　　อะไรคืออสูรวิถี?
　　พวกมันแทบไม่เคยปรากฏมาก่อน แม้จะพิจารณาถึงประวัติศาสตร์อันยาวนานของจักรวาล สาเหตุหลักมาจากการกำเนิดที่ยาก!
　　มันเป็นอสูรร้ายที่เก่าแก่ที่สุด!
　　มันเป็นชีวิตที่เกิดที่จุดเริ่มต้นของจักรวาล มีวิถีนับพันอยู่ภายในร่างกาย มันวิถีแห่งการวิวัฒนาการและประจักษ์!
　　สิ่งมีชีวิตนี้เป็นที่รู้จักในนามอสูรโกลาหลในสมัยโบราณ!
　　มันถือกำเนิดในยุคแห่งความโกลาหล ทันทีที่จักรวาลก่อตัวขึ้น!
　　ว่ากันว่าอสูรร้ายนั้นแข็งแกร่งอย่างเหลือล้น สามารถควบคุมวิถีนับพันได้ ยิ่งไปกว่านั้นมันหายากมาก!
　　มันคือไข่ของอสูรวิถี ฉันเข้าใจผิดหรือตาของฉันฝาด? ซูผิงตกใจอย่างมาก เขารู้ว่าอสูรโกลาหลในสมัยโบราณนั้นหายากและน่ากลัวกว่าอีกาทองคำร้อยเท่า
　　แม้แต่ปรมาจารย์ในยุคโบราณก็ยังปรารถนาที่จะควบคุมอสูรโกลาหล!
　　ไม่ใช่เรื่องเกินจริงที่จะบอกว่าอสูรร้ายอยู่ในห้าอันดับแรกของอสูรทั้งหมด!
　　มันอาจจะไม่ใช่อสูรที่ดีที่สุด แต่ก็ยังน่าทึ่งที่ได้เป็นหนึ่งในห้าอันดับแรก อสูรวิถีตัวใดก็เพียงพอที่จะทำให้สหพันธ์ตกใจได้หากมันโผล่ออกมา แม้แต่เทพอมตะก็ยังมึนงง
　　ซูผิงที่ตกใจกับระบบครั้งแล้วครั้งเล่าที่ระบบมีข้อมูลที่ก้าวกระโดด
　　“นี่เป็นเรื่องเหลือเชื่อ โอ้พระเจ้า…” ซูผิงอุทานด้วยหัวใจที่เต้นแรง
　　ไข่ของอสูรวิถีซึ่งติดอันดับหนึ่งในห้าของสิ่งมีชีวิตทั้งหมดตั้งแต่กำเนิดจักรวาลอยู่ตรงหน้าเขา
　　ที่สำคัญเขารู้วิธีฟักไข่!
　　เขาเป็นผู้ฝึกสอนที่เข้าถึงข้อมูลของระบบได้ทั้งหมด!
　　เขารู้ดีว่าทำไมไม่มีใครสามารถฟักไข่ได้ ไม่มีใครสามารถพบกลิ่นอายโกลาหลได้!
　　อสูรร้ายจะถูกนำออกมาด้วยพลังโกลาหล มันไม่สามารถเติบโตได้โดยปราศจากการดูดซับพลังโกลาหลซึ่งเป็นสิ่งที่ซูผิงใช้ในการฟักอสูรในร้านของเขา!
　　นี่หมายความว่าอสูรร้ายจะฟักออกมาทันทีที่มันถูกโยนลงไปในสระวิญญาณ!
　　เจ้าหน้าที่ของสหพันธ์จะไม่มีวันวางไข่ไว้ในศาลาดาวสวรรค์หากพวกเขารู้ว่ามันคืออะไร แม้แต่ขุมทรัพย์ที่เก็บไว้ที่นี่ก็ไม่มีค่าเท่ากับไข่ใบนี้!
　　ซูผิงตื่นเต้นมาก เขารู้สึกโชคดีที่ได้เห็นไข่ก่อนที่จะเลือกสมบัติครบสามชิ้น มิฉะนั้นเขาจะไม่สามารถเอามันออกไปได้ แม้ว่าเขาจะเห็นมันที่หลังก็ตาม แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะได้มีโอกาสมาเยี่ยมชมศาลาอีกครั้ง
　　เขากำลังจะเอาไข่ออกไป แต่ทันใดนั้นเขาก็จำได้ว่าโม่เทียนฮวาคุยกับวิญญาณในอาคาร นี่หมายความว่าวิญญาณกำลังจับตาดูเขาอยู่อย่างแน่นอน
　　จะถือว่าผิดปกติหากเขาแสดงความตื่นเต้นต่อหน้าไข่
　　ซูผิงระงับความกระตือรือร้นของเขาทันที โชคดีที่เขามีอารมณ์ที่ค่อนข้างนิ่งหลังจากการต่อสู้มาหลายปี อารมณ์ของเขาไม่ปรากฏแน่ชัดนัก แม้ว่าหัวใจของเขาจะเต้นรัวก็ตาม
　　ตอนนี้เขาเดินไปรอบ ๆ ไข่โดยสังเกตราวกับว่าสนใจ
　　เขาทำท่าลังเลอยู่นานก่อนที่เขาจะวางตราบนไข่ในที่สุด
　　ฟองอากาศแตกไม่นานหลังจากนั้น และไข่ก็ลอยมาอยู่ตรงหน้าซูผิง　　อุปกรณ์ของสหพันธ์ตรวจพบสัญญาณชีวิต มันไม่ตาย แม้จะผ่านไปเจ็ดหมื่นปี ซูผิงรู้ดีว่าแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่ไข่แบบนี้จะแตก แม้แต่สภาวะเทพดวงดาวก็ยังต้องทุ่มสุดตัวเพื่อทำลายเปลือก!
　　ซูผิงถือไข่ไว้ในมือและสังเกตมันครู่หนึ่ง จากนั้นจึงวางไข่ไว้ในที่เก็บของของเขา
　　ขณะนี้เขาอยู่ในภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออก
　　เขาจะต้องเลือกทิ้งหนึ่งในสมบัติสองชิ้นที่เขาหมายตาไว้
　　ซูผิงตัดสินใจหลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง
　　เขาไม่ได้ไปดูสมบัติที่เขาเลือกไว้ล่วงหน้าทันที เขายังคงเดินเตร่อยู่ในศาลา
　　ไข่นี้ไม่รวมอยู่ในรายการสมบัติ 89 อันที่เซินหวงมอบให้เขา ดังนั้นเขาจึงไม่รู้เรื่องไข่มาก่อน เขาเลยคิดว่าอาจมีสมบัติที่น่าสนใจกว่านี้ให้ดู
　　อย่างไรก็ตามโชคของเขาดูเหมือนจะหมดลงแล้ว ในขณะที่เขาใช้เวลาทั้งวันสำรวจสถานที่นี้ เขาไม่พบสมบัติที่น่าประหลาดใจ
　　เขาพบสมบัติหายากบางอย่างที่ไม่รวมอยู่ในรายชื่อของที่อาจารย์ให้ แต่ไม่มีสมบัติไหนเทียบได้กับไข่
　　ในท้ายที่สุด เขาเลือกสมบัติชิ้นหนึ่งที่เขาเลือกไว้ล่วงหน้า
　　เขาต้องยอมรับว่าสมบัติ 89 ชิ้นที่เซินหวงระบุไว้ให้นั้นเป็นสมบัติที่หายากและเหมาะสมสำหรับเขาที่สุด
　　สมบัติอื่นๆ ที่เขาพบบางส่วนก็มีพลังมากเช่นกัน แต่ส่วนใหญ่มีข้อกำหนดที่รุนแรง พวกมันจะไม่มีประโยชน์สำหรับเขามากมายนัก
　　“ดาบเมฆเลือด!”
　　ไม่เหมือนกับกระจกท้องฟ้าที่มีวัตถุประสงค์เพื่อสนับสนุน ดาบเป็นอาวุธขั้นสุดยอด!
　　กระจกสามารถใช้เพื่อให้ตัวเองปลอดภัย ดังนั้นเขาจึงคิดว่าเขาควรใช้ดาบที่ดี　　ส่วนเรื่องอื่นๆ ระบบจะจัดให้เขาภายหลัง
　　ดาบเมฆเลือดเป็นอาวุธของปีศาจที่มีชีวิตอยู่ในยุคของราชาเทพไวไลท์ มันเป็นสีแดงทั้งหมด มีแถบสีเลือดบนพื้นผิว ลวดลายเหล่านั้นเป็นส่วนหนึ่งของลายไม้จริงๆ!
　　ดาบทำจากไม้!
　　อย่างไรก็ตาม มันอาจเป็นดาบไม้ที่แข็งที่สุดในโลก!
　　อาวุธนี้ทำจากไม้ซึ่งนำมาจากต้นไม้โลก ว่ากันว่าลายเปื้อนเลือดนั้นเกิดจากเลือดของสิ่งมีชีวิตหนึ่งตั้งแต่สมัยโบราณ มันมีลักษณะเช่นนี้ตั้งแต่ปีศาจได้รับมา
　　ดาบสามารถเก็บสะสมพลังแห่งศรัทธาและพลังเทพไว้มากมาย มันสามารถฉีกสนามพลัง และทำลายอะไรก็ได้
　　มันสามารถใช้เพื่อต่อต้านคาถา เช่นเดียวกับการฆ่าหรือปราบปรามศัตรู!
　　ข้อบกพร่องเพียงอย่างเดียวคือผู้ถือครองจะได้รับผลกระทบจากพลังที่ไม่บริสุทธิ์ภายในดาบอย่างต่อเนื่อง ซึ่งอาจจบลงด้วยอาการจิตฟั่นเฟือน ว่ากันว่าปีศาจที่ได้ดาบมาเคยเป็นเทพมาก่อน
　　เรื่องราวถูกบันทึกไว้ในบันทึกตรงบริเวณที่พบดาบ
　　ฉันเคยใช้ดาบกระดูกของโครงกระดูกน้อย มันแข็งแกร่งจริงๆ แต่ก็ไม่มีพลังทำลายล้างมากพอ ดาบเล่มนี้สามารถเพิ่มพลังทำลายล้างของฉันได้ และฉันจะสามารถต้านทานการโจมตีของระดับสภาวะเทพดวงดาวได้ หากมันสามารถเก็บพลังเทพได้ แต่แน่นอน ฉันจะต้านทานการโจมตีได้แค่ครั้งเดียว ซูผิงคิด
　　สมบัติระดับสวรรค์นั้นทรงพลังอย่างแท้จริง
　　ซูผิงเลือกเสร็จแล้ว เนื่องจากเขาไม่สามารถเลือกสมบัติได้มากกว่าสามชิ้น อย่างไรก็ตามก่อนออกไป เขาถอนหายใจด้วยความเสียใจอย่างเปิดเผยขณะที่มองสมบัติที่ลอยอยู่ชิ้นหนึ่ง เขาหยิบไข่ออกมาราวกับลังเลใจ แต่แล้วเขาก็ถอนหายใจอีกครั้งและออกจากศาลาดาวสวรรค์ขณะถือไข่
　　ไม่ว่าวิญญาณจะสังเกตเขาหรือไม่ก็ตาม เขาก็ตัดสินใจพยายามที่จะหลอกมัน
　　…
　　เขาเห็นว่าคนอื่นๆ กำลังรอเขาอยู่ทันทีที่เขาออกไป
　　ทุกคนมองเขาอย่างอิจฉา
　　ยิ่งหลังจากที่พวกเขาเห็นสมบัติภายในศาลา พวกเขาก็ตระหนักว่าสิทธิพิเศษของซูผิงนั้นมีค่าแค่ไหน!
　　อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่ได้สูญเสียการควบคุมเพราะความอิจฉา และพวกเขาไม่ได้คิดที่จะปล้นเขา พวกเขาไม่ใช่คนงี่เง่า เมื่อพิจารณาถึงความแข็งแกร่งของเขาในขณะนี้ สมบัติที่เขาเพิ่งเลือก และการปกป้องของเซินหวง เขาจะไร้เทียมทานเมื่อเขากลายเป็นเจ้าดวงดาว!
　　แน่นอนว่ามีอาวุธทำลายล้างในสหพันธ์ที่สามารถทำลายเจ้าดวงดาวได้ อย่างไรก็ตามอาวุธดังกล่าวถูกจำกัดอย่างเข้มงวด และสามารถติดตามแหล่งที่มาได้
　　‘ฉันรู้สึกว่าช่องว่างระหว่างเรานั้นยิ่งใหญ่กว่าเดิม’ เป็นความคิดของหลายคนที่ถอนหายใจและโอดครวญ
　　ซูผิงเป็นแชมป์ของจักรวาล
　　เขาแข็งแกร่งกว่าพวกเขายิ่งกว่าเดิมหลังจากได้รับสมบัติมากขึ้น
　　พวกเขาต้องการโชคพอสมควรหากพวกเขาต้องการตามเขาให้ทัน
　　“เธอเลือกสมบัติของเธอแล้วหรือยัง? เราจะกลับกันเร็วๆ นี้” โม่เทียนฮวากล่าว พลางมองซูผิง
　　ซูผิงพยักหน้า “เลือกแล้วครับ”
　　”ไปกันเถอะ”
　　โม่เทียนฮวานำพวกเขาออกไปทันที
　　“ศิษย์น้อง พยายามเข้า!” ชายชราผมขาวตะโกนออกมา　　ซูผิงมองกลับไปที่ด้านหลังและยิ้ม
　　ยานอวกาศแล่นออกไปทันทีหลังจากนั้น
　　ยานแล่นผ่านช่องปิดเชิงมิติผ่านสะพานยาว ในที่สุดก็เข้าสู่มิติที่สามารถบินได้อย่างอิสระ
　　“เราจะพาเธอไปที่สถานีอวกาศแกมมา เธอสามารถกลับบ้านจากที่นั่นได้” โม่เทียนฮวากล่าวกับทั้งกลุ่ม
　　สถานีอวกาศแกมมาเป็นสถานีเคลื่อนย้ายมวลสารระหว่างดวงดาวที่มีมวลมหาศาล ซึ่งทำให้ทุกคนสามารถกระโดดไปยังกาแล็กซี่ใดก็ได้ระยัหนึ่งพันล้านปีแสง
　　ไม่มีใครไม่ตกลง ถึงเวลาแล้วที่พวกเขาจะกล่าวลา
　　หลัวหยิงหันกลับมาและพูดกับซูผิงอย่างเคร่งขรึมว่า “ครั้งหน้าฉันจะตามนายให้ทันและยืนอย่างเท่าเทียมกับนาย!”
　　“ฉันด้วย” พุทธองค์หกชีวิตกล่าวด้วยรอยยิ้ม แสดงความกระตือรือร้นในดวงตาของเขา
　　“ฉันหวังว่าเราจะมีโอกาสได้ต่อสู้กัน” ลิเลียนก็พูดแทรกเช่นกัน
　　ซูผิงยิ้มหลังจากได้ยิน “ฉันยังตั้งหน้าตั้งตารอการเผชิญหน้าครั้งต่อไปของเราอยู่”
　　คนอื่นๆ แสดงสีหน้าซับซ้อนในขณะที่ถอนหายใจ พวกเขาอ่อนแอเกินกว่าจะท้าทายเหมือนคนอื่นๆ
　　ภายในยานอวกาศ—ซูผิงเข้าสู่โลกเสมือนจริงผ่านทางโทรศัพท์ของเขา
　　ในไม่ช้าเขาก็เจอชื่อถังยู่หรานท่ามกลางผู้ติดต่อ และกดโทรไปหาเธอ
　　“สถานีอวกาศแกมมา” ซูผิงบอกชื่อสถานที่และขอให้พวกเขาไปรอที่นั่น
　　หลายวันต่อมา…
　　สถานีอวกาศแกมมา—
　　ยานอวกาศเคลื่อนที่ไปมาในกาแลคซีใกล้เคียง ส่วนใหญ่เป็นยานสำหรับนักเดินทาง ในขณะที่บางลำเป็นยานอวกาศสำหรับธุรกิจ
　　ตรงใจกลางของกลุ่มยานอวกาศมีสถานีอวกาศที่สวยงามตระการตา
　　สถานีอวกาศแกมมามีลักษณะที่ค่อนข้างหรูหรา คนที่มาส่วนใหญ่จะทึ่งกับความยิ่งใหญ่ของมัน
　　ซูผิงสังเกตเห็นดาวเคราะห์ที่อยู่ใกล้กับสถานีอวกาศเมื่อพวกเขามาถึง
　　เห็นได้ชัดว่าดาวเคราะห์ดวงนี้ใหญ่กว่าและมองเห็นได้ชัดเจนมากเมื่อเทียบกับยานอวกาศใดๆ
　　ริมฝีปากของซูผิงโค้งขึ้น เขาจำใบหน้าสิ้นหวังของโอนีลได้
　　“ทำไมดาวเคราะห์ถึงมาอยู่ที่นี่?”
　　”แปลก ฉันเคยมาสถานีอวกาศแกมมา ไม่น่าจะมีดาวเคราะห์ที่นี่”
　　บนยานอวกาศ—หลายคนสังเกตเห็นดาวเคราะห์ดวงนั้น
　　ผู้พิทักษ์ของอัจฉริยะมองดาวเคราะห์ดวงนั้นและพูดพลางขมวดคิ้ว “สภาวะเทพดวงดาวนำดาวเคราะห์มา”
　　แม้ว่าสภาวะเทพดวงดาวจะได้รับสิทธิพิเศษมากมายในจักรวาล แต่ก็ยังหายากสำหรับพวกเขาที่จะทำสิ่งนี้
　　“ดาวไม่ได้ขัดขวางการเคลื่อนย้ายใดๆ กองทหารรักษาการณ์ในท้องที่จะต้องดำเนินการทันทีหากเป็นอย่างนั้น” ใครบางคนในกลุ่มกล่าว
　　ซูผิงมองไปที่โม่เทียนหฮวาและไอ “ผู้อาวุโส ผมไปดาวดวงนั้นได้เลยไหม? เพื่อนของผมกำลังรอผมอยู่ที่นั่น”
　　โม่เทียนฮวา: “?”
　　โม่เทียนฮวาพูดไม่ออก สายตาของเขาเปลี่ยนจากดาวเคราะห์มามองซูผิง เขาไม่อยากเชื่อเลยว่าดาวดวงนั้นมาอยู่ที่นี่เพราะเด็กนี่
　　คนอื่นๆ ก็แปลกใจกับคำขอของซูผิง จากนั้นพวกเขาก็พบว่าเข้าใจได้　　โม่เทียนฮวายังคงเงียบ เขาโบกมือและยานอวกาศก็เข้าไปใกล้ดาว
　　อัจฉริยะที่เหลือทำได้เพียงมองหน้ากันเงียบๆ หลังจากที่เห็นว่าโม่เทียนฮวาเป็นมิตรกับซูผิงแค่ไหน แม้แต่ลอร์ดสวรรค์ก็ยังเป็นมิตรกับอัจฉริยะที่สร้างโลกใบเล็กตั้งแต่อยู่สภาวะชะตากรรมเป็นพิเศษ
　　ไม่มีใครได้รับการปฏิบัติเช่นนี้…