ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 345

บทที่ 345 ความลับเหล่านางฟ้า

พี่ใหญ่นางฟ้า: ท่านอาจารย์ ท่านยังเคยเปิดหนังอย่างว่าให้ข้าดูเลย! 😳 😳 😳

แล้วองค์หญิงแดนสวรรค์คนอื่นๆเมื่อได้ยินว่าหนังอย่างว่า ต่างก็สงสัยว่ามันคืออะไร? และจ้องไปที่ฮ่าวอวิ๋นด้วยรอยยิ้มมีเลศนัยแล้วพูดขึ้น “น้องแปด หนังอย่างว่าที่เจ้าพูดถึงมันคืออะไรรึ?”

ใบหน้าของฮ่าวอวิ๋นก็ได้แดงขึ้นมาและพูดอย่างตะกุกตะกัก “หนังอย่างว่าก็คือหนังอย่างว่าไงเล่า”

มองดูท่าทีของน้องแปดของพวกเธอแล้ว ก็คิดว่า “หนังอย่างว่า” เนี่ยต้องไม่ใช่อะไรที่ดีแน่ๆ แล้วหัวใจองค์หญิงใหญ่ก็รู้สึกระแคะระคายราวกับถูกแมวข่วน จึงได้ยกมือขึ้นมาแล้วผลักฮ่าวอวิ๋นขึ้นไปบนเตียง แล้วแสงของฤดูใบไม้ผลิก็ได้แผ่กระจายไปทั่วห้อง

“ฮะๆ น้องแปด เจ้าต้องเชื่อฟังพี่ซะดีๆ แล้วรีบบอกข้ามาได้แล้วว่าเจ้าหนังอย่างว่าเนี่ยมันคืออะไร” องค์หญิงใหญ่พูดพร้อมกับหัวเราะราวกับนักเลง

“พี่สอง พี่สาม พี่สี่….พี่เจ็ด พี่ใหญ่รังแกข้า พวกท่านช่วยข้าด้วย” ฮ่าวอวิ๋นที่น่าสงสารขอความช่วยเหลือ แต่องค์หญิงคนอื่นๆต่างก็เอาแต่มองดู ไม่มีใครคิดช่วยเธอเลย

“นี่น้องแปด นี่เป็นปัญหาระหว่างเจ้ากับพี่ใหญ่เอง พวกเราไม่สามารถช่วยอะไรเจ้าได้ และพวกเราเองต่างก็อยากรู้เหมือนกันว่าเจ้าหนังอย่างว่าเนี่ยมันคืออะไร? ดังนั้นน้องแปดถ้าอยากจะให้พวกเราช่วยก็บอกความจริงๆมาเสียดีๆ” องค์หญิงเจ็ดมองไปที่ฮ่าวอวิ๋นพร้อมกับยิ้ม

“อ้า พวกพี่สาวแย่ที่สุดไม่ช่วยข้าเลย ได้ข้าจะสู้กับพี่ใหญ่เอง” พูดจบฮ่าวอวิ๋นก็ได้จับองค์หญิงใหญ่กดลงบนเตียงบ้าง

“อ๊ะ น้องแปด เจ้ากล้าขัดขืนข้าเหรอ?”

“ข้าขัดขืนแล้วผิดตรงไหน ท่านพี่ฮิๆ”

“ก็ได้ ข้าจะจักจี๋เจ้า”

“ปล่อยข้านะ ฮะๆๆ ท่านจักจี๋ข้าเหรอ ได้ข้าจะสู้กับท่านพี่เอง”

บนเตียงนั้นเจ้าหญิงแดนสวรรค์ทั้งสองคนก็ได้จักจี๋สู้กันโดยปราศจากการวางตัว แล้วแสงของฤดูใบไม้ผลิก็ได้ปล่อยออกมาอีกครั้ง เมื่อมองไปรอบๆเจ้าหญิงองค์อื่นๆต่างก็พากันหัวเราะ!

ส่วนฉิงเทียนที่อยู่บนโลกก็ได้มองไปที่ข้อความของพี่ใหญ่นางฟ้าแล้ว ก็พบว่าเธอนั้นคือฮ่าวอวิ๋นจริงๆด้วย

ฉิงเทียนจึงได้พิมพ์ตอบไปด้วยความเป็นห่วง: ฮ่าวอวิ๋น เธอไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”

ฮ่าวอวิ๋นที่กำลังสู้อยู่กับองค์หญิงใหญ่อยู่นั้น เมื่อได้ยินเสียงศิลาส่งผ่านเสียงดังขึ้นมา เธอจึงได้รีบส่งสัญญาณขอสงบศึกทันที “พี่ใหญ่คะขอสงบศึกก่อน ท่านอาจารย์อาจจะส่งข้อความกลับมาก็ได้”

“ฮึ่ม ก็แค่ข้อความส่งมา ข้าไม่มีวันปล่อยเจ้าไปง่ายๆหรอก วันนี้ข้าจะสั่งสอนให้เจ้าได้รู้ว่าใครกันแน่ที่เป็นพี่ใหญ่” องค์หญิงใหญ่ทำเป็นพูดอย่างไม่พอใจ

ทันทีที่ได้ยินเช่นนี้ ฮ่าวอวิ๋นจึงได้งัดเอาไม้ตายออกมา แล้วเปลี่ยนท่าทีของเธอเป็นออดอ้อนขึ้นมาทันที “น่านะพี่ใหญ่จ๋า ข้าผิดไปแล้ว ข้าจะไม่กล้าทำแบบนั้นอีกแล้ว และอาจารย์ข้าก็มีการเต้นหลายๆแบบด้วยนะ”

ทันทีที่เธอพูดจบ สายตาของเจ้าหญิงองค์อื่นๆก็เป็นประกายขึ้นมาทันที แม้แต่องค์หญิงใหญ่เองก็ได้หยุดมือและเลิกยุ่งกับส่วนที่ไม่สามารถบรรยายได้ของฮ่าวอวิ๋น

“จริงรึ?” องค์หญิงใหญ่พูดพร้อมกับทำสีหน้าสงสัย

“จริงเสียยิ่งกว่าทองอีก” ฮ่าวอวิ๋นพูดสัญญา

“ก็ได้ ข้าจะเชื่อเจ้าสักครั้ง ถ้าข้าไม่เชื่อเจ้าข้าก็คงเป็นพี่ใหญ่ของเจ้าไม่ได้ คราวนี้ข้าจะปล่อยเจ้าไปก่อน ว่ายังไงน้องๆ?”

“ได้ค่ะ” แล้วเหล่าองค์หญิงก็ได้พากันขานรับพร้อมรอยยิ้ม

มองไปที่พี่สาวของเธอทั้ง 7 คนของเธอแล้วพบว่ามีสายตาที่ชั่วร้ายออกมา นี่มันสีหน้าของจิกกี๋ชัดๆ ในตอนนั้นเองที่ฮ่าวอวิ๋นก็ได้ตะโกนออกมาในใจ: ทำไมถึงได้พูดอย่างแต่ในใจกลับเป็นอีกอย่างไปได้เนี่ย! แน่นอนว่าเธอนั้นไม่กล้าที่จะพูดเช่นนั้นออกไป

หลังจากที่หยิบศิลาส่งผ่านเสียงขึ้นมา ฮ่าวอวิ๋นก็ได้เห็นข้อความที่เป็นห่วงของฉิงเทียน: ไม่เป็นไรค่ะ ก็แค่ถูกกักบริเวณให้อยู่ในเหยาฉีเท่านั้นเอง แต่คิดว่าท่านแม่คงไม่ยอมที่จะอ่อนข้อให้ง่ายๆแน่!

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน