บทที่ 311 เกาะดอกท้อ (1)
แต่ทว่า, เรื่องของหินเซียนนั้นเอาไว้ก่อน ในตอนนี้มีเรื่องที่สำคัญกว่าคือจะจัดการกับเกาะนี้อย่างไรดี ฉิงเทียนนั้นสูดลมหายใจเข้าลึกๆ และรู้สึกได้ถึงพลังวิญญาณในเกาะนี้เข้าหลอมรวมกับตัวของเขา!
“แล้วเราจะทำอย่างไรกับเกาะนี้ดีนะ?” ฉิงเทียนนั่งอยู่บนพื้นพลางคิด เกาะแห่งนี้เป็นฐานที่มั่นของเขาแล้วก็จริง แต่เขาก็ไม่สามารถมาอยู่ที่นี่ได้ทุกวัน อย่างไรเสียเขาก็เป็นคนในสังคมยุคทันสมัย
ในเวลานี้พลังวิญญาณที่เกาะแห่งนี้นั้นมีอยู่อย่างหนาแน่นมาก มันก็คงจะน่าเสียดายถ้าไม่ใช้มัน
ฉิงเทียนมองไปที่ทิวแถวสมุนไพรที่อยู่ตรงหน้าเขา บ้างก็สีเขียว บ้างก็มีสีสันสดใส เหล่าสมุนไพรต่างพากันซึมซับพลังวิญญาณกันอย่างตะกละ
แล้วจู่ๆตาของฉิงเทียนก็มีแสงออกมา แล้วเขาก็กระโดดขึ้นจากพื้นแล้วพูดอย่างตื่นเต้น “จริงด้วย เราปลูกผลไม้ก็ได้นี่นา” เขานึกขึ้นมาได้ว่าเขามีสวนผลไม้อยู่ที่เมืองโม๋ตู และรสชาติของผลไม้ที่เขาปลูกด้วยน้ำวิญญาณนั้น รสชาติของมันก็สุดยอดมาก
ยิ่งไปกว่านั้น มันเป็นแค่ผลไม้ธรรมดาๆที่อยู่บนโลก แต่พ่อของซูเสวี่ยนั้นกลับเห็นมันเป็นเหมือนกับสมบัติล้ำค่า แล้วบอกว่ามันเป็นสมุนไพรจีนโบราณและเขาก็ได้ยินจากซูเสวี่ยด้วยว่า ร้านขายยาของพวกเขานั้นได้ใช้ผลไม้พวกนั้นในการทำยารักษาความงามและสุขภาพ
แม้แต่ผลไม้ธรรมดาๆก็ยังให้ผลที่ดีมากขนาดนั้น และเขาก็ยังมีลูกท้อจำนวนมากมายกับท้อสวรรค์อยู่ในแหวนเก็บของของเขาอีก
ถ้าเกิดเขาปลูกต้นท้อจากโลกเซียนเอาไว้บนเกาะแห่งนี้ ถ้าอย่างนั้นเขาก็จะได้มีลูกท้อกินอย่างไม่ขาดสาย ยิ่งฉิงเทียนคิดมากขึ้นเท่าไร ฉิงเทียนก็ยิ่งรู้สึกว่าแผนการนี้ของเขาน่าชื่นชมมากยิ่งขึ้นเท่านั้น
แล้วฉิงเทียนก็ได้ใช้จิตศักดิ์สิทธิ์เอาลูกท้อสวรรค์และลูกท้อจากเขาฮัวกั่วซานออกมาจำนวนหนึ่งจากแหวนเก็บของ
ในตอนที่ฉิงเทียนเอาท้อสวรรค์ออกมานั้นเอง ไป๋กงหยางก็ได้พูดอย่างประหลาดใจ “นี่มันท้อสวรรค์กับลูกท้อจากเขาฮัวกั่วซานนี่นา”
“ใช่แล้ว!” ฉิงเทียนผงกหัว แล้วเขาก็เรียกกระบี่อัสนีสวรรค์ออกมาอีกครั้ง
“กระบี่อัสนีสวรรค์รบกวนเจ้าช่วยเป็นจอบอีกครั้งทีนะ!” ฉิงเทียนลูบตัวกระบี่อัสนีสวรรค์
เมื่อไป๋กงหยางได้ที่ยินที่ฉิงเทียนพูดแล้ว เขาก็ได้มองมาที่ฉิงเทียนอย่างหดหู่ใจ เขาเอาอาวุธเซียนมาใช้แทนจอบอีกแล้ว พูดถึงจอบแล้วไม่ใช่ว่าคนคนนี้คิดจะปลูกลูกท้อพวกนี้ที่เกาะนี้หรอกนะ?
“ท่านคงไม่คิดที่จะปลูกลูกท้อสวรรค์และลูกท้อเซียนที่เกาะนี้หรอกใช่ไหม?” ไป๋กงหยางถามด้วยความอ้ำอึ้ง
ฉิงเทียนที่ถือกระบี่อัสนีสวรรค์และกำลังเดินไปเตรียมดินบนเกาะอยู่นั้น เขาใช้กระบี่อัสนีสวรรค์ขุดดินลงไป แล้วเขาก็ได้ทำเป็นหันไปมองไป๋กงหยางแล้วถาม “ใช่แล้ว! มันปลูกไม่ได้เหรอ?”
ไป๋กงหยางลูบหนวดของเขาอย่างประหลาดใจแล้วคิดอย่างจริงจังก่อนจะตอบ “ข้าไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อนเลย ข้าจึงไม่ทราบจริงๆว่ามันจะสำเร็จหรือไม่”
“แล้วจะรู้ได้อย่างไร ถ้าไม่ลงมือทำก่อน?” ฉิงเทียนถือท้อสวรรค์ลูกหนึ่งเอาไว้ในมือ จากนั้นก็โยนลงไปในหลุมที่เขาเพิ่งขุดออกมาแล้วจากนั้นก็ใช้กระบี่อัสนีสวรรค์เกลี่ยดินรอบๆกลบหลุมนั้น
แล้วเขาก็หยิบขวดน้ำวิญญาณออกมาจากแหวนเก็บของ แล้วฉิงเทียนก็เทมันลงไปในหลุมนั้น จากนั้นก็ได้จริงมองไปที่หลุมนั้นด้วยความกระวนกระวาย แล้วไป๋กงหยางเองก็ได้หันมาจ้องดูอย่างสงสัยเช่นกัน อย่างไรเสียนี่ก็เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นคนที่คิดจะปลูกผลไม้เซียนในโลกมนุษย์ ถึงแม้ว่าพลังวิญญาณในเกาะเล็กๆแห่งนี้จะสูงมากก็จริง แต่ผลไม้เซียนนั้นปลูกอยู่ในโลกเซียนแล้วทำการซึมซับพลังเซียนเอาไว้ สภาพแวดล้อมจึงต่างกันมากแล้ว เขาจึงไม่รู้ว่าจะสำเร็จหรือไม่

VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย